กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1026 กล้าได้กล้าเสีย

“โอเค ห้ามกลับคำนะ”
“ไม่อย่างแน่นอน” จงเหยียนเฉินยื่นมือออกมา
มู่เยวียนเอ๋อร์ พูดว่า “รอสักครู่นะคะ”
เธอลากเก้าอี้มาวางลงยังฝั่งตรงข้ามของจงเหยียนเฉินโดยมีโต๊ะเล็กวางอยู่ตรงกลาง ดูเป็นทางการมาก
“เอาล่ะค่ะ” เธอนั่งลงตรงข้ามเขาแล้วไปที่แขนของจงเหยียนเฉินวางแขนเขาลงบนโต๊ะ “พร้อมแล้วค่ะ”
จงเหยียนเฉินดูสงบและผ่อนคลายมาก “เพียงแค่คุณทำให้แขนผมเอียงได้แค่หนี่งองศา ถือว่าคุณชนะ”
มู่เยวียนเอ๋อร์ เลิกคิ้ว “การดูถูกผู้หญิง อาจทำให้เจ็บตัวได้นะคะ”
จงเหยียนเฉินแค่ยิ้มออกมาเบาๆ
จากนั้นเมื่อ มู่เยวียนเอ๋อร์ เริ่มออกแรง เธอก็พบว่าจงเหยียนเฉินที่ดูบาดเจ็บและอ่อนแอ แต่เรี่ยวแรงที่แขนของเขาไม่ได้อ่อนแอตามไปด้วยเลย เธอไม่สามารถขยับแขนเขาได้แม้แต่น้อย
เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน ตระหนักได้ว่าเธออาจจะประมาทไปหน่อย แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว ตอนนี้ไม่มีทางให้เธอเดินย้อนกลับไปอีกแล้ว เธออาศัยที่จงเหยียนเฉินมองไม่เห็นและเล่นโกงโดยใช้
มือสองข้างเข้าช่วย
จงเหยียนเฉินรู้แต่ไม่ได้พูดอะไร ให้เธอทำตามอำเภอใจ
แม้จะใช้สองมือแต่เธอก็ไม่อาจทำให้แขนของจงเหยียนเฉินสั่นคลอนได้แม้แต่น้อย
“ฉันเป็นผู้หญิง คุณต้องต่อให้ฉันหน่อยสิ” มู่เยวียนเอ๋อร์ ขมวดคิ้ว “คุณเป็นผู้ชายนะ”
“ผมใช้แรงเพียง 20% จะต่อให้คุณยังไงล่ะครับ?”จงเหยียนเฉินยิ้มอย่างมีชัย “คุณแพ้แล้วก็ต้องทำตามสัญญาเงื่อนไขของผมด้วยนะ”
มู่เยวียนเอ๋อร์ ”
เธอรู้ดีว่าเธอถูกเขาหลอกเข้าให้แล้ว
“ไม่เล่นแล้ว” เธอปล่อยมือออก
ขณะที่เธอกำลังจะปล่อยมือออก จงเหยียนเฉินก็รีบดึงมือเธอเอาว้ ก่อนจะจับอย่างแน่นแล้วดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของตน ระหว่างนั้นร่างของเธอก็กระแทกโต๊ะตรงกลางเข้าให้จนเสียงเอี๊ยด
อ๊าดออกมา
“โอ๊ะ..
มู่เยวียนเอ๋อร์ ตกใจ เมื่อเธอได้สติกลับคืนมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมแขนของจงเหยียนเฉินแล้ว “คุณทำอะไรเนี่ยคะ?”
“เอารางวัลนะสิครับ”จงเหยี่ยนเฉินโอบรอบเอวของเธอแน่น จากนั้นใช้ปลายนิ้วส้มผัสไปถูกผิวบริเวณเอวของเธอ
หัวใจของ มู่เยวียนเอ๋อร์ เต้นรัว เธอพูดจาตะกุกตะกัก “คุณ คุณจะเอารางวัลอะไร?”
ปกติ มู่เยวียนเอ๋อร์จะพูดจาไพเราะและใจดีมาก แม้ตอนนี้แม้จงเหยียนเฉินจะมองไม่เห็น แต่ก็รู้ได้ว่า
จงเยียนเฉินนึกภาพเธอเวลาหน้าแดง คงต้องน่ารักมากแน่ๆ
เขาหัวเราะขึ้น “จูบ”
มู่เยวียนเอ๋อร์ ”
เธอกระซิบว่า “คุณวางแผนเอาไว้แล้วใช่ไหม?”
“ผมเป็นแค่คนตาบอดนะ ผมจะไปวางแผนจัดการอะไรคุณได้?” จงเหยียนเฉินไม่ยอมรับ “กล้าได้กล้าเสีย”