ไหปีศาจ - บทที่ 714 ล้อมรอบ
บทที่ 714 ล้อมรอบ
บทที่ 714
ล้อมรอบ
เดิมทีเจียหมิงหยูคิดว่ามันก็น่าจะเป็นแค่พวกกองทัพนายพลผี หรือไม่ก็ฝูงนกวิญญาณแปลก ๆ ที่มักจะมาโจมตีในเวลากลางคืน
แม้ว่าพวกมันจะมีวิธีการแปลก ๆ ที่ทำให้สามารถปรากฏตัวหรือหายตัวไปได้ในทันที แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอที่จะจัดการกับกองทัพหมาป่าได้
เจียหมิงหยู มั่นใจในประเด็นนี้
เขาจึงไม่เคยคิดเลยว่า อีกฝ่ายจะใช้ยาพิษ
หน่วยลาดตระเวนและทหารรักษาการณ์ข้างนอกต่างติดอยู่ในหมอกพิษ ก่อนที่พวกเขาจะส่งข่าวกลับมาได้ พวกเขาก็ถูกฤทธิ์ของพิษฆ่าตาย
เมื่อเห็นหมอกพิษสีเขียวอ่อนกระจายไปทั่วทั้งภูเขาและทุ่งนา นอกค่ายสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป
ทั้งกองทัพหมาป่าตกอยู่ในความโกลาหล
สิ่งที่พวกเขากำลังเผชิญนั้นไม่ใช่สัตว์ประหลาดดุร้ายหรือกองทัพของนายพลผี แต่เป็นการลอบสังหารที่มากับหมอกพิษ
“อย่าเพิ่งตื่นตกใจไป” เจียหมิงหยูคำราม “เงียบซะ”
พลังวิญญาณอันน่าสะพรึงกลัวได้แผ่ออกไประงับความตื่นตระหนกในใจของเหล่าทหารอีกครั้ง
เจียหมิงหยูจ้องมองเข้าไปในหมอกพิษใบหน้าของเขามืดมนลง
เขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่แฝงตัวอยู่ในหมอกนี้ ดูเหมือนว่าราชินีแห่งฝันร้ายจะเกลียดกองทัพหมาป่าของเขามากจริง ๆ!
“เตรียมถอยทัพ!”
“จากนั้นให้ผู้ใช้พลังวิญญาณทั้งหมดจัดรูปขบวนซะ”
“โดยเฉพาะผู้ที่มีทักษะประเภทการป้องกัน และผู้ที่มีสัตว์วิญญาณธาตุลมให้รีบร่วมมือกัน”
“แพทย์สนามด้วย! แพทย์สนามไปไหน?”
“สั่งให้แพทย์สนามช่วยพัฒนายาแก้พิษสำหรับทุกคนออกมาซะ” เจียหมิงหยูออกคำสั่งอย่างละเอียด
หลังจากนั้นทหารของกองทัพหมาป่าที่มีประสบการณ์ในการสู้รบมามากก็สงบลง
กองทัพเริ่มล่าถอยอย่างเป็นระเบียบผู้ใช้พลังวิญญาณและนักรบทุกคนต่างใช้วิธีการของตัวเองเพื่อหยุดการแพร่กระจายของหมอกพิษ
เจียหมิงหยู บินขึ้นไปบนท้องฟ้าหายใจเข้าลึก ๆ แล้วใช้การผสานพลังวิญญาณระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณ ซึ่งเป็นของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร ด้านหลังของเขาปรากฏเงาของเสือโคร่งตัวใหญ่ที่มีปีกสีม่วงที่หลัง ดวงตาของมันเป็นเหมือนดวงดาว
มันคือเสือวิญญาณกลายพันธุ์ที่มีพละกำลังมหาศาล
“อยู่ห่าง ๆ ข้าไว้!”
เจียหมิงหยู ปลดปล่อยพลังวิญญาณอันยิ่งใหญ่กระจายออกไปเหมือนรัศมีราวกับว่าสายลมแห่งความหวาดกลัวได้พัดผ่านระหว่างสวรรค์และโลก
หมอกพิษถูกปัดออกไปอย่างรวดเร็วและจากนั้นก็ค่อยๆหยุดลงราวกับว่ามีช่องว่างที่ผ่านไม่ได้กั้นอยู่ข้างหน้า
“ท่านผู้บัญชาการ ผู้ยิ่งใหญ่!”
เสียงคำรามด้วยความตื่นเต้นดังสนั่น
ทหารต่างพากันร้องสรรเสริญด้วยความดีอกดีใจ
เจียหมิงหยู คำราม “อย่ามัวแต่พูดเรื่องไร้สาระ ร่วมมือกันกับข้าซะ”
เขาไม่จำเป็นต้องกลัวหมอกพิษเหล่านี้ เพราะมันทำอะไรเขาไม่ได้
เจียหมิงหยูนั้นสามารถเดินผ่านหมอกพิษได้อย่างสบาย แต่ทหารคนอื่น ๆ ทำแบบนั้นไม่ได้
เขาจึงต้องหาทางจัดการกับหมอกพิษเสียก่อน
เหล่าทหารต่างได้สติ และใช้ทักษะพลังวิญญาณของตัวเองดำเนินการตามคำสั่ง ผ้าคลุมพลังวิญญาณป้องกันถูกกางขึ้น และทักษะลมพายุต่างเองก็ได้ถูกใช้งานออกไป สายลมอันน่ากลัวรวมตัวกันราวกับจะฉีกพื้นที่ตรงนี้ออกไป
ในที่สุดหมอกพิษก็ค่อย ๆ สลายหายไป
เจียหมิงหยู รู้สึกโล่งใจ
โชคดีที่มีหน่วยลาดตระเวนมาเตือนพวกเขาได้ทัน
นอกจากความเสียหายที่ต้องเสียหน่วยลาดตระเวนทั้งหมดแล้ว ส่วนอื่น ๆ ทุกอย่างก็ยังไม่มีปัญหาอะไร
ภารกิจของหน่วยลาดตระเวนเดิมคือการค้นหาข้อมูลและสังเกตสภาพแวดล้อม อัตราการเสียชีวิตของพวกเขาสูงมากอยู่แล้ว ดังนั้นการเสียชีวิตของพวกเขาจึงเป็นเรื่องที่ยอมรับได้
แต่แล้วเจียหมิงหยู ก็รู้สึกได้ว่ามีเงาปริศนาปรากฏขึ้นในค่าย
ไม่ดีแล้ว!
เจียหมิงหยู คำราม “ระวัง”
ทว่าไม่ใช่พวกเขาทุกคนที่จะตอบสนองได้ทันท่วงที แสงเย็นสว่างวาบแล่นผ่านค่าย จากนั้นนายพลสามคนก็ล้มลง
หัวที่โชกไปด้วยเลือดสามหัวกลิ้งลงมา
ทุกคนต่างรู้สึกเย็นวาบไปถึงทรวง
แม้พวกเขาจะไม่เห็นเงาของมือสังหาร แต่พวกเขาทั้งหมดก็เดาได้ว่าเป็นฝีมือใคร
ราชินีแห่งฝันร้ายได้มาถึงที่นี่แล้ว
ในขณะที่พวกเขาจดจ่ออยู่กับหมอกพิษ นางก็ลอบเข้ามาได้สำเร็จ
เจียหมิงหยู คำรามอย่างปวดใจ “ไม่!”
นายพลทั้งสามที่เสียชีวิตล้วน แต่เป็นเชื้อสายของเขา ทั้งสามนั้นเป็นคนสนิทของเขาที่มีตำแหน่งสำคัญในกองทัพหมาป่า
เกรงว่าเขาจะไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมมาแทนทั้งสามได้ไปสักพักใหญ่ ๆ
“แก ราชินีแห่งฝันร้าย! นังอสรพิษนั่น!” เจียหมิงหยูเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุและพุ่งตรงไปที่เงาลึกลับ ” ตายซะ ”
ในฐานะผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร เขาย่อมมีสายตาที่กว้างไกลกว่าคนอื่น ๆ เขาจึงเป็นคนแรกที่พบเงาปริศนาซึ่งซ่อนอยู่ในมุม
ผู้หญิงในชุดสีเข้มคนนั้นดูเหมือนว่านางไม่มีความสนใจในทุกสรรพสิ่ง
แม้กระทั่งการฆ่า
“ฟุบ”
ร่างของนางหายไปในชั่วพริบตา
ตูม
เจียหมิงหยู ที่รีบวิ่งเข้ามาทุบพื้นโลกยุบลงไปทันที จิตสังหารอันน่าหวาดกลัวถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไร้เหตุผล ทำให้นายพลต่างพากันตกใจไปตาม ๆ กัน
มันยากเกินจะต้านทาน
การโจมตีด้วยความโกรธของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชร ไม่ได้ต่างอะไรไปจากอุกกาบาต
“ หมดกัน” แม้ว่าเจียหมิงหยูจะโกรธมาก แต่เขาก็ไม่ได้สูญเสียความสุขุมของเขาไป เขายังคงสามารถชี้นำกองทัพต่อไปได้ “เฉพาะผู้ใช้พลังวิญญาณที่มีมิติวิญญาณระดับทองขั้นสูง มิติ 5 ขึ้นไป ให้มาต่อสู้ร่วมกับข้า”
“ขอรับ”
เหล่านายพลรวมตัวกันอย่างทุลักทุเล ตามคำสั่งของเจียหมิงหยู ด้วยวิธีนี้ทันทีที่มีใครถูกโจมตีโดยเงามืด คนอื่น ๆ เขาก็จะสามารถเข้าไปช่วยได้อย่างทันท่วงที และโจมตีสวนกลับราชินีแห่งฝันร้ายไป
แต่ก็ยังมีข้อจำกัดอยู่บางประการเกี่ยวกับแผนของ เจียหมิงหยู
เนื่องจากการโจมตีของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรนั้นแข็งแกร่งเกินไป หากเขาโจมตีราชินีแห่งฝันร้ายก็อาจจะทำให้นายพลคนอื่น ๆ โดนลูกหลงไปด้วย
มันยากที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีของ เจียหมิงหยู
หากเงาสีดำวนเวียนอยู่รอบ ๆ ผู้คนที่มีมิติวิญญาณต่ำกว่าระดับทองขั้นสูงพวกเขาก็จะไม่สามารถสัมผัสการมีอยู่ของนางได้เลย ที่จริงแล้วแม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองขั้นสูงเองก็แทบจะไม่รู้สึกถึงตัวตนของนางเลยด้วยซ้ำ มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะติดตามนางได้
จู่ ๆ เลือดก็ทะลักออกมา
“อา” นายพลคนหนึ่งกุมแขนของเขาและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แขนของเขามีรอยเปื้อนเลือดเป็นทางยาว แต่โชคดีที่แขนนั้นยังไม่ขาดออกไป
“นั่นไง!”
“ตรงนั้น!”
เหล่าผู้ใช้พลังวิญญาณที่แข็งแกร่งในกองทัพคำราม
ตูม!
เงาสั่นถอยกลับไปหลายเมตรจากนั้นก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว
เจียหมิงหยู รู้สึกดีใจและหัวเราะเยาะ “ทุกครั้งที่เจ้าลงมือ เจ้าก็จะเริ่มถูกพวกข้าจับทางได้ ในไม่ช้าก็เร็วเจ้าจะต้องพ่ายแพ้และถูกสังหารแน่ ถ้าเจ้ายังกล้าที่จะลงมือทำต่อไป”
เงานั้นเงียบไป
นางไม่ได้คิดจะลงมือต่อ
“ หมอกพิษกำลังมา” เสียงอันเยือกเย็นและเสียดแทงเข้ามาในหูของพวกเขา
เห็นได้ชัดว่านี่คือเสียงของราชินีแห่งฝันร้าย
เหล่านายพลต่างมองออกไปนอกค่ายทหาร เนื่องจากความสนใจของพวกเขามุ่งไปที่ราชินีแห่งฝันร้าย จึงเป็นผลให้หมอกพิษแพร่กระจายกลับมาอีกครั้ง
เจียหมิงหยู กล่าวอย่างเย็นชา “กองกำลังของข้าถอนออกมาแล้ว ตอนนี้แค่ปกป้องนายพลทั้งหมดได้ข้าก็ไม่มีปัญหาอะไร”
ราชินีฝันร้ายไม่ได้พูดอะไรต่อ
เหล่านายพลจึงเริ่มคิดว่านางยอมแพ้แล้ว สำหรับการลอบสังหารในวันนี้
แต่แล้วเสียงของกองกำลังขนาดใหญ่ก็ดังมาจากด้านหลัง
พวกทหารได้เดินทัพกลับมากันอีกครั้ง
เจียหมิงหยู โกรธมาก “ใครใช้ให้พวกเจ้ากลับมา! พวกเจ้าอยากจะตายกันรึไง ไม่เห็นเหรอว่าหมอกพิษกำลังจะแพร่กระจายอยู่”
เสียงของนายทหารที่คุมกองทัพแทนอยู่สั่นเครือ มีร่องรอยของการร้องไห้ที่ใบหน้าของเขา “ท่านผู้บัญชาการพวกเราถอยทัพออกไปไม่ได้ ข้างหลังนั้นมีแต่หมอกพิษเต็มไปหมด”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียหมิงหยู ก็แทบจะเป็นลม
อะไรกัน!!
พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยหมอกพิษงั้นเหรอ?
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? ถ้าไม่มีผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรที่เชี่ยวชาญในแก่นแท้ทักษะแห่งพิษอยู่ละก็ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างหมอกพิษจำนวนมากมหาศาลเช่นนี้
อีกฝ่ายมีผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเพชรอยู่ด้วยงั้นหรือ?