ไหปีศาจ - บทที่ 666 หมาป่าจันทราอสูรปรากฏตัว

บทที่ 666 หมาป่าจันทราอสูรปรากฏตัว

บทที่ 666

หมาป่าจันทราอสูรปรากฏตัว

เผ่าเทพผืนดินเป็นหนึ่งในเผ่าที่มีอำนาจมากที่สุดในอาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง

เป็นเผ่าที่มีความสามารถเทียบกับเผ่าเทียนหวู่โดยเฉพาะกองทัพอู่หลงที่เป็นเครื่องบดเนื้อแห่งสนามรบก็ทำให้ผู้คนหวาดกลัว

แม้ว่าที่นี่จะมีอู่หลงเพียง 200 กว่าตัว แต่ก็เป็นตัวที่แข็งแกร่งที่สุดและมีความแข็งแกร่งระดับทองขั้นสูง

ในความเป็นจริงจำนวนของกองทัพอู่หลงทั้งหมดมีมากกว่า 3000 และตัวที่ไม่ได้แข็งแกร่งระดับทองขั้นสูงก็ไม่ได้พามาด้วย

จากการที่ต้องจักรพรรดิวิญญาณเจ็ดคนถึงจะสามารถสะกดแรงกดดันของกองทัพอู่หลงได้ ก็เห็นได้ว่ากองทัพอู่หลงน่ากลัวเพียงใด

บางเผ่าไม่กล้าสู้กับเผ่าเทพผืนดินแบบซึ่ง ๆ หน้า พวกเขาต้องใช้กลวิธีอื่น ๆ เพื่อต่อสู้กับพวกเขา

ตัวอย่างเช่นเผ่าแร้งวิญญาณที่มีกองทหารแร้งเมฆสามารถใช้ประโยชน์จากความเร็วและการบินบนท้องฟ้าเพื่อสู้กับพวกเขาและทหารกวางโลหิตของเผ่าโลหิตร่ำไห้ก็สามารถพึ่งพาพลังเวทมนตร์พิเศษต่าง ๆ เพื่อทำให้พลังของกองทัพอู่หลงอ่อนแอลงเพื่อที่จะสู้กับมันได้

แต่ในการต่อสู้ซึ่ง ๆ หน้าจริง ๆ กองทัพของพวกเขานั้นแข็งแกร่งเกินไป

นอกจากนี้จำนวนของจักรพรรดิวิญญาณที่ทรงพลังในเผ่าเทพผืนดินนั้นก็ไม่น้อยไปกว่าเผ่าเทียนหวู่ ซึ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในเผ่าที่มีแนวโน้มที่จะเข้ามาแทนที่เผ่าเทียนหวู่ได้มากที่สุด

แต่หยู่เฮาถึงกับบอกว่าคำท้าของเผ่าเทพผืนดินไม่ใช่ภัยคุกคาม

มันดูค่อนข้างหยิ่งจริง ๆ

ใบหน้าของอลาชานมืดมน “เจ้าหนู อย่าคิดว่าเจ้าเป็นผู้สืบทอดของท่านหม่าเฉินแล้วเจ้าจะพูดอะไรก็ได้นะ”

ถ้าไม่ใช่เพราะท่านหม่าเฉิน ผู้ที่กล้าพูดเช่นนี้อลาชานจะต้องสั่งสอนเขา

เป็นอัจฉริยะ? ทว่าผู้ที่สามารถไปถึงระดับจักรพรรดิ จิตวิญญาณเมื่อพวกเขายังเด็ก โดยทั่วไปก็จะถือว่าเป็นอัจฉริยะทั้งนั้น

ฉีเต๋าส่งสัญญาณให้หยู่เฮาและต้องการให้เขาถอยออกมา

แต่หยู่เฮาไม่ขยับ

ซึ่งนั่นทำให้หัวใจของฉีเต๋าเต็มไปด้วยเสียงบ่นเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้รับอิทธิพลจากท่านหม่าเฉิน? หยู่เฮาถึงได้เป็นแบบนี้

เขาคิดแบบนี้แต่เขาก็ไม่พูดอะไร

หยู่เฮาไม่กลัวเลย “ข้าแค่บอกความจริง”

“ฮึ่ม” อลาชานตะคอกอย่างเย็นชา ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธจริง ๆ นี่เป็นอารมณ์ปกติของผู้คนในอาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง เขาไม่สามารถทนการดูถูกและยั่วยุเช่นนี้ได้ แต่เขาก็ยังพยายามระงับความโกรธไว้ “ถ้าเจ้ามาที่นี่เพื่อส่งต่อคำพูดจากท่านหม่าเฉิน ข้าก็ไม่ว่าอะไร แต่ขอให้ข้าเห็นเขาตัวเป็น ๆ หน่อยเถอะ”

เขาก็กลัวเหมือนกัน

เขาทั้งกลัวทั้งโกรธ

แม้ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามกฎ แต่ตามกฎแล้วท่าน หม่าเฉินก็เป็นสมาชิกของเผ่าเทียนหวู่เช่นกันและเขาก็ร่วมสู้ได้

ท่านหม่าเฉินมีจิตใจกว้างขวางและเขาก็ไม่น่าจะยั่วยุเช่นนี้ เขาจะลงมือเพื่อขจัดอุปสรรคเสมอ

หยู่เฮาส่ายหัว “ไม่หรอก มันไม่ใช่คำพูดของท่านหม่าเฉิน ข้าเพิ่งกลับมาจากการออกสำรวจและไม่มีเวลาไปพบอาจารย์หรอก”

ดวงตาของอลาชานเป็นประกายด้วยความเย็นชา

ไม่ใช่คำพูดจากท่านหม่าเฉิน แต่เจ้ากล้าพูดแบบนั้นออกมา?

“ลูกวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือ ดูเหมือนว่าเจ้าพร้อมที่จะยอมรับคำท้าในนามของเผ่าเทียนหวู่สินะ?” อลาชานกล่าวอย่างเย็นชา

เนื่องจากไม่ใช่คำพูดจากท่านหม่าเฉินจึงไม่มีอะไรต้องกลัว

ทันใดนั้นหยู่เฮาก็หัวเราะ “ข้าควรจะถามเจ้าก่อน เจ้าพร้อมที่จะท้าทายเผ่าเทียนหวู่ของเราจริง ๆ หรือ?”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าพร้อมไหมงั้นหรือ?” อลาชานโกรธมากและหัวเราะ “เผ่าเทพผืนดินของเรานั้นทรงพลัง ทุกคนเป็นนักรบ และเทพแห่งดินก็คุ้มครองเรา ถ้าเผ่าเทียนหวู่ของเจ้าไม่มีท่านหม่าเฉินคุ้มครอง เจ้าจะต่อสู้กับเผ่าเทพผืนดินได้อย่างไร? จะพึ่งสิงโตทองของเจ้าหรือ?”

เผ่าเทียนหวู่ในฐานะเผ่าผู้นำก็ได้จัดตั้งกองทัพสัตว์วิญญาณขึ้นมาเช่นกัน

สิงโตทองเป็นสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่ง มันมีศักยภาพระดับทอง ทั้งตัวเป็นสีทอง กรงเล็บของมันมีความสามารถในการฉีกที่น่ากลัว มันสามารถฉีกแผ่นดินได้อย่างง่ายดาย

แม้ว่ากองทัพสิงโตทองจะแข็งแกร่งมากจนการกวาดล้างชนเผ่าส่วนใหญ่ไม่ใช่ปัญหา แต่มันก็ไม่ใช่ศัตรูของกองทัพอู่หลง

ท้ายที่สุดอู่หลงก็เป็นสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูง

ต้องยอมรับว่าเผ่าเทพผืนดินนั้นโชคดีจริง ๆ พวกเขาฝึก อู่หลงจำนวนมากขนาดนั้นได้อย่างไร

การฝึกสัตว์วิญญาณระดับทองขั้นสูงนั้นยากกว่าการฝึกสัตว์วิญญาณระดับทอง เป็นเรื่องน่ากลัวที่จะรู้ว่าเผ่าเทพผืนดินต้องได้ใช้ความพยายามมากี่ชั่วอายุคนเพื่อสร้างกองทัพอู่หลงที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้

ชาวเผ่าเทียนหวู่แสดงร่องรอยของความไม่พอใจ

แต่ก็ช่วยไม่ได้

เพราะพวกเขากำลังพูดความจริง

กองทัพอู่หลงเป็นที่ขยาดจากทั้งอาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง

แม้ว่ากองทัพสิงโตทองจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้เก่งไปกว่าอู่หลง

หยู่เฮายอมรับอย่างตรงไปตรงมา “สิงโตทองคงสู้ไม่ไหว”

“แล้วทำไมเจ้าถึง” ลมปราณของอลาชานระเบิดออกมาพร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรง “เจ้ามาบอกข้าสิว่าหากไม่มีท่านหม่าเฉิน เผ่าเทียนหวู่ของเจ้าจะต้านทานเผ่าเทพผืนดินของเราได้อย่างไร?”

ท้ายที่สุดหยู่เฮาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ด้วยลมปราณนี้ หยู่เฉาก็หน้าซีดและขาของเขาก็สั่น

“เจ้าคิดจะทำอะไร?” เมื่อเห็นเช่นนี้จักรพรรดิวิญญาณหลายคนของเผ่าเทียนหวู่จึงประณามอลาชานและต่างปล่อยลมปราณของตัวเองเพื่อปกป้องหยู่เฮา

หยู่เฮารู้สึกดีขึ้น

ในอีกด้านหนึ่ง อลาชานที่ต้องต้านทานแรงกดดันของเจ็ดจักรพรรดิวิญญาณก็ดูเหมือนจะไม่สบายนัก

แต่ด้วยสีหน้าเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา เขาพูดอย่างประชดประชันว่า “เป็นอะไรไป? เจ้าโกรธงั้นหรือ? เจ้าอยากฆ่าข้าก่อนเพื่อที่จะทำให้ความแข็งแกร่งของเผ่าเทพผืนดินอ่อนแอลงหรือ?”

แน่นอนว่าทำแบบนั้นไม่ได้

ชนเผ่าเทียนหวู่ยังต้องกังวลกับผลที่ตามมา

หากไปฆ่าผู้แข็งแกร่งของเผ่าอื่นก่อนที่จะประกาศสงครามอย่างเป็นทางการอาณาจักรภูเขาแห้งแล้งทั้งหมดจะตกอยู่ในความโกลาหลแน่นอน

“ข้าคิดว่าคนที่โกรธคือเจ้าต่างหาก” หยู่เฮาพูดขึ้นทันที

อลาชานขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจว่าความมั่นใจในตัวเองที่อธิบายไม่ได้ของหยู่เฮามาจากไหน “เจ้าหมายความว่ายังไง?”

“เผ่าเทพผืนดินพึ่งพาแต่กองทัพอู่หลง” หยู่เฮากล่าว

อลาชานหัวเราะเยาะ “แล้วไงล่ะ”

หยู่เฮาหันไปมองลั่วอู๋แล้วกระซิบ “ปล่อยพวกมันออกมา”

ลั่วอู๋พยักหน้า

อลาชานรู้สึกถึงความตั้งใจของหยู่เฮาและพูดเยาะเย้ย “ไร้สาระน่า เจ้าไม่สามารถจับสัตว์แปลก ๆ สองสามตัวแล้วคิดว่ามันสามารถเทียบเคียงกับกองทัพอู่หลงได้หรอกนะ”

แม้แต่คนในเผ่าเทียนหวู่ก็ยังส่ายหัวและดูเหมือนจะผิดหวังกับความประมาทของหยู่เฮา

ลั่วอู๋หันไปทางเผ่าเทียนหวู่และโบกมือ “ถอยออกไปหน่อย ไม่งั้นพวกเจ้าจะบาดเจ็บจากลูกหลงนะ”

ผู้กล้าของเผ่าเทียนหวู่ถอยออกไปอย่างหวาดระแวง และปล่อยให้พื้นที่ขนาดใหญ่ว่างเปล่า

ลั่วอู๋โบกมือ กลุ่มหมาป่าจันทราอสูรก็ปรากฏตัวขึ้น หมาป่าหอนอย่างไม่หยุดหย่อนซึ่งทำให้โลกสั่นสะเทือน

หัวของราชาหมาป่าก็เป็นเหมือนเนินเขา ดวงตาสีเขียวและเสียงคำรามลุ่มลึก จากนั้นหมาป่าก็เงียบลงและไม่ส่งเสียง ใด ๆ

อำนาจควบคุมดังกล่าวนั้นน่าตกใจ

กลิ่นของฝูงหมาป่าจันทราอสูรนั้นไม่ได้น่าตกใจเกินไป ท้ายที่สุดมันเป็นเพียงระดับทอง แม้ว่าจำนวนจะค่อนข้างมาก แต่ก็เป็นเพียงแค่นั้น

ความสงสัยเล็กน้อยปรากฏขึ้นในดวงตาของอลาชาน

นั่นคือที่มาของความมั่นใจของเจ้าเหรอ?

กลุ่มสัตว์วิญญาณระดับทอง ส่วนราชาหมาป่าเป็นทองขั้นสูงตัวเดียว แล้วไง? ฝูงหมาป่าแบบนี้กองทัพอู่หลงสามารถขยี้ได้

แต่ทันใดนั้นอลาชานก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อจ้องมองไปที่หมาป่าที่เงียบสงบ เขาดูเหมือนจะนึกถึงตำนานและจากนั้นเขาก็มีคลื่นขนาดใหญ่ในใจของเขา

หมาป่าจันทราอสูร!!

เป็นไปได้อย่างไร? ทำไมถึงมีหมาป่าจันทราอสูรมากมายขนาดนี้