ไหปีศาจ - บทที่ 794 วิธีฝึกฝนผี
บทที่ 794 วิธีฝึกฝนผี
บทที่ 794
วิธีฝึกฝนผี
ลั่วอู๋ กลับมาที่สำนักโล่พิทักษ์และทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิม
ว่ากันว่าที่องค์ชายได้ขึ้นครองบัลลังก์ได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางเฉิน หวู่จี้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างมีแบบแผน
ต้องยอมรับว่าขุนนางเฉินหวู่จี๋มีความสามารถมาก
สำหรับหลี่ซวนซงเขาถูกซวนชิงหยู่จับตัวไป ลั่วอู๋ไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน
เกิดเรื่องใหญ่อีกแล้ว
เฒ่าชูจาก สำนักฮังหลินเสียชีวิตแล้ว
ขุนนางของรัฐบาลกลางก็เริ่มไปแสดงความเสียใจที่คฤหาสน์ของนักวิชาการของสำนัก
ลั่วอู๋ตะลึงเมื่อทราบข่าว
เขาเป็นผู้สำเร็จวิชาจากสำนักชู
ชายชราผู้ดื้อรั้นและเที่ยงธรรม ไม่มีพลังแม้แต่จะจับไก่ แต่กลับกล้าต่อว่าหลี่ซวนซงออกมาดัง ๆ
แม้ว่าความดื้อรั้นจะน่าเบื่อเล็กน้อย แต่พฤติกรรมของเขาก็ไม่มีทางบอกได้เลยว่าเขาผิด
ตั้งแต่หลี่ซวนจงขึ้นครองบัลลังก์เฒ่าชูก็ตกอยู่ในภาวะซึมเศร้า เมื่ออายุมากขึ้นเขาก็เริ่มป่วยและป่วยหนัก
ไข้ธรรมดานั้นรักษาง่าย แต่โรคหัวใจนั้นหายยาก
แพทย์รู้สึกว่าเฒ่าชูไม่สามารถฝืนทนต่อไปได้
แต่ใครจะไปคิดว่าเฒ่าชูนั้นทนมาได้หกปีแล้ว
หลังจากรู้ว่าหลี่ซวนซงตกจากบัลลังก์และองค์ชายขึ้นครองบัลลังก์แทน ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงในโรงหมอหัวเราะสามครั้งจากนั้นก็ล่วงลับไป
เขาเสียชีวิตโดยที่รอยยิ้มที่ริมฝีปาก
ในงานศพหลายคนน้ำตาตกใน ขุนนางนั่งอยู่หน้าหลุมฝังศพของเฒ่าชูเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน ในตอนท้ายของวันเขากล่าวว่า “ถ้าข้าตายข้าจะถูกฝังอยู่กับชายชราผู้ดื้อรั้นคนนี้”
แน่นอนว่าขุนนางยังตายไม่ได้ เพราะเขาต้องมีชีวิตอยู่เพื่อช่วยเหลือองค์ชาย
หลังงานศพ คฤหาสน์ของเฒ่าชูก็ส่งภาพวาดมา
บอกว่าเป็นภาพวาดของเฒ่าชูก่อนที่เขาจะตาย เป็นภาพที่สวยงามของแม่น้ำและภูเขาหลายพันลี้ มันเต็มไปด้วยหมึก มันยอดเยี่ยมและเต็มไปด้วยความหมาย
ภูเขาและแม่น้ำที่งดงามบรรยายไว้อย่างชัดเจนและเต็มตา โลกจะต้องตรึงตาตรึงใจทันทีที่เห็นอย่างเลี่ยงไม่ได้
ทำได้ดีมาก
“นี่คือสิ่งที่พี่ชายคนโตของข้าพูดก่อนสิ้นชีวิตของเขา เขาต้องการมอบภาพวาดที่ภาคภูมิใจที่สุดของเขาให้กับวีรบุรุษผู้กอบกู้ราชวงศ์มังกรเร้นกาย” ชายคนหนึ่งกล่าวเช่นนั้น
ลั่วอู๋เงียบไปครู่หนึ่ง แต่เขาก็รับมันไว้
เฒ่าชูดื้อมาก
แต่บางทีเราก็ต้องการคนแบบนั้นในบางครั้ง
“แขวนมันเลย” ลั่วอู๋บอกชายคนนั้น
ภาพวาดนี้ถูกแขวนอยู่ในห้องโถงของสำนักโล่พิทักษ์
ลั่วอู๋กลับมาอยู่ในโลกไห
เขาไปดูกองทัพผี ไป่ฉียังคงฝึกฝนนายพลผีภายใต้บังคับบัญชาเขาอย่างพิถีพิถันและเขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับการกลับมาของลั่วอู๋
แต่ก่อนที่จะจากไป ไป่ฉีย้ำซ้ำ ๆ ว่าเขาหวังว่าจะได้ผู้ใต้บังคับบัญชาเพิ่ม
ลั่วอู๋พยักหน้าว่าได้แน่นอน
ในช่วงหกปีที่ผ่านมาไป๋ฉีอาจถูกกดขี่โดยเจ้านกโง่ เพราะนกวิญญาณสามารถผสมพันธุ์กับเผ่าพันธุ์ตัวเองได้ แต่นายพลผีทำไม่ได้
ลั่วอู๋ไปดูนกโง่อีกครั้ง พวกนกเติบโตแข็งแรงขึ้นและในที่สุดพวกมันก็มีความสุขกับการปฏิบัติของราชา
ไม่จำเป็นต้องฝึกเหล่าน้อง ๆ อีกต่อไป นกวิญญาณเคลื่อนไหวด้วยเองราวกับเป็นอาณาจักรเล็ก ๆ
ความแข็งแกร่งของนกโง่ก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน ตอนนี้มันมีระดับทองขั้นสูงเจ็ด สวยงามและทระนงยิ่งกว่าเดิม
ตอนนี้นกโง่รู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองมากเกินไป แม้แต่ลั่วอู๋ที่มาหามันก็ยังถูกนกวิญญาณตัวอื่น ๆ ขอให้เคารพมันมากกว่านี้
ลั่วอู๋ที่โกรธจัดกำลังหานกโง่เพื่อเล่นงาน
ทว่าการตามหานกโง่เพื่อแก้แค้นก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ลั่วอู๋จึงอดกลั้นไว้
ต่อมาลั่วอู๋ก็ไปหามู่เถา ระดับการเล่นแร่แปรธาตุของเขาไปถึงระดับเก้าแล้ว และแม้แต่ลูกศิษย์ของเขาหลายคนก็ไปถึงระดับหกแล้ว
เป็นยุคทองของชีวิตจริง ๆ
หลังจากออกไปทั่วแล้ว ลั่วอู๋ก็มาหาท่านหญิงหยู่
ท่านหญิงหยู่ยังคงเหม่อลอยไปกับสายลมและก้อนเมฆ นางเดินไปรอบ ๆ และมองดูทิวทัศน์ทุกวัน นางพอใจกับชีวิตเช่นนี้มาก
ตลอดหลายปีที่ผ่านมานางไม่เบื่อที่จะดูโลกไห
สามารถจินตนาการได้เลยว่านางน่าเบื่อขนาดไหนในสุสานที่ภูเขากุยโต
“ท่านหญิงหยู่” ลั่วอู๋เรียก
ท่านหญิงหยู่รู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเห็นลั่วอู๋ ไม่เพียงเพราะลั่วอู๋กลับมาแต่ยังเป็นเพราะความผันผวนของพลังที่อธิบายไม่ได้และทรงพลังของอีกฝ่าย
ลั่วอู๋อธิบาย และท่านหญิงหยูก็นึกขึ้นได้
มันเป็นเพียงพลังที่ยืมมา
ลั่วอู๋เรียกวิญญาณของฮวงเสี่ยวหยวนและถามอย่างจริงจังว่า “ท่านหญิงหยู่ ข้าไม่รู้ว่าจะมีวิธีใดที่จะฟื้นฟูความทรงจำของภูตผีได้อยู่รึเปล่า?”
“มันเป็นปัญหาเล็กน้อย” ท่านหญิงหยู่มองไปที่ ฮวงเสี่ยวหยวน
วิญญาณของฮวงเสี่ยวหยวนดูหมองคล้ำในขณะนี้ดูไม่มีความฉลาดเลยสักนิดและไม่ต่างกับผีเหล่านั้นคืออาศัยเพียงแต่สัญชาตญาณ
แต่ลั่วอู๋รู้สึกดีใจมาก “พูดแบบนั้นหมายความว่ามีวิธีใช่ไหม?”
“มีหลายวิธีเลย” ท่านหญิงหยู่พยักหน้า
นางเป็นผีระดับราชาผี แน่นอนพวกนี้คือเสียงส่วนใหญ่
“ก่อนอื่นเพื่อทำให้ร่างกายของเขาคงที่ เราต้องให้เขาอยู่ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณเพื่ออุ่นเครื่องและเพื่อช่วยเขาฝึกฝน นี่เป็นสิ่งสำคัญมากเมื่อเขาเริ่มต้นบนเส้นทางแห่งการฝึกฝนมันก็เป็นไปได้ที่จะปลุกพลังและความทรงจำของตอนยังมีชีวิตได้”
ลั่วอู๋พยักหน้าแล้วถามอย่างลังเล “แต่ข้าไม่มีวิธีการฝึกฝนผี ข้าไม่รู้ว่าเจ้า…”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” ท่านหญิงหยู่ยอมรับง่าย ๆ ว่า “ข้าไม่ได้ฝึกตัวเองเหมือนกัน”
มิติวิญญาณของผีมักขึ้นอยู่กับชีวิตของพวกเขา
มีวิธีการฝึกฝนไม่กี่วิธีที่เป็นของผี
ฮวงเสี่ยวหยวนเป็นเพียงคนธรรมดาดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะฟื้นฟูความทรงจำของเขาได้
ลั่วอู๋ไปถามไป๋ฉี น่าเสียดายที่วิธีการฝึกฝนของเขาเป็นของตัวเองเท่านั้นและผีตนอื่น ๆ ก็ไม่สามารถเชี่ยวชาญวิธีนั้นได้
“เจ้าสามารถส่งวิญญาณของเจ้าไปยังภูเขากุยโตก่อน ตะเกียงไฟวิญญาณนิรันดร์ทั้งสี่สิบเก้าดวงสามารถป้องกันวิญญาณจากการสูญสลายและยังมีผลวิเศษอื่น ๆ อีกด้วย” ท่านหญิงหยู่กล่าว
ลั่วอู๋จำได้
ตะเกียงไฟวิญญาณนิรันดร์ทั้งสี่สิบเก้าดวงเดิมทีท่านหญิงหยู่เคยปกป้องไว้
เหตุผลที่ท่านหญิงหยู่สามารถเกิดใหม่เป็นผีและมีมิติวิญญาณของราชาผีได้นั้นส่วนใหญ่เป็นเพราะตะเกียงไฟวิญญาณนิรันดร์
หลังจากบอกลาท่านหญิงหยู่แล้วลั่วอู๋ก็เตรียมตัวไปภูเขากุยโต
แต่ก่อนหน้านั้นเขาไปที่หุบเขามรณะ
หุบเขามรณะยังคงเต็มไปด้วยพิษและความมืด ปราสาทตั้งตระหง่านอยู่กลางท้องฟ้ามืดมนและน่ากลัว
แต่ในปราสาทบรรยากาศร้อนแรงมาก
“หัว! ใครเอาหัวศพมรณะไป”
“ไอ้แก่คืนตัวอย่างมาให้ข้าซะ!”
“ขยะ! เสียของ! ความคืบหน้าช้ามากจนสมควรที่จะเอาไฟวิญญาณของมังกรกระดูกผีออกไป ถ้าจะไม่ศึกษา ก็ไม่ต้องศึกษา มันไม่ตลกนะ”
“เจ้าโง่มาก”
หุบเขามรณะยังคงเป็นเต็มไปด้วยภาษาที่สกปรก ลั่วอู๋ถึงกับฟังด้วยความคิดถึง
“ข้าอยู่นี่แล้ว” ลั่วอู๋เคาะประตู
กลุ่มสัตว์ประหลาดเมื่อเห็นลั่วอู๋บรรยากาศก็เย็นลงทันที ไฟวิญญาณในดวงตาส่งแสงสีเขียวจาง ๆ ออกมามองไปที่หัวใจของลั่วอู๋จนผมร่วง
“เกิดอะไรขึ้น?”
ลั่วอู๋ไม่เข้าใจ
ช่วงเวลาต่อมากลุ่มสัตว์ประหลาดเหล่านี้ก็เข้ามาหาราวกับว่าพวกเขากลัวว่าลั่วอู๋จะ “หายตัวไป” อีกครั้ง
“ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว”
“เราคิดถึงเจ้ามาก”
“เอามังกรกระดูกผีมาเถอะ เราต้องการมังกรกระดูกผี เรามาถึงช่วงเวลาวิกฤตแล้ว”
“วิญญาณของตัวที่เกิดใหม่กำลังจะตายแล้ว”
“อย่าเสียเวลา มาเริ่มกันเถอะ”