กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1028 ฉันจะรับผิดชอบคุณ
จงเหยียนเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนเริ่มแกล้งเธอ แต่ทำไมจู่ๆถึงรู้สึกเหมือนเขาถูกเธอลวนลามกลับกันนะ?
“คืนนี้มีดวงดาวด้วย มันสว่างมากเลยค่ะ เมื่อไหร่ที่ดวงตาของคุณมองเห็นเป็นปกติ เรามานั่งดูดาวด้วยกันในลานดีไหมคะ?” ม่เยวียนเอ่อร์งยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าซึ่งเต็มไปด้วยดวงดาว “ท้องฟ้า
ยามค่ำคืนแบบนี้ในเมืองใหญ่คงมองไม่เห็นสินะคะ”
เธอละสายตาและมองไปที่จงเหยียนเฉิน”บ้านของคุณอยู่ในเมืองใหญ่ใช่ไหม?”
จงเหยียนเฉินพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา”ใช่”
“มีใครในครอบครัวอีกบ้างคะ?” มู่เยวียนเอ๋อร์ถามขึ้นอีกครั้ง
“ก็มีพ่อ มีแม่ น้องสาวกับน้องชาย” จงเหยียนเฉินเอื้อมมือไปลูบศีรษะเธอ “ในอนาคตพวกเขาจะเป็นญาติของคุณด้วย”
“แล้วคุณเป็นพี่ใหญ่เหรอคะ?”มู่เยวียนเอ๋อร์ยิ้ม “ถ้าฉันแต่งงานกับคุณ พวกเขาจะเรียกฉันว่าพี่สะใภ้ไหม?”
เขายิ้มอย่างงุนงง “แน่นอนสิครับ”
มู่เยวียนเอ๋อร์เผยอริมฝีปากยิ้มขึ้น “พวกเขาจะเกลียดฉันไหมนะ?”
“ไม่หรอก พวกเขาใจดีทุกคน”
มู่เยวียนเอ่อร์ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอียงศีรษะเล็กน้อย “ฉันจะดูแลพวกเขาอย่างดีเลยค่ะ”
จงเหยียนเฉินยิ้ม “คุณอายุเท่าไหร่เชียว จะไปดูแลคนอื่นได้ยังไง”
มู่เยวียนเอ๋อร์ ยิ้ม “แต่ฉันเป็นพี่สะใภ้ของพวกเขานะ”
จงเหยียนเฉินหัวเราะออกมาเช่นกัน และดึงเธอมาไว้ในอ้อมแขนของเขา
หลังอาหารเย็น จงเหยี่ยนเฉินก็นั่งเล่นอยู่ในลาน เพลิดเพลินกับความเงียบสงบและสูดอากาศบริสุทธิ์
มู่เยวียนเอ๋อร์ ล้างจานและทำความสะอาดโต๊ะ
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เธอนั่งมากับจงเหยียนเฉินที่ลานอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับเข้าไปตอนสองทุ่ม
มู่เยวียนเอ๋อร์ช่วยพาเขาขึ้นไปที่ชั้นบน “ฉันเปิดเครื่องทำน้ำอุ่นไว้แล้ว มีน้ำร้อนนะคะ ฉันจะช่วยอาบน้ำให้”
ฝีเท้าของจงเหยียนเฉินหยุดลง เขามองไปตามเสียงของเธอและมองไป “คุณแน่ใจ?”
“คราวที่แล้วฉันก็ช่วยคุณอาบไม่ใช่เหรอ? จะเป็นอะไรไปเชียว ฉันไม่ได้เอาเปรียบคุณสักหน่อย ที่จริงฉันนี่แหละที่เสียเปรียบ” มู่เยวียนเฮอร์พี่มพำ “ฉันไม่ร้งเกียจคุณที่ยากจนหรือตาบอด ให้คุณ
นอนบนเตียงฉัน ทำอาหารให้คุณกิน และอาบน้ำให้อีก ฉันดีกับคุณขนาดนี้ คุณจะหาคนอย่างฉันได้จากที่ไหนอีก?”
“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมจน?” จงเหยียนเฉินไม่ได้บอกกับเธอเกี่ยวกับครอบครัว ทำไมเธอถึงคิดว่าเขามาจากครอบครัวที่ยากจน?
“ไม่ถูกหรือไงคะ ถ้าคุณเป็นลูกคนรวย คุณก็คงจะไปสืบทอดทรัพย์สินของครอบครัและเป็นหัวหน้าใหญ่ไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ? คุณดูพวกลูกคนรวยคนไหนนี่จะยอมทิ้งสมบัติของตระกูลไปเป็น
ทหาร รับหน้าที่อันเสี่ยงแบบนี้?”
อืม ดูเหมือนว่าจะสมเหตุสมผล
แต่จงเหยียนเฉินไม่สามารถหักล้างสิ่งใดออกมาได้เลย
“แล้วถ้าผมมาจากตระกูลที่มีทรัพย์สินมหาศาลล่ะ?”
มู่เยวียนเอ๋อร์มองเขาจากหัวจรดเท้าแล้วเลิกคิ้วขึ้น “คุณเองก็บอกแล้วว่าถ้า ดังนั้นมันคงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ เอาละ วางใจได้ ฉันจะเลี้ยงดูคุณเอง”
เธอช่วยประคองจงเหยียนเฉินให้นั่งลงบนเตียง “ฉันจะถอดผ้าให้คุณนะคะ”
จงเหยียนเฉินสวมเสื้อยืดสีขาวที่ มู่เยวียนเอ๋อร์ ซื้อให้ ซึ่งมู่เยวียนเอ๋อร์เป็นผู้ซื้อเสื้อผ้าทั้งหมดของเขาตั้งแต่นในถึงชิ้นนอก รวมไปถึงอุปกรณ์อาบน้ำและของใช่ในชีวิตประจำวันแก่เขา
ตอนนี้สามารถพูดได้ว่า มู่เยวียนเอ๋อร์ กำลังเลี้ยงดูเขาอยู่จริงๆ
ไม่ต้องปลดกระดุม เธอก็คว้าชายเสื้อชายหนุ่มแล้วยกขึ้นและถอดออกได้ในคราวเดียว
แม้ว่าเธอจะเป็นคนทำความสะอาดบาดแผลและอาบน้ำให้เขา อีกทั้งรู้มานานแล้วว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่ทุกครั้งที่เธอเห็นก็อดไม่ได้ที่จะมองเรือนร่างของเขา
รูปร่างช่างน่ามองเหลือเกิน
ในเมืองนี้ไม่มีใครกล้าหาเรื่อง มู่เวียนเอ๋อร์ เธอยังอายุน้อย มองไปดูเหมือนมีรูปร่างหน้าตาที่บอบบางก็จริง แต่แท้จริงเธอแข็งแกร่งมาก
ต่อให้หลงใหลในความงามของเธอ แต่ไม่กล้ามีใครตามจีมเธออย่างจริงจังเนื่องจากกลัวว่าจะถูกเธอทุบตีจนบาดเจ็บ
ก่อนหน้านี้บุตรชายของหัวหน้าหมู่บ้านคนหนึ่งชื่นชอบเธอมาก หลังจากถูกเธอเตะตกลงไปในแม่น้ำขณะในฤดูหนาวเดือนธันวาคม เขาก็ไม่กล้ามาหามู่เยวียนเอ๋อร์อีกเลย
เม้แต่บุตรชายของหัวหน้าหมู่บ้านเธอยังมองไม่เข้าตา คนอื่นๆก็อย่าคิดว่าจะเข้าหาได้ง่ายๆ
ด้วยเหตุนี้เอง แม้ว่าเธอจะอยู่คนเดียว แต่ที่ประตูก็เงียบเหงาเหลือเกิน ไม่มีใครในเมืองนี้กล้าที่จะรังแกเธอ
“คุณจะอายหน้าแดงไหม?” มู่เยวียนเอ่อร์ ถอดกางเกงของเขาออก
แม้ในใจของจงเหยียนเฉินจะเต้นแรงโครมคราม แต่ใบหน้าของเขายังคงแสร้งทำเป็นสงบ “ผมเป็นผู้ชายนะ ผมจะหน้าแดงได้ยังไง?”
“ทำไมฉันรู้สึกว่าตอนนี้คุณกำลังฝืนสีหน้าของตัวเองอยู่ คุณไม่ได้แกล้งทำเป็นใจเย็นหรอกใช่ไหม?” มู่เยวียนเอ๋อร์ แกล้งเขาอย่างจงใจ ส้มผัสไปที่คางเขา “วางใจเถอะค่ะ ถ้าคุณมอบกายใจให้กับ
ฉันเป็นการตอบแทน ฉันก็จะแต่งงานรับคุณเข้ามาแน่นอน”
จงเหยียนเฉิน”
เขากำลังถูกเธอแซวหรือไง?
“มู่เยวียนเอ่อร์ช่วยทำตัวเรียบร้อยหน่อยได้ไหม?”
“ตั้งแต่แรกฉันก็ชื่นชอบในรูปร่างหน้าตาของคุณ ถ้าคุณดูน่าเกลียดดูไม่ได้ ฉันก็คงไม่ช่วยคุณไว้หรอก” มู่เยวียนเอ๋อร์ ช่วยพยุงเขาขึ้นมา “ไปที่ห้องน้ำกันเถอะ”
ฝ่ามือของเธอบอบบางมาก เมื่อลูบไล้ลงไปบนร่างกายของจงเหยียนเฉินทำให้กล้ามเนื้อของเขาตึงขึ้นมาทันใด
หลังจากอาบน้ำให้เขาเรียบร้อยแล้ว ร่างกายของเธอก็เปียกเช่นกัน อาศัยที่จงเหยียนเฉินมองไม่เห็นเธอจึงอาบน้ำเดินออกมาพร้อมเขา
“เยวียนเอ๋อร์”
“หืม?”
เธอพยุงจงเหยียนเฉินนั่งบนเตียง ขณะที่เธอกำลังจะลงไปข้างล่างเพื่อเอไดร์เป่าผมเขาก็เรียกเธอเอาไว้ เมื่อหันศีรษะกลับไปมอง เขาก็ใช้มือโอบเอวเธอโอบแขนเธอไว้ พลิกตัวกดร่างของเธอลงไป
มู่เยวียนเอ๋อร์ ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่ลืมตาอันกลมโตของเธอมองดูเขาที่กดทับเธออยู่
เธอกำผ้าปูที่นอนใต้เรือนร่างเอาไว้
หัวใจเต้นแรงโครมคราม
“เยวียนเอ๋อร์ผมจะรับผิดชอบคุณเอง”