กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 1002 สามีภรรยา

ทั้งสองคนเดินมาจากทางเดิน และเสียงนั้นมาถึงก่อนตัว
หนานเฉิงที่เหนื่อยน้อยกว่าเจียงโเซียน มองดูจงเหยียนซีแล้วถามขึ้น “ตอนที่ประธานเจียงเกิดเรื่อง คุณอยู่กับเขาเหรอครับ?”
จงเหยียนซีพูดขึ้น “ใช่ โชคดีที่พวกคุณมาถึงพอดี งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“เดี๋ยวก่อน”หนานเฉิงรั้งเธอไว้ “ผมคิดว่าคุณน่าจะรู้สถานการณ์ในตอนนั้นใช่ไหมครับ?”
จงเหยียนซีท่าทางเย็นชา “คุณอยากจะสื่อถึงอะไร? หาว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับฉันเหรอ?”
หนานเฉิงไม่ได้พูดอะไรออกมา ราวกับกำลังเห็นด้วยในสิ่งที่เธอพูด
“สถานการณ์ในตอนนั้น พวกเราได้สอบปากคำและทราบคร่าวๆแล้วครับ คุณผู้หญิงคนนี้เป็นคนโทรแจ้งความครับ”ตำรวจที่อยู่ข้างๆพูดขึ้น
หนานเฉิงนั้นสงสัยว่ามันจะเกี่ยวข้องกับจงเหยียนชี เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นในตอนที่อยู่กับเธอ และเธอก็มีแรงจูงใจพอที่จะทำแบบนั้น
“ขอโทษครับ ผม
“ไม่ต้อง!”จงเหยียนซีเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
เจียงโย่เชียนเดินไปเดินมาที่หน้าห้องฉุกเฉินอย่างร้อนรนใจ “ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า?”
หนานเฉิงไม่ได้สนใจเขา และวิ่งตามจงเหยียนซีไป
ตอนนี้จงเหยียนซีนั้นเดินออกจากตัวโรงพยาบาลแล้ว หนานเฉิงมองเห็นตัวเธอ “คุณนายครับ”
จงเหยียนซีหยุดอยู่ที่บันได แล้วหันหลังกลับไปมองเขา หนานเฉิงวิ่งมาหยุดอยู่ที่ตรงหน้าเธอ เหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง จงเหยนซีก็จ้องไปยังเขาอย่างเย็นชา “เมื่อกี้ยังสงสัยว่าฉันเป็น
คนทำร้ายเจียงโม่หาน ตอนนี้กลับมาเรียกฉันว่าคุณนาย? หนานเฉิง คุณไม่ย้อนแย้งในตัวเองเลยเหรอ?”
หนานเฉิงก้มหน้า “ขอโทษครับ ผมเข้าใจคุณผิดเอง”
“ไม่ต้องขอโทษ”จงเหยียนซียกมือขึ้น “ฉันเป็นคนทำเอง คุณคิดที่จะจัดการกับฉันอย่างไร?”
“ไม่กล้าครับ”หนานเฉิงพูดขึ้น
จงเหยียนซีหัวเราะ “ในเมื่อไม่กล้า ก็อย่าเที่ยวสงสัยคนอื่นไปเรื่อย อีกอย่าง ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณนาย คุณนาย? คุณนายของใคร? หืม?”
“แน่นอนว่าเป็นของประธานเจียงครับ”หนานเฉิงเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ที่จริงประธานเจียงก็ไม่ง่ายเลยที่…
“เรื่องของเขา ไม่ต้องมาบอกฉัน!”จงเหยียนซีพูดขัดเขา “ฉันไม่ใช่คุณนายเจียงตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น อย่าเรียกฉันแบบนี้อีก ไม่เช่นนั้น อย่าหาว่าฉันชอบเหวี่ยงใส่แล้วกัน”
“เป็นเพราะผมเรียกจนชิน
“คุณมีเรื่องที่จะพูดกับฉันแค่นี้เหรอ?”จงเหยียนซีพูดขัดขึ้นอีกครั้ง “ฉันไม่มีเวลามาเสวนากับคุณมากนัก!”
“ไม่ใช่ครับ”หนานเฉิงรีบส่ายหัวแล้วพูดขึ้น “ประธานเจียงยังไม่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน อาการก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง คุณ……คุณจงอยู่ก่อนได้ไหมครับ? ถ้าประธานเจียงออกมาจากห้อง
ฉุกเฉินแล้วได้เห็นหน้าคุณ ต้องดีใจมากแน่ๆเลยครับ”
จงเหยียนซีรู้สึกแค่ว่าเขานั้นตลกมากเลย “หนานเฉิง ฉันกับเขาหย่ากันแล้ว คุณรู้ดีใช่ไหม? ฉันมีเหตุผลอะไรที่ต้องอยู่ต่อ ไหนคุณลองพูดมาหน่อยสิ”
“ยังไงก็เคยเป็นสามีภรรยากันนะครับ…
“ใช่ เคยเป็นสามีภรรยากัน ในตอนที่เขาพูดเรื่องเกี่ยวกับการหย่า เคยนึกถึงเรื่องสามีภรรยาของเราหรือเปล่า? เขาฆ่าลูกของฉันกับมือ ทำให้ฉันรู้สึกตายทั้งเป็น หนานเฉิง คุณเคยอ้อนวอนเขา
ให้ฉันไหม?”หนานเฉิงนั้นพูดอะไรไม่ออกทันที
“เขามีเรื่องอะไรก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ยิ่งไม่ต้องมาทำให้ฉันเดือดร้อนเพราะเรื่องของเขา” พูดจบเธอก็เดินลงบันไดแล้วจากไป
สถานที่อย่างโรงพยาบาลนั้นโบกรถง่าย เพราะมีคนสัญจรไปมามากมาย หน้าโรงพยาบาลก็เต็มไปด้วยแท็กซี่ เธอจึงนั่งแท็กซี่กลับ
มีเพียงเสิ่นซินเหยาอยู่บ้านคนเดียว เธอนั้นเพิ่งทำงานเสร็จ บวกกับทางเจ้านายพอใจมากกับรายงานของเธอ จึงให้เธอพักสองวัน
เธอจึงถือโอกาสนี้อยู่บ้านพักผ่อน แถมยังไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เตรียมตัวที่จะเข้าครัว
“พี่”ในมือของเสิ่นซินเหยาอุ้มแมวไว้ เธอสวมรองเท้าแตะแล้วเดินมา “ลูกน้อยยังไม่กลับมาเหรอ?”
“วันนี้เขาไม่ได้ทำโอที เลิกงานตามปกติ เธอมีธุระอะไรกับเขาเหรอ?”เสิ่นซินเหยาถามขึ้น
จงเหยียนซียกมือขึ้นมาดูนาฬิกา ยังเช้าอยู่ รอจวงเจียเหวินกลับมานั้น ยังเหลืออีกหลายชั่วโมง “ฉันไปหาเขาที่บริษัทแล้วกัน”
เธอหันหลังแล้วจากไปอีกครั้ง
เสิ่นซินเหยามองดูเธอ แล้วถามขึ้น “พี่ มีเรื่องอะไรกันเหรอ? ฉันเห็นพี่เหมือนรีบร้อนมากเลยนะ”
จงเหยียนซียิ้ม “ไม่มีอะไร แค่มีเรื่องจะถามเขาเสียหน่อย กว่าเธอจะได้พักมันไม่ง่ายเลย ถ้าไม่มีอะไรก็นอนพักผ่อนเสียนะ”
เสิ่นซินเหยาพยักหน้า มองดูเธอจากไป
เมื่อประตูปิดลง เธอปล่อยตัวแมวที่อุ้มไว้ เดินไปยังโซฟา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาจวงเจียเหวิน
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีก
เสิ่นซินเหยากดวางสาย และจับโทรศัพท์ไว้ ผ่านไปสักครู่เธอก็โทรออกไปอีกครั้ง และครั้งนี้ก็โทรติดแล้ว
“คุณกำลังคุยสายกับใคร?”เสิ่นซินเหยาถามขึ้น
“ไม่มีอะไร แล้วคุณโทรมาทำไม? คิดถึงผมเหรอ? ผมบอกแล้วว่าวันนี้ไม่มีโอที เลิกงานแล้วจะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนไวๆไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ใช่เรื่องนี้”เสิ่นซินเหยาถามขึ้น “เรื่องนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”
ปลายสายนิ่งไปครู่หนึ่ง เมื่อสักครู่เขาเพิ่งได้รับสาย ในสายบอกว่าจัดการเรียบร้อยแล้ว หลังจากเพิ่งวางสาย สายจากเสิ่นซินเหยาก็โทรเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“อืม”
“เมื่อกี้พี่กลับมาหาคุณ เมื่อรู้ว่าคุณไม่อยู่ ก็จะไปบริษัท ฉันกำลังคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า”เสิ่นชินเหยาพูดขึ้น
เธอนั้นไม่แน่ใจ เพียงแค่โทรบอกจวงเจียเหวินไว้ล่วงหน้า เพื่อให้เขาได้เตรียมตัว
“ผมรู้แล้ว”จวงเจียเหวินพูดขึ้นอย่างเฉยเมย
“พี่จะโกรธคุณหรือเปล่า?”เสิ่นซินเหยาเป็นห่วงเล็กน้อย
“ไม่เป็นไร คุณอยู่บ้านเฉยๆเถอะ ผมเป็นน้องชายแท้ๆของพี่ ช่วยพี่สั่งสอนคนอย่างเจียงโม่หาน พี่เขาไม่ขอบคุณผมก็ดีแล้ว โอเค ผมมีธุระต้องทำต่อ แคนี้ก่อนนะ”
“อืม ตอนเย็นกลับมาเร็วๆนะ ฉันไปซื้อของที่คุณชอบมา เย็นนี้จะทำให้คุณกิน”