ไหปีศาจ - บทที่ 473 รวบรวมน้ำในสระทองคำ

บทที่ 473 รวบรวมน้ำในสระทองคำ

บทที่ 473

รวบรวมน้ำในสระทองคำ

จูกู่เฉิง เดินออกจากวิหารเฉิงหยวนไป

ในขณะนี้วิหารเฉิงหยวนเงียบสงบ ภายนอกนั้นไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด

สถานที่นี้คือที่มาของผนึก ด้วยพลังวิญญาณของที่นี่และความช่วยเหลือของหินคราม พวกเขาสามารถจะสามารถพาคนเข้าไปข้างในปลาตัวใหญ่ได้ ในช่วงที่ผนึกอ่อนแอที่สุด

“ อย่าให้ใครเข้าไปได้” จูกู่เฉิงสั่ง

ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องพูดอะไรเพิ่มอีก ทุกคนต่างรู้กันดีว่าวิหารเฉิงหยวนเป็นสถานที่ที่สำคัญอย่างยิ่ง ผู้อาวุโสทั้งเจ็ดต่างกับริเริ่มปักหลักอยู่ปกป้องที่นี่

จูกู่เฉิง มองไปที่วิหารเฉิงหยวนและกระซิบกับผู้คุ้มกัน “ไปดูหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับพรรคพวกของลั่วอู๋”

“ขอรับ”

ผู้คุ้มกันกลับมาไม่นานหลังจากที่เขาเดินออกไป

“ท่านผู้ปกครองสูงสุด ตอนนี้ขอยืนยันว่าเหล่าสหายของลั่วอู๋ยังอยู่ที่ลานเดิม และถูกล้อมไว้โดยทีมรักษาความสงบ คงเป็นการยากที่จะหลบหนีขอรับ” ผู้คุ้มกัน กล่าวว่า

จูกู่เฉิง พยักหน้า

แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไม เขายังคงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้

มันดูเหมือนว่าพรรคพวกลั่วอู๋จะสงบกันเกินไป

ภายนอกวิหารเฉิงหยวน เหวินเสี่ยวนั้นไม่ได้จากไปไหน แต่เขาเพียงแต่นั่งนิ่ง ๆ ทำสมาธิ บางทีตราบใดที่ลั่วอู๋ยังไม่ออกมา เขาก็คงจะไม่จากไปเช่นกัน

จูกู่เฉิงเดินมาหาเหวินเสี่ยว “เจ้าคิดว่า ลั่วอู๋ เป็นคนแบบนั้นรึเปล่า?”

“เขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างมีอารมณ์ร่วม” เหวินเสี่ยวรู้ถึงความกังวลของจูกู่เฉิง “ในเมื่อสหายของเขาอยู่ที่นี่ เขาจะไม่ทำอะไรบ้า ๆ แน่”

“ดีแล้ว”

นี่เป็นเรื่องสำคัญ

นอกเหนือจากที่นี่มีผู้มีอำนาจระดับสูงเพียงไม่กี่คน จึงมีเพียงแค่ผู้ใช้พลังวิญญาณที่มีอำนาจมากที่สุดสามคนของพระราชวังเป่ยหมิงเท่านั้น ที่เคยได้พบกับสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์

โดยธรรมชาติแล้ว จูกู่เฉิง ไม่ต้องกังวลกับผู้ใช้พลังวิญญาณเหล่านั้น

แต่สำหรับคนนอก เขาย่อมรู้สึกไม่สบายใจ

……

……

ที่ไหนสักแห่งใต้ทะเลแก่นวิญญาณที่เต็มไปด้วยดวงดาว

ที่นี่เป็นเพียงมิติที่ควบแน่นไปด้วยดวงดาวนับไม่ถ้วนกะพริบไปมา ร่วมกันกับการล่มสลายของดวงดาวและหลุมดำที่สอดประสานกัน

ลั่วอู๋ตรวจสอบข้อมูลของคุน

ความแข็งแรงของมัน เรียกได้ว่าเป็นสัตว์วิญญาณที่อันตรายมาก

ข้อมูลส่วนใหญ่ที่แสดงโดยไหปีศาจ ล้วนเป็นเครื่องหมายคำถาม

สิ่งเดียวที่สามารถยืนยันได้ก็คือปลาตัวใหญ่ตัวนี้คือ คุน มันยังอยู่ในร่างของคุนอย่างแน่นอน

ลั่วอู๋จ้องมองเงาสีฟ้าในสระน้ำสีทอง

“ จะฟื้นฟูมันได้ยังไง ? ในเมื่อพยายามเท่าไหร่มันก็ไม่หายสักที” ลั่วอู๋ ใช้แต้มเซียน 500 แต้มและเลือก ความสามารถในการ การแก้ไขคุณสมบัติ

พลังวิญญาณบริสุทธิ์ไหลออกจากไห

จากนั้นก็ไหลต่อไปลงสู่ทะเลแห่งดวงดาวของ คุน

ทว่าก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ แม้แต่คลื่นสักนิดก็ยังไม่มี

“ช่องว่างความแข็งแกร่งมันต่างกันเกินไป…” ลั่วอู๋หัวเราะอย่างขมขื่น

แก่นพลังวิญญาณของคุนนั้นงดงามมาก จนการเปลี่ยนแปลงที่เขาพยายามใส่ลงไปเป็นเหมือนกับการหยดหมึกลงในทะเล ที่ไม่ทำให้เกิดผลอันใด

นอกจากนี้ลั่วอู๋ก็ได้ใช้ทักษะ “สื่อสารวิญญาณ” เพื่อสื่อสารกับคุน

แต่มันก็ล้มเหลวโดยปริยาย

เนื่องจากมันกำลังหลับ

มันจึงเมินต่อการร้องขอที่จะสื่อสารของลั่วอู๋

“นั่นแค่เป็น วิธีแรกที่ข้าอยากจะลอง” ลั่วอู๋เหยียดนิ้วออก จากนั้นจึงชี้ไปที่ทะเลดวงดาวและเปิดใช้ความสามารถที่ได้มาจากภูตไห

ชำระล้างบาป

พลังวิญญาณแสงสีน้ำนมไหลออกมาสู่ทะเลแห่งดวงดาว ที่เหมือนจะหยุดลง

ขณะนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะหยุดลงในทันที

การรับรู้ของลั่วอู๋เปลี่ยนไป ราวกับว่ามีม่านแปลก ๆ กำลังปิดกั้นตัวเขา และ พลังของทักษะ ชำระล้างบาป อยู่จากข้างนอก

“นี่มันหมายความว่าอย่างไร?” ลั่วอู๋หลับตาลง

เขาเข้าใจสภาพที่ คุน เผชิญอยู่จริงๆแล้ว

มีพลังวิญญาณพิเศษสิบแปดชั้นกำลังบั่นทอนพลังวิญญาณทั้งหมดของมัน และกั้นไม่ให้พลังวิญญาณภายนอกเข้ามา

มันให้ความรู้สึกอันคลุมเครือและยุ่งเหยิง

“ ผนึก?” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกไป

ใช่แล้ว มันคือผนึก

พลังวิญญาณจากภายนอกภายในใด ๆ ล้วนไร้ความหมาย

เพราะพลังแห่งการผนึกได้ปิดกั้นทุกสิ่งเอาไว้

ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะโกรธ “ต่อให้ข้ามีพลังของเทพเจ้าประทานมาให้ แต่ถ้าข้าไม่ทำลายไอ้เจ้าผนึกนี่ ข้าจะรักษามันได้อย่างไร”

วิธีนี้มันไม่ใช่อะไรที่ถูกเลย

แต่เดิมถ้าแค่เป็นเพียงการรักษาสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ลั่วอู๋คิดว่าเขาอาจมีโอกาสทำสำเร็จได้ด้วย การยืมพลังของ ไหปีศาจ

แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่มีโอกาสเลย

มันไม่มีประโยชน์ที่จะทำอะไรนอกจากจะเรียก เจ้าสำนักเฉียนหลงอย่างท่านเฮามา

วิธีเดียวคือคงต้องคลายผนึก รักษาคุนแล้วปิดผนึกมันอีกครั้ง แต่นั่นก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

เมื่อคลายผนึกออก คุนจะต้องตื่นขึ้นมาอย่างแน่นอน

ลั่วอู๋ไม่รู้ว่ามันถูกผนึกไว้ได้อย่างไร แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจ

คุน เป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณที่มีอำนาจมากที่สุดเป็นอันดับ 9 จาก 10 อันดับ สัตว์วิญญาณระดับจักรพรรดิ มันถือเป็นอันดับต้น ๆ ของสัตว์วิญญาณระดับตำนาน

สัตว์วิญญาณที่ถูกปิดผนึกมานานกว่า 8000 ปี ใครจะไปรู้ว่ามันมีสติระหว่างการนอนหลับรึเปล่า

ถ้ามันยังมีสติ มันได้สะสมความแค้นมานานมากแค่ไหน เมื่อผนึกคลายออกแล้ว คงไม่มีใครสามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแน่ ทั่วทั้งทวีปจะต้องสั่นสะเทือน และทะเลเหนือสุดขอบจะเต็มไปด้วยคลื่นยักษ์ที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์

“ ดูเหมือนว่า ข้าคงทำได้แค่วิ่งหนี ข้าคงอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ ไม่งั้นได้ถูกฆ่าแน่ ๆ” ลั่วอู๋ลังเลแล้วจึงหยิบหินทะลวงมิติออกมา

ตอนนี้เขาคิดได้เพียงแต่เรื่องของอนาคต

เดี๋ยวก่อนสิ ไหน ๆ ก็ตัดสินใจที่จะหนีออกไปแล้ว มันคงจะดีกว่าหากจะเก็บเกี่ยวอะไรเพิ่มเติมกลับไป

ดวงตาของลั่วอู๋มองลงไปที่สระน้ำสีทอง

นี่คือทะเลแห่งความแข็งแกร่งแก่นวิญญาณของคุน แม้ว่ามันจะมีขนาดเล็กมาก แต่ก็เป็นแก่นแท้ของสมาธิและพลังวิญญาณ เพียงหยดเดียวก็สามารถฆ่าลั่วอู๋ได้นับครั้งไม่ถ้วน

“ มันคือระเบิดพลังวิญญาณ” ลั่วอู๋ลังเลและตัดสินใจอย่างกล้าหาญ

เขาต้องการเก็บน้ำจากสระทองคำนี้

เขาไม่สามารถเอาน้ำในสระทองคำนี้ออกไปได้

แต่เขาไม่น่าจะมีปัญหาอะไรในการเทน้ำในสระสีทองออกมา

ทิวทัศน์ตรงหน้ามันเป็นภาพที่งดงามมากจริง ๆ

“ ระวัง ๆ อย่าให้โดนมือ” ลั่วอู๋ใช้ไหปีศาจอย่างระมัดระวัง

เมื่อหากเขาโดนน้ำในสระสีทองนี้ เขาคงจะต้องตายอย่างกะทันหัน

พลังวิญญาณอันลึกลับเริ่มปรากฏขึ้น

มีคลื่นปรากฏบนสระน้ำสีทองราวกับว่ามีสายลมพัดผ่าน

ลั่วอู๋คิดอยู่ครู่หนึ่งว่าพลังวิญญาณของคุนอาจจะไม่สามารถนำออกไปได้ง่าย ๆ ดังนั้นเขาจึงค่อยๆกระตุ้นไหปีศาจอย่างช้าๆ

ระลอกน้ำหยดน้ำสีทองในสระค่อย ๆ ถูกดึงออก แต่ทว่ามันเหมือนติดอยู่กับอะไรบางอย่าง ไม่ว่าพยายามอย่างไรก็ดึงขึ้นมาไม่ได้

“นี่มันน่าสนใจมาก” ลั่วอู๋ ยังคงพยายามอย่างไม่ลดละ

ในที่สุดหลังจากพยายามมาเกือบหนึ่งชั่วโมง หยดน้ำในสระสีทองก็ถูกดูดเข้าไปอย่างช้าๆ จากนั้นก็ลอยไปทาง ลั่วอู๋

ลั่วอู๋เก็บมันลงในไหปีศาจ

เพียงชั่วโมงเดียวพลังวิญญาณของลั่วอู๋ก็หมดลง

“มันยากเกินไปแล้ว” ลั่วอู๋รู้สึกเหนื่อย

ทว่าทันใดนั้นเงาสีน้ำเงินในสระน้ำสีทองก็สั่นเล็กน้อย

นี่ทำให้ลั่วอู๋ตกใจมาก

มันกำลังจะตื่นงั้นเหรอ ?

นี่มันแย่มาก

อย่างไรก็ตามลั่วอู๋ก็ยังรออยู่อีกสักพัก เขาพบว่าเงาสีน้ำเงินนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับมัน เขาสบายใจขึ้นมาในทันที

บางทีมันอาจจะเป็นเพียงแรงกระเพื่อมเล็กน้อย

นี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

ลั่วอู๋พร้อมที่จะดึงหยดน้ำหยดที่สองออกจากสระทองคำ แต่ลั่วอู๋ก็พบว่าผนึกทั้งสิบแปดอันคลุมเครือและมืดมนนั้นค่อยๆปรากฏขึ้นมาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น

ตอนนี้ ลั่วอู๋ สามารถรับรู้ตำแหน่งของผนึกได้หมดแล้ว

“แปลกชะมัด” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ

เป็นเพราะเขาเก็บน้ำในสระทองคำไปงั้นเหรอ?

หรือเพราะอย่างอื่นกัน

ลั่วอู๋ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วจึงตัดสินใจเดินไปที่ผนึก