กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 412 ขอแค่คุณเป็นคนให้กำเนิด ไม่ว่าเพศไหนผมก็ชอบหมด

“อาเจียนออกมาหนักมาก แล้วก็ไม่ค่อยอยากอาหาร แต่คุณหมอได้ฉีดสารอาหารให้เธอแล้ว และจัดอาหารให้ตามหลักโภชนาการ เมื่อตอนเย็นเธอเลยทานได้เยอะขึ้นมาหน่อยแถมไม่อาเจียนออกมาด้วย”ป้าหยูพูด

จงจิ่งห้าวพยักหน้ารับ เขายื่นมือออกไปแตะแก้มเธอเบาๆ ใบหน้าเรียวเล็กราวกับไข่ห่านและผิวขาวเนียนละเอียดของเธอเหมือนกับถูกจงจิ่งห้าวสัมผัสจนรู้สึกระแคะระคาย เปลือกตาของหลินซินเหยียนขยับเบาๆ เธอค่อยๆลืมตาขึ้น เธอเห็นลางๆว่ามีผู้ชายยืนอยู่ข้างเตียง เธอยันตัวเองลุกขึ้น จงจิ่งห้าวจึงพยุงเธอลุกขึ้นพร้อมกับเอาหมอนหนุนหลังให้แล้วถามอย่างอ่อนโยน“นี่ผมทำคุณตื่นรึเปล่า？”

หลินซินเหยียนส่ายหน้า“ฉันหิวน้ำ”

จงจิ่งห้าวพยุงเธอเอนตัวพิงที่หัวเตียงช้าๆ“เดี๋ยวผมไปเอามาให้”

พอเขาเดินไปถึงด้านหน้าโต๊ะก็เหลือบไปเห็นดอกไม้สดที่วางอยู่ตรงหน้าต่างพอดี เขามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอาน้ำยื่นให้หลินซินเหยียน“ใครเอาดอกไม้มาให้หรอ？”

เขาถามขึ้นมาลอยๆ วันนี้มีแค่หลี่จ้านมาเยี่ยม นอกจากเขาแล้วก็ไม่มีใครอีกนี่นา

แต่ว่าทำไมถึงให้ดอกกุหลาบ……

หลินซินเหยียนที่ดื่มน้ำอยู่หยุดกึก เธอยังไม่ทันได้พูดทว่าป้าหยูกลับพูดแทนเธอออกไปแล้ว“เป็นคุณผู้ชายท่านหนึ่งที่นั่งรถเข็นค่ะ เขาตั้งใจเอามาให้เป็นพิเศษ”

ป้าหยูไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของหลินซินเหยียนกับไป๋ยิ่นหนิงเป็นยังไงจึงไม่ทันระวังคำพูด

หลินซินเหยียนถือแก้วน้ำไว้พร้อมกับมองไปที่จงจิ่งห้าว

จงจิ่งห้าวจงจิ่งห้าวก้มหน้าลงพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยดูไม่ออกเลยว่ากำลังโมโหหรือว่ารู้สึกอะไร“วันนี้เขามาหรอ？”

หลินซินเหยียนตอบไปตามความจริง ถึงแม้เธอจะอยากปิดบังเขาแต่มันก็คงปิดไม่มิดหรอก“อื้ม”

จงจิ่งห้าวไม่ชอบขี้หน้าไป๋ยิ่นหนิงมาโดยตลอด หลินซินเหยียนรู้ว่าเขาต้องไม่พอใจมากแน่ๆ แต่พอจะพูดอธิบายกลับพูดไม่ออก เพราะระหว่างเธอกับไป๋ยิ่นหนิงนั้นมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

หลินซินเหยียนถือแก้วไว้แน่น

“เอาอีกไหม？”จงจิ่งห้าวมองแก้วในมือของเธอแล้วถามขึ้น

หลินซินเหยียนพยักหน้าแล้วพูดขึ้น“พอแล้ว”

เขาหยิบแก้วมาวางบนโต๊ะ ป้าหยูที่อยู่ข้างๆก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เธอรู้สึกว่าบรรยากาศมันไม่ชอบมาพากล แต่ก็ไม่รู้ว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน

“ป้าหยูไปพักผ่อนเถอะ”

ป้าหยูมองหลินซินเหยียน หลินซินเหยียนพยักหน้าให้หล่อน จากนั้นหล่อนก็เดินออกไป

เมื่อประตูปิดลง ความเงียบก็คืบคลานเข้ามา

หลินซินเหยียนมองไปที่เขา“คุณโกรธหรอ？”

จงจิ่งห้าวตอบเบี่ยงประเด็นไป“คุณชอบดอกไม้นี้ไหม？”

เธอกำลังคิดอะไรอยู่ถึงได้เอาดอกไม้ออกมาจัดไว้？

เขาหยิบดอกกุหลาบออกมาหนึ่งดอกแล้วเพ่งมองอย่างพินิจ ท่าทางของเขาดูอ่อนโยนมากแต่ว่าหลินซินเหยียนกลับรู้สึกขนลุก

เธอไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขาซักหน่อย เขามีสิทธิ์อะไรมาโกรธ

หลินซินเหยียนจงใจพูดขึ้น“ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบดอกไม้หรอก ฉันก็ชอบเหมือนกัน ฉันเห็นว่ามันสวยดีก็เลยให้ป้าหยูเอามาจัดให้น่ะ”

จงจิ่งห้าว“……”

เขาเลิกคิ้วมองหลินซินเหยียน นี่เธอโกรธหรอ？

“คุณชอบหรอ？”

“ใช่！”

โครม！จงจิ่งห้าวหยิบขวดโหลที่ใส่ดอกไม้ตรงหน้าต่างโยนทิ้งลงถังขยะ

หลินซินเหยียน“……”

นี่นาย……

“คุณ……”

“ถ้าคุณชอบ ผมจะซื้อให้เอง”จงจิ่งห้าวเดิมเข้ามากอดเธอแล้วพูดอย่างอ่อนโยน“คุณนอนกับผมแป้บนึงสิ”

เมื่อเขาเข้ามาใกล้ๆ หลินซินเหยียนถึงได้เห็นความเหนื่อยล้าในตาของเขา เธอเขยิบออกเพื่อเว้นที่ว่างให้เขานอน เขานอนตะแคงกอดเธอไว้ ฝ่ามือที่หนาเตอะลูบหลังเธอขึ้นลงเบาๆ……

หลินซินเหยียนมองเขา“นี่ลูกเรามาผิดเวลารึเปล่าเนี่ย”

ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอยู่ มันคงทำให้เขากดดันไม่น้อย

เพราะเดิมทีเรื่องนี้มันก็ยุ่งยากอยู่แล้ว

จงจิ่งห้าวลืมตาขึ้นแล้วจ้องไปที่เธอ“คุณว่าอะไรนะ？”

หลินซินเหยียนกระแอมเสียงแล้วพูดขึ้น“ฉันไม่ควรท้องตอนนี้……”

“พูดไร้สาระอะไรน่ะ?”หลินซินเหยียนยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงขัดขึ้น เขาก้มลงมาจูบเธอแล้วกัดริมฝีปากเธอหนึ่งทีเหมือนเป็นการลงโทษ หลินซินเหยียนรู้สึกเจ็บจนร้องครางออกมา ทว่าเขายังคงไม่ผละออกจากริมฝีปากของเธอ แต่กลับพูดพึมพำขึ้นแทน“ยังจะกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกไหม?”

ความเจ็บจากการถูกกัดเมื่อกี้มันยังคงชัดเจน แต่ว่าเธอกลับรู้สึกอบอุ่นอยู่ภายในใจ เธอใช้แขนโอบศีรษะของเขาไว้แล้วดึงเข้ามาในอ้อมอกช้าๆ

“ฉันเองก็ประหลาดใจเหมือนกัน ฉันนึกว่าฉันจะท้องไม่ได้อีกซะแล้ว เพราะงั้นตอนที่รู้เลยดีใจมาก คุณดีใจไหม?”เธอพูดเสียงสั่น

สำหรับเธอนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝันว่าจะเกิดขึ้นมาก่อน

เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันมาก่อนจริงๆ

แต่มันก็เป็นเรื่องไม่คาดคิดที่สวยงามมาก

จงจิ่งห้าวไม่ตอบเธอ แต่กลับเอามือของเธอไปวางไว้ที่หัวใจของเขา แล้วเอามือตัวเองวางทาบไว้อีกที“จนถึงตอนนี้มันยังไม่เคยสงบลงเลย”

แผงอกอันแข็งแรงของเขาแผ่ไอร้อนออกมา หัวใจของเขากระเพื่อมขึ้นลงรับกับฝ่ามือของเธอ

หลินซินเหยียนยิ้มออกมา มันเหมือนกับว่าเรื่องน่าปวดหัวทั้งหลายได้หายไป ตอนนี้มีเพียงแค่เธอกับเขา

โลกที่ไม่มีใครเข้ามารบกวนได้

“คุณชอบเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย？”หลินซินเหยียนเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ

จงจิ่งห้าวพูดออกไปอย่างไม่ลังเล“ขอแค่คุณเป็นคนให้กำเนิด ไม่ว่าเพศไหนผมก็ชอบหมด

แหละ”