กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 1066 ใครเป็นคนทำกันแน่

เธอเคยประสบพบเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน เพียงแต่ครั้งก่อน เธอรับไว้เพียงคนเดียว หวาดกลัว หมดหนทาง เผชิญกับความหวาดกลัวของความตาย
แต่ว่าครั้งนี้ ปรากฏว่ามีคนที่ไม่คำนึงถึงชีวิตของตัวเอง ยังอยู่ข้างกายเธอในเวลาช่วงเวลาที่นตรายเช่นนี้ สิ่งที่ให้เธอคือการจู่โจมทางจิตวิญญาณ
ร่างกายของเธอนั้นร้อน หัวใจของเธอเต้นอยู่
ซงเก้นไม่ได้ของความเห็นจากเธอ จับแก้มเธอไว้ จบไปที่ริมฝีปากแห้งกร้านของเธอ
จงเหยียนชีพยายามเบิกตากว้าง หลังจากตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ก็ยอมรับอย่างยินดี ใช้แรงที่เหลือเพียงน้อยนิด ตอบกลับเขาไป
สายลมพัดผ่าน กลุ่มเปลวเพลิงแผดเผามาทางพวกเขา
ซงเก้นใช้ร่างกายของตัวเองบังไฟไว้
จงเหยียนซีอยากจะพูดว่า ไม่ต้อง แต่ว่าลำคอของเธอไม่อาจออกเสียงได้แล้ว
ตรงหน้าคือใบหน้าของซงเก้น
ความโชคดีที่ว่า น่าจะอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง คนที่รักคุณ ไม่ได้ยอมแพ้ ไม่ได้ปล่อยทิ้ง
หนานเฉิงพาคนมาถึง ก็ช่วยกันดับไฟ แล้วช่วยจงเหยียนซีกับซงเก้น
จวงจื่อจิ่นก็ถูกส่งเข้าไปรักษาตัวในโรงพยาบาล
บนร่างกายจงเหยียนซีไม่มีแผลไหม้ เพียงแต่ ลำคอถูกควันสำลัก จนเสียงที่ออกมาแหบแห้ง
ทันทีที่เธอลืตาขึ้นแล้วถามประโยคแรกก็คือ ซงเก้นล่ะ
คุณหมอถาม “ใช่คุณผู้ชายท่านที่ส่งมาพร้อมกับคุณใช่ไหม” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ th.readeraz.com
เธอพยักหน้า
เวลานี้เมื่อเธอพูดเธอเจ็บคอมาก
เธอลุกขึ้นมาไปดูซงก้นซงก้นมีแผลถูกไฟไหม้ที่หลัง คุณหมอบอกว่าไม่มีนตรายถึงชีวิต เพียงแต่อาการบาดเจ็บบนร่างกาย จะต้องใช้เวลาพักรักษาตัวสักระยะหนึ่ง หากไม่
ทำการปลูกผิวหนัง จะมีรอยแผลเป็นทิ้งไว้ที่หลังของเขา
ตอนหลั่งเธอหมดสติไป ไม่รู้เลยว่าตัวเองถูกช่วยออกมาอย่างไร ตอนที่ไปเยี่ยมจวงจื่อจิ่น เห็นหนานเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวตรงระเบียงทางเดิน เห็นได้ชัดว่ามีสีหน้ากังวลเล็กน้อย
เธอเดินเข้าไป
“คุณอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? ”
หนานเฉิงเงยหน้าขึ้น เห็นว่าเป็นเธอ จึงลุกขึ้น แล้วกล่าวว่า”ขอโทษ”
จงเหยียนซีหรี่ตา”ทำไม เรื่องครั้งนี้เกี่ยวข้องกับคุณหรือ? ”
“ไม่ใช่ ” หนานเฉิงปฏิเสธทันที ไม่เพียงไม่ยอมรับ ยังเอาเรื่องทั้งหมดโยนไปให้หลี่เสี้ยวหุ้ย “เธอเป็นคนทำทั้งหมด ผมพบเห็นโดยบังเอิญ ถึงรีบไปช่วยพวกคุณได้ทันเวลา”
ขณะที่พูดเขาก้มหน้าอย่างละอายใจ
ตอนนี้เขากล้ายอมรับที่ไหน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขา แผนการย่อมตามไม่ทันการเปลี่ยนแปลง สิ่งที่เขาหวังทั้งหมด สิ่งเดียวก็ไม่เกิดขึ้น จู่ๆก็ติดต่อเจียงโม่หานไม่ได้ ไปไหนเขาก็
หาไม่เจอ
เดิมทีจะใช้เรื่องนี้ เพื่อสร้างความประทับใจของเขาต่อหน้าจงเหยียนซี แต่ปรากฎว่าเป็นการสร้างโอกาสให้กับคนต่างชาติคนนั้น
ขณะที่เขาพาคนพุ่งเข้าไปช่วยคน เห็นซงเก้นปกป้องจงเหยียนซีอยู่ โดยใช่ร่างกายของตัวเองบังไฟไว้ เพื่อปกป้องเธอ
ตอนนั้นเขาตกใจมาก
ตอนนี้เขาเองก็รู้แล้วว่า เพราะตัวเองทำไปโดยพลการ ไม่ได้ปรึกษากับเจียงโม่หานก่น เกิดความผิดพลาด จนทำให้กลายเป็นสถานการณ์แบบนี้ เขาโทษตัวเองในใจ
“เรื่องนี้
“ไม่ต้องพูดแล้ว”จงเหยียนซีไม่อยากได้ยินอีก
เธอผลักประตูห้องผู้ป่วยออก เข้าไปดูจวงจื่อจิ๋น
จวงจื่อจิ๋นอายุมากแล้ว เรื่องครั้งนี้ ไม่ได้เอาชีวิตของเธอไป ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้าย
ทางนี้จงเหยียนซีไม่อาจจะดูแลได้ ข้างกายก็ไม่มีคนที่พอจะไว้ใจได้ เขาติดต่อหาจวงเจียเหวิน
วันรุ่งขึ้น ขณะที่จงเหยียนซีป้อนข้าวจวงจื่อจิ่น จวงเจียเหวินก็เดินเข้ามา
เขารู้เรื่องแล้ว ไม่ได้ถามอะไรมากอีก นั่งรอจงเหยียนซีอยู่ข้างๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง จวงจื่อจิ่นกินเสร็จแล้ว ก็นอนลงพักผ่อน มองดูเธอหลับไป จงเหยียนซีกับน้องชายจึงเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยมาคุยกันที่ระเบียงทางเดิน
“คุณยายอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว”จงเหยียนซีเอ่ยปาก
จวงเจียเหวินยืนอยู่ข้างหน้าต่าง หันหน้ามามองดูเธอ ในใจโกรธเล็กน้อย “พี่เป็นแบบนี้ตลอด”
มีเรื่องอะไรก็ไม่พูด จากนั้นก็ทำให้ยุ่งวุ่นวาย
“ก่อนที่ผมจะพาคนไป ยังมีเรื่องจะต้องจัดการ “พูดจบจวงเจียเหวินก็จากไป
เขาไม่สามารถทนต่อคนที่ทำร้ายจงเหยียนซีกับจวงจื่อจิ๋นได้อย่างเด็ดขาด
เรื่องนี้ เขาจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจนอย่างว่า ใครเป็นคนทำกันแน่