กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 469 ฉันอยากให้คุณคอยปรนนิบัติรับใช้อยู่ข้างๆฉัน

“ผมอาบให้เอง”จงจิ่งห้าวเดินออกมาจากห้องหนังสือแล้วพูดขัดหลินซินเหยียน เขาอุ้มลูกสาวขึ้นมาแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

เมื่อเห็นพวกเขาเข้าห้องไป หลินซีเฉินก็เดินมาดึงชายเสื้อของหลินซินเหยียน“หม่ามี๊ดูแลคุณพ่อให้ดีๆนะครับ”

เธอขมวดคิ้วขึ้นพลางก้มมองลูกชาย

นี่เธอดูแลเขาไม่ดีหรอ？

“ถึงแม้ก่อนหน้านี้ผมจะเห็นว่าคุณพ่อไม่ค่อยชอบคุณย่า แต่ตอนนี้คุณย่าไม่อยู่แล้ว ผมรู้ว่าคุณพ่อเสียใจมาก”หลินซีเฉินก็รับรู้ได้ถึงความหดหุ่ในใจของจงจิ่งห้าว

หลินซินเหยียนกอดลูกชายไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆ“หม่ามี๊จะดูแลเขาเป็นอย่างดี”

เธออยากจะรักษาบาดแผลในใจของเขาให้กลับมาดีเหมือนเดิม ทว่าเครื่องกระเบื้องเคลือบที่แตกไปแล้ว ไม่ว่าจะซ่อมยังไงมันก็ยังคงมีรอยแตกอยู่ดี และมันก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก

หลินซีเฉินยื่นมือออกมาลูบที่ท้องของเธอ ทารกตัวน้อยในท้องของเธอเริ่มดิ้นไปมาเล็กน้อย เขาตั้งตารอแล้วว่าเขาจะมีน้องสาวหรือน้องชายเพิ่ม

ทว่าตอนนี้เขามีน้องสาวแล้ว ก็เลยหวังว่าจะได้น้องชายมาเล่นเป็นเพื่อนเขา

“นี่ต้องเป็นน้องชายแน่ๆ” หลินซีเฉินสาบานได้เลย

หลินซินเหยียนเลิกคิ้วขึ้น“ลูกรู้ได้ยังไง？”

ตอนนี้พึ่งท้องได้ไม่กี่เดือนเอง ขนาดไปทำอัลตราซาวด์ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย อย่างน้อยต้องสามเดือนขึ้นไปนู่นถึงจะตรวจเพศได้

เขาเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน？

“ความรู้สึก ผมรู้สึกว่าเขาต้องเป็นน้องชายของผม”

หลินซินเหยียนบีบแก้มเขาเบาๆ“ไปอาบน้ำ เข้านอนได้แล้ว”

หลินซีเฉินยิ้มร่าพร้อมกับลูบท้องของหลินซินเหยียนไปมาผ่านเสื้อผ้าของเธอ จากนั้นก็พูดกับทารกน้อยในท้อง“อย่าดื้อนะ เดี๋ยวพอนายคลอดออกมา พี่ชายคนนี้จะเล่นกับนายเอง”

พูดจบเขาก็วิ่งเข้าไปในห้อง

หลินซินเหยียนมองที่ลูกชายแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นมานวดขมับ ป้าหยูที่พึ่งเก็บกวาดครัวเสร็จเดินออกมาเห็นหลินซินเหยียนที่ดูท่าทางเหนื่อยล้าพอดีจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง“ไม่สบายตรงไหนรึเปล่าคะ？”

“อา”เธอเงยหน้ามองป้าหยู“ไม่ค่ะ อาจจะแค่เหนื่อยนิดหน่อย เดี๋ยวหนูขึ้นไปข้างบนก่อนแล้วกัน”

เธอเดินขึ้นชั้นบนพร้อมกับจับราวบันไดไปอย่างช้าๆ เดิมแค่อยากจะนอนบนเตียงแป๊บเดียว แต่ใครจะรู้แค่หัวถึงหมอนเธอก็หลับสนิทเลย

พอจงจิ่งห้าวอาบน้ำให้เด็กทั้งสองเสร็จก็เดินขึ้นมาชั้นบน แต่พอเปิดประตูออกกลับไม่เห็นไฟเปิดอยู่ซักดวง ผ้าม่านก็ไม่ปิด แสงพระจันทร์จากข้างนอกสาดส่องเข้ามาจนเกิดเป็นภาพสลัวๆ เขามองเห็นผู้หญิงนอนขดตัวอยู่บนเตียง เขาจึงปิดประตูลงเบาๆแล้วเดินเข้ามาที่เตียง จากนั้นก็ยื่นมือออกไปแตะที่หน้าผากของเธอ ตัวเธอร้อนนิดหน่อย เขาจึงเอาผ้าขนหนูไปแช่น้ำแล้วเอามาวางไว้ที่หน้าผากของเธอ

ทันทีที่ผิวของเธอถูกของเย็นสัมผัส เธอก็ตกใจสะดุ้งขึ้นมาทันที เขารีบเอาผ้าขนหนูออก“มันเย็นเกินไปหรอ？”

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เสียงที่แหบแห้งแต่นุ่มนวลเพราะพึ่งตื่นดังขึ้น“อืม เย็น”

“ตัวคุณร้อนนิดหน่อยจำเป็นต้องประคบเย็นสักครู่หนึ่ง”

หลินซินเหยียนเอามือจับที่หน้าผากของตัวเองดู มันร้อนจริงๆด้วย จากนั้นก็ลดมือลง“ฉันตื่นแล้ว ไม่รู้สึกว่ามันเย็นแล้วล่ะ”

จงจิ่งห้าวเอาผ้าขนหนูไปวางไว้ที่หน้าผากของเธออีกครั้ง ตอนที่เอาผ้าขนหนูไปแช่น้ำเย็นมือของเขาได้จุ่มลงไปในน้ำด้วย เพราะฉะนั้นมือของเขาจึงเย็นมาก เดิมอยากจะสัมผัสใบหน้าของเธอ แต่ก็กลัวว่าเธอจะรู้สึกเย็น เขาจึงเปลี่ยนมากระชับผ้าห่มให้เธอแทนพร้อมกับพับปลายผ้าห่มนิดหน่อย“ง่วงก็นอนเถอะ ผมจะอยู่ดูแลคุณเอง”

หลินซินเหยียนรู้สึกง่วงมากจริงๆจึงหลับตาลง

เธอไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน เพียงแต่รู้สึกลางๆว่ามีคนกอดเธอไว้พร้อมกับมีฝ่ามืออันหนาเตอะลูบไปมาเบาๆที่หน้าท้องของเธอ เธอขยับเปลี่ยนท่าเพื่อจะได้นอนสบายๆในอ้อมแขนของเขา จากนั้นก็หลับต่อ

บางทีอาจเป็นเพราะการที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเขามันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย เธอจึงผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

วันรุ่งขึ้น เมื่อหลินซินเหยียนตื่นก็เห็นว่าจงจิ่งห้าวยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่หน้าต่าง เหมือนกับว่ากำลังสั่งงานที่บริษัทให้กวงจิ้งจัดการ เธอขยี้ตาเบาๆพลางบิดขี้เกียจแล้วหันหน้านอนตะแคงเอาหน้าครึ่งหนึ่งซุกหมอนไว้พร้อมกับมองดูเขากำลังคุยโทรศัพท์

ซักพักเขาก็กดวางสาย ทันทีที่เขากดวางสายหลินซินเหยียนก็เอ่ยถามขึ้น“วันนี้ไม่ออกไปทำงานหรอ？”

เขาหันกลับมาหาเธอที่พึ่งตื่น จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์ลงแล้วเดินเข้ามา เขาประคองใบหน้าเธอไว้แล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้“วันนี้ผมจะอยู่กับคุณ”

เธอหรี่ตามองเหมือนกับแมว ร่างบางที่ที่มีกลิ่นหอมอันน่าดึงดูดโน้มตัวเข้าไปใกล้หน้าอกของเขา จากนั้นเธอก็กอดคอเขาไว้แล้วพูดขึ้นเบาๆอย่างอ่อนโยน“ไม่ว่าฉันจะขออะไร คุณจะทำตามใจฉันหมดเลยใช่ไหม？”

เขาจ้องมาที่เธอพร้อมกับพูดขึ้นด้วยความเอ็นดู“ครับ ผมจะทำตามที่คุณขอทั้งหมดเลย”

เธอคลี่ยิ้มออกมา ริมฝีปากบางสีชมพูดฉีกยิ้มกว้าง“ถ้างั้นพวกเราไปเปลี่ยนชื่อให้เด็กๆก่อน จากนั้นก็ไปดูหนังสักเรื่อง แล้วคุณก็ซื้อดอกกุหลาบให้ฉันช่อหนึ่งพร้อมกับพาฉันไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดโรแมนติก”

เขาตอบตกลง

หลินซินเหยียนทำท่าอ้อนเขา“คุณอุ้มฉันหน่อยสิ”

เขาเลิกผ้าห่มออก แล้วสอดมือไปที่ใต้เอวของเธอเพื่อประคองเอวที่เรียวบาง จากนั้นก็อุ้มเธอลุกออกจากเตียงไปที่ห้องน้ำ

หัวของหลินซินเหยียนอิงอยู่บนไหล่ของเขา เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย“เมื่อวานฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย คุณช่วยอาบให้ฉันได้ไหม？ฉันอยากให้ตัวฉันหอมๆ อยากใส่เสื้อผ้าสวยๆ ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับคุณ อย่างน้อยก็มีรูปลักษณ์ที่ดูดีและเหมาะสมกับคุณก็ได้”

เขาก้มมองเธอ“เอาสิ”

เมื่อถึงห้องน้ำจงจิ่งห้าวก็วางเธอลง จากนั้นก็เข้าไปเตรียมน้ำอุ่นในห้องอาบน้ำ หลินซินเหยียนยืนอยู่ข้างหลังประตูกระจก เธอสามารถมองเห็นแผ่นหลังของเขาได้เต็มแผ่น เขาเป็นคนผอมแต่ไหล่กว้าง เอวของเขาค่อนข้างเล็กไม่มีไขมัน ซึ่งมันรับกับเส้นสะโพกของเขาได้เป็นอย่างดี ทำให้แผ่นหลังของเขาดูตรงและแข็งแรงมาก

จู่ๆก็มีของเหลวอุ่นๆไหลผ่านหน้าลงมา น้ำตาไหลเริ่มไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ มันไหลออกมาแบบไม่มีสัญญาณอะไรเลย

เธออยากอยู่กับผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิต

มีลูกกับเขาเยอะๆ แล้วใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างเรียบง่าย

ไม่น่าเชื่อว่าการได้ใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและธรรมดาจะกลายเป็นสิ่งที่เธอปรารถนามากที่สุดแต่ก็เอื้อมไม่ถึง

ทันทีที่จงจิ่งห้าวหันมา เธอก็รีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็วแล้วเอนตัวพิงที่อ่างล้างมือพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองช้าๆ เบาๆราวกับว่ากำลังยั่วยวนและดึงดูดอะไรบางอย่าง เธอยิ้มให้เขาอย่างมีเลศนัย“คุณถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิ ฉันอยากให้คุณปรนนิบัติฉัน”