ไหปีศาจ - บทที่ 643 ล้อมรอบ

บทที่ 643 ล้อมรอบ

บทที่ 643

ล้อมรอบ

ผู้คนมักเรียกภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะที่หนาเป็นชั้น ๆ ว่าภูเขาหิมะ

แต่ไม่มีใครกำหนดได้จริง ถ้ากองหิมะนั้นสูงเท่าภูเขาจะเรียกว่าอะไร

อย่างไรก็ตามฉูจงฉวนคิดว่า ไม่ว่ามันจะสูงแค่ไหนมันก็แค่เศษหิมะ แม้ว่ากองหิมะจะดูสูงใหญ่ราวกับภูเขาก็ตาม

ลั่วอู๋ตะลึงเล็กน้อย “เป็นหิมะทั้งหมดเลยรึ?”

“ใช่แล้ว” ฉูจงฉวนพยักหน้า “ข้าได้เรียนรู้แก่นแท้แห่งดินแล้ว และการรับรู้ของข้าจะไม่มีวันผิด มันไม่มีภูเขาในนี้เลย”

กองหิมะที่เหมือนภูเขานี้คือร่างของอสูรหิมะ

หิมะนี้เป็นหิมะนิรันดร์ ดูเหมือนว่าจะถูกทำลายได้ง่ายเพราะไม่ว่าจะกองสูงแค่ไหนก็เป็นเพียงหิมะ

ไฟขนาดใหญ่ก็เพียงพอที่จะละลายมันทั้งหมดออกไป

แต่มันจะเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หากคิดเช่นนั้น

หิมะนี้ดูเหมือนธรรมดา แต่จริง ๆ แล้วเกล็ดหิมะแต่ละชิ้นมีพลังงานพิเศษซึ่งแข็งยิ่งกว่าเหล็กแม้ว่าจะถูกโยนลงในกองไฟ แต่ก็ยากที่จะละลายได้

และหากกองหิมะผิดปกติอสูรหิมะจะสังเกตเห็นได้ทันที

ถ้าต้องการที่จะฆ่าอสูรหิมะโดยการทำลายกองหิมะก็จะเหมือนคนโง่ ตราบใดที่มีเกล็ดหิมะในกองหิมะ อสูรหิมะก็จะไม่มีวันตาย

ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “สายตานั่นถูกปล่อยมาโดยตัวอสูรหิมะเองหรือ?”

“ใช่แล้ว” ฉูจงฉวนพยักหน้า “แต่อสูรหิมะยังไม่รู้ตัว มันเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น แต่มันไม่สำคัญว่าเจ้าจะถูกจับตาดูอยู่หรือไม่ แต่ถ้าเจ้าลงมือทำอะไรที่มันผิดปกติมันจะตื่นขึ้นทันที”

ลั่วอู๋พยักหน้าช้า ๆ

“แต่มันไม่มีประโยชน์ที่เราจะอยู่ที่นี่นะ” ลั่วอู๋กล่าว

อย่างไรก็ตามก็ยังไม่มีวิธีใดที่จะกำจัดอสูรหิมะได้

ภารกิจของพวกเขาคือการจัดการปัญหาเรื่องหมาป่าจันทราเงิน

“เจ้าไม่ได้คิดเรื่องจับอสูรหิมะหรอกใช่ไหม?” ลั่วอู๋อดไม่ได้ที่จะนึกถึงที่หลงเซี่ยกล่าวไว้ว่าอสูรหิมะกลายร่างเป็นมนุษย์และเป็นผู้หญิงที่เยือกเย็นและสูงส่ง

ฉูจงฉวนไม่พอใจและพูดว่า “ข้าคือภาพในใจของเจ้า”

“เจ้าคิดอย่างนั้นจริง ๆ สินะ” ลั่วอู๋พยักหน้าอย่างจริงใจ

“แค่ก แค่ก เจ้าอาจจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับข้าก็ได้” ฉูจงฉวนใช้รอยยิ้มเพื่อปกปิดความเขินของเขา “อสูรหิมะ ข้าไม่คิดว่าพลังของมันจะแข็งแกร่งเกินไป ข้าล่ะสงสัยว่าลูกหลานของอสูรหิมะจะถือกำเนิดในกองหิมะนี้หรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น…”

“หยุดเลย เจ้ายังคิดถึงอสูรหิมะเลยไม่ได้” ลั่วอู๋เย้ยหยัน

ฉูจงฉวนยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้

ยากที่จะเจอความบังเอิญนี้

“แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้อยู่เล็กน้อย แม้ว่าอสูรหิมะจะไม่ต้องมีพ่อแม่ให้กำเนิดมา แต่ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีอสูรหิมะตัวอื่นในตัวของมัน” ลั่วอู๋กล่าว

การถือกำเนิดของอสูรหิมะเป็นเรื่องยากมาก

นอกจากนี้อสูรหิมะจะใช้หิมะทั้งหมดเพื่อตัวของมันเองเพื่อที่จะแข็งแกร่ง จึงไม่น่าจะเพาะพันธุ์อสูรหิมะตัวอื่นได้อีก

ฉูจงฉวนรอยยิ้มอย่างลึกลับ “นั่นไม่จำเป็นพลังของชูร่าบอกข้าว่ากองหิมะนี้กำลังตั้งครรภ์ชีวิตใหม่อยู่”

พลังของชูร่าเป็นพลังของอาชูร่าโดยธรรมชาติ

พลังของชูราสามารถนำหายนะมาสู่โลกและนำประโยชน์มาสู่สิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ มันมีทั้งดีและชั่ว เป็นตัวแทนของพลังแห่งชีวิตและความตายทั้งสองพลัง

อย่างไรก็ตามแก่นแท้ทั้งสองนี้ยากมากที่จะเรียนรู้ได้ อัจฉริยะและอสูรนับไม่ถ้วนได้พยายามเข้าใจมัน ฉูจงฉวนไม่ได้เลือกเส้นทางนี้ แต่เลือกแก่นแท้แห่งไฟ หากสามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของแก่นแท้แห่งธาตุทั้งห้าได้พลังของมันจะไม่มีวันอ่อนแอไปกว่าแก่นแท้แห่งชีวิตและความตายทั้งสอง

แม้ว่าฉูจงฉวนจะไม่เข้าใจแก่นแท้ แต่เขาก็ยังเข้าถึงการรับรู้ระดับพื้นฐานได้

ลั่วอู๋ประหลาดใจ “ชีวิตใหม่”

“ถูกต้อง” ดวงตาของฉูจงฉวนสว่างขึ้น “ข้าเลยเดาว่าอาจจะมีอสูรหิมะตัวที่สองกำลังจะถือกำเนิดขึ้น”

อสูรหิมะตัวที่สองความแข็งแกร่งของมันคงไม่น่าจะแข็งแกร่งเกินไป

ท้ายที่สุดแล้วกองหิมะส่วนใหญ่ก็เป็นของอสูรหิมะตัวแรก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอสูรหิมะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดสำหรับเขา เพราะหิมะก็เป็นแก่นแท้ของน้ำเช่นกัน

นี่คือเหตุผลที่ฉูจงฉวนอยู่ที่นี่ไม่ได้ออกไปจนพลาดเวลานัด

เขากำลังตรวจสอบอย่างรอบคอบ

เนื่องจากการมีอยู่ของอสูรหิมะเองเขาจึงต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก

“เจ้าจะทำยังไง?” ลั่วอู๋ถาม

“ตอนนี้ยังคิดไม่ออก” ฉูจงฉวนส่ายหัว

แน่นอนว่าวิธีที่ดีที่สุดคือขุดกองหิมะโดยตรงแล้วเข้าไปหามัน แต่เห็นได้ชัดว่าวิธีนี้เป็นไปได้ยากมาก

“งั้นก็อย่าอยู่ที่นี่แล้วตามข้ามา” ลั่วอู๋กล่าว

ฉูจงฉวนไม่อยากไป “บางทีอีกสักพักข้าอาจจะคิดอะไรออกก็ได้ หรือบางทีอีกสักพักอสูรหิมะจะเกิดก็ได้”

“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น ข้าไม่ได้ช่วยหยู่เฮาเพื่อที่จะตามหาเจ้า ตอนนี้ข้าต้องไปแล้ว หยู่เฮาอาจกำลังตกที่นั่งลำบาก” ลั่วอู๋พูดหน้าบึ้งตึง

ข้าจะไปหาหยู่เฮาก่อน

ฉูจงฉวนไม่ได้เป็นอะไรเลย

หากหยู่เฮาเจอปัญหาใหญ่เนื่องจากเขามาช่วยไม่ทัน ลั่วอู๋จะตายเพราะความรู้สึกผิดแน่

สีหน้าของฉูจงฉวนไม่ได้หงุดหงิด ดูเหมือนเขาจะเข้าใจถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้และรีบพูดว่า “งั้นไปช่วยเจ้าคนเถื่อนตัวเหม็นนั่นก่อนแล้วกัน”

อย่างไรก็ตามเขาพึมพำอย่างรวดเร็ว “ถ้าข้าพลาดการถือกำเนิดของอสูรหิมะตัวที่สองเพราะการไปช่วยเจ้าคนเถื่อนตัวเหม็นนั้นข้าจะทำให้เขารู้ซึ้งว่าปัญหาที่แท้จริงเป็นยังไง”

ลั่วอู๋ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเงียบ

จากนั้นลั่วอู๋และฉูจงฉวนก็บินไปยังสถานที่ที่หยู่เฮาอยู่อย่างรวดเร็ว

ลั่วอู๋หลับตาและพยายามตรวจจับอยู่สักพัก และในไม่ช้าก็เจอตวนซีในหุบเขาอสูร เพราะสุดท้ายแล้วทั้งสองต่างก็มี พันธสัญญาระหว่างกัน

ตวนซีน่าจะเจอหยู่เฮาแล้ว

การตามหาเขาด้วยตวนซีจึงเป็นตัวเลือกที่ถูกต้องแล้ว

เนื่องจากระยะทางไกลเกินไปแม้ว่าจะมีสัญญาแต่ก็ไม่สามารถรู้สึกถึงตวนซีได้ดังนั้นลั่วอู๋จึงกังวลมาก

ไม่นานลั่วอู๋ก็มาถึงสถานที่ที่ตวนซีอยู่

ที่นี่เป็นป่าที่มืดมากไม่มีแสงแดดแม้แต่น้อย แม้เป็นตอนกลางวันแต่ก็มืดเหมือนกลางคืน

ที่นี่มีหมาป่าจันทราเงินจำนวนมาก

และมีกลิ่นเลือดคละคลุ้งไปทั่ว

“ไปให้พ้น!”

หยู่เฮากวัดแกว่งขวานเหล็กแห่งความโกลาหลราวกับเทพแห่งสงครามที่ดุร้าย ดวงตาของเขาเบิกกว้างและทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยลมปราณที่รุนแรง

ฝูงหมาป่าจันทราเงินล้อมรอบเขาอยู่

เห็นได้ชัดว่าหยู่เฮากำลังมีปัญหา

ทักษะการลอบเร้นของเขาแย่มาก และล้มเหลวในการหลบจากการรับรู้ที่เฉียบคมของหมาป่าจันทราเงิน และวิธีการหลบหนีของเขาไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเขาจึงถูกล้อมรอบไปด้วยหมาป่า

อย่างไรก็ตามพลังการต่อสู้ของเขานั้นยอดเยี่ยมเหมือนสัตว์ร้ายที่อยู่ในรูปร่างของมนุษย์ ฉีและเลือดของเขาเดือดพล่านเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุ ขวานแห่งความโกลาหลกำลังร่ายรำอยู่ในมือของเขาและมีพลังมากกว่า 10,000 จิน คลื่นอากาศที่น่ากลัวได้ยกพื้นที่ขนาดใหญ่จากพื้นดิน

ผู้ที่กล้าเข้าใกล้ขวานนั้นจะตายเมื่อสัมผัสขวาน

ตวนซีบินไปในอากาศและกลายเป็นภูตปีกแสง เขายังคงปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ปกป้องหยู่เฮาและมอบพลังเสริมให้กับเขาอย่างต่อเนื่อง

หยู่เฮาปราบฝูงหมาป่าทั้งฝูงได้ด้วยพลังของคนคนเดียว

แต่ถ้าดูใกล้ ๆ จะพบว่าไม่เป็นเช่นนั้น

หมาป่าจันทราเงินเหล่านี้กำลังเข้ามาใกล้พยายามทดสอบความอ่อนแอของหยู่เฮา พวกมันบางตัวพยายามที่จะเข้าใกล้ แต่ในไม่ช้าพวกมันก็ถูกขวานแห่งความโกลาหลระเบิดไป

หมาป่าจันทราเงินที่ถูกระเบิดแค่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้นไม่ถึงตายและถูกแทนที่ทันทีจึงไม่ต้องฝืนต่อสู้

จากนั้นกลุ่มหมาป่าจันทราเงินอีกกลุ่มก็เริ่มเข้ามาหา หยู่เฮา

ด้วยเหตุนี้แม้ว่าป่าทึบจะเต็มไปด้วยเลือด กลิ่นของเลือดอบอวล แต่หมาป่าจันทราเงินไม่ได้ตายจริง ๆ สักตัว

ด้วยวิธีนี้พวกมันก็จะบั่นทอนกำลังของหยู่เฮาได้เรื่อย ๆ

ในบรรดาหมาป่ามีดวงตาสีเขียวคู่หนึ่งจ้องมองหยู่เฮาและเห็นโอกาสที่จะฆ่าได้เต็มไปหมด