กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 632 ขอพรกับพระเจ้า
อ่านนิยาย กลยุทธ์เด็ดเสพติดรักภรรยาของผม ก่อนใครที่ cat-novel
ไม่ได้เจอกันนานรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมากสมองยังคงติดอยู่ในภาพของคุณเมื่อคุณเพิ่งเข้าสู่ ELO
หลายปีผ่านไปในพริบตาและคุณก็พบบ้านและขอแสดงความยินดี
คุณจงเป็นคนดีและมีความสุขสําหรับคุณ
ชุดแต่งงานเป็นฉันออกแบบเองหวังว่าคุณจะชอบถ้าฉันไม่ได้อายุไม่ดีฉันจะไปงานแต่งงานของคุณ
ฉันหวังว่าจะมีโอกาสได้พบกันในอนาคต
สุขสันต์วันแต่งงานของคุณ! 】
หลินซินเหยียนคิดถึงตอนที่เธอเพิ่งไป ELO เพราะคุณนายวิลเลียมให้โอกาสเธอ เธอคิดว่าเธอจะอยู่ใน ELO ตลอดไป แต่เธอไม่คิดว่าเธอไม่เพียงแต่จะกลับบ้าน แต่ยังสร้างสตูดิโอของเธอด้วย
ตัวเองที่คิดว่าจะไม่มีความรักและความสุขตอนนี้จะเข้าสู่ห้องโถงของการแต่งงาน
เขาเหลือเชื่อแค่ไหน?
นางพับจดหมายและมองออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าของจงจิ่งปิ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าอย่างน่าอนาถ ทันใดนั้นนางก็คิดถึงเขามาก
ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ เพื่อไม่ให้เขาเดือดร้อน เธอไม่เคยติดต่อเขา เลยอยากจะติดต่อเขาวันนี้
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เลื่อนหน้าจอหาเบอร์โทรศัพท์ของจงจิ่งปิ่ง ลังเลอยู่พักหนึ่ง ตอนที่คิดจะโทรออก จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น
สิ่งที่เธอแสดงคือหมายเลขที่เธอต้องการโทรออก
เธอรับสายทันทีโดยไม่ลังเล
“ฮัลโหล”
หลายวันมานี้จงจิ่งปิ่งยุ่งมาก เขารู้จักกับขุนนางในยุคเดียวกับกู้เหล่าผ่านความสัมพันธ์ของเส้าอวิ๋น
เขาได้รับข้อมูลจากที่นั่นว่าผู้เฒ่ากู้ก่ออาชญากรรมเมื่อนานมาแล้ว
เมื่อรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว ก็ส่งคนไปตรวจสอบและหาคนมารับรองหลักฐาน ก่อนที่เรื่องจะแพร่งพรายออกไป เขาก็ไปด้วยตัวเอง เพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหา
เขาไม่ได้ปล่อยให้เส้าหยุนเข้าไปพัวพันด้วย เขาแค่ใช้ความสัมพันธ์ของเขาเพื่อรู้เรื่องราวในอดีตที่ไม่มีใครรู้ ส่วนที่เหลือคือเขากําลังจัดการอยู่
เขาพาผู้เสียหายทั้งหมดไปที่เมือง B และติดต่อกับสื่อต่างๆ ผ่านความสัมพันธ์ของเขา เขาไม่ได้หาคนมารับช่วงต่อคดีนี้ แต่ให้สื่อปล่อยเรื่องนี้ออกมา ทําให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่และกดดันรัฐบาล
มนุษย์ทุกคนลําเอียงไปทางคนอ่อนแอ คนที่มาส่วนใหญ่เป็นคนแก่ คนเล็ก คนเราเรียกสวรรค์ก็ลําเอียงไปทางพวกเขา
ด้านบนต้องให้คําอธิบายแก่ประชาชน
ในเวลาเดียวกันเรื่องราวของคูเบย์ก็แพร่สะพัดออกไปทําให้เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องสุดท้ายที่ไม่อาจจบได้
แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในวงการขุนนาง แต่เขาก็รู้ดีถึงจิตใจของผู้คน ไม่ว่าจะอยู่ในตําแหน่งนั้น ก็จะมีคนอิจฉาขอเพียงมีช่องว่างอยู่เล็กน้อย จะต้องมีคนคอยหนุนหลังอย่างแน่นอน
เรื่องราวเป็นไปตามที่เขาคาดไว้ การพัฒนาเป็นไปอย่างราบรื่น และเบื้องบนก็ให้ความสําคัญมาก เท่าที่เขารู้ เบื้องบนมีการจัดตั้งหน่วยเฉพาะกิจแล้ว หากหลักฐานถูกครุงขึ้นจะต้องถูกไต่สวนอย่างแน่นอน ตัดสินแล้ว
ความจริงคือความจริง แต่เรื่องไม่ช้าก็เร็ว
เพื่อรักษาความร้อนเขาให้ทหารน้ําที่กวนจิ้นจ้างบนอินเทอร์เน็ตข่าวอย่างต่อเนื่องสร้างหัวข้อเพื่อให้ความร้อนไม่ลดลงเพื่อให้ผู้คนมากขึ้นรู้
หลังจากเดทกับหัวหน้าสื่อใหญ่ทั้งสองเขาก็รีบไปที่วิลล่า หลายวันมานี้เขาวิ่งออกไปฉันงนอกไม่มีเวลากลับมา วันนี้ก็จบแล้ว ขอแค่มีสมาธิกับการเคลื่อนไหว
เขาจอดรถและกําลังจะเดินเข้าบ้าน ทันใดนั้นเขาก็อยากรู้ว่าหลินซินเหยียนคิดถึงตัวเองหรือเปล่า
เธอไม่ได้ติดต่อตัวเองมาหลายวันแล้ว
เขาพิงประตูรถและกดหมายเลขของหลินซินเหยียน
แต่สิ่งที่ทําให้เขาประหลาดใจก็คือ เขาเพิ่งกดโทรออกก็ถูกคนรับสาย
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจแต่ไม่นานเขาก็มีปฏิกิริยากลับมา
“ดูโทรศัพท์อยู่เหรอ?” ไม่งั้นทําไมเขาถึงรับโทรศัพท์เร็วขนาดนี้?
หลินซินเหยียนตอบ “นายโอเคมั้ย? ”
ตอนแรกผมอยากจะบอกว่าฉันคิดถึงคุณและต้องการที่จะโทรหาคุณ
“จงจิ่งปิ่งเงยหน้ามองท้องฟ้า วันนี้อากาศดีมาก มีดาวออกมามากมาย เขาเกี่ยวกระเพาะ “คิดว่าฉันไม่มีหรือ? ”
หลินซินเหยียนลงมาจากผ้าเอนหลัง เดินไปนั่งบนโซฟาเดี่ยวที่ริมหน้าต่าง เอนหลังเล็กน้อยพูดว่า “ฉันคิดถึงนาย นายโผล่มาตรงหน้าฉันทันทีได้ไหม? ”
“หรือฉันจะขอพรจากสวรรค์ให้เขาพาฉันไปหาเธอทันที?”
หลินซินเหยียนยิ้ม “งั้นนายก็ขออนุญาตสิ ”
“เธอยังไม่ได้บอกว่าเธอคิดถึงฉันเลย ฉันจะขอพรได้อย่างไร?” จงจิ่งปินหัวเราะเบาๆ แค่อยากได้ยินนางบอกว่าคิดถึงตัวเองแล้ว
หลินซินเหยียนไม่ได้ปิดบังความคิดของตัวเอง และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงเธอมาก” ”
“งั้นฉันจะขอพรจากสวรรค์เดี๋ยวนี้” เขาหันหลังเดินเข้าห้อง ไม่ได้กดกริ่ง ประตูบ้านผ่านรหัสผ่าน เวลานี้ทุกคนดูเหมือนจะได้พักผ่อนแล้ว ในห้องนั่งเล่นมีเพียงแสงไฟสลัวดวงหนึ่งสว่างสนิท เงียบมาก
เขาเปลี่ยนรองเท้าแตะและเดินขึ้นบันไดการเคลื่อนไหวของเขาเบามากกลัวคนที่บ้านจะตกใจ
“เธอนับสิบครั้ง มาดูกันว่าสวรรค์จะส่งฉันมาตรงหน้าเธอได้หรือไม่”
หลินซินเหยียนอดรู้สึกขําไม่ได้ “เธอยังเชื่อพระเธออยู่อีกหรือ? ”
“คนที่ไม่มีศรัทธา ไม่มีวิญญาณ รีบนับเร็วเข้า”
หลินซินเหยียนรู้สึกว่าเวลานี้เขาเป็นเด็กดี น่ารักมาก
“งั้นฉันนับแล้วเหรอ?”
“อืม”
หลินซินเหยียนพูดดีแล้วนับ “10, 9, 8,…… 3,2,1……”
กร๊อบ กร๊อบ เสียงนับเลขสุดท้ายของนางดังขึ้น ประตูห้องก็ดังขึ้น จากนั้นประตูก็ถูกผลักเปิดออก
เธอหันไปรอบ ๆ
ภายใต้แสงสลัว นางเห็นเงาร่างสูงโปร่ง มองเห็นโครงร่างที่นางคิดถึงกันรางๆ
“จิ่งปิน?”
เสียงสั่นเล็กน้อย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะปรากฏขึ้น
จงจิ่งปิ่งหัวเราะ “ฉันเอง…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลินซินเหยียนก็โผเข้ามากอดเธอไว้ และซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของเธอ “หลายวันมานี้ฉันเป็นห่วงเธอมาก ”
“จงจิ่งปินก้มหน้าจุมพิตหน้าผากนาง”ทําไมไม่โทรหาฉันล่ะ ”
“ฉันกลัวว่าฉันจะสร้างปัญหาให้เธอ ทําให้เธอฟุ้งซ่าน” หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเขา มองผ่านแสงสลัวๆ มองใบหน้าแล้วถามว่า “เธอคิดถึงฉันหรือ” ”
“คิด”
หลินซินเหยียนเม้มปาก “ฉันก็เหมือนกัน ”
พูดจบก็เขย่งปลายเท้าจูบกลีบพักของเขา จงจิ่งปิ่งโอบเอวนางไว้ตอบ
วันนี้หลินซินเหยียนกระตือรือร้นมาก
จงจิ่งปินกล่าวว่า “ฉันจะไปอาบน้ํา” ”
หลายวันมานี้เขาไม่ได้พักผ่อนดี เอาแต่อยู่ฉันงนอก
หลินซินเหยียนได้กลิ่นเหงื่อบนตัวเขา จางๆ แต่นางไม่รู้สึกเหม็นหืดนางยิ้ม “ฉันไม่รังเกียจเธอไม่ว่าอย่างไร ต่อให้หนวดเครายาว ไม่แต่งขอบก็ไม่เป็นไร ฉันยังคงชอบเธออยู่ ”
“คุณไม่รู้เหรอว่าความต้านทานต่อคุณต่ํา?” คุณทําแบบนี้จะทําให้ผมรู้สึกว่าคุณกําลังยั่วยวนผม “จงจิ่งปิ่งลูบไล้ใบหน้าของนาง นิ้วมือกรีดผ่านใบหู ลูบไล้ที่ลําคอของนาง
หลินซินเหยียนยื่นมือไปปลดกระดุมเสื้อ “ดังนั้นนายต้องการอะไร? ”
เขาก้มหน้ามองมือเธอ แนบหูเธอไว้กระซิบว่า “อุ้มเธอขึ้น” ”
การได้ใกล้ชิดกับนางในระยะประชิดเช่นนี้ สามารถได้กลิ่นหอมอ่อนๆ บนตัวนาง หอมมาก ราวกับแผ่ความอร่อยน่าดึงดูดดึงดูดชวนให้คนอยากลิ้มลอง
เมื่อคิดเช่นนั้น เขาก็ทําเช่นเดียวกัน
นางโอบเอวนางไว้แล้ววางราบลงบนผ้า
แต่หลินซินเหยียนไม่ได้ซื่อสัตย์ เขาลุกขึ้นและผลักเขาให้ล้มลง และนั่งลงบนหลังเขา และนอนคว่ําหน้าลงบนร่างของเขา “ให้ฉันอุ้มนายแบบนี้” ”
จงจิ่งปิ่ง “…”
สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่แค่กอด
“ภรรยา” เขาแหบแห้ง