ไหปีศาจ - บทที่ 642 ภูเขาหิมะ

บทที่ 642 ภูเขาหิมะ

บทที่ 642

ภูเขาหิมะ

ต้องใช้พลังวิญญาณในการควบคุม

หากต้องการควบคุมหมาป่าจันทราเงินกว่า 30,000 ลั่วอู๋คงตัวแห้งแน่

แต่อย่างน้อยนั่นก็เป็นทางแก้ปัญหา

ถ้าไม่มีวิธีอื่นแล้วจริง ๆ ก็ต้องพยายามทำวิธีนี้เท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นอาจไม่จำเป็นต้องควบคุมทั้งหมด ปล่อยให้เกิดความขัดแย้งภายในกลุ่มของหมาป่าจันทราเงินก็เป็นความคิดที่ไม่เลว

ลั่วอู๋ออกจากโลกไหอีกครั้งเพื่อสำรวจหุบเขาอสูร

แต่คราวนี้เขาไม่ได้มาคนเดียว

หยู่เฮากับฉูจงฉวนก็มาด้วย

การมาหลายคนจะทำให้ถูกพบตัวได้ง่าย แต่ก็สามารถหาราชาหมาป่าได้เร็วขึ้น

ทั้งสามคนแยกกันหา

โดยตกลงกันว่าจะพบกันที่ไหนสักแห่งในครึ่งวัน

ลั่วอู๋ตามหาเป็นวงกว้าง ระหว่างนี้ก็ได้จับหมาป่าจันทราเงินสองตัวอย่างเงียบ ๆ และอสูรเหนือธรรมชาติอีกจำนวนหนึ่ง แต่ไม่มีการเก็บเกี่ยวอื่น ๆ

หลังจากที่ถึงเวลานัดแล้ว แต่หยู่เฮากับฉูจงฉวนยังไม่กลับมา

“เกิดอะไรขึ้นกัน? มีอะไรทำให้ล่าช้าหรือ?” ลั่วอู๋สงสัย

ลั่วอู๋รออีกชั่วโมง แต่พวกเขาก็ยังไม่กลับมา ลั่วอู๋รู้สึกกังวล ทั้งสองคนต้องเจอปัญหาพร้อมกันแน่ ๆ

แต่เขาไม่สามารถแยกร่างได้ เขาสามารถช่วยได้ทีล่ะคนเท่านั้น

ตอนนี้ลั่วอู๋ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เพราะไม่รู้ว่าฝ่ายไหนน่าเป็นห่วงกว่ากัน

เขาวางแผนที่จะเรียกเหวินเสี่ยวและพวกของเขาออกมาเพื่อที่พวกเขาจะได้แยกกันไปช่วย แต่ปัญหาคือความแข็งแกร่งของพวกเขาไม่เท่าฉูจงฉวนและหยู่เฮา

พวกเขาจะทำอะไรได้หากเกิดปัญหาอีกครั้ง

ลั่วอู๋ปวดหัวอย่างหนัก

สุดท้ายเขาเลือกที่จะอัญเชิญตวนซี

ตวนซียังคงตัวกลมเหมือนเกี๊ยวข้าวเหนียวที่มีความสุข ดวงตาสีฟ้าสดใสและน่ารักมากขึ้นกระโดดไปมาบนพื้นดิน

“ตวนซีข้ามีงานที่สำคัญมากสำหรับเจ้า” ลั่วอู๋ดูจริงจัง

ตวนซีก็รู้สึกได้ถึงความจริงจังของลั่วอู๋ มันนั่งยองอย่างชาญฉลาดบนพื้นไม่กระโดดอีกต่อไป

“ฉูจงฉวนและหยู่เฮาอาจกำลังมีปัญหา ดังนั้นเจ้าและข้าจะแยกกันหาพวกเขาและพยายามอย่างที่สุดเพื่อช่วยพวกเขา” ลั่วอู๋กล่าว

ตวนซีพยักหน้า

เจ้านายของสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงสามารถใช้ทักษะที่วิญญาณของสัตว์วิญญาณได้โดยไม่ต้องผสานพลังวิญญาณระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณดังนั้นตัวเจ้านายและสัตว์วิญญาณจึงสามารถแยกกันได้

แต่ก็มีปัญหาคือถ้าสัตว์วิญญาณไม่อยู่ใกล้ ๆ เขาจะไม่สามารถรับโบนัสความแข็งแกร่งจากการผสานพลังวิญญาณระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณได้

สัตว์วิญญาณไม่อยู่ข้างกายเขานั่นก็หมายความว่าความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงอย่างมาก

ลั่วอู๋ต้องการช่วยชีวิตพวกเขา ปกติแล้วเขาไม่สามารถปล่อยให้ความแข็งแกร่งของเขาสูญเสียไปมากเกินไป ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยสัตว์วิญญาณของเขาทั้งหมดไป

หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วลั่วอู๋ก็เลือกตวนซี

ความสามารถของตวนซีคิดว่าน่าจะครอบคลุมที่สุด ไม่ว่าในกรณีใดตวนซีก็จะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้แน่นอน

ดังนั้นจึงควรปล่อยตวนซีไป

“ถ้าเจ้าไม่สามารถจัดการกับปัญหาได้เจ้าควรพยายามรอให้ข้าไปถึง แม้ว่าการช่วยเหลือจะไม่สำเร็จเจ้าก็ต้องปกป้องชีวิตตัวเอง” ลั่วอู๋จริงจังอย่างยิ่ง

ตวนซีพยักหน้าจากนั้นก็กระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้ากลายเป็นเหยี่ยวหยกขาวตัวน้อยจากนั้นบินไปในทิศทางที่ลั่วอู๋ชี้

เขาส่งตวนซีไปสนับสนุนหยู่เฮา

เหตุผลนั้นง่ายมาก หยู่เฮานั้นหนังหนาและอึด หากเขามีปัญหาอย่างน้อยเขาก็สามารถทนอยู่ได้นานกว่าเล็กน้อย แต่ฉูจงฉวนไม่ใช่แบบนั้น ดังนั้นลั่วอู๋จึงตัดสินใจที่จะไปสนับสนุนฉูจงฉวนด้วยตัวเอง

หลังจากนั้นลั่วอู๋ใช้ “ทักษะการลอบเร้น” ของเขาแบบไม่กักพลังวิญญาณอีกต่อไป แต่บินไปหาฉูจงฉวนด้วยกำลังทั้งหมด

ผ่านภูเขาและทะเลสาบหลายแห่งไปลั่วอู๋ก็รู้สึกหนาวสั่นและอุณหภูมิรอบตัวเขาดูเหมือนจะเริ่มลดลง

“แปลก หุบเขาอสูรไม่ได้กว้างใหญ่นัก อุณหภูมิต่างกันมากขนาดนี้ได้ยังไง?” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

ดูเหมือนว่าจะมีอนุภาคใส ๆ อยู่เหนือเมฆ แต่ก็ไม่ตกลงมา

“หิมะเหรอ?”

ลั่วอู๋เข้าไปดูใกล้ ๆ และพบว่ามันไม่ใช่ว่าหิมะไม่ตก แต่มันหายไปหลังจากที่มันตกลงมาต่างหาก

“มันแปลกมาก”

เมื่อมีสิ่งผิดปกติก็ต้องมีอสูร แทนที่จะบินด้วยดาบลั่วอู๋ก็กลับลงสู่พื้นและเริ่มค้นหาอย่างระมัดระวัง

แน่นอนว่าลั่วอู๋พบภูเขาหิมะอยู่ข้างหน้า

ภูเขาหิมะนั้นไม่ได้สูงใหญ่อะไร แต่มันสะอาดมาก เป็นความสะอาดที่ทำให้สดชื่น

นอกจากนี้ยังมีไอน้ำใสที่หาที่เปรียบไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ภูเขาหิมะ ละอองค่อย ๆ หล่นลงมาระหว่างป่าและหินในภูเขาซึ่งเกิดเสียงคมชัดและน่าฟัง

สิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบตัวส่วนใหญ่มีสีเหมือนหิมะ สิ่งมีชีวิตลึกลับเช่นจิ้งจอกหิมะและหินบริสุทธิ์ที่เหมือนน้ำแข็ง

“อสูรหิมะ?” ชื่อนี้ฉายผ่านความคิดของลั่วอู๋

สถานที่ที่ผิดปกติเช่นนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นอาณาเขตของอสูรหิมะซึ่งเป็นหนึ่งในสามอสูรแห่งหุบเขาอสูร

ลั่วอู๋ถอนหายใจ “ฉูจงฉวนอย่าถูกอสูรหิมะจับได้เลย ไม่งั้นข้าจะไม่สามารถช่วยเจ้าได้แน่”

จากนั้นลั่วอู๋ก็เข้าไปใกล้ภูเขาหิมะอย่างเงียบ ๆ

ทันใดนั้นลั่วอู๋ก็รู้สึกขนลุกราวกับว่าเขากำลังถูกอะไรบางอย่างจ้องมอง และเหงื่อเย็น ๆ ก็ไหลออกมาจากด้านหลังอย่างต่อเนื่อง

มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาด

มันกวนใจมาก

วงล้อมแห่งดาบอยู่ในสถานะพร้อมปล่อยออกมาตลอดเวลา แต่ก็ยังไม่เปิดใช้งานโดยอัตโนมัติจนถึงตอนนี้ แสดงว่าลั่วอู๋ไม่ได้ถูกคุกคาม

แต่ความรู้สึกนี้ล่ะ?

“ลั่วอู๋มานี่เ!” เสียงที่เบามาก ๆ ดังขึ้น

เปลวไฟสีเขียวเข้มห่อหุ้มลั่วอู๋ไว้ในพริบตา

แต่มันเป็นไฟวิเศษที่ทำให้ไม่ถูกไฟเผา

จากนั้นแรงดูดก็มาราวกับว่าพร้อมที่จะเอาตัวลั่วอู๋ไป

ลั่วอู๋ไม่ได้ขัดขืน

เพราะเขารู้สึกถึงลมปราณของฉูจงฉวน

วินาทีต่อมาร่างของลั่วอู๋บินกลับหัวจากนั้นตกลงไปในหลุมที่ซ่อนอยู่

การตกจากระดับนี้ไม่เพียงพอที่จะทำความเสียหายกับลั่วอู๋

ในหลุมนั้นลั่วอู๋เห็นฉูจงฉวน

“ทำไมเจ้าถึงมาซ่อนตัวอยู่ที่นี่?” ลั่วอู๋รู้สึกโล่งใจที่เห็นว่าฉูจงฉวนไม่เป็นอะไร

ฉู จงฉวนเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะใช้พลังวิญญาณมากเกินไปหรือรู้สึกอันตรายเกินไป

“เจ้าเข้าไปแบบนั้นได้ยังไง?” ฉูจงฉวนบ่น “ถ้าข้าไม่ดึงเจ้ามาคงโดนอสูรหิมะเจอตัวไปแล้ว”

ลั่วอู๋กล่าว “ไม่ใช่ว่ามันเป็นความผิดของเจ้ารึ? ข้าบอกแล้วว่าเราจะพบกันในหกชั่วโมง แล้วทำไมเจ้าไม่มา หยู่เฮาเองก็ไม่กลับมา ข้าทำได้เพียงหาทางตามหาเจ้าเท่านั้น”

“นั่นก็เป็นความผิดของข้าแหละ” ฉู จงฉวนกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ “แต่ตอนนี้ข้าออกไปไม่ได้จริง ๆ มันจะทำให้งูตื่นง่ายมาก”

หลังจากได้ยินแบบนี้แล้วลั่วอู๋ก็ดูจริงจังขึ้นทันที “มีอะไร?”

“เจ้ารู้สึกว่าถูกจ้องมองไหม?”

“ใช่แล้ว” ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยความกลัว

“นั่นคือสายตาของอสูรหิมะ”

“จริงรึ?” ลั่วอู๋สงสัย “ถ้าอสูรหิมะเห็นข้าจริง ๆ นางคงจะจับข้าได้ไปแล้ว”

เห็นได้ชัดว่ามนุษย์ที่วิ่งไปในหุบเขาอสูรนั้นมีเจตนาร้ายย่างแน่นอน

“เพราะนั่นไม่ใช่รูปลักษณ์ที่แท้จริงของนาง ร่างจำแลงของนางอยู่ที่นี่ แต่ตัวจริงนางไม่ได้อยู่ที่นี่” ฉูจงฉวนอธิบาย

ลั่วอู๋คิดและดูเหมือนจะเข้าใจ

หากอสูรบางตัวมีขนาดใหญ่เกินไปหรือไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พวกมันจะรักษาตัวของพวกมันไว้และสร้างร่างใหม่ที่มีวิญญาณดั้งเดิม

ร่างจำแลงนั้นเป็นจุดอ่อนของมันและยังมีข้อเสียอีกด้วย

แต่มีข้อยกเว้น

ตัวอย่างเช่นสัตว์ประหลาดภูเขาหินที่มีชีวิตอยู่มานานเกินไป

ดังนั้นมันจึงเข้าใจวิธีการเปลี่ยนร่างกายโดยตรง

ลั่วอู๋นึกถึงภูเขาหิมะบริสุทธิ์อยู่ไม่ไกลและถามว่า “ร่างของอสูรหิมะนั่นคือภูเขาหิมะหรือ?”

“ไม่ใช่เลย”

ฉูจงฉวนส่ายหัว

“มันไม่ใช่ภูเขาหิมะ แต่เป็นกองหิมะต่างหาก”