ไหปีศาจ - บทที่ 405 ยาพิษบาปิน

บทที่ 405 ยาพิษบาปิน

บทที่ 405

ยาพิษบาปิน

ลั่วอู๋เดินมาที่ห้องโถงหวันฝาและติดใบประกาศ

เดิมทีลั่วอู๋ก็เป็นคนดังในสำนักเฉียนหลงอยู่แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้มาประกาศเรื่องใหญ่อะไร แต่หลาย ๆ คนก็ให้ความสนใจกับใบประกาศของเขา

ข้อความในใบประกาศนี้เป็นอะไรที่เข้าใจได้ง่ายมาก : ตามหาคนที่สัตว์คู่พันธสัญญาตาย หรือไม่พอใจกับสัตว์วิญญาณของตัวเอง

ข้อความนี้ได้ดึงดูดผู้คนมากมายให้เข้ามาอ่าน

ผู้คนต่างพากันดิ้นรนเพื่อติดต่อหาลั่วอู๋

ผู้ใช้พลังวิญญาณทุกคนต่างหวังก็ว่าจะได้สัตว์วิญญาณที่พวกเขาเลือกจะเป็นสัตว์วิญญาณที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในมิติวิญญาณเดียวกัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันไม่สามารถเป็นเช่นนั้นได้เสมอไป

ด้วยเหตุผลต่าง ๆ หลายคนมักไม่พอใจกับสัตว์วิญญาณคู่พันธสัญญาของพวกเขา

บางครั้งเพื่อที่จะได้ประสิทธิภาพในการต่อสู้เพียงชั่วคราว หรือเพราะพวกเขาอยากลองมีทักษะบางอย่าง พวกเขาจึงได้ทำพันธสัญญาไปอย่างบุ่มบ่าม

แต่พันธสัญญาดังกล่าวนั้นย้อนกลับไม่ได้

เมื่อทำพันธสัญญาเสร็จสิ้นแล้วเครื่องหมายแห่งสะพานวิญญาณจะยังคงอยู่ในแก่นวิญญาณของพวกเขาตลอดไป

ลั่วอู๋สุ่มเลือกหนึ่งในคนที่ติดต่อมาหาเขา แต่เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่า คนที่เขาเลือกจะเป็นคนรู้จัก

กงโม

ครั้งหนึ่งลั่วอู๋เคยช่วยปรับแต่งสัตว์วิญญาณให้กับเขา

เมื่อกงโมเห็นลั่วอู๋ เขาก็มีท่าทางที่เคารพมาก “ท่านอาจารย์ลั่ว”

“ไม่เป็นไร ๆ ตามข้ามาเถอะ” ลั่วอู๋ไม่อยากเสียเวลาเท่าไหร่ “ข้าจำได้ว่าสัตว์วิญญาณของเจ้าเป็นวานรพายุคลั่งใช่รึเปล่า ?”

“ใช่ ใช่ ข้าไม่คิดเลยว่าท่านจะจำได้” กงโมพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

ลั่วอู๋ถามต่อ “สัตว์วิญญาณของเจ้าคือวานรพายุคลั่ง ข้าจำได้ว่ามันมีทักษะที่ดีเลยทีเดียว เจ้าไม่พอใจอะไรงั้นเหรอ ? หรือว่าวานรพายุคลั่งตัวนั้นตายไปแล้ว?”

ใบหน้าของกงโมขมขื่น “วานรพายุคลั่งตาย ในตอนที่ข้าเข้าไปมีส่วนร่วมในการฝึกอบรมมิติเมื่อครึ่งปีก่อน มันเลือกที่จะระเบิดตัวเองเพื่อปกป้องข้า”

ลั่วอู๋ถอนหายใจด้วยความเสียใจ

มันเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อเจ้านายของตัวเอง นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่ากงโมนั้นเป็นเจ้านายที่ยอดเยี่ยมแค่ไหนสำหรับวานรพายุคลั่ง

“ถ้าเจ้าได้รับโอกาสอีกครั้งในการเลือกสัตว์วิญญาณที่มีศักยภาพระดับทองขั้นสูง เจ้าจะเลือกอะไร?” ลั่วอู๋ ถาม

กงโมตอบโดยไม่ต้องคิด “วานรพายุคลั่ง วานรพายุคลั่งเท่านั้น”

“ดี ดีมาก” ลั่วอู๋หัวเราะ

“น่าเสียดายที่มันเป็นเพียงความฝันอันสวยงาม” กงโมหงุดหงิดพลางกล่าว “ข้าไม่สามารถทำพันธสัญญากับวานรพายุคลั่งตัวอื่นได้อีกแล้ว”

ตราพันธสัญญาในร่างกายของเขามาจากวานรพายุคลั่งที่ตายไปแล้ว

ถ้าหากตราพันธสัญญายังอยู่ เขาก็จะไม่สามารถทำ พันธสัญญาได้อีก

“ การตายของสัตว์วิญญาณที่แข็งแกร่ง นั้นส่งผลกระทบอย่างมากต่อความแข็งแกร่งของข้า ตระกูลของข้าไม่ได้มองโลกในแง่ดีเท่าไหร่เกี่ยวกับศักยภาพของข้า บางทีข้าอาจจะต้องออกจากสำนักเฉียนหลงหลังจากนี้” กงโมถอนหายใจ

การที่ต้องขาดสัตว์วิญญาณและสูญเสียความแข็งแกร่งนั้นเป็นเรื่องใหญ่เกินไปสำหรับผู้ใช้พลังวิญญาณ

นับประสาอะไรกับสัตว์วิญญาณตัวที่แข็งแกร่งที่สุด

แม้ว่าเขาจะไปถึงระดับทองขั้นสูง แต่เขาก็ไม่อาจจะสามารถครอบครองสัตว์วิญญาณ ที่ทรงพลังยิ่งกว่านี้ได้ เนื่องจากความแข็งแกร่งที่ลดลง ซึ่งย่อมส่งผลกระทบอย่างมากต่ออนาคต

“สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ อาจจะน่าตกใจมาก ข้าหวังว่าเจ้าจะยอมสาบานและเก็บมันไว้เป็นความลับ” ลั่วอู๋ส่ายหัว

กงโมพยักหน้าและกล่าวคำสาบานอย่างรวดเร็ว

เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติมากสำหรับเหล่าผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณ ที่จะไม่ปล่อยให้ผู้ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ปากสว่าง ยอมสาบานเพื่อไม่ให้ความลับของพวกเขาถูกเผยแพร่ออกไป

“อาจารย์ลั่ว ท่านคิดจะทำอะไร?” กงโมถามอย่างระมัดระวัง

“เจ้าต้องให้โอกาสข้าได้ลอง” ลั่วอู๋พูดเบา ๆ

เขายื่นนิ้วออกมา ส่วนปลายนิ้วของเขาเปล่งแสงสีขาวออกมา จากนั้นเขาก็แตะมันลงเบา ๆ ที่หน้าผากของกงโม

ทันใดนั้นพลังวิญญาณลึกลับก็แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของกงโม

ใช้งานความสามารถ “ชำระล้างบาป”

ใบหน้าของกงโมเปลี่ยนไป เขาตกใจมาก สะพานสัญญาที่หักลงในร่างกายของเขาเริ่มฟื้นตัว ตราพันธสัญญาของวานรพายุคลั่งเองก็ค่อยๆหายไป

โอ้พระเจ้า!

นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?

การทำให้ตราพันธสัญญาหายไปเป็นความฝันของผู้ใช้พลังวิญญาณนับไม่ถ้วน มาเป็นเวลาหลายพันปี ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าสัตว์วิญญาณของเขาจะไม่ตายในการต่อสู้

น่าเสียดายที่แม้จะผ่านมาหลายพันปี ก็ยังไม่มีใครสามารถทำเช่นนั้นได้

แต่ตอนนี้ในที่สุดก็มีใครบางคนทำมันสำเร็จ

กงโมมองไปที่ลั่วอู๋อย่างตื่นเต้น “อาจารย์ลั่ว … ”

“ไม่ต้องพูดขอบคุณ ข้าแค่อยากขอให้เจ้าเก็บเป็นความลับ” ลั่วอู๋โบกมือ

“ข้าเข้าใจ” กงโมพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ข้าต้องเก็บเป็นความลับ”

“ข้ามีอีกอย่างหนึ่งที่ต้องการให้เจ้าช่วย” ลั่วอู๋กล่าว

“อาจารย์ลั่ว ตราบใดที่ข้าทำได้ ข้าจะช่วย” กงโมพูดอย่างรีบร้อน

“ไม่ต้องกังวล มันเป็นเพียงสิ่งที่ง่ายมาก เจ้าแค่ต้องปิดตาของเจ้า ปิดการรับรู้ทั้งหมด ไม่รับรู้ทุกสิ่งภายนอก”

“ได้ไม่มีปัญหา” กงโมยอมทำในทันที

ลั่วอู๋ เบ้ปากจากนั้นก็ดึงกงโมลงไปในมิติไห แสงพลังวิญญาณห้าเปล่งขึ้นมาโอบร่างของกงโมไว้ จากนั้นตามที่คาดไว้ เขาก็หายไป

เขาได้ปรากฏตัวขึ้นในมิติไห

“โอ้ มันได้ผล”

ลั่วอู๋รีบปล่อยกงโมออกมา “เอาล่ะ เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง”

กงโมลืมตาขึ้นใบหน้าที่สับสน “เกิดอะไรขึ้น ข้าไม่รู้สึกอะไรเลย”

“ดี ดี เจ้าไปได้แล้ว”

“ โอ้ … ”

แม้ว่ากงโมจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็มีความสุข และปล่อยวางจิตใจไป

มีเพียงลั่วอู๋เท่านั้นที่ยังคงเงียบงัน

ทันทีที่ตราพันธสัญญาถูกลบออกไป ลั่วอู๋ ก็เสียพลังวิญญาณในร่างไปถึงเกือบสี่ในห้า ดูเหมือนว่าความสามารถ ชำระล้างบาปจะมีค่าใช้จ่ายที่สูงมาก

ยิ่งไปกว่านั้นลั่วอู๋พบสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่ง

ชำระล้างบาปนั้นมาไม่เพียง แต่กำจัดมลทิน แต่ยังช่วยชำระล้างสิ่งสกปรกในร่างกาย และยังมีฤทธิ์ในการล้างพิษอันแข็งแกร่งอีกด้วย มันเป็นความสามารถที่ค่อนข้างครอบคลุมในหลาย ๆ ด้าน

หลังจากเข้าใจแล้ว ลั่วอู๋ ก็กลับไปที่บ้านพักของเขา

สองความสามารถที่เขาได้มาใหม่ ลั่วอู๋ ได้ลองใช้มันแล้ว มันมีผลที่ดีมาก หากใช้ให้ถูกจังหวะมันน่าจะมีบทบาทสำคัญอย่างมากในอนาคต

แต่เขายังต้องปวดหัวเกี่ยวกับเรื่องของภูตไห

ดูเหมือนว่าเขาควรยึดเวลาไป เพื่อปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเองก่อน

ลั่วอู๋ มองไปที่กองภูเขา วัชพืชและดอกไม้พิษ รวมถึง สัตว์วิญญาณ กลุ่มใหญ่ ที่มีลักษณะเฉพาะของหุบเขามรณะ เขาไม่รู้ว่าในบรรดาพวกมันจะมีสิ่งที่สามารถนำมากลั่น หรือสังเคราะห์ได้บ้างไหม

ลั่วอู๋เป็นเริ่มจากลองกลั่นตะขาบพิษ ระดับทอง

ตะขาบพิษเป็นสัตว์วิญญาณ คุณสมบัติเดียวที่หาได้ยาก มันมีเพียงคุณสมบัติพิษเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

หลังจากการกลั่นแล้ว หินพิษสีม่วงก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าลั่วอู๋ เขาไม่คาดคิดเลยว่า วงล้อแร่วิญญาณบริสุทธิ์5สี นั้นสามารถสังเคราะห์จากหินพิษสีม่วงและดอกไม้กัดกระดูก ได้เช่นกัน

ด้วยความช่วยเหลือของวงล้อแร่วิญญาณบริสุทธิ์5สี เขาสามารถจ่ายพลังวิญญาณมากกว่าปกติ สามถึงห้าเท่า เพื่อร่ายทักษะพิษออกมาได้

ลั่วอู๋พยายามที่จะกลั่นอะไร สิ่งของ หรือ สัตว์วิญญาณ ที่เขาไม่เคยทดลองมาก่อน ส่งผลให้เขาทำของที่ไม่รู้จักออกมาลองใช้งานมั่วทั่วเละเทะจนยุ่งเหยิง

จากนั้นลั่วอู๋ก็เปิดใช้งานหอคอยสีขาว

หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มถูกนำมาสังเคราะห์

[ได้รับ ยาพิษบาปิน (ระดับ สวรรค์) แต้มเซียน + 40]

ยาพิษบาปิน นั้นทำจากสมุนไพรพิษที่หาได้ทั่วไป สองชนิด มันมีต้นทุนไม่สูง และแทบจะไม่ขาดแคลนวัตถุดิบ

แต่ถ้าใครกลืนมันเข้าไปละก็ตายแน่

แม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูงก็สามารถถูกทรมานได้ด้วยยาพิษนี้ หากไม่มีมาตรการป้องกันที่มีประสิทธิผลในการล้างยาพิษละก็ มีโอกาสสูงมากที่จะเสียชีวิตด้วยพิษนี้

ลั่วอู๋ลังเลและตัดสินใจที่จะไม่ขายยาพิษนี้

มันอันตรายเกินไป

หากมีมันเป็นจำนวนมากปรากฏขึ้นในโลก มันอาจก่อให้เกิดความสับสนวุ่นวายได้

เอาไว้ใช้เป็นวิธีสะสมแต้มเซียนก็พอ

จำนวนแต้มเซียนสามารถเพิ่มขึ้นได้อย่างรวดเร็วด้วยการสังเคราะห์มัน ซึ่งทำให้เขาพอใจมาก

ทันใดนั้นภายใต้ผลของหอคอยสีขาว หัวใจของลั่วอู๋ก็พุ่งขึ้น

ความรู้สึกนี้กลับมาแล้ว

มันเหมือนกับในตอนที่เขาค้นพบสูตรสังเคราะห์ มังกรกระดูกผี และไข่ลึกลับ ตอนนั้นเองเขาก็มีความรู้สึกแบบนี้

วัตถุดิบคือ มังกรเลือดสีดำ ระดับทองขั้นสูง และ สิงโตทะเลจักรพรรดิ สัตว์วิญญาณ ระดับทองขั้นสูงเช่นกัน

มังกรเลือดสีดำ เป็นสัตว์วิญญาณเผ่ามังกรชนิดหนึ่ง ร่างกายของมันมืดมิดไปทั่วทั้งตัว มีพิษร้ายแรงตามเกล็ดและกรงเล็บ มันมีร่างกายใหญ่โต จนรูปร่างของมันคล้ายกับมังกรจริงๆ เพียงแค่ว่ามันไม่มีเขาบนหัว

สัตว์วิญญาณในหุบเขามรณะมีเอกลักษณ์ที่หาได้ยากมาก

ส่วนสิงโตทะเลจักรพรรดิ นั้นเป็นสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่งที่ลั่วอู๋ได้มาจากการสังเคราะห์ มันเป็นอะไรที่ลำบากมากในการหาวัตถุดิบเพื่อสังเคราะห์ ซึ่งแน่นอนว่าไม่สามารถหาได้ในขณะนี้

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้สัตว์วิญญาณสองตัวนี้มา

ลั่วอู๋พยายามสังเคราะห์พวกมัน

ทันใดนั้นมิติไหก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเมฆฝน สายฟ้าฟาด อย่างหาได้ยาก หมู่เมฆดำเริ่มรวมตัวกัน ราวกับว่าภัยพิบัติกำลังจะมาเยือนมิติไห ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

“ไหนลองดูสิว่าคราวนี้ข้าจะได้อะไร” ลั่วอู๋กัดฟัน

[ได้รับ ชุดเกราะซวนหวู่ แต้มเซียน + 100 ]