กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 1009 เดนตาย

เสิ่นซินเหยารู้สึกกลัวมาก ร่างกายเริ่มสั้นอย่างไม่มีสาเหตุ แต่ในใจก็บอกตัวเองให้สงบสติ ทำใจให้สงบ
“บอกมา” สายตาดุดันของชายคนนั้น ไม่รู้ว่าเขาเอาปืนมาจ่อหว่างคิ้วของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ “ที่นี่ ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวใช่ไหม?”
ชายคนนั้นขู่ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
เสิ่นซินเหยาคิดได้ว่าจงเหยียนซียังอยู่ที่นี่ ในมือผู้ชายคนนี้มีปืน ถ้าเธอพยายามต่อต้านสุดชีวิต ชายคนนี้ก็จะเหนี่ยวไก จงเหยียนซีอาจจะตื่นตระหนก และเขาก็อาจจะฆ่าเธอด้วย
“แกเป็นใคร?” เสิ่นซินเหยาที่คิดว่าตัวเองใจเย็น แต่ในสายตาของชายคนนั้นแล้ว สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเกรงกลัว
ไม่ว่าเธอจะปกปิดมันยังไง ก็ไม่สามารถปกปิดมันได้อย่างมิดชิด อารมณ์ของเธอในตอนนี้นั้นถูกถ่ายทอดออกมาทางสายตา
“แสดงว่าเธอยอมรับแล้วสินะ ว่าเธอคือเสิ่นซินเหยา?” ชายคนนั้นหัวเราะ “ดีมาก”
ดวงตาของเขามีดมน “เธอว่าฉันฆ่าเธอตอนนี้เลย หรือเราจะไปที่อื่นแล้วฉันจะไว้ชีวิตเธอ
ระหว่างพูดปืนของเขายังคงจ่ออยู่บนหัวของเสิ่นซินเหยา สายตาของเขามองไปยังรูปภาพบนหัวเตียง “ว่าที่สามีของเธอหรอ?”
เสิ่นซินเหยาเม้มปากไม่พูดอะไร
ชายคนนั้นมองไปรอบๆห้อง ของตกแต่งสีแดงพวกนั้นเหมือนไปกระตุ้นประสาทของเขา พองเพื่อนของเขาบางคนต้องตาย บางคนต้องโดนจับ เขาก็หนีมาจากความตายนั้นเหมือนกัน แล้วคน
ที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ กลับใช้ชีวิตสุขสบาย ดูวิลล่หลังนี้ ก็ไม่เหมือนคนปกติทั่วไปจะซื้อได้ คงจะได้ลูกเขยที่ไม่เลวคนหนึ่งสินะ
“แกเอาเงินไหม? ฉันให้แกได้ ขอแค่แกปล่อยฉัน” เสิ่นซินเหยาพยายามสงบสติอารมณ์ เจรจากับเขา
ชายคนนั้นพูดอย่างตลก “เงิน? ตอนที่ฉันมีเงิน ซื้อได้ทั้งเมืองนี้ ตอนนี้เงินไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน ฉันมีชีวิตที่เอามัน ก็ไม่มีชีวิตจะใช้มันอยู่ดี”
เขาเข้าใจสถานการณ์ของเขาดี ถึงตอนนี้เขาจะหนีมาได้ แต่เขาก็หนีไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก เขาเสียโอกาสที่จะออกจากประเทศ ในประเทศเขาก็ไม่มีที่จะยืน
ชายคนนั้นเลื่อนกระบอกปืนจากหว่างคิ้ว ลงมาหยุดที่จมูก ริมฝีปาก เลื่อนผ่านคาง แล้วต่อด้วยคอ สุดท้ายหยุดลงบนอกของเธอ
มืออีกข้างล้วงเข้าไปในเสื้อของเธอ เสิ่นซินเหยาตกใจจนหน้าซีด เธอขดตัว ชายคนนั้นยิ้มอย่างชั่วร้าย “ถ้าเธอจะโทษก็โทษที่เธอเกิดผิด โทษที่เกิดเป็นลูกสาวของเสิ่นเผยซวน”
ขณะพูดชายคนนั้นก็ฉีกเสื้อของเธอออก ชื่ชมร่างกายของเธออย่างไร้ยางอาย “ให้เธอตาย พวกมันก็แค่จ็บปวดกันแป๊บเดียว พอเวลาผ่านไปความเจ็บปวดพวกนั้นก็จะจางลง ฉันจะทำให้
เธอตายทั้งเป็น ฉันจะทำให้พ่อของเธอเจ็บปวดไปตลอดชีวิต”
เสิ่นซินเหยาเข้าใจแล้วว่าเขาเป็นใคร น่าจะเป็นศัตรูของพ่อของเธอ แต่ว่า เธอไม่มีทางปล่อยให้เขาได้ทำอะไรแน่ๆ!
“ถ้าแกยังเป็นผู้ชายอยู่ก็ฆ่าฉันเถอะ” เสิ่นซินเหยาอยากจะยื่นมือไปหยิบปืนในมือของเขา ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างใจเย็น “ถ้าเธอตาย ฉันจะฆ่าผู้หญิงที่อยู่อีกห้องหนึ่งด้วย คำพูดของพ่อเธอเต็ม
ไปด้วยความศีลธรรม”
ชายหนุ่มหัวเราะเสียงเบาข้างหูเธอ “บอกเธอตรงๆเลยแล้วกัน ฉันหน่ะคือเดนตาย มือฉันฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วน เธอยั่โมโหฉัน ก็ยิ่งยุให้ฉันอยากเอาชนะเธอ ฉันจะได้แพะรับบาปเพิ่มอีกหนึ่ง
คน!”
เสิ่นซินเหยากำมือแน่นทั้งสองข้าง สายตาสั่นไหว ดวงตาเต็มไปด้วยไอน้ำ แต่ก็กลั้นมันเอาไว้อย่างดื้อรั้น พูดอย่างเฉียบขาดว่า “ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้แกได้ทำสำเร็จ”
พูดจบเธอก็หันมากัดแขนของชายคนนั้นอย่างไม่ได้ตั้งตัว ชายคนนั้นเผลอปล่อยมือออกเล็กน้อย เสิ่นซินเหยาใช้โอกาสนี้ผลักเขาอก แล้รีบวิ่งไปข้างหน้าต่าง ราวกับจะกระโดดลงหน้าต่าง
นี้ไป แต่ก็โดนชายคนนั้นลากกลับมาบนเตียงต่อ “ได้ ฉันจะไปฆ่าผู้หญิงที่อยู่อีกห้องตอนนี้แหละ”
ชายคนนั้นกำลังจะออกไปพร้อมกับปืนเสิ่นซินหยาคว้าเขาไว้อย่างตื่นตระหนก เธอไม่มีทางปล่อยให้จงเยียนซีต้องมาประสบเรื่องนี้กับเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะอธิบายให้จวงเจียเหวินได้ยังไง?
เธอจะไปสู้หน้าเขาได้ยังไง?
เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของจงเหยียนซีได้จริงๆ
ชายคนนั้นยืนอยู่ข้างเตียง ห้นปืนมาหาเธอ “เธอจะถอดเอง หรือจะให้ฉันไปฆ่าคน เธอเลือกเอาเอง”
เสิ่นซินเหยาในตอนนี้คุกเข่าอยู่บนเตียง ราวกับเลือดในร่างกายของเธอแข็งตัว นิ่งอยู่อย่างนั้นพักหนึ่ง เธอก็หลับตาลง แล้รีบถอดเสื้อออก ก่อนจะขว้างมันลงพื้น “วันนี้แกขู่ฉัน สักวันหนึ่ง ฉัน
ต้องฆ่าแกด้วยน้ำมือของฉัน!”
ดวงตาของเธอแดงก่ำ แต่ก็ไม่ยอมก้มหัวให้ “ครั้งหน้า ถ้าฉันต้องตาย ก็จะลากแกมาเป็นแพะรับบาป”
ชายตนนั้นจ้องมองมาที่เธอ ผิวอันขาวราวกับหิมะเปล่งประกายเย้ายน เขาเคยเห็นผู้หญิงมาแล้หลายคน ในตอนที่เขายังไม่ได้ตกอับเขาเคยนอนไม่ว่าจะเมียน้อย นักศึกษา ดารา เขาก็เคยมี
มาหมดแล้ว
ส่วนใหญ่พวกเธอจะทำให้เขาพอใจ ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขาเลยสักคน
เสิ่นซินเหยาที่ขัดขืนอยู่ในตอนนี้ กลับทำให้เขารู้สึกสนใจเป็นอย่างมาก “ถ้าฉันเจอเธอเมื่อสองปีก่อน ฉันต้องเอาเธอมาเป็นผู้หญิงของฉันให้ได้แน่ๆ ฉันชอบผู้หญิงที่ยอมแพ้ยาก ถ้าตอนนี้เธออ้อนวอนขอร้องฉัน ฉันอาจจะปล่อยเธอไปก็ได้ ว่าไง?”
เสิ่นซินเหยายืนนิ่งอยู่กับที่ คำพูดของเขาราวกับสายฟ้าที่ฟาดลงมา
“ทำไมไม่เชื่อฉัน?” ชายคนนั้นใช้ปืนดันคางของเธอ
เสิ่นซินเหยาทำใจให้สงบ “แกพูดเอง แกคือเดนตาย ฉันจะเชื่อแกได้ยังไง?”
“เหอะ” ชายคนนั้นหัวเราะ “ถ้าเธอไม่ลอง จะรู้ได้ยังไงว่าที่ฉันพูดนั้นจริงหรือปลอม?”