กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่533 คนยังสามารถปลอมขึ้นมาได้เลย

เธอพยายามฝืนให้ตัวเองสงบลง ความใจร้อนไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆ ได้

พัสดุที่ส่งมาถึงเธอนั้น ไม่มีชื่อหรือที่อยู่ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้คนอื่นรู้ งั้นก็หมายความว่าคนที่ส่งมาให้เธอต้องมีเป้าหมายอะไรอย่างแน่นอน

แต่สำหรับเป้าหมายคืออะไรนั้น เธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

หรือบางทีอาจจะเป็นคนที่บาดหมางกับจงจิ่งห้าว? รู้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับจงจิ่งห้าว ก็เลยจงใจส่งมาให้เธอ?

เธอไม่สามารถดูได้เลย

เรื่องนี้เธอไม่สามารถเข้าใจได้ เธอคิดแล้วคิดอีกแล้วก็หาซองเอกสารที่ยังไม่ได้ใช้ ใส่รูปพวกนี้เข้าไปแล้วก็ปิดสนิท

ตอนที่เธอเดินออกไปฉินยากำลังรับแขกอยู่ในห้องรับแขก เธอก็ไม่ได้ไปรบกวน

ช่าวหยุนถือองุ่นเดินเข้ามา เขายิ้มและพูดกับหลินซินเหยียนว่า “วันนี้ฉันผ่านถังเซียน เก็บมาจากไร่องุ่นเลยนะ สดมาก เธอลองชิมดูสิ”

เพราะว่ามีเรื่องบางอย่างอยู่ในใจของหลินซินเหยียน เธอก็เลยไม่ได้รู้สึกอยากอาหาร แต่ว่าพอเผชิญหน้ากับความหวังดีของช่าวหยุน เธอก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณนะ”

“เห็นว่าฉันเป็นคนนอกหรือยังไงกัน ฉันไปหลังก่อนนะ” ช่าวหยุนถือตะกร้าเข้าไปด้านใน แล้วก็หยิบถาดองุ่นเขียวที่ล้างอย่างสะอาดออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ละเม็ดมันไม่ได้ใหญ่เท่าไหร่นัก ดูแพรวพราวและใสกิ๊ง เขาส่งให้เธอ “ลองชิมดูสิ”

หลินซินเหยียนเด็ดมา 1 เม็ด ปากของเธอไม่รับรู้รสชาติ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่รูปภาพพวกนั้น

เธอมองช่าวหยุน “นายว่า ถ้าเกิดว่ามีคนสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันเลย จะสามารถปรากฏตัวอยู่ในรูปเดียวกันได้ไหม？”

ช่าวหยุนคายหนังองุ่นในปากเขาออกมา แล้วก็มองเธอ “ทำไมจู่ๆ หามอะไรแบบนี้ล่ะ ？”

หลินซินเหยียนเชื่อใจจงจิ่งห้าว ในใจเธอยังมีความรู้สึกไม่แน่ใจ ตอนที่เห็นช่าวหยุนนั้น เธอก็อยากจะหาเหตุผลให้ตัวเองข้อนึง ปลอบตัวเองว่า รูปภาพนั้นมันอาจจะถูกตัดต่อขึ้นมาก็ได้

หลังจากนั้นเธอก็สามารถบอกตัวเองได้ว่า สิ่งที่เธอเห็นนั้นมันเป็นของปลอม เธอจะได้รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

เธอฉีกยิ้ม “ก็แค่ถามไปงั้นแหละ”

“ก็ต้องได้แน่นอนอยู่แล้วสิ ตอนนี้เทคโนโลยีพัฒนามาก มีอะไรที่ปลอมขึ้นมาไม่ได้บ้างล่ะ? ขนาดคนยังปลอมได้เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรูปเลย”สมัยนี้ผู้หญิงก็สามารถไปทำศัลยกรรมเปลี่ยนแปลงใบหน้าได้ คนที่งบน้อย ก็แต่งรูปใน App แล้วค่อยโพสต์ในหน้าไทม์ไลน์

ปลอมมาก

ระหว่างที่พูดอยู่นานเขาก็ชี้ไปที่องุ่น “องุ่นหวานขนาดนี้ทำไมเธอไม่กินล่ะ？”

“ฉันเพิ่งจะกินข้าวมาน่ะ ตอนนี้ก็เลยกินไม่ค่อยลง” เธอหาข้ออ้าง เพราะว่าเธอกินไม่ลงจริงๆ แต่ว่าพอได้ยินคำพูดของช่าวหยุนเธอก็รู้สึกดีขึ้นเยอะมาก

ช่าวหยุนก็ไม่ได้บังคับ “ก็ได้ รอให้เธออยากกินแล้วค่อยกินแล้วกัน ถ้าเกิดว่าถูกปากก็บอกฉันนะเดี๋ยวฉันจะไปเก็บให้อีก”

หลินซินเหยียนตอบว่าโอเค

“ที่โรงงานเป็นยังไงบ้าง？”เธอเปลี่ยนหัวข้อ

“พวกอุปกรณ์อยู่ในขั้นตอนการทดลองผลิตแล้ว ถ้าเกิดว่าไม่มีปัญหาก็สามารถเริ่มผลิตได้เลย แต่ว่าช่วงนี้รับออเดอร์อีกไม่ได้แล้วนะ อันก่อนๆ ก็ต้องใช้เวลาผลิตพักหนึ่งเลย” ช่าวหยุนทอดถอนใจอย่างใจหาย “นึกไม่ถึงเลยว่า เธอยังอายุน้อยแต่ว่าทำอะไรเป็นเยอะแยะเลย ผ้าแบบนี้มันมีอะไรดีขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมถึงมีคนต้องการเยอะขนาดนั้น”

“นายก็ต้องไม่คิดว่ามันดีอยู่แล้ว สิ่งนี้มันควรได้รับการชื่นชมจากคนที่รู้เรื่องธุรกิจดีเท่านั้น”หลังจากที่ฉินยาส่งแขกกลับแล้วก็เดินเข้ามา

สิ่งที่ช่าวหยุนไม่ชอบที่สุดก็คือการที่ฉินยาบอกว่าเขาเป็นคนมือสมัครเล่น

“เธอรู้เรื่องดีงั้นสิ” เขายัดองุ่นใส่ปากอีกเม็ดนึง

วันนี้ช่าวหยุนสวมใส่เสื้อยืดสีขาว คอเสื้อและปลายแขนเสื้อเหลือง สวมกางเกง SpongeBob สีเหลืองตัวใหญ่อยู่ด้านล่าง

ฉินยามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็เบะปาก

“สายตาของเธอหมายความว่ายังไงกัน？”ช่าวหยุนก้มหน้ามอง ก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกตินี่

“เปล่า ก็แค่รู้สึกว่านายแต่งตัวได้หล่อมาก”ฉินยารู้ว่าเขาชอบฟังอะไรแบบนี้ เขาก็มีสไตล์แบบนี้ งานอดิเรกแบบนี้ ชอบแต่งตัวเสื้อผ้าสีฉูดฉาด

พอเขาได้ยินฉินยาบอกว่าตัวเองหล่อ ก็ยืนตัวตรงขึ้นมาทันที

“อารอง ฉันออกแบบเสื้อผ้าให้นายบ้างดีไหม？” ฉินยาไม่ได้ถือว่าสนิทกับเขาเท่าไหร่นะ แต่ว่าเขาค่อนข้างจะสนิทกับหลินซินเหยียน ไม่ว่าเขาจะแต่งตัวชุดขนาดไหน แต่ว่าอายุก็มากกว่า จะให้เรียกแค่ชื่อของเขาก็ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ ก็เลยเรียกเขาเหมือนกับหลินซินเหยียน

แต่ว่าการได้อยู่ร่วมกันตลอด 2 เดือนนี้ ได้ร่วมงานกัน ก็เกิดมิตรภาพขึ้น

เขาดูไม่จริงจัง แต่ว่าที่จริงแล้วเวลาทำอะไรดูเชื่อถือได้มาก นอกจากชอบให้คนอื่นชมว่าเขายังวัยรุ่นเราก็หล่อเหลา ก็ไม่ได้มีข้อบกพร่องอะไร

แต่ว่า เขายังมีข้อบกพร่องข้อนึง ก็คือชอบใส่เสื้อผ้าสีฉูดฉาด แล้วก็รู้สึกว่าเสื้อผ้าสีฉูดฉาดจะทำให้เขาดูวัยรุ่น เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ทำให้พูดไม่ออกที่สุดแล้ว

“ได้สิ เธอน่าจะมองออกว่าฉันชอบแบบไหน ก็ออกแบบตามสไตล์ที่ฉันชอบแล้วกัน”ช่าวหยุนยิ้มพร้อมกับขยับเข้ามา “เธอว่า ฉันมีรสนิยมสูงมากเลยใช่ไหมล่ะ？”

ฉินยา，“……”

หลินซินเหยียนที่อยู่ด้านข้างนั้นตนมองไม่ได้อีกต่อไป นี่มันเรียกว่ารสนิยมได้ด้วยเหรอ?

“นี่มันไม่ได้เรียกว่ารสนิยมด้วยซ้ำ มันเรียกว่างานอดิเรก”ฉินยาแก้ไขให้ถูกต้อง

ถ้าเกิดว่านี่คือรสนิยม โลกนี้ก็จะยุ่งวุ่นวายมาก

โลกทั้งใบเต็มไปด้วยสีสันเต็มไปหมด

“งานอดิเรกก็ได้นิ”ยังไงเขาก็ชอบอยู่ดี

“โอเค ฉันยังมีธุระอื่นอีกไปก่อนนะ” ช่าวหยุนคือคนที่ยุ่งที่สุดคนหนึ่ง ด้านหนึ่งก็ต้องดูแลบริษัท อีกด้านนึงก็ยังต้องคอยช่วยเหลือหลินซินเหยียน

หลังจากที่ช่าวหยุนไปแล้ว ฉินยาถึงได้กล้าพูดขึ้นมา “ในซองพัสดุเมื่อกี้คืออะไรกัน ฉันเห็นว่าเธอเหมือน……”

“เสี่ยวยา”เธอยังไม่ทันจะพูดจบ ก็ถูกหลินซินเหยียนตัดบท “ช่วยส่งอันนี้ให้จงจิ่งห้าวหน่อย”

ฉินยามองเธอ ไม่ได้ยื่นมือไปรับทันที รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่อยู่ดีๆ เธอก็พูดถึงจงจิ่งห้าว

“เธอน่าจะติดต่อกับเขาใช่ไหม？”ตอนที่หลินซินเหยียนเห็นจงจิ่งห้าวนั้น ก็เข้าใจเรื่องหลายๆ เรื่องอย่างชัดเจน

ฉินยาโกหกว่าพาลูกทั้งสองคนไปกินปลานึ่ง แต่ที่จริงแล้วไปกินอาหารฝรั่ง น่าจะไปเจอเขาแหละ

ไม่อย่างนั้นก็ไม่ได้มีความจำเป็นอะไรที่ต้องโกหกเรื่องนี้เลย

วจงจิ่งห้าวน่าจะไม่อยากปรากฏตัว ก็เลยให้ฉินยาแอบพาลูกทั้งสองคนไปเจอเขา

ส่วนทำไมเขาถึงให้ซูจ้านออกหน้าแทน เธอก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ บางทีอาจจะเพราะว่าการแอบเจอกันกับลูกๆ ทั้งสองคนยังไม่สามารถตอบสนองความคิดถึงที่เขามีต่อพวกเขาได้ ก็เลยอยากจะพาลูกๆ ไปที่เมืองBสักพักหนึ่ง

ฉินยาสูดหายใจเข้าลึกๆ ยื่นมือไปรับมา ซูจ้านก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ถ้าหลินซินเหยียนยังไม่รู้อะไรอีกก็ถือว่าแปลก

“เขาส่งมาให้เธอเหรอ？”ฉินยารู้สึกประหลาดใจ เพราะว่าตอนที่หลินซินเหยียนเห็นสิ่งดีนั้นสิมาเธอก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

“เปล่า เธอแค่ให้เขาก็พอแล้ว ถ้าเกิดว่าเขาถาม เธอก็บอกว่ามีคนอื่นส่งมาให้ฉัน ไม่มีชื่อกับที่อยู่ ฉันคิดว่าเขาน่าจะรู้ว่าใครเป็นคนทำ”ยังไงมันก็เห็นได้ชัดเจนอยู่แล้วว่า มันคือการพุ่งเป้าหมายมาที่เขา

ฉินยาตอบ “งั้นเดี๋ยวฉันจะติดต่อเขา”

“วันนี้ฉันเลิกงานก่อนนะ” เธอรู้สึกอยากหลีกเลี่ยงแบบแปลกประหลาด น่าจะเพราะว่าได้ยินข่าวที่เกี่ยวกับเขา

ตอนนี้เธออยากจะอยู่เงียบๆเป็นอย่างมาก ต่อให้อยู่ที่นี่ไปเธอก็ไม่มีอารมณ์จะทำงาน ในหัวเธอตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ถึงแม้จะรู้ว่ามันอาจจะเป็นของปลอม แต่ว่ามันก็กระทบต่ออารมณ์ของเธอเป็นอย่างมาก

ฉินยาตอบว่าโอเค เธอมองออกว่าอารมณ์ของหลินซินเหยียนได้รับผลกระทบจากอะไรบางอย่าง

เธอก้มหน้ามองซองเอกสารในมือของตัวเอง แล้วก็โทรหาจงจิ่งห้าว

ตอนนี้จงจิ่งห้าวเพิ่งจะพาลูกทั้งสองคนมาถึงไป๋เฉิง เพราะเห็นว่าฉินยาโทรมา เขาก็รับสายในทันที