ไหปีศาจ - บทที่ 472 ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นมัน

บทที่ 472 ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นมัน

บทที่ 472

ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นมัน

หากปลาตัวใหญ่ตัวนี้ตื่นขึ้นพระราชวังเป่ยหมิงจะต้องหายไปสู่ก้นทะเลลึก

เพราะสัตว์วิญญาณย่อมต้องเคลื่อนไหว

นี่เป็นความจริงง่าย ๆ ที่ใคร ๆ ก็รู้

ที่กล่าวกันว่ามันมีความยาวถึง “พันลี้” เป็นเพียงคำทั่วไปที่ใช้เพื่ออธิบายความใหญ่โตที่ไม่สามารถวัดได้ของมัน

ลั่วอู๋ตกใจมาก

ที่อีกฝ่ายพูดมาคือความจริงงั้นเหรอ?

มันไม่มีเทพเจ้าหรือสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์คอยปกป้องพระราชวังเป่ยหมิง เหตุผลที่พระราชวังเป่ยหมิงไม่ถูกโจมตีโดยสัตว์วิญญาณทะเลที่ทรงพลังนั้นเป็นเพียงแค่เพราะพวกมันไม่กล้า

แม้ว่าปลาตัวใหญ่ตัวนี้กำลังหลับอยู่ แต่แค่นั้นก็ทำให้สัญชาตญาณตามธรรมชาติของสัตว์วิญญาณทะเลที่ทรงพลังต่าง ๆ เตือนไม่ให้พวกมันเข้าไปใกล้ได้แล้ว

นอกจากนี้สัตว์วิญญาณทะเลที่อ่อนแอกว่า และไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายที่ซ่อนอยู่นี้ พวกมันก็มักจะไม่ได้เข้าใกล้ปลาตัวใหญ่ เพราะถูกช้างมังกรทะเลที่อยู่รอบ ๆ กลืนกิน

ดังนั้นในรอบหนึ่งหมื่นปีที่ผ่านมาพระราชวังเป่ยหมิงจึงไม่เคยพบกับวิกฤตภายนอกใด ๆ

แน่นอนว่านี่คือ “การป้องกัน” ของสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แต่มันก็เป็นเพียงเรื่องน่าขัน

สิ่งที่แน่นอนก็คือ

ปลาตัวใหญ่ตัวนี้ หรือ คุน ในตำนาน มันคือสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิโดยไม่มีข้อกังขา

สัตว์วิญญาณชนิดนี้นั้นมีสองรูปแบบ คุน เจ้าแห่งท้องทะเล เมื่อขึ้นสู่ท้องฟ้า มันจะกลายเป็นนกภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่เพียงแค่กระพือปีกก็สามารถทะยานขึ้นไปได้ถึง 90000 ลี้ ดั่งเจ้าแห่งท้องฟ้า

“เพราะถูกปิดผนึก มันเลยหลับงั้นเหรอ?” คอของลั่วอู๋แห้งผาก เสียงของเขาดูหยาบและต่ำ

แม้แต่สัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิก็ยังสามารถถูกปิดผนึกได้

เห็นได้ชัดว่ามีเพียงผู้ใช้พลังวิญญาณระดับจักรพรรดิเท่านั้นที่จะสามารถทำอะไรแบบนี้ได้

จูกู่เฉิง พยักหน้า เนื่องจากเขาต้องการแก้ไขปัญหานี้ มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาควรจะอธิบายให้มันชัดเจน

“ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผู้ปกครองสูงสุด ทุกคนต่างพยายามเสริมผนึกเพื่อไม่ให้มันตื่นขึ้น แต่ก็ยังมีบางอย่างผิดปกติอยู่” จูกู่เฉิง กล่าว

ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะถามว่า “มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ ?”

“ มันอ่อนแอลงเรื่อย ๆ ” จูกู่เฉิง ทำอะไรไม่ถูก

พวกเขาไม่มีปัญหาเรื่องผนึก

แต่ทว่ากลับเป็นที่ปลาตัวใหญ่ต่างหากที่เป็นปัญหา

พลังของผนึกนั้นยังคงทรงพลังอย่างมาก

ด้วยการสวดมนตร์ของเหล่าปรมาจารย์ในพระราชวัง เป่ยหมิงมากมาย พลังแห่งผนึกก็ยิ่งทรงพลังมากขึ้น จนถึงระดับที่น่ากลัว

ทว่ายิ่งแข็งแกร่ง ก็ยิ่งหมายความว่ายากที่จะสามารถควบคุม

หลังจากถูกปิดผนึกมาเป็นเวลานาน แม้แต่ คุน เองก็อดไม่ได้ที่จะอ่อนแอลง เมื่อมันเริ่มอ่อนแอลง พลังของผนึกก็สูญเสียความสามารถในการต้านทาน และเริ่มเป็นตัวการที่ทำลายร่างกายของคุนอย่างต่อเนื่อง

ยิ่งผนึกแข็งแกร่งขึ้น คุนก็ยิ่งอ่อนแอ

ยิ่งผนึกแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ คุนก็ยิ่งอ่อนแอลงเท่านั้น

วงจรอุบาทว์นี้ได้เริ่มต้นขึ้นมานานแล้ว

หากวงจรนี้ยังคงดำเนินต่อไป คุนจะต้องตายลงด้วยพลังของผนึกในไม่ช้าก็เร็ว และต่อให้มันไม่เป็นเช่นนั้น คุนก็อาจจะตื่นขึ้นมา เพื่อต่อสู้กับวิกฤตแห่งชีวิตและความตายนี้

ไม่ว่าจะทางใด มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ จูกู่เฉิง ต้องการให้เกิด

ดวงตาของลั่วอู๋เป็นประกาย “งั้นสิ่งที่ข้าต้องทำในตอนนี้ก็คือช่วยฟื้นฟูร่างกายของเจ้าปลาตัวใหญ่นี้ โดยไม่ส่งผลกระทบต่อผนึก จนปลดปล่อยมันให้ตื่นขึ้นมาสินะ?

“ถูกต้อง” จูกู่เฉิง พยักหน้า

“เจ้ารู้ใช่ไหมว่าการฟื้นฟู สัตว์วิญญาณที่มีพลังอันน่ากลัวเช่นนี้ยากเพียงใด โดยเฉพาะเมื่อมันถูกผนึกอยู่”

“ถ้า มันง่าย ข้าจะอารมณ์เสียขนาดนี้ได้ยังไงเล่า”

ลั่วอู๋ไม่มีอะไรจะพูด

มันยากจริงๆ

จูกู่เฉิง ยกมือขึ้นการบรรจบกัน จากนั้นน้ำก็ก่อรูปร่างกันเป็นดวงดาวที่เต็มไปด้วยหมอกกระจายอยู่หน้าสระน้ำเล็ก ๆ ของพระราชวังวัง ในขณะที่สระน้ำขนาดเล็กนั้นเปล่งแสงสีทองพราว

กลางสระว่ายน้ำนั้นมีเงาปลาวาฬสีน้ำเงินตัวเล็ก ๆ นอนอยู่อย่างเงียบ ๆ ราวกับอยู่ในห้วงนิทราเปล่งแสงสีฟ้าจาง ๆ ออกมา

“ นี่เป็นส่วนหนึ่งของปลาตัวใหญ่ น้ำในสระสีทองเป็นอะไรที่เจ้าไม่ควรเข้าไปใกล้โดดเด็ดขาด นี่คือแก่นวิญญาณของมัน เพียงหยดเล็ก ๆ ในสระน้ำสีทองหยดหนึ่งก็เพียงพอที่จะฆ่าเจ้าได้นับครั้งไม่ถ้วน ” จูกู่เฉิง กล่าว

ลั่วอู๋เต็มไปด้วยอารมณ์อันสับสน

พลังวิญญาณในสระนั้นมีมากมหาศาล มีความเข้มข้นสูง พอที่จะให้ความอบอุ่น หล่อเลี้ยง สัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ

นี่มันยอดเยี่ยมมาก

ดวงตาของ จูกู่เฉิง หรี่ลงเล็กน้อย “ข้าอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดให้เจ้าฟังแล้ว ต่อไปมันก็ขึ้นอยู่กับวิธีการของเจ้า ถ้าเจ้าต้องการถอย เจ้าก็ควรพูดให้ข้ารู้ในทันที”

“ ข้าว่าข้าพอจะลองดูได้” ลั่วอู๋กล่าว

จูกู่เฉิงชี้ “งั้นเจ้าก็เริ่มเลย”

“จะเป็นอะไรไหม หากข้าจะขออยู่คนเดียวสักพัก” ลั่วอู๋ไม่ถ่อมตัวหรือหยิ่งแล้วกล่าวไปว่า “ข้ามีวิธีการบางอย่างที่ไม่ต้องการแสดงให้คนนอกเห็น”

จูกู่เฉิง ขมวดคิ้ว

เขาไม่เต็มใจที่จะเดินจากไป

ประการแรก เขากังวลว่าลั่วอู๋จะทำพลาดส่งผลกระทบต่อผนึกและปลุกปลาตัวใหญ่ขึ้น ส่วนประการที่สองเขาคิดว่าลั่วอู๋อาจอาศัยโอกาสนี้หลบหนีไป

อย่างไรก็ตามเขาเข้าใจได้ว่า ลั่วอู๋ก็คงไม่ต้องการให้ความลับของตัวเองถูกเปิดเผย

“สหาย วางใจเถอะ ข้ายังอยู่ในการดูแลของเจ้า และข้าเองก็มั่นใจว่า ข้าคงไม่กล้าไปยุ่งกับผนึกไม่ต้องกังวลไป” ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น

จูกู่เฉิง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ทุก ๆ เดือนจะมีเพียงวันนี้เท่านั้นที่ผนึกจะอ่อนแอลง จนข้าสามารถพาคนเข้ามาในร่างของปลาตัวใหญ่ได้ ถ้าเจ้าออกไปครั้งต่อไปที่เจ้าจะได้เข้ามา เจ้าจะต้องรออีกหนึ่งเดือนต่อมาเท่านั้น ”

“ ข้าคิดว่าข้าสามารถอยู่ในนี้ได้” ลั่วอู๋กล่าวด้วยรอยยิ้ม “การรักษาไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถจัดการให้เสร็จสิ้นได้ในชั่วข้ามคืน เจ้าเองก็รู้เรื่องนี้ดีกว่าข้าไม่ใช่เหรอ ท่านผู้ปกครองสูงสุด”

การรักษาสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ มันเป็นอะไรที่ยากมาก ยิ่งด้วยที่ว่าเขาต้องทำให้มันไม่ส่งผลกระทบต่อพลังวิญญาณอันมหาศาลของปลาตัวใหญ่ และไม่ส่งผลกระทบต่อผนึกอีกด้วย

“ใช่ ถ้ามีอะไรผิดพลาด เจ้ารู้ผลที่จะตามมาดีใช่ไหม” จูกู่เฉิงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “ข้าสามารถออกไปนอกพระราชวัง เป่ยหมิงและไปยังอาณาจักรราชวงศ์มังกรเร้นกายได้เช่นเดียวกับเจ้า”

นั่นจะต้องเป็นภัยคุกคามขนาดใหญ่แน่

หัวใจของลั่วอู๋หยุดเต้นไปจังหวะหนึ่ง “ข้าเข้าใจ”

ต้องมาถูกไล่ล่าโดยผู้ใช้พลังวิญญาณระดับแนวหน้า ?

มันต้องเป็นประสบการณ์ที่ไม่ดีแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ลั่วอู๋ ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เขามีความกังวลเกี่ยวกับสำนักโล่พิทักษ์ และเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์จำนวนมากของเขา

เขาไม่ควรทำให้คนระดับนี้ขุ่นเคือง

จูกู่เฉิง ใช้มงกุฎที่ทำจากหินครามอีกครั้ง แสงสีน้ำเงินสว่าง พร้อมกับพลังวิญญาณที่ถูกกระตุ้นจากนั้นร่างกายก็ของเขาก็ค่อยๆหายไป

เขาออกไปแล้ว

เหลือเพียงลั่วอู๋ซึ่งถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวกับพื้นที่ขนาดใหญ่

ทะเลแห่งดวงดาวของแก่นวิญญาณ

“ฮึก … ” ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ พลางมองไปที่สระน้ำสีทองที่อยู่ไม่ไกล เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

สัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ

“ออกมา ตวนซี” ลั่วอู๋เรียกตวนซีออกมา

เขาวางมันไว้เฉยๆ

มาคว้าโอกาสนี้กันเถอะ

“ตวนซี เจ้ารู้สึกได้ถึงลมปราณของมันไหม?” เสียงของลั่วอู๋สั่นด้วยความตื่นเต้น

ตวนซีหลับตาลงและรู้สึกถึงมันอย่างระมัดระวัง

ในคราวนี้เวลาที่มันต้องจดจำลมปราณยาวกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด ลั่วอู๋คิดด้วยซ้ำว่ามันจะล้มเหลว

ทว่าตวนซีกลับเปิดตาขึ้น ร่างกายรูปร่างกลมของมันกระโดดไปรอบ ๆ เหมือนลูกบอลขนาดเล็ก อย่างมีความสุข สายตาของมันแทบจะเปลี่ยนไปเป็นแสง

“ เจ้าจดจำมันได้ใช่ไหม?” ลั่วอู๋ ถาม

ตวนซีพยักหน้า

โอ้ว ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งตื่นเต้น

“ เปลี่ยนร่างเป็นมันตอนนี้เลยได้ไหม?” ลั่วอู๋ถามอย่างคาดหวัง

ตวนซีพยักหน้าและส่ายหัวอีกครั้ง

ในไม่ช้าลั่วอู๋ก็เข้าใจความหมายของตวนซี

มันสามารถแปลงร่างเป็นปลาตัวใหญ่ได้ แต่ก็คงสามารถคงสภาพได้อย่างมากที่สุดเพียงหนึ่งวินาที

เพราะมันใช้พลังวิญญาณมากเกินไปในการกลายเป็นสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ และตวนซีไม่สามารถจ่ายพลังวิญญาณมหาศาลนั้นได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุน ตัวนี้ยังเป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิที่มีขนาดใหญ่ที่สุด

หากมันต้องการที่จะขยายร่างกายให้ใหญ่ขึ้นตาม ก็ยิ่งต้องใช้พลังวิญญาณมากขึ้น

นอกจากนี้ยังมีจุดสำคัญมากอยู่อีกมาก

ขนาดของคุน นั้นใหญ่เกินไป หากแปลงเป็นมันแม้แต่มิติไหในตอนนี้ ก็คงไม่สามารถกักเก็บมันเอาไว้ได้

และถ้าหากตวนซีแปลงเป็นมันที่โลกภายนอก เกรงว่าลั่วอู๋อาจจะเผลอสังหารประชากรครึ่งหนึ่งของพระราชวัง เป่ยหมิง เพียงแค่ขยับไม่กี่ครั้งอาณาจักรทั้งหมดก็คงจะแตกสลาย

ผลที่ตามมานั้นแย่มากอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่เป็นไร ๆ ต้องเปลี่ยน ไม่ต้องเปลี่ยนเป็นมัน” ลั่วอู๋ส่ายหัว

เขาได้ไพ่ตายใหม่ ๆ มาเยอะมาก

แม้ว่าไพ่ตายใบนี้จะไม่สามารถใช้งานได้ในขณะนี้ แต่มันก็ยังทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จ ที่เขาจะสามารถเป็นเจ้าของ คุน สัตว์วิญญาณในตำนานได้ในอนาคต