กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 730 ไม่รู้จักกัน
ที่สำคัญคือ คนที่นั่งอยู่บนรถเข็นเธอรู้จัก
คุณย่าของซูจ้าน
ทำไมท่านถึงมาที่นี่ได้?
ท่าทีของฉินยาเปลี่ยนไปทันที ท่านย่าไม่รู้ว่าเธอคือฉินยา ก่อนจะถามว่า “เธอเป็นใคร?”
เธอไม่เคยเจอกับหญิงสาวคนนี้มาก่อน
ฉินยาไม่รู้จะตอบอย่างไรดี เธอควรจะพูดว่าอะไรดี?
บอกว่าตัวเธอคือฉินยา หรือจะบอกว่าไม่ใช่ดี?
เธอไม่เคยคิดเลย ว่าจะได้เจอหน้ากับท่านย่าแบบกะทันหันแบบนี้
เสิ่นเผยซวนเดินเข้ามา เมื่อเห็นว่าเป็นท่านย่า เขาก็ยิ้ม “ทำไมคุณย่าถึงมาที่นี่ได้ครับ”
ดวงตาของท่านย่าดูแดงก่ำ ท่านพูดว่า “ฉันมาหาแกกับจิ่งห้าวน่ะ”
เสิ่นเผยซวนรับรถเข็นมาจากพี่เลี้ยง ก่อนจะถามว่า “ทำไมเหรอครับ”
ท่านย่าถอนหายใจออกมาอย่างแรง
“ก็เพราะว่าซูจ้านนั่นแหละ ทำให้ฉันโมโห” แค่ท่านย่านึกถึงท่าทีที่ไม่ยอมของซูจ้าน ท่านก็รู้สึกว่าตัวเองไม่น่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว
“เขาโทรมาหาแกบ้างไหม?” ท่านย่าถาม
ตอนนั้นพวกเขาทะเลาะกันหนักมาก ซูจ้านเลยโมโหจนเดินออกไป ท่านเป็นห่วงซูจ้าน แต่ก็ไม่สามารถรับคำพูดของเขาได้
“ไม่นะครับ เกิดอะไรขึ้นครับ?” เสิ่นเผยซวนมองไปที่ฉินยาก่อนจะถามออกมา
“อยู่ๆ เขาก็มาพูดกับฉันว่า เขาจะไม่มีลูก เพราะเขาไม่ชอบเด็ก แกว่าเขาบ้าไปแล้วใช่ไหม?”
เสิ่นเผยซวนเข็นท่านย่าออกจากประตู และให้ฉินยาเข้าไปอยู่ในบ้านก่อน
คำพูดเมื่อครู่นี้ของท่านย่าฉินยาได้ยินทั้งหมด เธอรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้วว่าท่านย่ามาที่นี่เพื่ออะไร
ท่านคงจะหวังให้จงจิ่งห้าวกับเสิ่นเผยซวนไปพูดโน้มน้าวซูจ้าน
ต่อให้เธอไม่เดินตามไปเธอก็รู้ว่าท่านย่าจะพูดอะไร สุดท้ายก็เลยไม่ได้ตามไป เพราะยิ่งได้ยินมากเท่าไหร่มันก็จะยิ่งทำให้ตัวเธอรู้สึกเจ็บปวดมากเท่านั้น
เสิ่นเผยซวนพาคุณย่าหยุดลงข้างน้ำพุรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าทางด้านขวาของบ้านพัก เหตุผลที่เขาไม่อยู่ในบ้านเพื่อพูดถึงเรื่องนี้ เพราะเขากลัวว่าฉินยาจะได้ยิน
ในบ้านมีคนอยู่เยอะ เขาก็กลัวว่าจะมีคนหลุดปากพูดเรื่องนี้ออกไป และทำให้ท่านย่ารู้ว่าคนที่มาเปิดประตูเมื่อครู่นี้ก็คือฉินยา
ที่จริงยังไม่ทันได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากท่านย่า เขาก็พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ไม่อย่างนั้นสุขภาพของคุณย่าตอนนี้ คงไม่ออกมาที่บ้านพักดึกๆ ดื่นๆ
ท่านย่าถอนหายใจออกมา “แกรู้ไหมซูจ้านเป็นอะไรไป?”
เมื่อก่อนก็ไม่เคยได้ยินเขาพูดเลยว่าไม่ชอบเด็ก และเหมือนว่าเขาจะรอคอยกับการที่ได้มีลูก
ทันใดนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป แค่ท่านพูดว่าให้เขารีบมีลูก เขาก็มีท่าทีไม่ชอบใจเวลาที่ท่านพูดถึงเรื่องลูก
ท่านไม่เข้าใจเลย และก็คิดไม่ออกด้วยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
“เผยซวน แกบอกฉันหน่อยสิ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า? ตอนแรกก็ดีๆ อยู่ ทำไมอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนไปแบบนี้?”
เสิ่นเผยซวนก็ไม่รู้ว่าจะพูดโน้มน้าวท่านย่ายังไงดี “ในสังคมยุคนี้ ที่จริงแล้วก็มีหนุ่มสาวจำนวนมากที่ไม่ชอบเด็ก…”
คนอื่นก็ส่วนคนอื่น แต่ว่าเขาจะเป็นแบบนั้นไม่ได้!” ท่านย่าพูดตัดบทเขาด้วยความร้อนรน “ไม่ใช่ว่าแกจะไม่รู้ถึงสถานการณ์ของเขาสักหน่อย ตระกูลซูก็มีเขาเป็นเพียงทายาทคนเดียว ถ้าเขาทำให้ตระกูลซูต้องจบลงเพียงเท่านี้ แล้วฉันจะไปบอกกับคุณปู่ของเขาว่ายังไงกัน?”
เสิ่นเผยซวนเม้มปากไม่พูดอะไร
ท่านย่ามองไปทางเสิ่นเผยซวน ก่อนจะหรี่ตาลง “แกรู้อะไรมาใช่ไหม?”
“ผมไม่รู้ครับ…”
“เผยซวน” ท่านย่าพูดตัดบทเขาอีกครั้ง “ฉันก็อยู่ได้อีกไม่นานแล้ว แกอย่ามาโกหกฉันร่วมกับซูจ้านเลยนะ พูดกับฉันมาตรงๆ เลย เขาหาฉินยาเจอแล้วใช่ไหม?”
ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่เข้าใจเลยว่า ยังมีอะไรถึงทำให้ซูจ้านไม่ปกติแบบนี้
“เพราะเธอไม่ยอมมีลูกให้ซูจ้านอีกแล้วใช่ไหม?” ท่านน่าพูดเดา
เสิ่นเผยซวนไม่รู้จะพูดอะไรดี “สุขภาพของคุณย่าไม่ดี ผมส่งคุณย่ากลับไปที่โรงพยาบาลดีกว่านะครับ”
“ถ้าแกไม่พูดความจริงกับฉัน ฉันก็ไปไหนไม่ได้” ท่านย่ายืนหยัดมากๆ
เสิ่นเผยซวนไม่รู้จะทำอย่างไรดี เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เขาอยากจะโทรหาซูจ้าน ในตอนนั้น ฉินยาก็เดินมาพอดี
“พี่เสิ่น กลับไปในบ้านเถอะ ฉันพูดกับคุณย่าเอง”
เสิ่นเผยซวนดึงเธอไปยืนอีกฝั่ง “เดี๋ยวตรงนี้ฉันจัดการเอง เธอกลับไปในบ้านเถอะ
ฉินยายิ้ม “พี่จัดการได้เหรอ?”
แค่คำพูดเดียวก็ทำให้เสิ่นเผยซวนพูดอะไรไม่ออก
“ไม่เป็นอะไรหรอก พี่เข้าไปในบ้านเถอะ” ฉินยายิ้ม ตอนที่เธออยู่ในบ้าน เธอเข้าใจทุกอย่างแล้ว อย่างไรตัวเธอก็ต้องเผชิญหน้าอยู่ดี ถ้าเธอยังยืนยันจะคบซูจ้าน อย่างไรเธอก็ต้องผ่านด่านคุณย่าไปให้ได้
เสิ่นเผยซวนลังเล
“พี่จัดการไม่ได้หรอก ปัญหาหลักอยู่ที่ฉัน ฉันจะไปพูดกับคุณย่าเอง พี่เข้าไปในห้องเถอะ” ฉินยามีท่าทีที่ดูสงบมาก และเธอก็อยากจะสงบอารมณ์ด้วย เสิ่นเผยซวนครุ่นคิด สุดท้ายก็พยักหน้า “ถ้ามีอะไรก็เรียกฉันนะ”
ฉินยาพูด “ได้ค่ะ”
เสิ่นเผยซวนเข้าไปในบ้าน ฉินยาเลยเดินไป
ท่านย่าจ้องไปที่เธอ “สาวน้อยเธอจะอะไรจะพูดกับฉันเหรอ? เธอเป็นใคร?”
ไม่ว่าจะมองอย่างไร ท่านก็ไม่รู้สึกคุ้นเลย ท่านไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อน
ฉินยาพูดอย่างสนิทสนม “สวัสดีค่ะ คุณย่า”
ท่านย่ารู้สึกมึนงง “เธอเป็นใครกันแน่? ฉันรู้จักเธอเหรอ? ทำไมถึงเรียนฉันว่าคุณย่าแบบนี้?”
ฉินยากำมือแน่น แล้วก็คลายออก และก็ทำซ้ำอีกหลายครั้ง “หนูเป็นแฟนของซูจ้านค่ะ”
ท่านย่าเบิกตาโต “เธอคือแฟนของซูจ้านเหรอ?”
ฉินยาพยักหน้า
“งั้นเป็นเธอใช่ไหมที่ไม่อยากมีลูก?” ดังนั้นซูจ้านถึงได้เป็นแบบนี้
เมื่อเสิ่นเผยซวนเข้าไปในบ้าน เขาก็ไม่วางใจ ก็เลยโทรไปหาซูจ้าน
โชคดีที่ทางซูจ้านไม่ได้ปิดเครื่อง เขาโทรติดอย่างรวดเร็ว
ทางนั้นดูสงบมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าคือสถานที่ไหน
“นายรีบมาที่บ้านพักเลยนะ” เสิ่นเผยซวนพูด
ซูจ้านอารมณ์ไม่ดี และเขาก็ไม่อยากให้ฉินยารู้ถึงอารมณ์ของเขา เขาเลยพูดว่า “ฉันไม่ไป”
“คุณย่านายอยู่ที่นี่เนี่ย ตอนนี้ฉินยากำลังคุยกับท่านอยู่”
ซูจ้านนั่งสูบบุหรี่อยู่ริมแม่น้ำคนเดียว เมื่อได้ยินว่าท่านย่าไปที่บ้านพัก เขาก็รีบลุกขึ้นทันที “ท่านไปได้ยังไง?”
“นั่งรถเข็นไป พี่เลี้ยงเป็นคนช่วยน่ะ” เสิ่นเผยซวนพูด
“ฉันจะไปให้เร็วที่สุด” ซูจ้านวางสายก่อนจะขึ้นรถ เขาขับไปทางบ้านพัก
ข้างนอกบ้านพัก ท่านย่ามองสำรวจไปที่ฉินยา ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนกลางคืน แต่ว่าไฟด้านนอกก็ยังสว่างอยู่ มองเห็นทุกอย่างเรื่องชัดเจน และก็เห็นท่าทีของฉินยาอย่างชัดเจน
ท่านรู้สึกว่าเธอก็หน้าตาสวยใช้ได้เลย แต่ว่าขาดความรู้สึกที่น่าเข้าหาไปหน่อย ความประทับใจแรกไม่ดีมากนัก
ฉินยาพยักหน้าอย่างจริงใจ “คือหนูเอง คือหนูที่ไม่อยากจะมีลูก”
สีหน้าของคุณย่าเปลี่ยนไปทันที “ทำไมถึงไม่อยากมีลูก?” ฉินยายังไม่ทันได้ตอบอะไร ท่านก็พูดว่า “เธอกับซูจ้านของเราไม่เหมาะกันหรอก เลิกกันเลย”
ท่านย่าครุ่นคิดในใจ ผู้หญิงคนนี้ต่างจากฉินยามากเกินไป
ดีไม่ถึงครึ่งของฉินยาเลย?
ฉินยาเป็นคนมีเหตุผล รูปร่างหน้าตาสวยงามและดูหน้าเข้าหา และดีกับท่านมาก ตอนนี้แค่คิดๆ ดูในใจก็ยังรู้สึกเจ็บปวด ผู้หญิงคนนี้ยังไม่ได้แต่งงานเลย เธอก็ขอให้ซูจ้านไม่ต้องมีลูกแล้ว
และซูจ้านก็ยอมไม่มีลูกเพื่อเธอจริงๆ
เขาบ้าไปแล้วเหรอ?
เผื่อผู้หญิงแบบนี้คนเดียว?
ท่านย่าโกรธมากๆ ท่านหอบหายใจพูด “ฉันจะบอกเธอไว้นะ ถ้าเธออยากจะเข้ามาในตระกูลซูของพวกเรา อย่าพูดว่าเธอจะไม่ยอมมีลูกเลย ต่อให้เธออยากจะมีลูก บางทีฉันอาจจะไม่เห็นด้วยก็ได้!”