ไหปีศาจ - บทที่ 589 ไม่ให้ไป
บทที่ 589 ไม่ให้ไป
บทที่ 589
ไม่ให้ไป
ในที่สุดแรงสะเทือนในมิติที่เกิดจากเทพพิทักษ์เวหาก็สงบลง
ศิษย์ของสำนักเฉียนหลงกลับไปยังเมืองหลวงของจักรวรรดิผ่านช่องมิติ
“กลับมาได้สักที”
“ข้าเกือบจะคิดว่าเราจะไม่สามารถออกไปได้แล้ว”
“ข้าไม่รู้ว่าครั้งนี้เกิดอะไรขึ้น มันสายไปมากจริง ๆ”
“แม้ว่าสำนักเฉียนหลงจะดี แต่ข้าก็เบื่อที่มองมันนาน ๆ นะ” ศิษย์ทุกคนกล่าวด้วยอารมณ์
คราวนี้พวกเขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งปีในสำนักเฉียนหลงและกองกำลังในตระกูลของพวกเขาก็เป็นห่วงเพราะกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับอัจฉริยะตัวน้อยของพวกเขา
ตอนนี้พวกเขากลับไปได้แล้ว
คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อพวกเขากลับไปที่ตระกูลพวกเขาก็พบว่ามีเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้เกิดขึ้นในเมืองหลวงของจักรวรรดิ
พวกเขารู้ด้วยว่าไม่ใช่ปัญหาของสำนักเฉียนหลง แต่เป็นเพราะคฤหาสน์องค์ชายสมคบคิดที่จะแทรกแซงสำนักเฉียนหลง ดังนั้นพวกเขาจึงใช้วิธีขังสำนักเฉียนหลงในห้วงมิติ
ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ยังได้ยินมาว่าในระหว่างการจลาจลนั้นลั่วอู๋ได้สร้างผลงานมากมาย ทำลายแผนการของคฤหาสน์องค์ชายหลายอย่าง แก้ปัญหาหลายอย่างและแม้แต่เอาชนะหลิงเจิ้งซึ่งเป็นนักดาบที่เก่งที่สุดในโลกจนบาดเจ็บอย่างรุนแรง เขาได้รับความเคารพอย่างสูงจากองค์จักรพรรดิ
หลายคนตะลึง
ไม่น่าแปลกใจเพราะพวกเขาไม่ได้เจอลั่วอู๋และคนรอบข้างมาเป็นเวลานานแล้ว
พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้ทำปฏิบัติการลับที่ยิ่งใหญ่
เมื่อชื่อเสียงของลั่วอู๋แพร่กระจายไปในหมู่ศิษย์ของสำนักเฉียนหลง เขาก็ได้กลับไปที่สำนักเฉียนหลงอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับพรรคพวก
“อ่า ในที่สุดข้าก็ได้กลับมา ข้าไม่ได้กลับมาตั้งนานขนาดนี้ ข้ารู้สึกคิดถึงมันเล็กน้อยเลยล่ะ” ลั่วอู๋รู้สึกคิดถึงอย่างช่วยไม่ได้
ทุกคนพยักหน้า
สำนักเฉียนหลงเปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง
การได้กลับมาที่สำนักเฉียนหลงทำให้เขารู้สึกโล่งใจมาก
อย่างไรก็ตามเหวินเสี่ยวได้ดักรอเขาอยู่แล้ว เขาอดใจไม่ไหวที่จะถามว่า “เราจะเริ่มกันเมื่อไหร่ดี?”
“เดี๋ยวนี้!” ลั่วอู๋โบกมือและพูดว่า “ไปหาท่านรองเจ้าสำนัก”
ไม่มีความลังเลใด ๆ เป้าหมายต่อไปคืออาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ
เหวินเสี่ยวต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ เพื่อแยกบุคลิกที่ “ขี้ขลาด” ของเขา ส่วนเจียโรวต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษา หงเฉา และลั่วอู๋ต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษาตระกูลหยางเพราะมีปรมาจารย์ด้านการหลอมในตระกูลหยาง หากเขาช่วยได้และเพิ่มหนังสือสารานุกรมการหลอมในโบราณวัตถุของเจียนทีเขาอาจจะสามารถหลอมอาวุธที่มีเฉพาะในสมัยโบราณได้มากมาย
แน่นอนว่ามีภูตหายากมากมายในอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะซึ่งโลกภายนอกยังไม่เคยเห็น ซึ่งเป็นตัวช่วยที่ดีในการปลดล็อกแผนที่
ส่วนฉูจงฉวนไม่ต้องพูดถึง เขากระตือรือร้นที่สุดในบรรดาทุกคน มันเป็นความฝันตลอดชีวิตของเขาที่จะได้เข้าสู่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะและค้นหาเชียนจีในตำนาน แม้ว่าจุดประสงค์หลักของการเดินทางครั้งนี้คือการค้นหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็ถือว่ามีเป้าหมายร่วมกันอย่างน้อยครึ่งหนึ่งแล้ว
ภายใต้การนำทางของทูตเฉียนหลงพวกเขาก็มาถึงห้องโถงหลิงหยาน
หลังจากได้ยินความปรารถนาของทุกคนหลี่หวู่หยวนก็ปฏิเสธ “จะไปที่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเพื่อตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์งั้นรึ? ไม่ไม่มีทาง”
“ทำไมล่ะ!” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
หลี่หวู่หยวนส่ายหัว “มันอันตรายเกินไป”
ลั่วอู๋ไม่เข้าใจ “นรกมนตรา หุบเขามรณะ ราชวังเป่ยหมิงสถานที่เหล่านี้ก็ล้วนอันตรายมาก ท่านก็ปล่อยเราไปไม่ใช่เหรอ?”
ก็ขอกันแบบปกติ รองเจ้าสำนักยินดีเห็นด้วย แล้วเหตุใดครั้งนี้จึงไม่เหมือนกัน
หลี่หวู่หยวนเงียบ
ฉูจงฉวนก็พูดขึ้นมาว่า “ข้าจำได้ว่าตอนที่ข้าไปที่นรกมนตรา ท่านบอกว่าสถานที่แรกที่จะหาประสบการณ์ด้านมิติควรจะเป็นอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ ทำไมตอนแรกเราไปได้ แต่ตอนนี้เราไปไม่ได้แล้ว?”
ฉูจงฉวนสงสัยเรื่องนี้มานานแล้ว
“นั่นมันไม่เหมือนกัน” หลี่หวู่หยวนส่ายหัว “ถ้ามันเป็นแค่การฝึกมิติมันจะไม่นานเกินหนึ่งเดือน และข้าจะส่งคนไปเฝ้าดูเจ้าและจำกัดขอบเขตของการกระทำ แต่ตอนนี้เจ้ากำลังจะตามหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งจะขัดแย้งกับสิ่งมีชีวิตพื้นเมืองของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะอย่างแน่นอน”
“มันไม่เหมือนกันกับการไปนรกมนตราเหรอ?” ลั่วอู๋กล่าว
หลี่หวู่หยวนทำหน้าจริงจัง “แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แทบไม่มีการสื่อสารระหว่างเผ่าพันธุ์ปีศาจที่แตกต่างกันในนรกมนตรา มันเป็นสถานที่แห่งความโกลาหลและการฆ่ากันก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่สำคัญว่าเจ้าจะฆ่าปีศาจอย่างป่าเถื่อนยังไง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไปรบกวนปีศาจทั้งเก้าตน”
“แต่อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงแม้ว่ามันจะลึกลับมากและเป็นพื้นที่นอกเขตโลก แต่ก็เป็นประเทศที่สมบูรณ์”
“อาณาจักรโบราณหมื่นอมตะมีกฎหมายและข้อบังคับที่สมบูรณ์เช่นเดียวกับอาณาจักรมังกรเร้นกาย อาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง ไม่มีทางไปก่อปัญหากับพวกเขาได้อย่างแน่นอน”
“หากภูตถูกโจมตี ภูตจากเผ่าพันธุ์อื่นจะเริ่มช่วยเหลือและรายงานการโจมตีไปยังเจ้านายของอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเจ้าอาจเป็นที่หมายหัวจากภูตที่ทรงพลังทั้งหลาย และพวกนั้นก็จะเริ่มไล่ฆ่าเจ้า”
ลั่วอู๋ประหลาดใจ “ไม่จริงน่า”
เขาคิดว่าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะเป็นดินแดนบริสุทธิ์ที่ภูตอาศัยอยู่มากที่สุด เมื่อฟังคำพูดของหลี่หวู่หยวนแล้วดูเหมือนว่ามันจะเป็นอะไรที่มากกว่านั้น
“เจ้าลองนึกภาพตัวเองดูสิว่าถ้ามีสัตว์ประหลาดไร้มนุษยธรรมวิ่งไปที่เมืองหลวงของจักรวรรดิ เจ้าคิดว่าผู้คนจะพยายามเข้าหากับสัตว์ประหลาดนั่นหรือจะฆ่ามันตั้งแต่แรกเห็น หรือไม่หากสัตว์ประหลาดซ่อนตัวและรอโอกาสที่จะขโมยสมบัติจากวังเจ้าคิดว่าเมื่อจักรพรรดิรู้ถึงการมีอยู่ของสัตว์ประหลาดแล้วเขาจะปล่อยมันไปหรือเขาจะสั่งให้ฆ่ามันเสีย?”
ทุกคนเงียบกริบ
คำตอบรู้อยู่แก่ใจ
แน่นอนว่าต้องกำจัดสัตว์ประหลาดตั้งแต่แรกแน่นอน
พวกเขาเป็นสัตว์ประหลาดสำหรับภูต
ความประทับใจของโลกที่มีต่ออาณาจักรโบราณหมื่นอมตะมักจะไปทางด้านความลึกลับ ความสวยงาม และภูตที่อาศัยอยู่จำนวนมาก นอกจากนี้แล้วก็ยังไม่มีความเข้าใจในตัวมันเลย
ปรากฏว่าอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะมีลักษณะเช่นนี้
ฉูจงฉวนพูดไม่ออก
เขาโหยหาอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะ แต่เขาไม่ค่อยรู้จักมัน เพราะมีหนังสือที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรโบราณหมื่นอมตะน้อยเกินไป
แม้ว่าเขาจะพยายามอย่างเต็มที่ในการรวบรวมข้อมูล แต่ก็ไม่สามารถหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้มากนัก
“แต่มีเหตุผลที่พวกเราต้องไปหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์” ลั่วอู๋กล่าวอย่างจริงจัง
หลี่หวู่หยวนถอนหายใจ “ข้าขอโทษ ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ ข้าปล่อยให้เจ้าไปเสี่ยงไม่ได้”
เหวินเสี่ยวโกรธ “ไอ้แก่ ทำไมเจ้าถึงได้ขัดข้านัก เจ้าส่งพวกเราไป ทำตามที่เขาพูดสิ”
เขาไม่สนใจว่าคนตรงหน้าเป็นใคร เขาโวยวายทุกเมื่อที่เขาต้องการ
หลี่หวู่หยวนตะลึง
บางทีเขาคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งข้าจะถูกศิษย์ของสำนักเฉียนหลงเกลียดชัง
ทุกคนรีบห้ามเหวินเสี่ยวและกันไม่ให้เขาพูดอะไรมากไปกว่านี้
“ข้าขอโทษท่านรองเจ้าสำนัก เขาแค่เสียสตินิดหน่อย ไม่ต้องห่วง” ลั่วอู๋หัวเราะและทุบเหวินเสี่ยว
“ใช่ขอรับท่าน อย่าถือสาเลย” ฉูจงฉวนกดเหวินเสี่ยวลงกับพื้นโดยตรง เขาเงยหน้าขึ้นมองอย่างประหม่าและพูดว่า “เขาต้องการน้ำพุศักดิ์สิทธิ์เพื่อรักษาสมองของเขา ดังนั้นเขาจึงรีบร้อนมาก”
หลี่หวู่หยวนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
ในช่วงเวลาต่อมาดูเหมือนว่าจะมีแสงสีทองไหลออกมาจากดวงตาของเขาและพลังลึกลับที่มองเห็นผ่านหัวใจของผู้คนก็ออกมา
ทักษะระดับ SS [เทียนหยันตง]
“เป็นอย่างนี้นี่เอง จิตวิญญาณแยกออกจากกัน และมีสองวิญญาณในหนึ่งร่าง” หลี่หวู่หยวนได้เห็นสถานะของ เหวินเสี่ยวโดยตรง
เหวินเสี่ยวสั่นสะท้าน
ดวงตาของหลี่หวู่หยวนทำให้เขารู้สึกถึงจิตวิญญาณที่แยกออกอีกครั้ง