กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่131จะโทษก็ต้องโทษที่ความสามารถไม่เท่าคนอื่น

ยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น เธอเร่งฝีเท้าขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อผลักประตูใหญ่ออก คนของตระกูลเหอต่างอยู่กันพร้อมหน้า เหอเหวินหวยนั่งอยู่ด้านหน้าสุดด้วยสีหน้าเขียวคล้ำ สีหน้าของเหอ รุ่ยสิงและเหอรุ่ยเจ๋อก็ไม่ค่อยดีนัก เซี่ยเจินหยูที่นั่งอยู่ข้างๆก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆ ไม่กล้าร้องเสียงดัง

เหอรุ่ยหลินไม่ได้รับรู้เลยว่าบรรยากาศที่เคร่งเครียดและกดดันนี้มีสาเหตุเพราะเธอ

เธอเหลือบมองกวนจิ้งครู่หนึ่ง ยิ้มพลางถามขึ้นว่า“อะห้าวสั่งให้คุณมาที่นี่ใช่ไหม？”

กวนจิ้งมองข้ามแววตาของเธอและพูดขึ้นอย่างราบเรียบว่า“ใช่”

เขากับเหอรุ่ยหลินเคยทำงานด้วยกัน อีกทั้งเมื่อก่อนก็ยังรู้สึกดีต่อกัน ต่อมาเมื่อเธอกลายเป็นคนของตระกูลเหอ มีสถานะสูงขึ้น เธอก็เปลี่ยนไป

เขาไม่รู้ว่าเธอทำอะไรไว้บ้าง แต่ว่าเขารู้ว่าการที่จงจิ่งห้าวไม่เหลือเยื่อใยให้กับเธอแสดงว่า เธอคงทำเกินกว่าเหตุเป็นแน่

เหอรุ่ยหลินเกือบที่จะหัวเราะออกมา

เธอเดินมาอยู่เบื้องหน้าของเหอเหวินหวย“พ่อ……”

เพียะ！

เหอรุ่ยหลินถูกตบหน้าจนตัวสั่น และล้มลงไป เธอนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น ไม่อยากจะเชื่อว่าจู่ๆเหอเหวินหวยจะตบเธอ

มือของเธอกุมใบหน้าที่เจ็บจนรู้สึกชา“พ่อ ตบหนูทำไมคะ？”

“ทำไมน่ะเหรอ？”เหอเหวินหวยที่ถูกถาโถมด้วยเรื่องน่าอับอายเรื่องแล้วเรื่องเล่าโมโหจนเดือดพล่าน เรื่องข่าวนั่นยังไม่ทันได้แก้ไข ตอนนี้ก็ข่าวฉาวขึ้นมาอีกแล้ว เขาโมโหจนเกือบจะบ้าตายอยู่แล้ว

ยังจะมาถามเขาอีกว่าตบเธอทำไม？

เขาตัวสั่นไปทั้งตัวพลางชี้ไปที่เธอ“ลูกยังจะมีหน้ามาถามว่าเพราะอะไรอีกเหรอ？”

“พ่อตบหนูพ่อก็ต้องมีเหตุผล ไม่อย่างนั้นแล้วหนูจะไม่ให้อภัยพ่อคุณเด็ดขาด！”เหอรุ่ยหลินน้ำตาไหลพรากพลางมองไปยังแม่สามี

เซี่ยเจินหยู

เซี่ยเจินหยูก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากขอร้องแทนเธอ

สายตาของเธอมองไปยังเหอรุ่ยเจ๋อ ดวงตาของเหอรุ่ยเจ๋อแดงก่ำ และเขาก็ไม่ได้ออกหน้าแทนเธอเช่นกัน

หลังจากที่เธอกลับมาที่ตระกูลเหอ ก็มีเพียงเซี่ยเจินหยูและเหอรุ่ยเจ๋อเท่านั้นที่ดีกับเธอ

ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนไม่มีใครออกหน้าแทนเธอเลย เธอรับรู้ได้ถึงความร้ายแรงนี้

“เหอะๆ”

น้ำเสียงของเหอเหวินหวยทุ้มต่ำ ราวกับเสียงฟ้าผ่า“พ่อเสียใจที่ตอนที่ลูกเกิดมาไม่ฆ่าลูกให้ตาย ลูกไม่ให้อภัยพ่อเหรอ？”

เขาพูดด้วยแววตาแดงก่ำ“พ่อไม่จำเป็นต้องให้อภัยลูก？！”

เหอรุ่ยหลินพูดขึ้นอย่างอวดดี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเหอเหวินหวยดุร้ายน่ากลัวเช่นนี้

เธอพุ่งเข้าไปข้างกายของกวนจิ้ง และคว้าแขวนของเขา “คุณรีบบอกพ่อฉันเร็ว ว่าคุณมาที่นี่ทำไม”

กวนจิ้งไม่สะทกสะท้านพลางพูดขึ้นอย่างราบเรียบว่า“ผมพูดไปแล้ว”

“ถ้าพ่อของฉันรู้ว่าฉันคืนดีกับจงจิ่งห้าวแล้ว แต่ทำไมเขาถึงได้โกรธขนาดนี้ล่ะ？”

“คุณคืนดีกับประธานจงตั้งแต่เมื่อไหร่？”กวนจิ้งถามขึ้นอย่างเย็นชา

บางทีคนตระกูลเหออาจจะไม่รู้ว่าทำไมเหอรุ่ยหลินถึงพูดแบบนี้ แต่เขาทราบดี

เพราะว่าเมื่อคืนนี้เธอร้องครางชื่อของจงจิ่งห้าวหลายต่อหลายครั้ง

เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นคนนั้นคือจงจิ่งห้าว

“เมื่อคืนนี้ฉันกับอะห้าวอยู่ด้วยกันทั้งคืน เขายัง เขายัง…”

“ผมคิดว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว”กวนจิ้งขัดจังหวะของเธอ อีกทั้งยังทำให้เธอขายหน้า“เมื่อคืนนี้ประธานจงไม่ได้อยู่กับเธอ”

“คุณพูดจาเหลวไหล คุณพูดจาเหลวไหล！”เหอรุ่ยหลินพูดขึ้นเสียงแหลม เธอลุกขึ้นยืนจากพื้น แล้วชี้ไปที่กวนจิ้ง“คุณจะไปรู้อะไร？”

เธอย้อนกลับไปคิดเรื่องที่เมื่อคืนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดของจงจิ่งห้าว เขาไม่ได้ผลักเธอไปไหน จนลืมความเจ็บปวดจากรอยตบเมื่อสักครู่นี้ ยิ้มพลางพูดขึ้นว่า“เขารักฉัน เมื่อวานพวกเรายังอยู่ด้วยกันอยู่เลย”

“พอได้แล้ว！”เหอรุ่ยเจ๋อทนฟังต่อไปแล้วไม่ไหวจริงๆ และไม่สามารถทนเห็นเธอหลอกตนเองและหลอกคนอื่นได้แล้ว

เขาก้าวขาเข้ามาตบไหล่ของเธอพลางพูดเตือนสติว่า “ตื่นได้แล้ว คุณติดกับดักแล้ว！”

เธอมองเหอรุ่ยเจ๋ออย่างตะลึงงันพลางถามขึ้นว่า“ฉันติดกับดักแล้ว？ฉันติดกับดักอะไรเหรอ？”

“ทำไมผมถึงมีลูกโง่ๆแบบนี้นะ？” แต่ไหนแต่ไรเหอเหวินหวยก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจภายหลังมาก่อน แต่ตอนนั้นทำไมเขาต้องยอมรับเธอเป็นลูกด้วยนะ？

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเธอจะกลายเป็นบ่อเกิดแห่งความหายนะของตระกูลเหอ เขาคงจะยอมให้เธอตายอยู่ข้างนอก จะไม่ยอมให้เธอเข้าบ้านตระกูลเหออย่างเด็ดขาด

การที่กวนจิ้งมาด้วยตนเอง ก็เป็นการแสดงให้เห็นถึงท่าทีของจงจิ่งห้าวอย่างชัดเจน

เหอเหวินหวยรู้ดีว่า เรื่องทั้งสองเมื่อผนวกเข้าด้วยกัน ถือเป็นหายนะที่ร้ายแรงที่สุดของตระกูลเหอ

หากไม่หาทางแก้ไขให้ดี เรื่องราวจะต้องร้ายแรงเป็นแน่

เขาลุกขึ้นยืนอย่างไม่เหลือมาด “สำหรับเรื่องๆนี้ คุณบอกกับจงจิ่งห้าวแล้วกันว่า ผมจะต้องให้คำตอบที่เขาพึงพอใจอย่างแน่นอน”

กวนจิ้งพยักหน้า“ครับ ผมต้องรายงานให้เขาทราบอย่างแน่นอน”

เหอเหวินหวยไปส่งเขาที่หน้าประตู กวนจิ้งโบกมือ“ประธานกรรมการเหอ ช้าก่อน”

กวนจิ้งรีบมายังตระกูลเหอ

ในช่วงเวลาอันสั้นนี้ เหอรุ่ยหลินก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างอยู่บ้าง“เมื่อคืนนี้จงจิ่งห้าวไม่ได้อยู่กับฉัน？”

เธอโง่เอง

“เขาหลอกฉันให้ติดกับดัก？”

เหอรุ่ยเจ๋อหลับตาลง“น้องทำอะไรกันแน่? ถึงทำให้เขาเกลียดขนาดนี้ เกลียดจนอยากที่จะทำลายน้อง？！”

“ฉัน…ฉัน…”เธอร้องไห้ออกมา “วันนั้นตอนที่น้องจัดฉากของหลินซินเหยียน น้องแอบติดกล้องวงจรปิดไว้ในห้องวีไอพี แล้วยังอัดคลิปวิดีโอไว้ด้วย…”

“ถึงว่าจงจิ่งห้าวถึงได้สั่งให้คนอัดคลิปวิดีโอของน้องส่งมาให้ด้วย ที่แท้ก็เพราะเหตุผลนี้นี่เอง”

“คลิปวิดีโออะไร？”จู่ๆสมองของเหอรุ่ยหลินก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆดังหึ่งๆอยู่ในหัว

คลิปวิดีโออะไร？

หรือว่าเมื่อคืนนี้เธอ…

“คลิปวิดีโออะไร？”เหอรุ่ยสิงชี้ไปยังUSBที่วางอยู่บนโต๊ะ“ดูเอาเองเถอะ พ่อให้น้องอยู่ที่บ้านเพื่อคิดทบทวน แต่น้องไม่สำนึกผิดยังไม่พอ ยังแอบออกไปข้างนอก แอบออกไปไม่ว่า ยังไปก่อความวุ่นวายให้กับจงจิ่งห้าวอีก”

เขายิ้มอย่างเย้นหยันพลางพูดขึ้นว่า“หากสามารถข่มขู่เขาได้ง่ายๆ หรือแค่ใช้คลิปวิดีโอคลิปเดียวก็สามารถล้มเขาได้ เขาจะมาถึงวันนี้ได้งั้นเหรอ？”

สีหน้าของเหอรุ่ยหลินซีดขาว

เหอเหวินหวยโกรธจนพูดไม่ออก

เห็นได้ชัดว่า เหอรุ่ยหลินต้องการที่จะข่มขู่จงจิ่งห้าว แต่กลับถูกเขาตอกกลับหน้าหงาย

จะโทษใครได้ล่ะ？

จะโทษก็ต้องโทษที่ความสามารถของเธอสู้เขาไม่ได้

“พรุ่งนี้พวกลูกทั้งสองไปพบเขากับพ่อ”บางทีข่าวก่อนหน้านี้ยังพอมีช่องว่างที่สามารถเจรจากันได้

เขานั่งลงบนเก็าอี้ ดวงตาทั้งสองข้างเศร้าหมอง “รุ่ยเจ๋อ รุ่ยหลิน พวกลูกทั้งสองเป็นคนก่อเรื่อง เป็นไปไม่ได้ที่พ่อจะยอมละทิ้งชื่อเสียงกว่าร้อยปีของตระกูลเพื่อลูก ลูกๆก็อย่าโทษพ่อแล้วกัน ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ตัวลูกเองเถอะที่ไม่เอาไหน”

“พ่อ พ่อหมายความว่ายังไงคะ พ่อจะทิ้งพวกเราเหรอ？”เหอรุ่ยหลินถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“พ่อไม่ได้ทิ้งพวกน้อง แต่พวกน้องเองต่างหากที่หาเรื่องตาย”เหอรุ่ยสิงพูดแทรกขึ้นว่า“พวกน้องไม่เคยทำอะไรเพื่อวงศ์ตระกูลเลย แต่กลับได้ดื่มด่ำกับความรุ่งโรจน์ของตระกูลพวกเรา ตอนนี้พวกน้องก็ควรทำอะไรเพื่อวงศ์ตระกูลของพวกเราบ้างถึงจะถูก อีกอย่างเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นเพราะพวกน้องเอง”