กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 921 คุณมีความสุขไหม

หลิงเวยลืมตาด้วยความสิ้นหวัง “คุณ คุณจะใจร้ายใจดำไร้ความรู้สึกแบบนี้ได้จริงหรือ”
เจียงโม่หานไม่ต้องการจะพูดกับเธอต่อแม้แต่คำเดียว ได้สาวเท้าเดินจากไป
“เจียงโม่หาน!” หลิงเวยร้องเรียกด้วยใจแตกที่สลาย “เห็นคนตายต่อหน้าคุณจะไม่ช่วยจริง ๆ เหรอ”
เจียงโม่หานเดินจากไปดื้อๆ ไม่มีท่าทีว่าจะใจอ่อน
และก็ยิ่งไม่ความคิดที่ต้องการจะช่วยเธอ
หนานเฉิงยืนมองเธออยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง แล้วถอนหายใจเบาๆ เขารู้จักนิสัยของเจียงโม่หานดี ความผิดที่หลิงเวยกระทำคือการฆ่าคน
และคนที่ถูกกระทำยังเป็นจงเหยียนซีอีก นี่คือเส้นความอดทนสุดท้ายของเขา
ดังนั้น ต่อให้หลิงเวยจะร้องห้รู้สึกผิดเพียงใด เจียงโม่หานก็ไม่มีทางจะช่วยเธอ
“หนานเฉิง… .” หลิงเวยลนลาน ตอนนี้คิดอยากจะรั้งทุกคนที่อาจจะเต็มใจช่วยเธอ ตอนนี้หนานเฉิงคือฟางสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตของเธอ
ได้ “คุณช่วยๆฉันเถอะนะ”
“เห็นแก่การร่วมทำงานกันมานาน อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนกัน คุณจะเห็นฉันตายต่อหน้าได้ลงจริง ๆ เหรอ”
หนานเฉิงชะงักเท้าหยุด “เรื่องที่คุณกระทำ คุณจะต้องรับผิดชอบ ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้”
เมื่อพูดจบเขาก็รีบสาวเท้าเดินตามเจียงโม่หานออกไป

อากาศวันนี้ช่างดีเป็นพิเศษ อาทิตย์สาดแสง แต่กลับไม่มีใครสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
กลับรู้สึกถึงความหนาวเหน็บแทน
หนานเฉิงขึ้นรถแล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ “พวกเรากลับไปบริษัท?”
เจียงโม่หานพยักหน้า
หนานเฉิงกลับรถที่โรงจอดรถแล้วมุ่งหน้าขับไปยังทิศทางของบริษัท
ผ่านไปสักพัก ยังอยู่ห่างจากบริษัทกสักระยะหนึ่ง หนานเฉิงก็เห็นหน้าประตูมีผู้คนมากมาย
“ประธานเจียง” หนานเฉิงหันหน้ามา “ท่านดูที่ประตู”
เจียงโม่หานจึงเห็นภาพนั้น
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น คนเหล่านั้นดูเหมือนจะเป็นนักข่าวของสื่อต่าง ๆ” หนานเฉิงจึงจอดรถเข้าข้างทาง “เดี๋ยวผมจะเข้าไปดูครับ”
โดยปกติแล้วเรื่องแบบนี้จะไม่ใช่เป็นเรื่องที่ดี แล้วยังเป็นที่หน้าประตูบริษัทอีก จะต้องมาหาเขาอย่างแน่นอน
เจียงโม่หานกล่าว “ขับรถผ่านเข้าไป”
เขาก็อยากจะรู้ว่าเป็นใครกันที่บังอาจมาก่อกวนวุ่นวายหน้าที่บริษัท
หนานเฉิงลังเล “หรือว่าท่านหลบไปก่อนไหม เผื่อ….
“ไปเถอะ” เจียงม่หานยืนกรานในความคิด หนานเฉิงห้ามอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์

เขาจึงได้แต่ขับรถผ่านเข้าไป
สักพักรถก็จอดลง
มีคนในฝูงชนนั้นได้รองตะโกนขึ้น “นี่เป็นรถของเจียงโม่หาน”
สักพักรถก็ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน
หนานเฉิงลงจากรถด้วยใบหน้าเยือกเย็น “พวกคุณทำอะไร”
“ได้ยินมาว่าประธานเจียงอกตัญญูต่อพ่อแม่ ทำรุนแรงกับน้องชายนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่คะ”
ไมค์ถูกยื่นเข้ามา
หนานเฉิงขมวดคิ้วด้วยความงุนงงว่าคือเรื่องอะไรกัน
เจียงโม่หานลดกระจกรถลง นักข่าวก็กรูกันเข้ามาถามทันที “ประธานเจียง ได้ข่าวมาว่าท่านไม่ยอมเลี้ยงดูพ่อแม่นั้นเป็นเรื่องจริงหรือคะ”
แววตาเย็นเยียบของเจียงม่หานจ้องมองมา สายตพิฆาตของเขา ท่าทางที่น่าเกรงขาม ทำให้นักข่าวที่ถามคำถามถึงกับหุบเสียงทันที
เขาผลักประตูลงจากรถ เห็นคนยืนอยู่ที่หน้าประตูคือเจียงโม่เชียน น้องชายต่างมารดา จ้องมองเขาด้วยแววตาสะใจ
“เจียงโม่หาน คุณกล้าบอกกับคนเหล่านี้หรือเปล่าว่าคุณปฏิบัติต่อพ่อกับแม่อย่างไร” เจียงโเชียนเดินเข้ามา
เจียงม่หานสาวเท้าก้าวเดิน บางทีอาจด้วยเขาดูน่าเกรงขามแข็งแกร่งเกินไป หรือบางทีอาจด้วยทุกคนอยากเห็นสองพี่น้องนี้จะมีการกระทบกระทั่งกันรุนแรงหรือไม่
ศึกสายเลือดคนรวย พวกเขานั้นชอบดูความตื่นเต้นนี้ บางทีอาจจะได้ยินความลับที่คนอื่นไม่รู้ก็ได้

ทุกคนต่างหลบเป็นเส้นทางให้
“คุณพ่อนอนป่วยอยู่บนเตียง ได้ข่าวว่านายไปเยี่ยมท่านครั้งหนึ่ง จากนั้นอาการก็หนักขึ้น นี่มันเพราะอะไรกัน เพราะว่านายทำให้ท่าน
โกรธใช่ไหม”
เจียงโย่เชียนประสานตากับเขาอย่างไม่เกรงกลัวสายตาที่น่าสะพรึงกลัวของเขา
“ของทุกอย่างของตระกูลเจียงผมไม่เอาก็ได้ แต่ว่านายจะปฏิบัติอย่างนั้นกับคุณพ่อไม่ได้” ถึงแม้เจียงโเชียนจะไม่ประสบผลสำเร็จใน
ชีวิต และยังมีหน้าที่การงานไม่ดี หลายๆครั้งที่เกเร แต่กับบิดามารดาเขายังคงให้ความกตัญญู
นานมากแล้วที่ขาไม่ได้กลับบ้าน พอเมื่อวานกลับไปบ้านก็ได้ยินว่าเจียงม่หานที่ไม่ชอบกลับบ้านได้กลับมา
ด้งนั้น สุขภาพร่างกายของเจียงจวิ้นจึงทรุดหนักขึ้น ได้ยินคุณแม่ของเขาบอกว่าเป็นเพราะเจียงโม่หานที่ทำให้โกรธ
เจียงโม่หานยิ้มอย่างเย็นชา “ของตระกูลเจียง?”
ตระกูลเจียงมีอะไร?
บริษัทของตระกูลเจียงอยู่ในมือของเจียงจวิ้น ไม่เจ้งก็ถือว่าบุญโขแค่ไหนแล้ว!
ตอนนี้มาคุยกับเขาเรื่องตระกูลเจียง?
สีหน้าของเขาเย็นชาสุดขีด “ทางที่ดีตอนนี้พาคนที่นายพามาไสหัวไปซะ!”
พูดจบเขาก็เดินเข้าไปในตึกใหญ่
“เจียงโม่หาน!” เจียงโย่เชียนตะโกนขึ้น “ผมเป็นน้องชายนายถูกไหม และเลือดที่ไหลอยู่บนตัวของผมก็เหมือนกันกับของนาย”

เขาเดินเข้ามา “ผมก็แค่อยากให้นายปฏิบัติดี ๆ กับพ่อเท่านั้น ตอนนี้นายมีทุกอย่างแล้ว ทำไม เก่งแล้ว? ไม่อยากได้พ่อแม่แล้วว่างั้น อย่า
ลืมนะ หากไม่มีพ่อนายจะมีวันนี้ไหม”
ประโยคสุดท้ายของเจียงโเชียนไปโดนต่อมโกรธของเจียงม่หานจึงได้หันหลังขวับมากระชากปกคอเสื้อของเขาไว้ “ถ้าหากสามารถ
เลือกได้ ผมไม่มีทางเลือกเขามาเป็นพ่อเด็ดขาด นายมาทำลายชื่อเสียงของผมต้องการการะไร เงิน? ผมจะบอกไว้ให้นะ ผมไม่มีทางที่จะให้
นาย!”

เขาโมโหขึ้น “หนานเฉิง”
หนานเฉิงวิ่งเข้ามาทันที
เจียงม่หานสะบัดปล่อยเขา แล้วกล่าวกำชับ “ติดต่อโรงพยาบาลจิตเวชเดี๋ยวนี้ บอกว่ามีคนบ้าเพ่นพ่านอยู่ที่นี่”
หนานเฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก้าวเดินมาข้างหน้าแล้วกล่าวขึ้น “เรื่องนี้ลองไตร่ตรองอีกครั้งก่อนดีไหมครับ ถ้าข่าวแพร่ออกไป ท่านจะถูก
มองว่าเป็นคนใจร้าย
เจียงโม่หานไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย “แล้วแต่พวกเขาเลยว่าจะเขียนข่าวยังไง”
หนานเฉิง ”
เจียงโย่เชียนกำหมัดขึ้น “เจียงโม่หาน ผมอยากจะถามว่านายจะไม่เสียใจใช่ไหม นายมีทุกอย่างนายมีความสุขไหม”