กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1051 ทำตามที่ผมบอก

ทิ้งไว้เพียงกลิ่นควันจากท่อไอเสียรถยนต์
ซงเก้นมองดูสีหน้าของหล่อน พบว่าจงเหยียนซีมีสีหน้าที่เรียบเฉย ราวกับการที่เจียงโม่หานอยู่กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ทำให้อารมณ์ของเธอแปรปรวน
“อยากจะดูว่าฉันจะร้องไห้หรือเปล่าใช่ไหมคะ? “หล่อนพูดด้วยความทะเล้น”สิ่งที่ควรร้องไห้ได้ร้องออกมาจนหมดสิ้นแล้ว”
ซงเก้นเม้มริมฝีปาก ไม่ได้พูดปลอบใจอะไรออกมา
ในเวลานี้บางทีแค่เดินเป็นเพื่อนหล่อนอย่างเงียบๆ น่าจะเป็นวิธีการปลอบใจที่ดีที่สุดแล้ว
ทั้งสองจึงนิ่งงียบไม่พูดไม่จากันเช่นนี้ เดินไปอย่างเงียบๆ ฝีเท้าไม่เร็วและไม่ช้าจนเกินไป
เมื่อลมที่พัดผ่านพักหนึ่ง ทำให้เส้นผมของจงเหยียนซีถูกลมพัดจนยุ่งเหยิง หล่อนยกมือขึ้นมาปัดเส้นผมไว้ที่ข้างหูพลางพูดขึ้นว่า”พวกเราไปซ้อปปิ้งกันเถอะ”
“อืม”
ในเวลานี้หล่อนอยากให้ไปทำอะไร ซงเก้นก็รับปากทั้งนั้น
สำหรับเมืองๆนี้ หล่อนคุ้นเคยในทุกซอกทุกมุม
หล่อนพาซงเก้นมายังห้างสรรพสินค้า และเดินตรงไปยังโซนของเสื้อผ้า
“แม่ของฉันเป็นนักออกแบบเสื้อผ้า แต่ว่าหลังจากที่แต่งงานกับพ่อฉัน หล่อนก็ยอมทิ้งอาชีพของตน”จงเหยียนซีเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าของผู้ชายพลางพูดขึ้น
ซงเก้นแสดงออกว่าทราบแล้ว
“คุณทราบเรื่องครอบครัวของฉันมากน้อยแค่ไหน? “หล่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“ก็ไม่ถือว่ารู้อะไรมากมาย เพียงแต่ทราบมาบ้างเล็กน้อย”ซงเก้นพูดขึ้น”ตอนที่แม่ของคุณเป็นสาว จะต้องเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนหนึ่งอย่างแน่นอน ”
ในจุดนี้จงเหยียนซีไม่ปฏิเสธ”ใช่ค่ะ”
หล่อนกับซงเก้นรู้จักกันมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง เสื้อผ้าที่เขาใส่ออกไปทำงานส่วนใหญ่แล้วจะเป็นสีเข้ม ดูแล้วสุขุม
และทำให้คนรู้สึกถึงความสุขุมลุ่มลึกและมั่นคง
“คุณมาที่นี่ไม่ได้มีงานอะไรที่เป็นทางการใช่ไหมคะ? “หล่อนถาม
“ไม่มีครับ”ซงเก้นไม่มีงานที่นี่
“ถ้างั้นก็ใส่ชุดลำลองเป็นยังไงคะ? “หล่อนเคยเห็นซงเก้นส่วนใหญ่แล้วเขาจะใส่ยูนิฟอร์ม บางครั้งจะใส่ชุดสุท อยู่บ้านใส่ชุดอยู่บ้านสไตส์ไทยดั้งเดิม
ไม่เคยเห็นเขาใส่ชุดลำลองแบบสบายๆมาก่อน
เขาพยักหน้า
ในเมื่อจะซื้อชุดลำลอง ร้านชุดทำงานของเสื้อผ้าผู้ชายก็คงจะไม่เหมาะ หล่อนจึงพาซงเก้นไปที่ร้านอื่น
เนื่องจากแม่ของหล่อนเป็นนักออกแบบเสื้อผ้า ดังนั้นหล่อนจึงเป็นคนที่เลือกเสื้อผ้าเก่ง อีกทั้งซงเก้นก็เป็นคนที่มีรูปร่างดี ไม่นานก็สามารถเลือกชุดที่เหมาะกับเขาได้จำนวนสอง
ชุด
“หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ก็สามารถให้พนักงานโรงแรมนำไปซักแห้ง”จงเหยียนซีพูดกับเขา
ซงเก้นกลับมองไปที่หล่อน”คุณกำลังเป็นห่วงผมอยู่ใช่ไหม? ”
แม้แต่หน้าจงเหยียนซีก็ไม่เงยขึ้นมา พลางพูดขึ้นว่า”ถ้าคุณคิดว่าใช่ งั้นก็ใช่”
เมื่อซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้วทั้งสองก็ออกจากห้างสรรพสินค้า แล้วกลับโรงแรม
ในอีกด้านหนึ่งหลี่เสี้ยวหุ้ยโทรศัพท์หาหนานเฉิง “เกิดอะไรขึ้? เขามาแล้ว แล้วก็กลับไปอย่างรวดเร็ว ฉันยังไม่ได้พูดกับเขาสักประโยค”
“ประธานเจียงก็เป็นคนอารมณ์แบบนี้แหระครับ ถ้าคุณชอบประธานเจียงด้วยใจจริง คุณก็ต้องอดทน อีกอย่างผมก็จะคอยช่วยเหลือคุณ”หนานเฉิงพูดปลอบใจ
หลี่เสี้ยวหุ้ยนั้นชอบเจียงโม่หานจริงๆ จึงเชื่อฟังคำพูดของหนานเฉิง”ฉันจะทำยังไงดี?”
“พวกเราเจอหน้ากันแล้วค่อยคุยเถอะครับ”หนานเฉิงอยู่ข้างกายเจียงโม่หานมานานแล้ว เรื่องอื่นไม่กล้าพูด แต่ก็พอเข้าใจเขาอยู่บ้าง
ทั้งสองนัดเจอหน้ากันที่สถานที่แห่งหนึ่ง
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่ว่าจะไม่มีใครเอา ผู้ชายที่ตามจีบฉันมีจำนวนไม่น้อย ฉันชอบเจียงโม่หานจริงๆ จึงได้เป็นฝ่ายรุกแบบนี้ ฉันหวังว่าคำแนะนำที่คุณให้กับฉันจะสามารถช่วยฉัน
ได้! “หลี่เสี้ยวหุ้ยถือว่าเป็นคุณหนูคนหนึ่ง อารมณ์ของเธอก็ฉุนเฉียวและยิ่งในศักดิ์ศรีไม่น้อยแต่หล่อนก็ชอบเจียงโม่หานด้วยใจจริง
และนี่ก็เป็นเหตุผลที่หนานเฉิงช่วยเหลือเธอ
เขาเลือกเธอด้วยเหตุผลที่ว่า ประการแรกเธอเติบโตมในสภาพแวดล้อมที่ไม่เลว ค่อนข้างใกล้เคียงกับจงเหยี่ยนซี แม้ว่าตระกูลของเธอจะร่ำรวยสู้ตระกูลจงไม่ได้ แต่เธอก็
ไม่ใช่คนธรรมดา อีกทั้งรูปร่างหน้าตาก็ใช่ได้ ในภาพรวมแล้วค่อนข้างคล้ายคลึงกับจงเหยียนซี
เขาคิดว่าหากเจียงโม่หานได้มผัสกับเขานานขึ้น บางทีอาจจะรักเธอก็ได้
เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จะสามารถลืมจงเหยียนซีได้อย่างหมดสิ้น
หรือแม้แต่จะมีวันหนึ่งที่ความทรงจำเขากลับมา ก็จะไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้น
หนานเฉิงคิดว่าหากเขามีคนรักใหม่ เรื่องในอดีตก็จะส่งผลต่อชีวิตของเขาน้อยลง
“ให้”หนานเฉิงยื่นกระดาษใบหนึ่งให้กับหสี่เสี้ยวหุ้ยข้อมูลในนั้นล้วนเป็นสิ่งที่จงเหยียนซีชื่นชอบมากในสมัยก่อน สีที่หล่อนชอบ อาหารที่ชอบกิน เป็นต้น……
“นี่คืออะไรเหรอคะ? ”
“คุณทำตามสิ่งอยู่เขียนอยู่บนนั้น ประธานเจียงจะต้องมองคุณในมุมใหม่ อีกทั้งตอนนี้บริษัทของครอบครัวพวกเราทั้งสองก็มีงานร่วมกัน คุณสามารถใช้งานเป็นข้ออ้างเพื่อใกล้
ชิดกับเขา”หนานเฉิงพูดขึ้นอย่างรับประกันว่า”ขอเพียงแค่คุณทำตามนี้ ผมรับรองว่า ประธานเจียงจะต้องชื่นชอบคุณอย่างแน่นอน”
“จริงเหรอคะ? “หลี่เสี้ยวหุ้ยถามขึ้นอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“ต้องเป็นไปได้อย่างแน่นอน”หนานเฉิงหยิบกล่องๆหนึ่งยื่นให้เธอ”ในนี้มีเสื้อผ้าอยู่สองสามชุด วันมะรืนที่มีการเซ็นสัญญา คุณก็เลือกใส่สักชุดก็แล้วกัน”
หลี่เสี้ยวหัยไม่ได้รับกล่องมาโดยในทันที และสิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ เธอมองหนานเฉิงด้วยสายตาหวั่นวิตก”คุณมีแฟนไหม?”
“คุณหมายความว่ายังไงครับ? “หนานเฉิงเลิกคิ้วขึ้น
“คุณเข้าใจเจียงโม่หานมากขนาดนี้ แม้แต่เสื้อผ้าก็เลือกให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าคุณเข้าใจในตัวของเจียงโม่หานมากเสียจนไม่น่าจะใช่ผู้ช่วยธรรมดา หรือ
ไม่ใช่เพื่อนธรรมดาๆ? ”
เธอสงสัยว่าหนานเฉิงจะรักเพศเดียวกัน
ไม่เช่นนั้นจะเข้าใจคนๆหนึ่งมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน
หนานเฉิง”……”
“ผมปกติดีครับ ผมชอบผู้หญิงOK? “หนานเฉิงยืนยัน”ทำตามที่ผมบอกเถอะครับ”
เพื่อที่จะให้คนที่ตนชอบหันมาชื่นชอบตนเองหลี่เสี้ยวหุ้ยจึงยอมรับปาก
เธอเปิดกล่องเสื้อผ้าออกมาดู
เสื้อผ้าเหล่านั้นล้วนเป็นเสื้อผ้าที่จงเหยนกับเยงโม่หานชอบใส่เวลาอยู่ด้วยกัน หนานเฉิงก็ซื้อตามแบบพวกนั้น
ในใจของเขาคิดที่จะหาผู้หญิงที่เหมือนกับจงเหยียนซี มาไว้ที่เบื้องหน้าของเจียงโม่หาน เพื่อให้ผู้หญิงคนนั้นมาแทนที่จงเหยียนซี