กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 743 พวกเราจดทะเบียนกันเถอะ
เขาปรากฏตัวอย่างกะทันหันเกินไป ไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย จึงทำให้ซางหยูตกใจอย่างมาก เสื้อในมือก็หลุดไป
ยืนต่อหน้าเสิ่นเผยซวนอย่างล่อนจ้อนแบบนี้ ผ่านไปหลายวินาทีซางหยูถึงตอบสนองทัน เก็บเสื้อบนพื้นขึ้นมาปิดตัวเองไว้
ตื่นเต้นจนติดอ่าง “คุณ ทำไมคุณถึงกลับมา?”
เสิ่นเผยซวนพูด “นี่คือบ้านผม”
เขากลับมาถึงบ้านพบว่าในบ้านสะอาดแล้ว ในใจยังสงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน ได้ยินความเคลื่อนไหวในห้องนอน เดินมาก็เห็นซางหยูเลย
“คุณ คุณไม่เห็นอะไรเลยใช่ไหม?” ซางหยูยังถามอย่างหลอกตัวเอง
เสิ่นเผยซวนก็ให้หนทางซึ่งกันและกัน “ไม่เห็น”
ซางหยูก้มหน้า “ฉันอาบน้ำที่นี่ได้ไหม?”
กุญแจเสิ่นเผยซวนเป็นคนให้เธอ เพื่อให้เธอหากอยู่ในหอพักเสียงดัง ก็มาที่เขานี่ กลางวันเขากลับมาน้อยมากที่บ้านเงียบสงบ
หลังจากซางหยูออกจากคฤหาสน์ไปอยู่หอพักที่โรงเรียนแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองที่มาบ้านของเสิ่นเผยซวน ก่อนเธอไปหอพัก เสิ่นเผยซวนพาเธอมาที่นี่ ทำทาง กลัวอีกหน่อยเธอจะหาไม่เจอ
เสิ่นเผยซวนพูด “ได้”
ซางหยูก้มหน้า วิ่งเข้าห้องน้ำ
ปิดประตูห้องน้ำ หัวใจของเธอยังเต้นตุบตับ จะเต้นทะลุออกมาแล้ว ใบหน้าร้อนระอุ
คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองอยู่ต่อหน้าเขา เปิดเผยร่างกายของตัวเอง ปิดหน้าอย่างอับอาย
เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกแค่ว่าปากแห้ง ดื่มน้ำบนโต๊ะที่เหลือครึ่งแก้วจนหมด ยังคงรู้สึกกระหาย เหมือนถูกไฟคลอก ทั้งร้อน ทั้งแห้งเหือด
เขาลุกขึ้นมาเดินเข้าห้องครัว เปิดตู้เย็น พบว่าข้างในถูกใส่ของจนเต็ม ไข่มะเขือเทศ ผักชีฝรั่งเนื้อหมู มันฝรั่งหัวไชเท้า ขนมปังนมสด ผลไม้มีขนุน องุ่น แตงโม
เขาหยิบน้ำเย็นออกมาขวดหนึ่ง เปิดฝาออก ดื่มทีเดียวไปครึ่งขวด ลูกกระเดือกของเขาขยับไปหลายครั้ง สุดท้ายก็กลับมาปกติ
เขาปิดประตูตู้เย็นเบาๆ มองไปรอบห้อง มีของตากอยู่ที่ระเบียง
ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ไม่ได้ขยับ แค่เพิ่มเติมของเล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้บ้านที่ดูเยือกเย็น มีความรู้สึกอบอุ่นบางอย่าง
เขาอยู่ตัวคนเดียว ใช้ชีวิตในเมืองแบบนี้มานานมาก ในใจก็ปรารถนาความอบอุ่นของครอบครัว
ตัวคนเดียวนานแล้ว ก็อยากมีคนอยู่ด้วย
เขาเดินไปถึงห้องรับแขก นำน้ำที่ดื่มไปครึ่งขวด วางไว้บนโต๊ะ
น้ำเย็นทำให้ความร้อนในเลือดของเขา กระจายหายไปไม่น้อย
ผ่านไปสักพัก ประตูห้องน้ำดังแล้ว
ซางหยูใส่เสื้อยืดตัวหนึ่งของเสิ่นเผยซวนที่มีอยู่น้อยมาก เสิ่นเผยซวนสูง เสื้อใหญ่ ซางหยูใส่แบบนี้สามารถปิดถึงต้นขาได้
เธอยืนอยู่ในห้องรับแขก “คุณกินข้าวเย็นหรือยัง?”
เสิ่นเผยซวนพูด “ยัง”
ตอนแรกอยากสั่งเดลิเวอรี่
ซางหยูยิ้ม “งั้นคุณขอสักครู่ ฉันไปทำ”
พูดจบก็เดินเข้าไปในครัว
เธอหยิบมันฝรั่งจากห้องแช่เย็นด้านบนและหยิบเนื้อวัวจากช่องแช่แข็งด้านล่าง เตรียมตัวทำเนื้อวัวตุ๋นมันฝรั่ง
เสิ่นเผยซวนนั่งอยู่บนโซฟา มองดูภาพด้านหลังที่กำลังยุ่งอยู่ ร่างกายค่อยๆผ่อนคลายลง แผ่นหลังเอนนอนลงบนโซฟา
เขาเสพสุขกับช่วงเวลาที่สงบแบบนี้
เวลาแบบนี้ในเมื่อก่อน ถ้าเขาไม่ได้กินข้างนอก ขณะนี้ก็น่าจะสั่งอาหารมากิน
ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง ซางหยูทำกับข้าวเสร็จ ยกไปที่โต๊ะแล้วเรียกเขา “มากินข้าวแล้ว”
เธอทำกับข้าวสองอย่าง ตักข้าวสองถ้วย
“คุณชิมรสชาติดู กับข้าวนี้ฉันทำครั้งแรก” ซางหยูคีบเนื้อตุ๋นชิ้นหนึ่งวางในถ้วยของเขา
เสิ่นเผยซวนคีบเข้าปาก ซางหยูตุ๋นเนื้อวัวไปสี่สิบนาที ต้มได้นุ่มมากแล้ว อีกอย่างรสชาติเข้าถึง รสชาติอร่อยมาก
“อร่อยมาก” เสิ่นเผยซวนพูด เขาคีบชิ้นหนึ่งวางในถ้วยของซางหยู “คุณก็กินด้วย”
ซางหยูออดอ้อนเขา “คุณป้อนฉัน”
เสิ่นเผยซวนคีบเนื้อที่อยู่ในถ้วยของเธอขึ้นมา ซางหยูให้ความร่วมมืออ้าปาก เสิ่นเผยซวนเอาเนื้อวัวป้อนเข้าปากของเธอ ถามว่า “อร่อยมากใช่ไหม?” ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! “ฉันเป็นอัจฉริยะนี่ ทำครั้งแรกก็ทำได้ดีขนาดนี้ คุณว่าฉันไปเปิดร้านได้แล้วใช่ไหม?”
เสิ่นเผยซวนคีบกับข้าวให้เธอ “ตั้งใจเรียนหนังสือของคุณ”
ซางหยูยิ้ม ยกถ้วยขึ้นตักข้าวกิน
เสิ่นเผยซวนลังเลครู่หนึ่ง ถามว่า “วันจันทร์คุณมีเวลาออกมาหน่อยไหม?”
ซางหยูคิดไปคิดมา น่าจะมีเวลา วันจันทร์ช่วงเช้าไม่มีเรียน
“ช่วงเช้ามีเวลา ทำอะไรเหรอ?”
“เราไปจดทะเบียนกันเถอะ” เสิ่นเผยซวนมองเธอแล้วพูดว่า “ถ้าคุณยังต้องพิจารณา งั้นก็รออีก…….”
“ไม่ต้องรอแล้ว” ซางหยูรีบพูดตัดเขา เธอยินดีแต่งงานกับเขา
“งานแต่ง…….”
“รอฉันเรียนจบ จัดพร้อมงานเรียบจบเลย ดีไหม?” ซางหยูรู้สึกว่ามันเป็นวันที่มีคุณค่าแก่การจดจำ
เสิ่นเผยซวนพูด “ดี”
ซางหยูถาม “ทำไมถึงอยากจดทะเบียนกับฉัน”
ความจริงเธออยากฟังเสิ่นเผยซวนพูดว่าชอบเธอ
อย่างไรเสียให้เขาสารภาพรักกับเธอ พูดคำว่ารัก ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย เพราะฉะนั้นจึงจงใจถามเขา
“ความสัมพันธ์ของเราแบบนี้ ถ้าไม่ทำให้ถูกกฎหมาย คนอื่นจะเอาไปนินทาได้ ไม่ดีสำหรับคุณ” เสิ่นเผยซวนคิดเพื่อเธอ อย่างไรเสียเธออายุยังน้อย ยังไม่จบมหาลัย
ความคาดหวังของซางหยูสูญสลายไปแล้ว เธอแกล้งทำเป็นโกรธ “คุณอยากแต่งงานไม่ใช่เพราะว่าชอบฉัน แค่กลัวคนอื่นนินทา?”
เสิ่นเผยซวนรีบอธิบาย “ไม่ใช่ ผมชอบคุณ เพราะฉะนั้นถึงไม่อยากให้คุณถูกนินทา”
ซางหยูรู้ แค่จงใจหยอกล้อเขาเล่นเท่านั้น
คืนนั้นซางหยูอยู่จนกินข้าวเสร็จ เก็บกวาดห้องครัวแล้วถึงกลับไป เสิ่นเผยซวนไปส่งเธอ
ก่อนที่ยังไม่ได้แต่งงาน เสิ่นเผยซวนไม่ใช่ผู้ชายที่ทำเรื่องนอกลู่นอกทางได้ ถึงเขาจะมีความวู่วามที่ผู้ชายควรมี ถึงแม้ว่าจะอดทนยากมาก แต่เขาก็อดกลั้นไว้แล้ว
วันนี้เสิ่นเผยซวนจัดการเรื่องในโรงแรมเรียบร้อยแล้ว ก็กลับไปที่กรม ตอนเที่ยงกินข้าวที่กรม ถูกเพื่อนร่วมงานไม่ตั้งใจเอากับข้าวหกใส่ตัวของเขา บนเสื้อและกางเกงเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน ไม่สบายตัวอย่างยิ่ง เขาจึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อที่บ้าน
เปิดประตูเห็นซางหยูอยู่
เธอกำลังห่อเกี๊ยวอยู่
ไส้เนื้อหมูผักชีฝรั่ง วันนี้ไม่มีเรียน ตอนเช้าไปติวนอกเรียนกับเพื่อนนักเรียน ตอนบ่ายกลับบ้าน ที่นี่ตอนนี้เป็นบ้านของเธอแล้ว
ซางหยูเห็นเขาก็ยิ้ม “กลับมาแล้วเหรอ?”
เสิ่นเผยซวนพยักหน้า ถามว่า “วันนี้คุณไม่มีเรียนเหรอ?”
ซางหยูบอกว่าใช่ “ช่วงเช้าติวนอกเวลาเรียนแล้ว ช่วงบ่ายไม่มีเรียน ฉันก็กลับมาแล้ว คิดว่าของที่ซื้อครั้งที่แล้วยังอยู่ในตู้เย็น เตรียมตัวห่อเกี๊ยวหน่อย แช่เก็บไว้ในตู้เย็น ตอนที่ฉันไม่อยู่ คุณสามารถต้มกินเองได้”
ระหว่างพูดเธอสังเกตเห็นคราบน้ำมันบนเสื้อของเสิ่นเผยซวน เธอไปล้างมือที่อ่างล้างผัก เข้าไปเอาเสื้อผ้าสะอาดในห้องนอน
ในบ้านเธอเป็นคนจัด รู้ตำแหน่งเสื้อผ้าของเสิ่นเผยซวนว่าอยู่ตรงไหน
เธอยื่นเสื้อผ้าให้เสิ่นเผยซวนถามว่า “ทำไมถึงโดนบนตัวได้?”
เสิ่นเผยซวนพูด “โดนโดยไม่ได้ตั้งใจ”
เขาหยิบเสื้อผ้าเตรียมจะเข้าไปในห้อง ซางหยูมองเขา “หลบฉันขนาดนี้เลย?”
ไม่รอเสิ่นเผยซวนพูด เธอก็พูดอีก “ตอนนี้เราถูกต้องตามกฎหมายแล้ว”
เสิ่นเผยซวนเม้มปาก บนตัวไม่เพียงแค่เสื้อผ้า ยังมีกางเกงที่ต้องเปลี่ยน ไม่ใช่เขาตั้งใจหลบซางหยู เขารู้สึกว่าให้ซางหยูมองร่างกายตัวเอง มันจะหยาบคายเกินไป
“ทำไมหุ่นไม่ดีเหรอ? ดูโดยมีเสื้อผ้ากั้นไว้ก็ดีพอสมควรนี่ ฉันชอบคนมีกล้าม คนมีไหม?” ซางหยูถามอย่างยิ้มแย้ม
เสิ่นเผยซวนมีแน่นอน
“ฉันไม่เชื่อ คุณถอดให้ฉันดู” ซางหยูดึงเสื้อผ้าของเขา แกล้งทำท่าทางหยอกล้อ “ฉันเปิดแล้วนะ”
เสิ่นเผยซวนกอดเอวเธอไว้อย่างแรง ดึงคนเข้ามาในอ้อมกอด ร่างของซางหยูแนบชิดอยู่กับร่างเขา ร่างอันเร่าร้อนทั้งสองร่าง ยิ่งอยู่ยิ่งร้อน
เสิ่นเผยซวนเงยหน้า มองดูเขาทั้งๆที่อยากได้มาก แต่ท่าทางกลับอดกลั้นไว้ พูดว่า “ฉันยินดี”
เสิ่นเผยซวนกอดเธอไว้แน่น เขาจูบหน้าผากของเธอ “คุณยังเด็ก”
มหาลัยยังไม่จบ ถ้าหากไม่ระวังตั้งครรภ์ขึ้นมา การเรียนของเธอจะทำยังไง? เสิ่นเผยซวนคิดมาก ส่วนมากก็ล้วนพิจารณาเพื่อซางหยู