กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่ 951 ดีกว่าใช้งานคนนอก

จากสำนักงานตำรวจถึงเรือนมีระยะห่างอยู่พอตัว ในช่วงเวลานี้หนานเฉิงก็ถามขึ้นมา “หัวหน้าหวู คุณไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ เหรอครับ”
หนานเฉิงรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าคนที่อยู่ข้างในดีๆ จะหายไปได้ยังไง?
เธอพึ่งพาเจียงโม่หานมาตลอด นอกจากเจียงโม่หานกับเขาแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้
ห้องขัง เป็นสถานที่ที่จะเข้าออกที่นั่นได้ง่ายๆ หรือไงกัน?
เขาอดที่จะสงสัยไม่ได้ เขารู้สึกว่าคนที่สามารถพาเธอออกไปได้คือหัวหน้าหวคนเดียวเท่านั้น
หัวหน้าหวูเหลือบมองเขาแต่ไม่พูดอะไร
เพราะเขาไม่อยากจะอธิบายให้เขาฟัง
คนหนีไปแล้ว เป็นเรื่องที่เขาคาดไม่ถึง เขาต้องการที่จะสิบเรื่องราวให้ชัดเจน
หลังจากนั้นไม่นาน รถก็หยุด หัวหน้าหวแกลังทำเป็นไม่รู้ บอกว่าจะมาตรวจนักโทษ สั่งให้ผู้คมไปนำตัวนักโทษมา
พอผู้คุมได้ยินชื่อก็พูดออกมา “นักโทษหญิงคนนี้ป่วย กำลังเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลครับ” หนานเฉิงมองไปทางหัวหน้าหวูทันที ไหนเขาบอกว่าเขาไม่รู้เรื่องไง?
“ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้” เรื่องนี้ต้องผ่านการรับอนุญาตของเขา ทำไมเขาไม่เห็นเอกสารฉบับนี้เลย?
แล้วป่วยเป็นโรคอะไร ทำไมถึงได้ออกไปรักษาที่โรงพยาบาลข้างนอก?
เขาไม่ได้มองสีหน้าของหนานเฉิง รีบพูดกับหัวหน้าผู้คมขังทันที “พาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้”
“ครับ” พอหัวหน้าผู้คมได้ยิน จึงรู้สึกแปลกใจ นี่มันเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีเลย
พวกเขาออกไปเป็นกลุ่ม ระหว่างทางไปโรงพยาบาลผู้คุมขังก็พูดว่า “หัวหน้าหวูครับ คุณไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ เหรอ?”
หัวหน้าหวูหรี่ตามอง “หมายความว่ายังไง”
“ด้วยคำสั่งของคุณ พวกเราควบคุมเธออย่างเข้มงวด ที่เธอสามารถออกไปได้ในครั้งนี้ เพราะเสี่ยวหวางลูกน้องคนสนิทของคุณมาจัดการ ผมนึกว่ามันเป็นความตั้งใจของคุณ”
หัวหน้าหวูเลิกคิ้วขึ้น เมื่อไม่นานมานี้ญาติของเสี่ยวหวางทำผิดจนโดนจับ อยากขอให้เขาช่วยใโต๊ะ แต่ว่าความผิดที่กระทำเป็นโทษอาชญากรรมค่อนข้างร้ายแรง หัวหน้าหวูจึงรู้สึกว่าคน
คนนั้นควรได้รับการลงโทษอย่างรุนแรง
หลังจากที่ เสี่ยวหวางพูดขอร้องหลายครั้ง หัวหน้าหวเริ่มโกรธ จึงด่ออกไป “ในฐานะเจ้าหน้าที่ราชการ เราต้องเป็นแบบอย่างที่ดี สำหรับพวกที่เป็นอันตรายต่อสังคม เราจะเก็บไว้ไม่ได้ ถึง
แม้จะเป็นญาติของนาย แต่ก็ทำผิด ในเมื่อทำผิด หรือทำผิด ก็ต้องได้รับโทษตามกฎหมาย นายไม่สามารถปล่อยคนร้ายไป เพียงเพราะเขาเป็นญาติของนาย”
หลังจากถูกตำหนิ เสี่ยวหวางก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย
ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีมาโดยตลอด
หรือว่าสีหน้าเชื่อฟัง แต่ในใจไม่ยอม?
หัวหน้าหวูสีหน้าเคร่งเครียด
ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงพยาบาล หัวหน้าคุมขังพาพวกเขาไปที่ห้องไอซียู ตามขั้นตอนแล้วนักโทษแบบนี้ ถึงจะป่วยหนักจนจำเป็นต้องได้รับการรักษาในโรงพยาบาลก็ต้องมีตำรวจสอง
คนควบคุมอยู่ข้างๆ เพื่อป้องกันการหลบหนี เรื่องนี้หัวหน้าผู้คมขังเป็นคนจัดเตรียม เขาเมื่อวานนี้เขายังมาตรวจสอบด้วยตัวเองอยู่เลย
วันนี้มาถึงตรงหน้าประตูห้องไม่มีใครเลย หัวหน้าผู้คมขังเดินไปถาม พยาบาลบอกว่าคนไข้กำลังอยู่ที่ห้องตรวจ ทั้งกลุ่มจึงย้ายไปที่พวกเขาเดินไปทางโต๊ะพยาบาลหน้าห้องตรวจ แล้ว
สอบถามว่าหลิงเวยอยู่ในห้องตรวจห้องไหน
พยาบาลตรวจสอบข้อมูลก่อนจะตอบว่าใช่ เธออยู่ในห้องอัลตราซาวนด์ หนานเฉิงถามเพิ่มเติม “เธอป่วยเป็นอะไรครับ”
“ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันค่ะ” มีหลายโรคที่ต้องตรวจโดยการอัลตร้าซาวด์ ในรายงานคนไข้ ก็บอกแค่ว่าต้องตรวจอัลตร้าซาวด์เท่านั้น ไม่ได้บอกว่าสงสัยเป็นโรคอะไร หลังจากตรวจแล้ว
นำแผ่นอัลตร้าชาวดไปมอบให้คุณหมอดูถึงจะสามารถยืนยันได้
“ไปกันเถอะ” หัวหน้าหวูพูด ตอนนี้ต้องตามหาคนให้เจอก่อน
ป่วยเหรอ ตอนนี้เขาสงสัยว่าที่จริงแล้วหลิงเวยไม่ได้ป่วยอะไรเลย
พวกเขาเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องตรวจอัลตราซาวนด์ ถึงเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายกำลังยืนเฝ้าประตูอยู่ จึงรู้สึกโล่งอกมาก โชคดี ที่มีคนยืนอยู่เฝ้าอยู่ที่นั่น ไม่น่าจะมีอะไรเกิดขึ้น
“นักโทษเข้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ อยู่ในห้องตรวจมานานแค่ไหนแล้ว” หัวหน้าผู้คมเอ่ยถาม
เจ้าหน้าที่ตำรวจพูด “สักพักหนึ่งแล้วครับ น่าจะใกล้ออกมาแล้ว”
ในขณะนั้นเอง เสี่ยวหวางก็เดินมาที่นี่พร้อมกับถุงอาหารในมือ พอเห็นของที่อยู่ในมือของหัวหน้าหวุ ถุงอาหารก็ตกลงบนพื้นทันที เขาหันหลังกลับและเตรียมจะวิ่งหนี แต่หนานเฉิงเห็นแล้ว
จึงรีบเข้าไปจับเขาทันที อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
เสี่ยวหวางท่าทางลุกลี้ลุกลน แล้วพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆ “หัวหน้าห.ว..·
หัวหน้าหวูไม่สนใจ แล้วใช้สายตาที่เย็นชาทองไปทางเขา
“คนไข้คนต่อไปค่ะ” ในขณะนี้เอง พยาบาลเรียกคนที่ต้องตรวจคนต่อไป แต่ไม่มีใครออกมา
หนานเฉิงเหวี่ยงเสี่ยวหวางลงกับพื้น แล้วเดินเข้าไปในห้องตรวจ พบว่ามีแค่คุณหมอที่รับหน้าที่ในการตรวจเพียงสองคน ไม่มีบุคคลที่สาม
หัวหน้าผู้คมขังที่เดินตามมาก็เห็นแล้ว จึงถามว่า “คนไข้ที่มาตรวจก่อนหน้านี้อยู่ที่ไหน”
“คนไข้คนนั้น พอเข้ามาก็บอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่กลับมาเลยครับ” พวกเขารอมาสักพักแล้วไม่เห็นกลับมา จึงจะเรียกคนไข่รายต่อไปเข้าตรวจก่อน
“เร็วเข้าปิดกั้นทางเข้าออกทั้งหมดเดี่ยวนี้” หัวหน้าหวูรีบสั่งการ
หัวหน้าผู้คุมเดินไปด้วยโทรศัพท์ไปด้วย หนานเฉิงเองก็รีบวิ่งออกไป
ตามคำบอกเล่าของหมอ ถึงเธอจะหนีไป แต่ก็ยังไม่นาน
แต่ว่า หลังจากค้นหาอยู่กว่าสามชั่วโมง พวกเขาก็หาไม่เจอ
เจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่ยืนคุ้ม รวมทั้งเสี่ยวหวางถูกนำตัวไปที่ห้องสอบสวน
“ตามระเบียบแล้ว นักโทษที่ต้องไปรักษาที่โรงพยาบาลนอกเรือนจำ จะต้องมีเจ้าหน้าที่อย่างน้อยหนึ่งคนจับตาดูนักโทษตลอดเวลา พวกนายสองคนไม่รู้กฎหรือไง ทำไมทั้งคู่ถึงยืนข้างนอก
ทั้งหมด”
เจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่ยืนคุมมองไปทางเสี่ยวหวางพร้อมๆ กัน แล้วพูดว่า “เขาบอกว่าท่านเป็นคนสั่ง ว่าไม่ต้องติดตามเธอตลอดเวลา”
เสี่ยวหวางรู้ว่าเรื่องทุกอย่างถูกเปิดเผยแล้ว เขาจึงทรุดตัวลงกับพื้น
เสี่ยวหวางทำงานอยู่กับหัวหน้าหวมานาน หัวหน้าหวู ไว้วางใจเขามาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
เขาผิดหวังมาก
“พูดมาเถอะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ผู้บัญชาการซ่งสีหน้าบึ้งตึง เรื่องนี้เขาก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน เพราะเสี่ยวหวางได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากคำพูดเขา
เฮ้อ เป็นความผิดของเขาที่ดูคนผิดไป
“ผมบอก แล้วจะหนีความผิดได้หรือไงครับ” เสี่ยวหวางสีหน้าเคร่งขรึม เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าหลิงเวยจะหนีไป
“ถ้าไม่พูดโทษจะยิ่งหนัก” หัวหน้าหวูพูดเสียงเข้ม “นายรู้ไหมว่าเธอหนีไปไหนแล้ว”
“ผมไม่รู้จริงๆ ครับ” เสี่ยวหวางยิ้มเยาะเยัยตัวเอง “ถึงขนาดนี้แล้ว ผมไม่มีทางไม่พูดความจริงหรอกครับ”
ตัวเขาเองยังจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้ว จะไปมีเวลาปกป้องเธอได้ยังไง?
“ถ้าหาตัวนักโทษเจอยังดี ถ้าหาไม่เจอ นายรอดูไปเถอะ” หัวหน้าหวูเรียกคน “จับเขาไปขังไว้”
จากนั้นก็มองไปที่อีกสองคน “ฉันจะให้โอกาสพวกนายแก้ตัว ไปตามหานักโทษให้เจอ”
ทั้งสองคนตอบรับคำสั่งอย่างรวดเร็ว
หนานเฉิงและกลุ่มตำรวจออกไปตามหาตลอดทั้งวันแต่ก็หาไม่เจอ ตอนกลางคืนเขาจึงกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
เขาเดินมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ข้างใน ประตูไม่ได้ปิดสนิท จากช่องว่างของประตู เขาเห็นชิวหมิงเยี่ยนกับ เจียงจวิ้น ที่นั่งในวีลแชร์
พอรู้ว่าเจียงโม่หานประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ หลังจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ผ่านไปสองวัน พวกเขาถึงได้ปรากฏตัวที่โรงพยาบาล
ถ้าหากเป็นห่วงจริงๆ ควรจะมาตั้งแต่แรก เพราะข่าวออกมาดังมากเหิงคังกปซื้อกิจการบริษัทหลักทรัพย์ชินไฮจนขาดทุนเหลือแต่เปลือกเปล่า สูญเสียไปหลายพันล้าน เพราะเครียดส่งผล
ให้เกิดอุบัติเหตุ
แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้นักข่าวเขียนขึ้นมาเอง
ความจริงเป็นยังไง มีแต่คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุเท่านั้นที่รู้
“ตอนนี้ลูกอยู่ในสภาพแบบนี้ จะไม่มีคนคอยดูแลบริษัทไม่ได้ ก็ให้โเซียนไปช่วยลูกดูแล ยังไงเขาก็เป็นน้องชายของนาย ยังดีกว่าให้คนนอกดูแลแทน” เจียงจวิ้นพูดพาดพิงไปถึงอีกคน
เจียงโม่หานสนิทกับหนานเฉิงมากที่สุด และเป็นคนที่เขาไว้วางใจมากที่สุดด้วย เขาจึงให้หนานเฉิงคอยดูแลจัดการเรื่องในบริษัททั้งหมด