ไหปีศาจ - บทที่ 598 จระเข้ดำ

บทที่ 598 จระเข้ดำ

บทที่ 598

จระเข้ดำ

สัตว์ประหลาดในเจดีย์เก้าชั้นถูกจับโดยเจ้าสำนักและมีจำนวนไม่จำกัด

แม้ว่าเป้าหมายของการมีพวกมันคือให้ลูกศิษย์ได้มีประสบการณ์

แต่สำนักเฉียนหลงเองก็เป็นเหยื่อของพวกมันเช่นกัน

เพื่อให้แน่ใจในปริมาณ จึงมีนิเวศวิทยาที่สมบูรณ์ในเจดีย์เจดีย์เก้าชั้น เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันสามารถแพร่พันธุ์ได้อย่างอิสระ มิฉะนั้นพวกเขาจะต้องพยายามจับพวกมันมาอีกครั้งเป็นระยะ ๆ ซึ่งจะลำบากเกินไป

ลั่วอู๋ไม่เคยคิดเลย

สัตว์ร้ายในเจดีย์เก้าชั้นเกือบจะสูญพันธุ์ไปแล้วโดย เอ๋าเฉียนจุน

ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากเท่าไหร่จำนวนสัตว์ร้ายก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น ดังนั้นจำนวนสัตว์ร้ายในชั้นแรกและชั้นที่สองจะต้องมากที่สุด

แต่ถึงกระนั้นมันก็ถูกฆ่าเช่นนี้

“ช่วยพาข้าไปที่ชั้นสามเลยละกัน” ลั่วอู๋พูดอย่างช่วยไม่ได้

“เจ้าต้องเข้าไปเอง ข้าไม่แข็งแรงพอที่จะส่งเจ้าไปที่ชั้นสาม” หนิงปิงหลันกล่าวว่า “ดังนั้นโปรดอย่าลงมือใด ๆ เมื่อเจ้าอยู่ที่ชั้นสอง”

ลั่วอู๋พยักหน้า

หนิงปิงหลันเปิดเจดีย์เก้าชั้นให้กับลั่วอู๋และมีแสงสีเทาออกมาจากเจดีย์เก้าชั้นซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

กลิ่นเลือดแปลก ๆ ราวกับว่าลอยอยู่ในจมูกของลั่วอู๋ มีเสียงคำรามต่ำโหยหวนในหูซึ่งดูเหมือนจะเป็นรังของสัตว์ร้าย

ลั่วอู๋สงบลงเล็กน้อย

หนิงปิงหลันกล่าวว่า “ระวังด้วย มีคนตายในเจดีย์เก้าชั้นทุกปี ไม่เพียงแต่ลูกศิษย์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาจารย์อีกหลายคนที่ได้ใจด้วย”

“ขอบคุณที่เตือนข้า” ลั่วอู๋พูดแล้วถามว่า “เอ๋าเฉียนจุนไปถึงระดับไหนแล้ว?”

“ชั้นหก” หนิงปิงหลันตอบ

ลั่วอู๋พยักหน้าและเดินไปที่เจดีย์เก้าชั้น

ไม่ว่าเอ๋าเฉียนจุนจะน่ากลัวแค่ไหน เขาก็น่าจะเข้าสู่ระดับทองขั้นสูงได้ไม่นาน แต่เขาก็รีบไปที่ชั้นหกแล้ว

เขาเป็นนักสู้ที่คลั่งไคล้การต่อสู้

ให้เขาปรับปรุงระดับเล็ก ๆ น้อย ๆ

ดวงตาของลั่วอู๋มืดมนในตอนแรกจากนั้นก็สว่างขึ้นเล็กน้อย

ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับฉากนั้น

เขาคิดว่ามันเป็นสถานที่ที่เหมือนนรกมนตรา แต่เขาไม่ได้คิดว่าชั้นหนึ่งจะเป็นที่ราบกว้างใหญ่และสภาพแวดล้อมก็ดูดีมาก

เมื่อมองไปไกล ๆ ลั่วอู๋ก็เห็นทะเลสาบที่ใสสะอาดซึ่งมีสิ่งมีชีวิตมากมายกำลังดื่มน้ำอยู่

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตธรรมดา เพื่อสร้างห่วงโซ่ระบบนิเวศที่ค่อนข้างสมบูรณ์จึงต้องมีสิ่งมีชีวิตธรรมดาอยู่ที่นี่ด้วย

“นองเลือดเลย” ลั่วอู๋ขมวดคิ้วจากนั้นมองไปทางอื่นและเห็นภูเขากระดูก

เลือดชุ่มพื้น ทั้งผืนถูกย้อมเป็นสีแดงเข้มพราว

พวกมันเป็นซากของสัตว์อสูรที่ดุร้าย บางตัวก็เหมือนเนินเขา บางตัวมีขนาดเท่าถังเล็ก ๆ เท่านั้น แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ารูปแบบการตายของพวกมันนั้นน่าสังเวชมาก และพวกมันมีพลังลมและฟ้าร้องฟาดใส่พวกมัน ซึ่งไม่ได้สลายไปเป็นเวลานาน

“ฆ่าไปเยอะจริง ๆ” ลั่วอู๋ส่ายหัวและเดินไปข้างหน้า

ตอนนี้เขาอยู่บนขอบของชั้นหนึ่ง

ทางเข้าชั้นสองอยู่ตรงกลางของชั้นแรก

นี่คือความกลัวว่าใครบางคนจะฝืนตัวเองเพื่อเข้าสู่ระดับต่อไป หากสามารถไปที่จุดศูนย์กลางได้อย่างปลอดภัยได้ อย่างน้อยชั้นแรกก็ไม่เป็นภัยคุกคามต่อพวกเหล่านั้นแล้ว

ลั่วอู๋ไปที่ตรงกลาง

เมื่อเห็นเขา สิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบ ๆ เขาก็ตกใจและวิ่งหนีไป

ไม่ใช่เฉพาะสิ่งมีชีวิตธรรมดา แต่ยังรวมถึงสัตว์ร้ายระดับทองอีกมากมาย

สิงโตปีกเลือด

ความแข็งแกร่งระดับทองขั้นสูง มิติ 2

มันสูงเท่าภูเขาที่มีปีกยาวสีแดง ขนแผงคอของมันหนา และเสียงคำรามของมันก็เหมือนฟ้าร้อง ธรรมชาติของมันจะดุร้ายและก้าวร้าว ในชั้นนี้เมื่อสัตว์ร้ายส่วนใหญ่ตายไปแล้วมันก็ถือเป็นเจ้าของพื้นที่นี้

แต่เมื่อมันเห็นลั่วอู๋มันก็หันกลับหลังและวิ่งหนีไป มันไม่กล้าแม้จะหันกลับมามอง

“มันแย่มาก ข้าล่ะกลัวจริง ๆ” ลั่วอู๋ถอนหายใจ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเอ๋าเฉียนจุนได้ทิ้งเงาของเขาไว้เป็นแผลใจในสัตว์ร้ายเหล่านี้ ซึ่งทำให้พวกมันกลัวเมื่อเห็นมนุษย์

กว่าจะกำจัดแผลใจนี้ได้คงต้องใช้เวลานาน

มิติวิญญาณระดับเดียวกันสามารถข่มสัตว์วิญญาณระดับเดียวกันได้อย่างแน่นอน

ลั่วอู๋ไม่กลัวมันอย่างแน่นอน

แต่เกรงว่าเราควรจะให้มันหยุดพักก่อนดีกว่า หากมันกลัวเราเกินไปประสิทธิภาพในการต่อสู้ของมันก็จะยังคงอยู่ที่ 34% และเราจะไม่สามารถพัฒนาฝีมือจากการต่อสู้กับมันได้

ในไม่ช้าลั่วอู๋ก็ไปถึงใจกลางและจากนั้นก็ขึ้นไปที่ชั้นสอง

ชั้นที่สองดูเหมือนจะเล็กกว่าเล็กน้อยและไม่ใช่ที่ราบ แต่เป็นทะเลทรายที่ซึ่งสัตว์ดุร้ายจะต้องเผชิญกับไฟทุกหนทุกแห่ง

“สภาพแวดล้อมที่แตกต่างสัตว์วิญญาณก็แตกต่างกัน” ลั่วอู๋คิดว่าเจดีย์เก้าชั้นนั้นน่าสนใจทีเดียว

ที่นี่ก็ถูกฆ่าไปมาก สัตว์ทุกชนิดก็วิ่งหนีเมื่อเห็นมนุษย์

ลั่วอู๋หาทางเข้าชั้นสามโดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ

ชั้นที่สามเป็นหนองน้ำ

มีกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งไปทั่วทุกหนทุกแห่ง

ทันทีที่ลั่วอู๋เข้าไปก็พบกับจระเข้สีดำที่มีเขาเดียว มันไม่ใหญ่นัก ไม่ได้สูงเท่ามนุษย์ผู้ใหญ่ด้วย แต่ลมปราณของมันรุนแรงมาก มันลอยอยู่ในอากาศและสามารถเดินในอากาศได้ มีแสงสีดำลึกลับไหลอยู่ใต้เท้าของมัน

ทองขั้นสูงมิติ 4

มันน่าทะนุถนอมแบบที่ลั่วอู๋ไม่เคยเห็น

แต่ก่อนที่เขาจะมีเวลาตรวจสอบลมปราณของจระเข้ เขาก็เห็นว่าจระเข้อ้าปากจะกัดเขา กลิ่นคาวโชยมาจนลั่วอู๋แทบจะอาเจียน

ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายในชั้นที่สามไม่ได้ถูกโจมตีอย่างรุนแรงโดยเอ๋าเฉียนจุน

แม้ว่าระดับจะไม่สูงมากนัก แต่จากชั้นที่สามสัตว์วิญญาณที่นี่จะมีพลังมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด และจระเข้ดำนั้นก็ดูผิดปกติมาก

แม้ว่าจระเข้จะตัวไม่ใหญ่ แต่ลั่วอู๋ก็รู้สึกว่าถ้าเขาถูกกัดเขาจะเสียพลังชีวิตไปครึ่งหนึ่งเลย

“ทะลวงมิติ!”

ลั่วอู๋ไม่ตื่นตระหนกและปล่อยทักษะของเขาอย่างใจเย็น

ในพริบตา

เขาหายไปจากจุดเดิม

จระเข้ที่กัดความเปล่าดูเหมือนโกรธมาก แต่มันไม่คำราม หันร่างกายและกัดอย่างเงียบ ๆ ต่อไป

ในตอนนี้ลั่วอู๋ตรวจสอบข้อมูลของอีกฝ่าย

เผ่าพันธุ์ จระเข้ดำ

คุณสมบัติ ทองขั้นสูง

มิติวิญญาณ ระดับทองขั้นสูง 4

ทักษะ การอัญเชิญบรรพบุรุษจระเข้ (ระดับ SS) การป้องกันสมบูรณ์ (ระดับ SS) แพร่เชื้อร้ายแรง (ระดับ S) หยู่หลง (ระดับ S) เลือดจู่โจม (ระดับ A) ลมปราณจระเข้ (ระดับ S) กรงเล็บกระหายเลือด (ระดับ A)

ความเป็นมา ลูกหลานของบรรพบุรุษจระเข้ในสมัยโบราณ

เป็นคำแนะนำที่เรียบง่ายมาก

ลั่วอู๋มีข้อสงสัยบางอย่าง เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับบรรพบุรุษของจระเข้โบราณเลย ชื่อเสียงไม่ชัดเจน มันอาจจะมาจากสิ่งมีชีวิตนอกจักรวรรดิ

แต่เขาจะหยุดลังเลไม่ได้ เพราะจระเข้ดำจะตะครุบเขาอีกครั้ง

“ออกไป”

ดาบของลั่วอู๋เบ่งบานไปทั่วร่างกายของเขา และมีเงาดาบนับไม่ถ้วนลอยอยู่รอบตัว จากนั้นดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นดาบขนาดใหญ่นับหมื่นเล่มที่ส่องแสงเหมือนดวงดาวในยามค่ำคืน

วงดาบที่น่ากลัวแล่นออกไป

อย่างไรก็ตามเมื่อเงาของดาบจะตกลงบนจระเข้ดำ จระเข้ดำก็ตกใจจนบินออกไป

“ตู้ม!”

จระเข้สีดำตกลงไปในหนองน้ำและเกิดละอองน้ำจำนวนมาก

ลั่วอู๋ขมวดคิ้ว

เนื่องจากไม่พบร่องรอยของเลือดในหนองน้ำ

“บุ๋ง ๆ ๆ”

สังเกตจากฟองอากาศ หัวจระเข้โผล่ขึ้นมาจากหนองน้ำและจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ซึ่งเต็มไปด้วยความดุร้าย

ยากที่จะต่อสู้กับลั่วอู๋ที่มีดาบรอบตัว

มันยังไม่บาดเจ็บ

“ช่างเป็นผิวที่แข็งจริง” ลั่วอู๋มองไปที่หนังแข็ง ๆ ของจระเข้สีดำแล้วถอนหายใจ