กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่1056 อาจจะเป็นเพราะแพ้

“ฉันคิดว่า ถ้าเจียงโม่หานรู้ว่าคุณเปิดเผยเรื่องส่วนตัวและงานอดิเรกส่วนตัวของ เขาจะอารมณ์เสียมากแค่ไหนนะ?”
“คุณขู่ผมอย่างนั้นเหรอ? ” สีหน้าของหนานเฉิงอึดอัดใจ เขากลัวจริงๆ ว่า หลี่เสี้ยวหุ้ยจะไปหาเจียงโม่หานเพื่อพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะกลัวเธอจะบอกเรื่องที่เขาพูดกับเธอให้เจียง
โม่หานรู้ แต่เพราะเขากลัวว่า เจียงโม่หานจะคิดถึงเรื่องนี้มากขึ้น
“คุณคิดดีแล้วใช่ไหม? ” หลี่เสี้ยวหุ้ยเลิกคิ้วราวกับว่าเธอนั้นมีชัยไปกว่าครึ่ง
หนานเฉิงพูด “ผมรู้แล้ว”
หลั่งจากพูดเสร็จก็หันหลั่งและเดินจากไป
หลี่เสี้ยวหุ้ยมองไปที่ด้านหลั่งของเขาพลางยิ้มออกมา
หนานเฉิงรีบตรงไปที่บริษัท แต่เจียงโม่หานไม่ได้มาที่บริษัทในวันนี้ และไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหน
เขากระสับกระส่ายอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเริ่มมองหารอบๆ
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาถามตัวเองเกี่ยวกับจงเหยียนซี ก็พยายามหาที่พักที่เขาและจงเหยียนซีอาศัยอยู่ด้วยกันหลังแต่งงาน
ถ้าไม่ไปหาก็คงไม่รู้ เมื่อไปถึง ก็พบเงาของเจียงโมหานจริงๆ และรู้ว่าเขากำลังสืบเรื่องของจงเหยียนซี
ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเขากำลังรายงานสถานการณ์ขณะที่เขากำลังตรวจสอบ “นี่คือที่ที่คุณอาศัยอยู่หลังจากแต่งงาน”
เจียงโม่หานยืนอยู่หน้าบ้าน นัยน์ตายิ่งเบิกกว้าง ใบหน้าของเขายังดูสงบแต่หัวใจของเขายุ่งเหยิงไปแล้ว
“แล้วยังสืบอะไรได้อีก? ” เขาถามเสียงเรียบ
“ตอนนี้ยังตรวจสอบได้ไม่มากครับ” ชายคนนั้นตอบ
เจียงโม่หานรู้สึกผิดหวัง “สืบต่อไป”
“ครับ” ชายคนนั้นเดินจากไป
หนานเฉิงมองเจียงโม่หานเดินเข้าไปในบ้านและไม่กลับออกมาเป็นเวลานาน
จู่ๆ เขาก็รู้ว่าบางทีเขาอาจจะคิดผิด
สิ่งที่เขาคิดว่าดี แต่มันอาจจะไม่ดีสำหรับเจียงโม่หาน
เขาควรเลือกชีวิตของเขาเอง
เขาไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่าย
“บางทีผมควรจะช่วยคุณค้นหาความสุขอีกครั้ง” หนานเฉิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาแล้วโทรหาหลี่เสี้ยวหุ้ย “รอข่าวจากผม”
ทางด้านหลี่เสี้ยวหุ้ยนั้นก็อารมณ์ดีอย่างมากและตอบว่า “ตกลง”
ในตอนเย็น จงเหยียนซีพาจวงจื่อจิ่นกลับไปที่โรงแรม ใบหน้าของ ซงเก้นแดงก่ำ เสื้อคลุมของเขาอยู่ที่แขน และเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนแพ้อะไรบางอย่าง
“จะทานไอศกรีมไหม? ” จงเหยียนซีมองกลับมาที่เขา
หม้อไฟที่พวกเขาทานกันในเย็นวันนี้ยังคงเผ็ดร้อนอยู่อย่างประหลาด
ซงเก้นรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของอาหารที่เธอเลี้ยง
“ขจัดธาตุไฟออก” เธอหัวเราะอีกครั้ง
“ไม่” เห็นได้ชัดว่าถูกจงเหยียนซีแกล้งแล้ว แถมยังดูนิ่งมากอีกด้วย “ฉันไม่ชอบขนมหวาน”
“งั้นเราจะไปดื่มน้ำเย็น ๆ กันไหม?” จงเหยียนซีดึงเขาขึ้นมา “ไปขจัดธาตุไฟออกกันเถอะ”
อันที่จริงหล่อนยังต้องการดื่มน้ำอยู่บ้าง
คราวนี้ซงเก้นไม่ปฏิเสธและพยักหน้า
จวงจื่อจิ่นตีครู่หนึ่งจงเหยียนซี “ไม่มีการกลั่นแกล้งอีกต่อไป”
วันนี้พวกเขาออกไปข้างนอกพักหนึ่งและจงเหยียนซีก็ได้แกล้งซงเก้น
เธอแทบจะทนดูไม่ไหวแล้ว
“คุณยาย ฉันเป็นหลานสาวของคุณยายนะคะ” หล่อนออดอ้อนต่อหน้าจวงจื่อจิ่น
ซงเก้นมองมาที่หล่อนและยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
บางครั้งหล่อนก็ซน บางครั้งก็เหมือนเด็ก
พวกเขาสั่งน้ำน้ำเย็นสองแก้วและน้ำอุ่นหนึ่งแก้ว
จงเหยียนซีและซงเก้นต่างก็ดื่มน้ำเย็น ส่วนจวงจื่อจิ่นดื่มน้ำอุ่น
พวกเขาใช้เวลาสักครู่ในร้านอาหารของโรงแรมก่อนจะกลับห้องพัก
จงเหยียนซีและจวงจื่อจิ่นพักอยู่ในห้อง 1809 บนชั้น 18
ซงเก้นพักอยู่ในห้อง 2106 บนชั้น 21
มีห้องสวีทสุดหรูอยู่เหนือชั้นที่ 18
ซงเก้นกลัวว่าเธอจะไม่สบายใจถ้าพักอยู่ใกล้กับจงเหยียนซีมากเกินไป ดังนั้นจึงเลือกห้องบนชั้นที่ 21
เขากลับไปถึงห้องก็ถอดเสื้อนอกออก เตรียมจะไปอาบน้ำต่อ พบว่าร่างกายนั้นร้อนกว่าตอนกินหม้อไฟอีก เมื่อถอดเสื้ออกก็เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแรง แต่อาจจะมีจุดแดง
ตามตัวบ้างเพราะไทย
เขาไม่สนใจและตรงไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ไม่นานก็มีเสียงน้ำไหล หลังจากเขาชำระล้างความร้อนออกไป แต่มันก็แย่ลงเรื่อยๆ
เขาเดินออกไปในชุดคลุมอาบน้ำ คิดว่าเขาอาจจะแพ้อาหาร เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกำลังจะโทรออก ในเวลานั้นกริ่งประตูดังขึ้นพอดี