ไหปีศาจ - บทที่ 657 จริงหรือเท็จ
บทที่ 657 จริงหรือเท็จ
บทที่ 657
จริงหรือเท็จ
ราชาน้ำเป็นภูตที่มีแก่นวิญญาณศักยภาพระดับเพชร
แต่ในปัจจุบันราชาแห่งน้ำตัวน้อยนี้ไม่ได้มีอายุมากขนาดนั้น ความแข็งแกร่งของมันจึงมีเพียงแค่ระดับทองเท่านั้น
ความสามารถของราชาแห่งน้ำในการควบคุมน้ำนั้นดีที่สุด นอกเหนือจากจักรพรรดิแห่งน้ำในตำนานแล้วแทบไม่มีสัตว์วิญญาณอื่นใดที่สามารถเทียบเคียงมันได้
ไม่เพียงแค่นั้นราชาแห่งน้ำยังมีความสามารถในการรักษาที่ดีมาก เห็นได้จากพลังวิญญาณพลังชีวิตอันแข็งแกร่งของมัน
แม้แต่ในอาณาจักรเซียนโบราณหมื่นอมตะ ซึ่งเต็มไปด้วยภูตหายาก แต่ราชาแห่งน้ำก็ยังเป็นสัตว์วิญญาณที่หายาก
ถือว่าโชคดีมาก หากเจอ 1 หรือ 2 ตัวในรอบสหัสวรรษ
ใครจะไปคิดว่าจะมีมันปรากฏตัวขึ้นในหุบเขาอสูร
ฉูจงฉวน ตกตะลึงเป็นเวลานานจากนั้นก็สำลักประโยคนึงออกมา “อสูรหิมะมาจากไหนมันไม่สามารถเกิดจากมันได้”
เหวินเสี่ยวเองก็สับสนเช่นกัน
แต่ที่พวกเขาแน่ใจก็คืออสูรหิมะให้ความสำคัญกับราชาแห่งน้ำตัวน้อยตัวนี้มาก
“อย่าเพิ่งตกตะลึงจนเกินไป ถ้าอสูรหิมะมองการปลอมตัวของตวนซีออกแล้วหันหลังกลับมาทางเราเมื่อไหร่พวกเราจบสิ้นแน่” เหวินเสี่ยวกล่าวอย่างรวดเร็ว
ฉูจงฉวน มอง ไปที่ราชาแห่งน้ำ ด้วยความผิดหวัง “โอ้ …”
“เกิดอะไรขึ้น ? เจ้าต้องการมันมาตลอดไม่ใช่เหรอ ?”
คิ้วและตาของ ฉูจงฉวนดูเศร้าหมอง “มันไม่ใช่รูปร่างเหมือนมนุษย์ได้อย่างไร?”
เหวินเสี่ยวพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
หากการเกิดของ อสูรหิมะ ตัวที่สองได้รับอิทธิพลจากอสูรหิมะตัวแรก อัตราที่มันอาจจะเลือกร่างมนุษย์ในการแปลงร่างย่อมสูงมาก
ฉูจงฉวน จึงหมกมุ่นอยู่กับเรื่องนี้
แต่ตอนนี้ความเป็นจริงนั้นแตกต่างออกไป
ราชาแห่งน้ำเป็นสัตว์วิญญาณที่ดีก็จริง
แต่มันไม่ได้มีรูปร่างคล้ายมนุษย์
เหวินเสี่ยวไม่เข้าใจความหลงใหลของ ฉูจงฉวน เขาจึงถามว่า “เจ้าทำพันธสัญญากับมันไม่ได้เหรอ?”
“ถ้าข้าเต็มใจที่จะทำพันธสัญญากับมัน ข้าสู้เลือกสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงที่มีรูปร่างมนุษย์เสียยังดีกว่า ” ฉูจงฉวน ถอนหายใจ
สัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงที่เป็นมนุษย์นั้นหาได้ง่ายกว่ามาก
ถ้าคนนอกได้ยินบทสนทนานี้ แน่ใจได้เลยว่าพวกเขาต้องหาเรื่องถูกฆ่าแน่
ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนในโลก ราชาแห่งน้ำมักจะก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ ที่ทำให้เกิดการทะเลาะวิวาทของผู้คนเป็นจำนวนมาก
แล้วทำไมสองคนนี้จึงไม่ชอบราชาแห่งน้ำกัน
พวกเขาดูไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ
มันเป็นเรื่องที่คนนอกเห็นแล้วคงต้องโกรธจริงๆ
ราชาแห่งน้ำส่งเสียงแปลก ๆ เห็นได้ชัดว่ามันกลัวพวกเขาสองคน
อย่างไรก็ตามไม่มีสัตว์วิญญาณใดที่ต้องการถูกกักขัง
ดวงตาอันใสสะอาดของราชาแห่งน้ำ มองไปที่ ฉูจงฉวน อย่างน่าสงสารและส่งเสียงร้องคล้ายกับสัตว์ตัวเล็ก ๆ ทำให้เขารู้สึกสงสาร
ฉูจงฉวน ใจอ่อน “ได้ ได้ ตกลง ก่อนอื่นพวกเราจะช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่”
พวกเขาไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในการช่วยราชาแห่งน้ำออกมา
ยังไงซะแก่นวิญญาณของอสูรหิมะก็ไม่ได้มีสติ มันจึงเป็นเพียงกองหิมะที่แข็ง ยิ่งไปกว่านั้น อสูรหิมะ ในตอนนี้ยุ่งเกินกว่าจะกลับมาควบคุมมันได้
……
……
อสูรหิมะ หมดหนทาง
หลังจากที่ถูกหลงเซี่ยไล่ตาม อสูรหิมะก็ไม่กล้าแม้แต่จะใช้ทักษะเบา ๆ สวนกลับไป เพราะมันรู้ว่าความแข็งแกร่งของมันต่างจากเขามากเกินไป
เดิมทีมันไม่กลัวหลงเซี่ย เพราะหลงเซี่ยนั้นต้องการเปิดพรมแดนลึกลับ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะฆ่ามัน
แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิมแล้ว หลงเซี่ยโกรธมากและปลดปล่อยจิตสังหารออกมา เขาโกรธจัดจริง ๆ อย่างแน่นอน ถึงขั้นที่ว่าไม่สนใจแล้วว่าตัวเขาจะได้รับเครื่องรางภูตมาไหม สิ่งนี้ทำให้อสูรหิมะถึงกับต้องลุกลี้ลุกลน
ตอนนี้มันแค่ต้องการไปรวมตัวกับอสูรสีเขียวและอสูรไม้ไผ่โดยเร็วที่สุด หากอสูรทั้งสามร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับหลงเซี่ยก็คงจะพอไล่เขากลับไปได้
จากนั้นมันก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นของอสูรไม้ไผ่อยู่ตรงทางข้างหน้านาง
อสูรหิมะมีความสุขมาก มันโชคดีมาก มันไม่คาดคิดเลยว่าอสูรไผ่จะมาพบตัวเอง ดังนั้นมันจึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะบินไปหาอสูรไม้ไผ่
เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของอสูรไผ่เองก็ยังแสดงสีหน้าตื่นเต้นและบินมาหามัน
“ช่วยข้าด้วย” อสูรทั้งสองพบกันและตะโกนประโยคนี้ออกมาเป็นเสียงเดียว
ครู่หนึ่งบรรยากาศก็แปลกไป
อสูรหิมะถาม “เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?”
“ข้าเองก็อยากจะถามเจ้าแบบเดียวกัน” อสูรไผ่กังวลมาก “เจ้าไม่ได้ดึงดูดสิ่งมีชีวิตดุร้ายอื่น ๆ มาทางข้าใช่ไหม?”
อสูรหิมะกล่าวด้วยความโกรธ “นอกจากมนุษย์ที่น่าเกลียดชัง ในหุบเขาอสูรยังจะมีสัตว์ดุร้ายอื่น ๆ ที่ไหนได้อีกเล่า พาข้าไปหาอสูรสีเขียวเร็ว มนุษย์นั่นบ้าไปแล้ว มันตัดสินใจที่จะทำลายกฎมันจะฆ่าพวกเราทิ้ง พวกเราต้องรวมตัวกันจะได้มีโอกาสรอดไปพร้อมกัน”
อสูรไผ่สับสน “เจ้าเองก็ถูกมนุษย์คนนั้นไล่ล่าเหรอ?”
อสูรหิมะ ได้ยินสิ่งนี้ มันจึงพูดอย่างไม่สบายใจ “เจ้ากำลังหมายถึงอะไร เจ้ากำลังถูกเขาไล่ล่างั้นเหรอ?”
“ใช่” อสูรไผ่หันศีรษะไปมาด้วยความหวาดกลัว พลางมองไปยังด้านหลังอันว่างเปล่าและจิตใจของมันสั่นอยู่ตลอดเวลา
เกิดอะไรขึ้นที่นี่?
เหตุใดมนุษย์นั้นจึงมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง
“เจ้ามาหาข้าตอนที่เจ้าถูกไล่ล่าเนี่ยนะ”อสูรหิมะโกรธ “ไปกันเร็วไปหาอสูรเขียว
การแสดงออกของอสูรไม้ไผ่ดูเบื่อหน่าย มันพึมพำ “ไปหาเขาไม่ได้ อสูรเขียวได้พ่ายแพ้ไปแล้ว แม้แต่แท่นดอกบัวสีเขียวโบราณของเขาก็ถูกมนุษย์นั้นทำลายลงไปแล้วด้วย”
อสูรหิมะ รู้สึกถึงความหนาวเย็นจากด้านหลังของมัน
ตลกดีที่จะพูดว่าในฐานะอสูรหิมะ มันกลับรู้สึกหนาว
“เขาทำแบบนั้นเหรอ?” เสียงของ อสูรหิมะ สั่นสะท้าน
อสูรไผ่พยักหน้า “ข้าเห็นมันด้วยตาของข้าเอง”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้” อสูรหิมะบังคับตัวเองให้สงบลง
ทักษะแยกร่าง?
ถ้ามีเขาก็คงใช้ไปนานแล้ว
ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้ค่อยใช้
ยิ่งไปกว่านั้น พลังวิญญาณยังแกร่งมาก ร่างแยกสามารถสืบทอดความแข็งแรงของร่างกายได้ถึง 50% ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ใช่มันตั้งแต่แรก
เว้นแต่ว่า…
มันเป็นร่างปลอมรึเปล่า?
หัวใจของอสูรหิมะไม่สามารถช่วยได้ที่จะสงสัย
เมื่อมันสงบลงในที่สุดมันก็ได้รับข้อความจากถิ่นฐานที่มีแก่นวิญญาณของมันอยู่
ราชาแห่งน้ำได้รับการช่วยเหลือออกไปแล้ว
อสูรหิมะแผ่จิตสังหารออกมา “ไม่คาดคิดเลยว่าจะมีมนุษย์คนอื่นอยู่อีก”
ผมสีดำของมันเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับหิมะ เพียงชั่วพริบตาอสูรหิมะก็บินขึ้นไป หิมะเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้าและพื้นดินถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของน้ำแข็ง
อุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็ว
ราวกับโลกกำลังเข้าสู่ยุคน้ำแข็ง
ราชาแห่งน้ำมีความสำคัญต่อมันมากเสียจนมันไม่สามารถยอมรับการสูญเสียนี้ได้
“อา!” อสูรหิมะร้องเสียงหลง “ข้าจะฆ่าพวกเจ้า เจ้าพวกมนุษย์”
ขณะนั้นเองร่างของหลงเซี่ยก็ปรากฏขึ้นในอากาศ
เกล็ดหิมะตกลงมา แต่ไม่มีเกล็ดไหนเลยที่จะตกลงบนไหล่ของเขา เขายังคงสงบนิ่งไม่แยแสกับสิ่งต่าง ๆ ราวกับกำลังดูหมิ่นโลก
อสูรไผ่พูดอย่างกลัว ๆ “วิ่งหนีเร็ว ถ้าพวกเราสองคนร่วมมือกันหนีไปทางท้องฟ้าน่าจะมีโอกาสรอดจากมันได้”
“วิ่งอะไร ทำไมต้องหนี” อสูรหิมะจ้องมองไปที่หลงเซี่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “มันคือตัวปลอม เราถูกหลอก มีเพียงคนที่เอาชนะอสูรเขียวเท่านั้นที่เป็นตัวจริง
“ไม่มีทางน่า” อสูรไม้ไผ่ยังคงกลัว
เสียงเย็นเยียบของ อสูรหิมะ กล่าวขึ้น “เจ้าถูกหลอกได้เพราะกำลังหลบหนี เจ้ากลัวมากเสียจนไม่กล้าทำอะไรนอกจากวิ่งหนีใช่รึเปล่า?”
อสูรไผ่คิดว่าชายตรงหน้าเป็นตัวจริง
เพราะว่ามันรู้ดีว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งแค่ไหน ทันทีที่อีกฝ่ายแสดงเจตนาฆ่า มันก็คิดแต่เพียงว่าตนเองต้องการจะหลบหนี จนไม่มีความกล้าที่จะต่อสู้กับอีกฝ่าย
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพลังวิญญาณของหมัดสังหารมนตรานั้นสมจริงมาก อย่างไรก็ตามหากได้สัมผัสมันจริง ๆ ก็ย่อมจะสามารถแยกออกได้ว่าเป็นตัวจริงหรือเท็จ
แต่อสูรไผ่จะไปกล้าสู้รับหมัดสังหารมนตราของหลงเซี่ยได้ยังไง
“ดูเหมือนว่ามันอาจจะเป็นแบบที่เจ้าพูด” อสูรไผ่กำลังคิด
“ใช่ เขาเป็นตัวปลอม” ผมสีขาวของอสูรหิมะสะบั้นออกไปปลดปล่อยความหนาวเย็นอันน่ากลัว นิ้วมือของมันสั่นเบา ๆ เปลี่ยนบรรยากาศโดยรอบไปพร้อม ๆ กัน
น้ำแข็งและหิมะที่น่ากลัวร่วงหล่นลงมาอย่างบ้าคลั่ง
มันเหมือนกับการถล่มของภูเขาหิมะ
ทักษะระดับ SS
นี่เป็นทักษะที่น่ากลัวที่สุดของ อสูรหิมะ น้ำแข็งและหิมะนี้สามารถปกคลุมทุกอย่างและสังหารทุกสิ่งในรัศมีได้
“ มนุษย์เอ๋ย เจ้ากล้าหลอกข้า เจ้าจะต้องตาย ข้าจะฆ่าพวกเจ้าให้หมด” อสูรหิมะกรีดร้องราวอย่างบ้าคลั่ง
ใบหน้าของหลงเซี่ยไม่มีร่องรอยของความหวาดกลัวจากนั้นก็ส่ายหัว
เขายื่นหมัดออกไป
“ข้าขอโทษ แต่ครั้งนี้ข้าคือตัวจริง”
หมัดสังหารอสูร
ท้องฟ้าและโลกมืดสลัว ห้วงมิติพังทลายลงอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้าน้ำแข็งและหิมะก็ละลายไปจนหมด
“น้ำแข็งและหิมะ” ทั้งหมดถูกระเบิดหายไปจากการระเบิดครั้งนี้