กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่15 ถ้ายังงั้นเด็กคนนี้คือลูกของนายยังงั้นเหรอ

สายตาจับจ้องมาที่เธอ เสื้อเชิ้ตสีขาว เสื้อกั๊กสีดำ กระโปรงสั้นที่พันรอบสะโพกเท่านั้น เผยให้เห็นขาเรียวเล็กสีขาวบางๆ

สายตาจับจ้องไปที่เรียวขาของเธอหลายวินาที แล้วสีหน้าก็เริ่มมืดมน

นี่เธอแต่งตัวอะไรของเธอ? เปิดให้ใครดูกัน?

เธอคือผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แล้วมาทำอะไรที่นี่?

บนใบหน้าของหลินซินเหยียนยังคงรักษารอยยิ้มไว้ “ฉันทำงานอยู่”

จงจิ่งห้าวขมวดคิ้วและโกรธเล็กน้อย ตั้งแต่เมื่อวานจะทำงานแปลก็เรียกเงินจากเขา ตอนนี้ยังมาทำงานแบบนี้อีก ตระกูลหลินตกต่ำมาจนถึงขั้นนี้แล้วจริงเหรอ?

“รบกวนคุณปล่อยฉันหน่อยได้ไหมคะ? ” หลินซินเหยียนไม่คิดว่ามีอะไร เธอหาเงินด้วยสองมือของตัวเอง

ไป๋จวู่เวยจับมือของจงจิ่งห้าวไว้ “อะห้าว หลายคนมองอยู่นะ มีเรื่องอะไร พวกเราออกไปคุยกันข้างนอกเถอะ”

การแต่งงานของจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียน ไม่มีใครรู้ ไป๋จวู่เวยไม่อยากให้จงจิ่งห้าวทำให้เรื่องนี้กระจ่าง

จงจิ่งห้าวมองดูหลินซินเหยียน ผ่านไปนาน ถึงได้ระงับความโกรธอย่างไม่มีสาเหตุได้ แล้วก็ปล่อยเธอ “ฉันไม่อยากให้เธอทำงานที่นี่”

หลินซินเหยียนรู้สึกเพียงว่าความเจ็บปวดในช่องท้องส่วนล่างของเธอรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อหยดเล็กๆ ผุดออกมาจากหน้าผากโดยไม่รู้ตัว เธออยากจะอธิบาย แต่ว่าเรี่ยวแรงของร่างกายของเธอนั้นไม่สามารถอดทนได้ เธอหยิบถาดขึ้นมาและจากไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

เธอวางถาดลงแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ความรู้สึกนี้ทำให้เธอหวาดกลัว ยังดีที่ไม่ได้มีเลือดออก

เธอออกมาจากห้องน้ำ ยืนอยู่หน้าอ่างล้างมือ ล้างมือไปด้วยพร้อมกบก้มหน้าลูบท้องของตัวเอง “ลูกน้อยเชื่อฟังหน่อย”

หม่ามี๊จำเป็นต้องหาเงิน ต้องมีเงินถึงจะสามารถดูแลแม่และลูกในท้องได้

ไป๋จวู่เวยเดินเข้ามา แล้วก็ได้ยินประโยคนั้นของเธอพอดี สายตาจับจ้องไปที่ท้องของเธอ หน้าก็ซีดลงอย่างช่วยไม่ได้

หลินซินเหยียนเห็นว่าหน้าเธอซีด ก็อธิบาย “นี่ไม่ใช่ลูกของจงจิ่งห้าว คุณไม่ต้องทำสีหน้าแย่แบบนั้นหรอก”

พอพูดจบหลินซินเหยียนก็ทำตัวเองให้สดชื่นขึ้น เดินอ้อมเธอไป และออกจากห้องน้ำ

“ลูกของเธอ สองเดือนแล้วเหรอ? ” ไป๋จวู่เวยหันหน้ามา

หลินซินเหยียนหยุดเดิน แล้วก็หันหน้ากลับมา “เธอรู้ได้ยังไง? ”

“ฉัน ฉันเห็นท้องของเธอแล้วก็ทายเอา” ไป๋จวู่เวยพยายามฝืนไว้

เธอ เธอท้องยังงั้นเหรอ?

ลูกของจงจิ่งห้าว?!

เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ ผู้หญิงคนนี้ปล่อยไว้ไม่ได้!

ตอนนี้เอง ไป๋จวู่เวยเป็นบ้าอยากจะกำจัดผู้หญิงคนนี้ ทำให้เธอหายไปจากโลกของจงจิ่งห้าวจนหมดสิ้น!

หลินซินเหยียนเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ถูกจงจิ่งห้าวจับข้อมือไว้ แล้วลากออกมาจากร้านอาหาร

เดิมทีเธอก็รู้สึกไม่ค่อยสบายอยู่แล้ว แล้วถูกจงจิ่งห้าวดึงออกมาแบบนี้ เธอรู้สึกว่าความเจ็บปวดที่บรรเทาลงนั้นรุนแรงขึ้นอีกครั้ง

“ปล่อยฉันนะ!”เดิมทีอยากจะตำหนิ แต่ว่าแรงนั้นไม่มากพอ ขาดพลังไป

จงจิ่งห้าวลากเธอไปหยุดอยู่ข้างถนน ถึงจะปล่อยเธอ แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่เคร่งขรึม “ถ้าเธอต้องการเงินก็บอกฉันได้ ไม่จำเป็นต้องมาเสแสร้งทำเป็นน่าสงสารต่อหน้าฉัน!”

เขาไม่เชื่อ ว่าตระกูลหลินจะตกต่ำจนถึงขั้นนี้ เมื่อสองวันก่อนหลินกั๋วอันพึ่งพาภรรยาและลูกสาวไปจับจ่ายใช้สอยที่ร้านค้าหรู ตอนนี้ เธอกลับมาเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารยังงั้นเหรอ?

หลินซินเหยียนยืนพิงป้ายโฆษณาข้างถนน ไม่ยังงั้นเธอจะประคองตัวเองไว้ไม่ไหว เธอพยายามอย่างมากเพื่อจะสงบสติอารมณ์ของตัวเอง “ถึงแม้ว่าฉันกับคุณจงจะเป็นสามีภรรยากัน แต่ว่าทั้งคุณและฉันต่างก็เข้าใจดีว่า พวกเราก็แค่ทำธุรกิจกันเท่านั้น ธุรกิจที่ต่างคนก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ฉันจะทำอะไร คุณจงก็ไม่จำเป็นต้องขุ่นเคืองแบบนี้ก็ได้ค่ะ”

“ในเมื่อเธอเป็นภรรยาของฉัน มาทำงานแบบนี้ มันทำให้ฉันขายหน้า!” กับผู้หญิงคนนี้จงจิ่งห้าวคิดยังไงก็คิดไม่ออก การกระทำของเธอ ทำให้คนมองไม่ออกจริงๆ

หลินซินเหยียนเม้มปาก ทนทุกข์ทรมานอยู่เงียบๆ

ตอนที่เธอกำลังจะทนไม่ไหวแล้วนั้น เหอรุ่ยเจ๋อก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว “เหยียนเหยียน ฉันมาตามหาเธอที่นี่ ไม่คิดเลยว่าจะเจอ——เธอไม่สบายเหรอ? ”

ในฐานะที่เป็นจิตแพทย์ เขาก็จะค่อนข้างสังเกตสภาพของร่างกายของมนุษย์อย่างละเอียด ถึงแม้ว่าหลินซินเหยียนจะพยายามอดทนไว้ แต่เขาก็สังเกตเห็นว่าเธอรู้สึกไม่สบาย

ตั้งแต่ที่แยกกับเธอวันนั้น เขาก็ไปที่บ้านของเธอเพื่อตามหาจวงจื่อจิ่น แล้วก็รู้เรื่องราวของหลินซินเหยียนทั้งหมดจากปากของจวงจื่อจิ่น รวมถึงเรื่องเด็กในท้องของเธอด้วยว่าเธอตั้งครรภ์ได้ยังไง

ในใจของเขามีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ แต่สรุปก็คือมันยากที่จะรับไหว

เธอต้องพบเจอกับความยากลำบากแบบนั้น ทำไมไม่มาหาเขา!?

เขาอยากจะมาหาเธอ แต่ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน ก็เลยมาที่ที่เจอกันเมื่อวานเพื่อเสี่ยงโชค แต่ไม่คิดเลยว่าจะหาเจอจริงๆ

ตอนนี้หลินซินเหยียนไม่สนใจอะไรแล้ว ความเจ็บปวดที่ท้องน้อยทำให้เธอรู้สึกตื่นตระหนก เธอคว้าแขนของเหอรุ่ยเจ๋อเอาไว้ “รบกวน พาฉันไปโรงพยาบาลหน่อย”

เหอรุ่ยเจ๋อมองไปที่ท้องน้อยของเธอ ตอนที่กำลังก้มตัวจะอุ้มเธอขึ้นมานั้น ก็มีแรงหนึ่งวางตรงไหล่ของเขาอย่างรุนแรง

เขาหันหน้าไป

แล้วก็เห็นว่าสีหน้าของจงจิ่งห้าวนั้นมืดมน “เธอคือภรรยาของฉัน”

น้ำเสียงไม่หนักไม่เบา แต่ว่าสามารถทำให้ตกใจกลัวได้เป็นอย่างมาก!

ราวกับว่าเป็นการเตือน ว่าเธอคือภรรยาของเขา คนอื่นห้ามแตะต้อง!

เหอรุ่ยเจ๋อยิ้ม แล้วก็เหน็บแนมว่า “พวกคุณคือสามีภรรยากันงั้นเหรอ? ”

ไม่รอให้จงจิ่งห้าวโต้ตอบ เขาก็พูดต่อ “พวกคุณก็แค่ทำธุรกิจร่วมกัน คุณไม่มีทางแต่งงานกับผู้หญิงที่มีลูกอยู่ในท้อง”

ดวงตาของจงจิ่งห้าวนั้นหรี่ลง ออร่าของความอันตรายเริ่มแผ่ออกมา “ถ้ายังงั้นเด็กคนนี้คือลูกของนายยังงั้นเหรอ? ”