แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 376 การสั่งสอนก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่
เจียงป่าวชิงปลอมตัวเป็นผู้ชายในหมู่ชายแท้มาเป็นเวลาสามปี นางพึ่งพาสรรพคุณของยาเพื่อเปลี่ยนเสียงตัวเอง ส่วนลูกกระเดือกก็ทำปลอมขึ้นมาด้วยวัสดุปั้นกลมพิเศษแล้วพอกทาตรงคอไว้ได้อย่างแนบเนียน คำพูดยืดอกอย่างผู้ที่เหนือกว่าของหญิงผู้นี้จึงเปรียบเสมือนเป็นการสอนหนังสือนักปราชญ์อย่างไรอย่างนั้น
ครั้งนี้แค่ออกมาซื้อของเล็กน้อยเท่านั้น นางคิดว่าถ้าปลอมตัวก็ทำเพียงเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยและปิดหูปิดตาผู้อื่นสักนิดสักหน่อยก็ได้แล้ว ไม่เห็นต้องปลอมตัวอย่างเต็มที่เลย
เจียงป่าวชิงไม่ได้นำ “การชี้แนะ” ของผู้หญิงคนนั้นมาใส่ใจ
ผู้หญิงคนนี้ดูพูดจานุ่มนวล แต่กลับเผยความเย่อหยิ่งออกมาจากเนื้อในของนาง ซึ่งไม่ต่างอะไรจากสาวใช้ที่แหงนรูจมูกขึ้นฟ้าคนนั้นเลย แต่สิ่งนี้ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ นี่คงเป็นคุณหนูจากจวนเอินเวยโป๋อะไรนั่น ตระกูลที่มีอำนาจในยุคนี้ถือได้ว่ามีตำแหน่งอยู่เหนือผู้อื่นจริง ๆ และหลีกเลี่ยงไม่ได้ถ้าพวกเขาจะมีความเย่อหยิ่งอย่างผู้ที่เหนือกว่าแบบนั้น
สีหน้าของเจียงป่าวชิงนิ่งมาก “เจ้าพูดเสร็จรึยัง ? ถ้าพูดเสร็จแล้วรบกวนหลีกทางด้วย ข้ายังต้องกลับบ้านอีก”
สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปในทันใด
สาวใช้ฮวาหลงตะโกนใส่เจียงป่าวชิงด้วยความโกรธเคือง “เจ้าไม่เคยได้รับการสั่งสอนรึไง! อีกอย่าง ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น คุณหนูของข้าให้คำแนะนำเจ้า อย่างน้อยเจ้าก็ควรกล่าวขอบคุณหน่อยสิ มิเช่นนั้น ถ้าเจ้าแต่งกายมั่วซั่วไม่แนบเนียน ผิดหยินผิดหยางออกไปข้างนอกก็จะตกเป็นเรื่องที่น่าหัวเราะเยาะของผู้อื่นเอาได้!”
เจียงป่าวชิงมองสาวใช้ฮวาหลงเล็กน้อย “อ้อ ปล่อยให้สาวใช้ที่บ้านตะโกนว่าคนอื่นแบบนี้ ดูเหมือนว่าการสั่งสอนของคุณหนูของเจ้าก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่ด้วยเช่นกัน”
ฮวาหลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ตอนที่นางกำลังจะโต้เถียงกับเจียงป่าวชิงสักยก ผู้หญิงคนนั้นก็ห้ามไว้เสียก่อน เมื่อเทียบกับคำแนะนำอย่างผู้ที่เหนือกว่าเมื่อสักครู่ น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะตึงขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้ “เอาล่ะฮวาหลง อย่าเสียมารยาทให้คนอื่นหัวเราะเยาะอีกเลย”
“คุณหนู!” ฮวาหลงร้องขึ้นด้วยความน้อยใจ
คุณหนูของนางอาวุโสเป็นอันดับสองในบรรดาพวกลูก ๆ นางถูกพวกน้องสาวนอกสายเลือดรังแกในยามปกติไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรลูกในสายเลือดก็มีเกียรติสูงสุดอยู่แล้ว แต่เมื่ออยู่ข้างนอก คุณหนูของนางเป็นถึงคุณหนูจากจวนโป๋อันสุดสง่าผ่าเผย จะปล่อยให้คนธรรมดาที่แต่งกายธรรมด๊าธรรมดาแต่เพียงแค่หน้าตาสะสวยเล็กน้อยมาดูถูกว่าการสั่งสอนก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่ได้อย่างไร!
และไหนจะท่าทางการพูดเช่นนี้ จะสามารถทนไหวได้อย่างไร
คุณหนูจ้งเอ้อใช้สายตาที่แฝงไปด้วยการตักเตือนมองฮวาหลง
การถูกสาวน้อยที่แต่งกายไม่สวยเท่านางแต่รูปโฉมงดงามกว่านางมาบอกว่า “การสั่งสอนก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่” ใส่หน้าเช่นนี้ แน่นอนว่าคุณหนูจ้งเอ้อเองก็ทนไม่ไหวกับท่าทางการพูดแบบนี้ด้วยเช่นกัน แต่ในขณะนี้ อีกฝ่ายกลับยึดมั่นในเหตุผล แล้วนางจะทำอย่างไรได้อีก ถ้าหากว่าปล่อยให้ฮวาหลงไร้เหตุผลแบบนี้ต่อไปจะเป็นการยืนยันว่าประโยคที่ว่า “การสั่งสอนก็ไม่ได้ดีกว่าเท่าไหร่” เป็นเรื่องจริงน่ะสิ
คุณหนูจ้งเอ้อสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเผยรอยยิ้มไร้พิษภัยที่นางใช้รับมือกับแม่ใหญ่เมื่อตอนอยู่ที่บ้านออกมาให้เห็น “พี่สาวเข้าใจผิดแล้ว เมื่อสักครู่ที่สาวใช้ฮวาหลงลืมตัวชั่วขณะจนทำให้พูดเสียมารยาทกับพี่ ข้าต้องขอโทษพี่ด้วยจ้ะ” คุณหนูจ้งเอ้อเรียกฮวาหลง “ฮวาหลง ขอโทษพี่สาวคนนี้ซะ”
ฮวาหลงแสดงสีหน้าน้อยใจ นางกำลังจะปฏิเสธ แต่แล้วก็รู้สึกใจสั่นเมื่อเห็นว่าคุณหนูของนางใช้สายตาทิ่มแทงมาทางนี้ สุดท้ายนางต้องคุกเข่าให้เจียงป่าวชิงด้วยความอัปยศ “พี่สาว เมื่อสักครู่ข้าใจร้อนไปหน่อย ขอให้พี่ใจกว้างและอย่าได้นำไปใส่ใจเลยนะจ๊ะ”
ด้วยนิสัยของเจียงป่าวชิง แน่นอนว่านางจะไม่นำเรื่องนี้มาใส่ใจ หากเป็นคนปกติ ตอนนี้ก็คงจะหาทางลงและพูดคำพูดใจกว้างมาทำให้อีกฝ่ายไม่รู้สึกเก้อเขิน แต่เจียงป่าวชิงไม่ใช่คนธรรมดา นางไม่อยากแยแสเรื่องไม่เข้าท่า ทำเพียงยิ้มน้อย ๆ เท่านั้น
ที่แม่คุณหนูคนนี้ใจกว้างนั้นก็เรื่องของนาง แต่ในเมื่อสาวใช้ของนางไร้มารยาทขนาดนี้ ทั้งตะโกนเสียงดัง ขวางทาง และด่านางว่าไม่ได้รับการสั่งสอนอีกด้วยนี่มันแย่เกินให้อภัย และการที่สาวใช้คนนี้ขอโทษก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว
เจียงป่าวชิงยอมรับการทำความเคารพของฮวาหลงด้วยสีหน้าสงบ แต่ไม่ได้พูดคำพูดประมาณว่า “ไม่เป็นไร”
ฮวาหลงทำความเคารพจนถึงที่สุดด้วยท่าทางที่ใกล้จะร้องไห้อยู่รอมร่อ นางกัดริมฝีปากล่างแล้วกลับไปยืนที่ด้านหลังคุณหนูจ้งเอ้อด้วยความรู้สึกน้อยใจอย่างมาก
คุณหนูจ้งเอ้อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ตีหมายังต้องดูเจ้าของ อีกฝ่ายไม่ไว้หน้านางเช่นนี้ สีหน้าของผู้เป็นนายท่านอย่างนางจึงย่ำแย่ด้วยเช่นกัน แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ต้องมาอุตลุดกับเรื่องแบบนี้ ตลอดหลายปีที่ผ่านมานางได้รับความลำบากใจที่บ้านน้อยลงหรือก็มิใช่ นางรู้ดีอยู่แล้วว่าสิ่งไหนสำคัญกว่ากัน
คุณหนูจ้งเอ้อเองก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ช่วงนี้นางแสวงหามาเป็นเวลานานถึงได้ขออำนาจของพ่อบ้านออกมาได้จากน้ำมือของแม่ใหญ่เพียงเล็กน้อยโดยผ่านทางความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและพี่ชายของนาง เป็นหน้าที่ของนางที่ต้องซื้อถ่านมาให้ได้ตามจำนวนที่กำหนดไว้
ถึงแม้ว่าจวนโป๋ของพวกนางจะไม่ได้มีอำนาจเท่าปีก่อน ๆ แล้ว แต่ก็ยังมีทรัพย์สินในบ้าน ในบ้านมีเจ้านายเล็กเจ้านายใหญ่มากมาย ความต้องการถ่านกระดูกเงินจึงมีมากตามจำนวนคน การซื้อถ่านฟังดูไม่ใช่งานที่ดีอะไร แต่เมื่อเทียบกับจำนวนความต้องการ มันเป็นงานที่หนักหน่วงจริง ๆ คุณหนูจ้งเอ้อทำการป้องกันอย่างเต็มที่ เพราะถึงอย่างไรนางยังเด็ก ไม่ค่อยมีประสบการณ์ ผู้คนจึงใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ทำให้ถ่านกระดูกเงินชั้นดีสามสิบตะกร้าถูกเปลี่ยนเป็นถ่านคุณภาพไม่ดีที่มีควันดำคละคลุ้งเมื่อเผาเช่นนั้น
แต่โชคดีที่คุณหนูจ้งเอ้อเป็นคนรอบคอบ นางทำการตรวจตราดูทุกวันและพบเจอกับเรื่องนี้ระหว่างการตรวจดูถ่านเมื่อเช้านี้ ทำให้นางตกใจมีเหงื่อซึมทั่วแผ่นหลัง ถ้าหากถ่านแบบนี้ถูกส่งไปยังพวกพี่น้องของนาง อย่างมากนางก็แค่ถูกพูดฉีกหน้าและถูกพูดถากถางใส่เท่านั้น แต่ถ้าหากว่าถูกส่งไปยังพวกผู้ใหญ่ งานที่นางเพิ่งจะได้รับมาก็คงหายไปทันที
ที่แย่ที่สุดคือถ่านจะถูกส่งไปในตอนบ่าย
ในเวลานั้นคุณหนูจ้งเอ้อไม่สนใจที่จะไปสืบหาว่าผู้คนที่อยู่ใต้บัญชาทำพลาดหรือทางฝั่งของแม่ใหญ่ส่งคนมาใช้วิธีสกปรกกันแน่ แต่นางเลือกที่จะพาฮวาหลงสาวใช้คนสนิทไปเช่ารถล่อและออกมาจากที่บ้านทันที
ช่วงนี้อากาศเริ่มหนาวเย็นมากขึ้นเรื่อย ๆ จำนวนการผลิตถ่านย่อมไม่ทัน ถ่านกระดูกเงินชั้นดีตามร้านขายฟืนต่าง ๆ ล้วนถูกสั่งจองไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว ไม่ก็สินค้าจะมาถึงในอีกประมาณสองถึงสามวัน ร้านขายฟืนของตระกูลจางแห่งนี้เป็นร้านที่เจ็ดที่พวกนางตามหามาตลอดทางแล้ว เจ้าของร้านที่แล้วเห็นว่าพวกนางใจร้อนจึงแนะนำพวกนางว่าพวกลูกค้าเก่าคนก่อน ๆ ของร้านขายฟืนตระกูลจางกระทำความผิดและถูกจำคุก และบอกมาว่าบางทีถ่านที่ถูกจองไว้ก่อนหน้านี้อาจมีหลงเหลืออยู่บ้างเล็กน้อย
เมื่อสักครู่ตอนที่อยู่ในรถข้างนอก อันที่จริงนางได้ยินเสียงคุยกันราง ๆ และรู้เรื่องคร่าว ๆ แล้ว ก็แค่ถ่านกระดูกเงินสามสิบตะกร้าขาดอีกห้าตะกร้า แต่ห้าตะกร้าที่ขาดนั้นบังเอิญว่าถูกพี่สาวตรงหน้าคนนี้ซื้อไปแล้ว
คุณหนูจ้งเอ้อแอบกัดฟันเบา ๆ แต่นางยังคงยิ้มสดชื่นเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ “พี่สาวจ๊ะ ในเมื่อเรื่องเข้าใจผิดผ่านไปแล้ว งั้นมีอีกเรื่องที่น้องสาวคนนี้อยากให้พี่ช่วยหน่อย คือว่า… ข้าต้องการถ่านห้าตะกร้านั้นจริง ๆ จ้ะ พี่สาวยกให้ข้าเถอะนะจ๊ะ”
นางพูดอย่างจริงใจ แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่อาจปกปิดท่าทางอย่างผู้ที่เหนือกว่านั้นได้อยู่ดี
เจียงป่าวชิงเองก็ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาเช่นกัน “ไม่ได้ ข้าก็ต้องการเหมือนกัน”
คุณหนูจ้งเอ้อกัดริมฝีปากตัวเอง ผู้หญิงตรงหน้าช่างไม่รู้จักสถานการณ์อะไรเลยจริง ๆ นางรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากแต่ยังคงเผยรอยยิ้มออกมาทางสีหน้า เพียงแต่ว่ารอยยิ้มในตอนนี้กลับเป็นรอยยิ้มที่ฝืดฝืนอย่างเห็นได้ชัด “พี่จ๊ะพี่ ข้าต้องการใช้อย่างเร่งด่วนจริง ๆ พี่สาวจิตใจกว้างขวาง ถือซะว่าช่วยข้าสักครั้ง แล้วข้าจะจดจำบุญคุณของพี่สาวตลอดไปเลยจ้ะ”