กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1052 คุณทำแบบนี้มันเกินไปแล้ว

หนานเฉิงคิดว่าสิ่งที่ตนทำนี้ไม่ผิดอะไร เขาคิดว่าสิ่งว่าสิ่งที่ตนทำนี้ก็เพราะปรารถนาดีต่อเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานหลังจากที่ออกจากร้านกาแฟแล้ว ก็ไปยังโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
อีกทั้งไม่ได้บอกกับหนานเฉิง
ในฐานะที่หนานเฉิงเป็นผู้ช่วยของเขา เขาจะรู้ความเคลื่อนไหวของเขาทุกอย่าง
แต่ว่าในครั้งนี้ เขากลับไม่ได้บอกกับหนานเฉิง อีกทั้งยังปิ,โทรศัพห์มีอถือ เพื่อไม่ให้ใครก็ตามสามารถตามหาเขาเจอ
เมื่อผ่านการตรวจเช็กจากโรงพยาบาล ก็ได้ข้อสรุปว่า
“คุณความจำเสื่อม ดูจากผลของการตรวจเช็กพบว่าบริเวณศีรษะน่าจะถูกของแข็ง”คุณหมอดูผลการตรวจไปด้วยอธิบายไปด้วย
เจียงโม่หานถาม”สามารถรักษาได้ไหมครับ? ”
“สามารถรักษาได้ครับ แต่ต้องผ่าตัด”คุณหมอพูดขึ้น”การผ่าตัดในครั้งนี้ความเสี่ยงค่อนข้างสูง”
การผ่าตัดทุกอย่างล้วนมีความเสี่ยง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการผ่าตัดสมอง
“ผ่าตัด”คำสองคำที่ง่ายๆนี้
เขาไม่ยอมที่จะจำอะไรไม่ได้ทั้งชีวิต เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร!
เขาจะต้องจำให้ได้!
“ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่เรียนที่ต่างประเทศเป็นคนทำการผ่าตัดให้กับคุณในครั้งนี้ อีกหนึ่งสัปดาห์เขาจึงจะกลับประเทศ เมื่อถึงเวลานั้นผมจะทำ
แผนการผ่าตัดให้กับคุณ แล้วค่อยกำหนดเวลาที่ชัดเจน คุณคิดว่าแบบนี้ดีไหมครับ?
ในเวลานี้สำหรับเจียงโม่หานแล้ว มันช้าเกินไป
แต่ตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงรอคอย
“ได้ แต่ว่าจะต้องรีบวางแผนให้กับผมนะครับ” เจียงโม่หานคิดอยากที่จะผ่าตัดให้เร็วที่สุด
คุณหมอพูดว่า”ได้ครับ ผมจะช่วยจัดการให้เร็วที่สุดเท่าที่ผมทำได้”
เจียงโม่หานขับรถกลับไป
ตอนนี้สถานที่ที่พักอาศัยเป็นสถานที่ที่หนานเฉิงจัดการให้ใหม่หลังจากที่กลับมาจากเมืองC
ซึ่งเป็นที่พักอาศัยที่ใหม่ทั้งหมด สมัยก่อนอาศัยอยู่ที่ภาคใต้แต่ตอนนี้อาศัยอยู่ที่ภาคเหนือ
ซึ่งแทบจะเป็นการตัดขาดสิ่งเดิมๆในสมัยก่อนของเขาทั้งหมด
เจียงโม่หานกลับมาถึงที่พัก ในห้องกลับมีเพียงผู้หญิงอยู่ตามลำพัง
เธอใส่ชุดกระโปรงสีแดง มัดผมหางม้าอย่างเยบง่าย ยืนอยู่ที่ในห้องครัวกำลังทำอาหารอยู่
สมัยก่อนจงเหยียนซีก็ทำเช่นนี้เพื่อรอเจียงโม่หานเลิกงานกลับบ้าน
สายตาของเขาตกตะลึงเล็กน้อย มองไปยังชุดกระโปรงสีแดงรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก แต่ว่าทำยังไงก็คิดไม่ออก
“คุณคือ……”.
ผู้หญิงคนนั้นหันมาพร้อมกับใบหน้าถูกเปิดออก
คิ้วของเขาขมวดผูกกันแน่น
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? “น้ำเสียงของเขาเย็นชา
หลี่เสี้ยวหุ้ยตอบไม่ตรงคำถาม เธอมาอยู่ที่นี่ได้เพราะหนานเฉิงเป็นคนจัดการ
เธอยิ้ม”คุณกลับมาแล้วเหรอคะ? ”
เมื่อพูดจบก็เดินเข้ามา
เจียงโม่หานควักโทรศัพท์ออกมา โทรหาพนักงานรักษาความปลอดภัยของชุมชนแห่งนี้
ในเวลานี้หลี่เสี้ยวหุ้ยจึงรีบอธิบายอย่างรีบร้อนว่า”หนานเฉิงเป็นคนให้ฉันมาค่ะ”
สีหน้าของเจียงโม่หานไม่สู้ดีนัก
เธอไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ทำตามที่หนานเฉิงได้ให้เมนูกับเธอมา ทำอาหารสองสามอย่าง ได้ยินหนานเฉิงพูดว่า นี่เป็นอาหารที่เขาชื่นชอบ
“คุณยังไม่ได้กินข้าวใช่ไหมคะ? ลองซิมอาหารที่ฉันทำหน่อยนะคะ”เธอยกอาหารออกมา
เจียงโม่หานไม่รักษาหน้าของเธอเลยแม้แต่น้อย”เชิญคุณออกไป”
หลี่เสี้ยวหุ้ยยืนอยู่ที่ด้านหน้าโต๊ะ มองไปที่เขา”ฉันอยากให้คุณให้โอกาสฉันสักครั้ง อีกทั้ง……
ก๊อก ก๊อก……
ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
เจียงโม่หานเปิดประตูออกมา
ด้านหน้าประตูมีพนักงานรักษาความปลอดภัยยืนอยู่สองคน
เขาให้พนักงานรักษาความปลอดภัยลากหลี่เสี้ยวหุ้ยออกไป
ตอนนี้หลี่เสี้ยวหุ้ยก็รู้สึกงงงวย
หนานเฉิงบอกว่า เจียงโม่หานจะชอบเธอไม่ใช่เหรอ?
“เจียงโม่หานฉันก็แค่ชอบคุณ ฉันทำไปก็แค่อยากเอาใจคุณ ก็เลยเข้ามาในบ้านคุณ คุณทำแบบนี้มันเกินไปแล้วนะคะ…..
เจียงโม่หานไม่แสดงสีหน้าท่าทางออกมา ท่าทางชัดเจนเป็นอย่างมาก
พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองคนกำลังทำตามคำสั่งที่เจียงโม่หานแสดงท่ทางออกมา และเตรียมที่จะลากหลี่เสี้ยวหุ้ยออกจากห้อง เธอเป็นถึงคุณหนูของตระกูลชั้นสู
เคยถูกกระทำแบบนี้ด้วยเหรอ?
ทั้งโมโหทั้งโกรธ
หลังจากที่พนักงานรักษาความปลอดภัยนำคนออกไป เจียงม่หานก็นั่งงอยู่บนโซฟา แล้วโทรหาหนานเฉิง
ไม่นานก็โทรติด เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา”คุณรีบมาที่นี่หน่อย”