กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 400 ห้ามมีความสัมพันธ์สามีภรรยา

เขาไม่กล้าเข้าไป กลัวว่าจะได้รับข่าวร้าย

“ร่างกายของคนไข้ย่ำแย่ มีภาวะการแท้งบุตร แม้ว่าตอนนี้จะจัดการได้แล้ว แต่หลังจากนี้ต้องนอนรักษาตัวเป็นเวลาสามเดือนค่ะ”

ต้องรอจนกว่าทารกในครรภ์จะทรงตัวก่อนถึงจะลงไปเดินได้

จงจิ่งห้าวนิ่งค้าง รู้สึกเหมือนมีอะไรระเบิดอยู่ในใจ เธอ เธอท้องเหรอ

หลินซินเหยียนท้องเหรอ

ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะสงบ ทว่าหัวใจของเขานั้นราวกับกระแสคลื่น

เลือดของเขากำลังเดือดพล่าน เผาทำลายทุกส่วนในร่างกาย

หัวหน้าเฉินได้ยินแบบนั้น รีบเดินไปอีกฝั่งเพื่อต่อสายแจ้งข่าวต่อเหวินชิง

“เธอ เธอล่ะครับ”

น้ำเสียงแหบแห้ง เขาเหลือบมองมือด้านข้าง มือกำแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน

“เดี๋ยวก็ออกมาแล้วค่ะ”

หมอพึ่งพูดจบ ประตูด้านหลังก็เปิดออก ร่างของหลินซินเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงถูกเข็นออกมา ตอนนี้เธออยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น

จงจิ่งห้าวรีบเดินเข้าไปหา จับมือเธอเอาไว้ มือเธอเย็นมาก ฝ่ามือชื้นเต็มไปด้วยเหงื่อ

เขากุมมือของเธอเอาไว้ จูบเบาๆ อ่อนโยนจนไม่สามารถอธิบายได้

หลินซินเหยียนที่กำลังสะลึมสะลือเหมือนมองเห็นจงจิ่งห้าว โครงร่างไม่ชัดเจน แต่ลมหายใจนี้ เป็นเขาแน่

เธอเอ่ยออกมาอย่างอ่อนล้า “ฉันไม่ได้ฆ่าคน”

จงจิ่งห้าวลูบผมที่ปกคลุมอยู่ที่หน้าผากของเธอออกให้ นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยอยู่บริเวณหน้าผากเธอ “ผมรู้ครับ”

เพียงสามคำง่ายๆ น้ำตาของเธอก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอไม่ต้องการให้ใครมากมายมาเชื่อเธอ ขอเพียงเขาเชื่อเธอก็พอแล้ว

จงจิ่งห้าวโน้มตัวลงไปจูบซับน้ำตาให้กับเธอ เอ่ยประโยคนั้นอีกครั้ง

หลินซินเหยียนหลับตาลงช้าๆ มองไม่เห็นแม้กระทั่งร่างที่มองไม่ชัด เธอเหนื่อย สุดท้ายก็หลับไป

เสิ่นเผยซวนที่ยืนอยู่มุมหนึ่งนั้นได้ยินแล้ว เขาพ่นลมหายใจออกมา ยังดี ดีที่เธอไม่เป็นอะไร เด็กก็ยังอยู่

ไม่อย่างนั้นเขาเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับจงจิ่งห้าวอย่างไรดี

“พาไปที่ห้องพักผู้ป่วยก่อนเถอะ คนไข้จำเป็นต้องพักผ่อน และต้องการการตรวจดูอาการจากทางโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ ถ้าไม่มีเลือดออก ก็สามารถกลับไปรักษาตัวที่บ้านได้” หมอบอก

จงจิ่งห้าวให้ซูจ้านไปจัดการเรื่องห้องวีไอพี เขากุมมือหลินซินเหยียนไว้ตลอดไม่ยอมปล่อย

หลินซินเหยียนถูกส่งไปยังห้องพักผู้ป่วย จงจิ่งห้าวอุ้มหลินซินเหยียนลงมา วางเธอลงบนเตียงเบาๆ

หมอตรวจดูอาการของเธอเล็กน้อย เมื่อปกติแล้วจึงหันไปคุยกับจงจิ่งห้าว ถาม “คุณเป็นสามีของเธอเหรอคะ”

จงจิ่งห้าวตอบรับเพียง อืม เบาๆ

“ครรภ์แรกของเธอนั้น ทำให้ร่างกายของเธออ่อนแอลง ครั้งนี้ยังมีเลือดตก ดีที่ส่งมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นคงเกิดการสูญเสีย ยื้อกลับคืนมาไม่ได้ ช่วงระยะเวลารักษาตัวนี้ อากาศต้องปลอดโปร่ง อย่าให้คนไข้มีความเครียดมากเกินไป ให้เธอมีความสุข นี่มีส่วนช่วยต่อครรภ์ของเธอได้เป็นอย่างดี อีกอย่าง ในระยะสามเดือนนี้ห้ามมีสัมพันธ์ฉันสามีภรรยา” หมอบอก

สายตาของจงจิ่งห้าวจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าไร้สีเลือดของหลินซินเหยียน เขาบอกเสียงเบา “ผมทราบครับ”

เมื่อแจ้งข้อควรระวังเรียบร้อย หมอก็กลับออกไป บอกเขาว่าหากมีอะไรให้เรียกได้ตลอดเวลา

ซูจ้านจ่ายเงินเรียบร้อย เมื่อขึ้นมาก็มองเห็นเสิ่นเผยซวนยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ เขาเดินย่องเข้าไปใกล้ พึ่งเห็นว่ามือของเขามีเลือด

เขาจึงเข้าใจในทันทีว่าเมื่อสักครู่ทำไมเสิ่นเผยซวนถึงได้กลัวขนาดนั้น

ซูจ้านจับไหล่เขาเอาไว้ “ไม่เป็นไรแล้ว”

เสิ่นเผยซวนเปิดก๊อกน้ำ ล้องคราบเลือดที่ติดอยู่ที่มือ แต่เขาไม่สามารถลืมความรู้สึกของเลือดที่เปียกชื้น ร่างหลินซินเหยียนที่สั่นระริก

เขาหลุบตาลง ตั้งใจทำให้ดูสบายๆ “ฉันไม่เป็นไร”

ซูจ้านสูดหายใจเข้าลึก “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ต่อไปคิดว่าคงมีเรื่องหินให้จัดการ”

เขาเป็นทนาย รู้จักกฎหมายพวกนี้เป็นอย่างดี ตอนนี้หลินซินเหยียนกำลังท้อง เป็นประโยชน์ต่อตัวเธอ แต่หลินซินเหยียนเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรม และตอนนี้หลักฐานที่มีทุกอย่างมันชี้ไปที่หลินซินเหยียน

ใช้ปืนฆ่าคนแบบนี้โทษไม่เบาแน่

ถึงจะเลี่ยงโทษประหารได้ แต่โทษระหว่างมีชีวิตก็ยากที่จะเลี่ยง

ตอนนี้ล่าช้า ควรจะหาหลักฐานมายืนยัน ว่าหลินซินเหยียนไม่ได้ฆ่าคน