กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1054 หลอกลวง

ในใจของหนานเฉิงลนลานครู่หนึ่ง ทำไมจู่ๆเขาถึงได้พูดถึงจงเหยียนซีล่ะ
เขาคิดถึงอะไรอยู่?
หรือว่าความทรงจำกลับมาแล้ว?
เจียงม่หานหันกลับไป ท่าทางตกใจของหนานเฉิงเก็บไว้เพียงบริเวณใต้ตาเท่านั้น
แม้ว่าคนที่ให้ไปตรวจสอบเรื่องนี้ยังไม่ได้ข่าวกลับมา แต่การแสดงออกของหนานเฉิงก็สามารถดูออกได้ว่า ผู้หญิงที่ซื่อจงเหยียนซีที่เจอที่สนามบินนั้นมีความเกี่ยวข้องกับเขา
หนานเฉิงยังคงหาทางรอด”ผม ผมไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึง หล่อนเป็นใครเหรอครับ? ”
เจียงโม่หานจ้องมองไปที่เขา”คุณควรที่จะพักผ่อนได้แล้ว ตำแหน่งของคุณ เดี๋ยวผมจะหาคนมาแทน”
หนานเฉิงลุกลี้ลุกลนอย่างที่สุด
ผม.
“ไม่ต้องอธิบายแล้ว”เจียงโม่หานแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าไม่อยากฟัง อีกทั้งเรื่องที่เขาหลอกตน ในใจเขาก็รู้สึกไม่พอใจและเก็บอยู่ในใจ
เขารังเกียจที่คนอื่นใช้ความคิดของตนจัดการชีวิตของเขา
ไม่มีใครสามารถจัดการชีวิตของเขาได้!
หนานเฉิงก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะธิบายอะไร เพราะว่าเขาไม่มีคำที่จะอธิบาย เพราะทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่เริ่มเขาโกหกมาโดยตลอด
เขาหยิบขยะและเดินออกไป
วันนี้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจียงโม่หานอารมณ์ไม่ดี คงไม่ดีหากเขาเข้าไปรบกน รอให้เขาสงบลงก่อนค่อยธิบายน่าจะดีกว่า
เขาทิ้งขยะแล้วขับรถจากไป
ยิ่งคิดยิ่งผิดปกติ ก่อนหน้านี้เจียงม่หานยังดีๆอยู่เลย แต่ว่าหลั่งจากที่จงเหยียนซีกลับมา จู่ๆเจียงโม่หานก็ผิดปกติ
น่าจะเกี่ยวกับจงเหยียนซีอย่างแน่นอน
หรือว่าหล่อนไปหาเจียงโม่หาน? ก็เลยทำให้เขาสงสัย?
ในใจของเขารู้สึกสับสน ต้องการที่จะไปหาจงเหยียนซีเพื่อถามให้แน่ชัด แต่ว่าเวลาก็ดึกแล้ว เขาจึงได้ล้มเลิกความคิดที่จะไปหาจงเหยียนซี รอให้ถึงวันรุ่งขึ้นค่อยไปหาหล่อน
เมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จ จงเหยียนซีพาจวงจื่อและซงเก้นก็สวมใส่เสื้อผ้าที่จงเหยียนซีเลือกให้ออกไปข้างนอกด้วยกัน
เพื่อความสะดวกสบายจงเหยียนชีวางแผนที่จะเช่รถ แต่หนานเฉิงก็ได้ขวางพวกเขาไว้
การที่เขาต้องการตามหาคนในเมืองBนั้นเป็นเรื่องที่สบายมาก
สายตาของจงเหยียนซีไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่”คุณมาโผล่ที่นี่ทำไมอีก? ”
หล่อนต้องการมาที่นี่เพื่อทำตามความปรารถนาของจวงจื่อจิ๋น ไม่อยากที่จะถูกรบกวน
“พวกเราคุยกันเถอะครับ”หนานเฉิงพูด
จงเหยียนซีรู้สึกน่าข้น”พวกเรามีอะไรต้องคุยกันเหรอ? ”
“คุณไปหาประธานเจียงแล้วใช่ไหมครับ”หนานเฉิงพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา”คนที่ดูนิ่งสงบมาโดยตลอดอย่างเขา จู่ๆก็เปลี่ยนไป ทั้งยังเอ่ยชื่อของคุณ”
“คุณป่วยเหรอ? “จงเหยียนซีเตือนสติเขา”ฉันไม่ได้เจอเขา อ่อ ไม่ใช่ แค่บังเอิญเจอกันครั้งหนึ่งแต่ก็ไม่ได้คุยกัน หนานเฉิงฉันขอเตือนคุณนะ ต่อไปอย่าเอาเรื่องของเขามารบก
วนฉันอีก! ”
เมื่อพูดจบหล่อนก็พยุงจวงจื่อจิ่นแล้วเดินจากไป
หนานเฉิงเดินเข้ามาเหมือนต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกซงเก้นขวางไว้
“คุณเป็นใคร? คุณทำะไร? “เขาเงยหน้าขึ้น และขวางทางไว้ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ
“ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอก คุณก็น่าจะได้ยินแล้วว่า คุณจงพูดว่า ต่อไปอย่ามารบกวนหล่อนอีก อย่ามาปรากฏตัวที่เบื้องหน้าของหล่อนอีก ดังนั้นอย่ามาปรากฏตัวที่เบื้องหน้า
ของหล่อนอีก”สีหน้าท่าทางของซงเก้นเย็นชาเล็กน้อย น้ำเสียงก็เย็นชาเช่นกัน”ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจก็แล้วกัน”
“เหอะ”หนานเฉิงรู้สึกขำข้น”คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทย.
เขายังไม่ทันพูดจบ ก็กลับถูกซงเก้นมองข้ามไม่สนใจ ก้าวเท้าตามจงเหยียนซีขึ้นรถไป
หนานเฉิง”
หลี่เสี้ยวหุ้ยมาพบเพื่อนที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ จึงได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกันโดยไม่ได้ตั้งใจ จึงเดินเข้ามาสอบถาม “หนานเฉิง ไหนคุณบอกว่าข้างกายประธานเจียงไม่มี
แฟนไง? แล้วผู้หญิงคนนั้นคือใครเหรอ? ”
เมื่อหนานเฉิงเห็นเธอก็ตกใจเล็กน้อย”คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ”
“ไม่ต้องสนใจว่าฉันอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันถามคุณว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้คือใคร เกี่ยวข้องอะไรกับเจียงโม่หาน คุณโกหกอะไรฉัน? “หลี่เสี้ยวหุ้ยถาม จู่ๆเธอก็คิดถึงวันที่เธอเจอกับ
เจียงโม่หานที่ร้านกาแฟ สายตาของเขาราวกับกำลังจ้องมองอยู่แต่กับผู้หญิงคนนั้น
หลังจากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินจากไป เจียงโม่หานก็ออกไปในทันที
“หนานเฉิง คุณโกหกฉัน? !”เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่โมโห