กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่591 ความเมตตาจะทำให้ดูสวยงาม

ไป๋ยิ่นหนิงไม่มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ในใจก็พอจะเดาได้ว่าคุณนายโจวต้องใช้เล่ห์กลกับโจวฉุนฉุนแน่นอน ไม่อย่างนั้นไม่มีทางหาเจอได้หรอก

เขาอยากช่วยหลินซินเหยียนนั้นจริงๆ แต่ไม่ได้อยากให้เธอมาตอบแทนอะไร ตอนนี้คุณนายโจวไปหาเธอ ก็ไม่รู้ว่าจะทำให้เธอเดือดร้อนอะไรหรือเปล่า

คนที่ตกที่นั่งลำบากเป็นเขาแท้ๆ แต่ในใจกลับเป็นห่วงหลินซินเหยียน กลัวว่าจะทำให้เขาเดือดร้อน กลัวว่าคุณนายโจวจะสังเกตเห็นเงื่อนงำอะไร

“คุณลองบอกมาซิ ว่าทำไมคุณต้องซ่อนพี่สี่เอาไว้ด้วย？” กู้เป่ยไม่รู้ที่มาระหว่างพวกไป๋ยิ่นหนิงกับหลินซินเหยียนแล้วก็จงจิ่งห้าวเลย

รู้เพียงว่าเขาเป็นสามีของพี่สาว มีชื่ออยู่บ้างในไป๋เฉิงเล็กๆ แห่งนั้น นอกนั้นก็ไม่ได้รู้อะไรมาก

พอจะมีชื่อในไป๋เฉิงบ้าง แต่ในเมืองBนั้น เขาไม่มีคนมองเลยแม้แต่น้อย！ดังนั้นกู้เป่ยเลยไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ ถึงได้จับโดยพลัน

“ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่ได้ซ่อน แต่เขาหายไปเอง ฉันจะทำอะไรได้เล่า？” ไป๋ยิ่นหนิงโกหกหน้าตาย ท่าทีหน้าตายนั้น เหมือนกับพูดความจริงเลยล่ะ

กู้เป่ยพึมพำเสียงเย็นชา “หรือว่าเขาลงจากรถหนีไปเองนั้นเหรอ？”

“ก็เป็นไปได้”

“ตอแหลจริงๆ เลยนะ เขาบ้าหรือไง？รู้ทั้งรู้ว่ามีคนอยากจับเขา แต่ยังหนีไปมางั้นเหรอ？”

ไป๋ยิ่นหนิงเองก็ไม่ได้หงุดหงิดใจ ยังคงแถต่อไปอย่างสงบนิ่ง “มันก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ไม่แน่ว่าสมองของเขาอาจจะเน่าไปแล้วงั้นเหรอ？”

กู้เป่ยถือถ้วยน้ำชาเอาไว้ด้วยความโกรธ พลางอยากจะบีบจนแตกคามือไป เขาจ้องไป๋ยิ่นหนิงด้วยความโหดร้าย อยู่นานก่อนจะพูดออกมา “คุณเองก็อย่าปากแข็งให้มาก แม่ภรรยาของคุณกำลังจะเอามาส่งถึงที่แล้ว เขาหนีไปเองหรือเปล่านั้น เขารู้ดีกว่าใคร”

ไป๋ยิ่นหนิงยังคงมีสีหน้าเปลี่ยนไป “ถึงเขาจะบอกว่าฉันทำให้เขาหายไปแต่ว่าเขามีหลักฐานไหมล่ะ？จะว่าไป ถ้าเขาบอกว่าฉันไม่ได้ทิ้งเขาไว้ ก็หมายความว่าฉันไม่ได้ทำเขาหายไปจริงๆ งั้นเหรอ？”

“คุณเล่นลิ้นให้มันน้อยๆ หน่อยนะ！” กู้เป่ยไม่อยากจะคุยกับไป๋ยิ่นหนิงแล้ว ชายคนนี้เล่นลิ้นไปมา มันเป็นเหตุผลของเขาทั้งนั้น

“ฉันจะต้องสืบให้รู้ให้ได้！” กู้เป่ยโกรธเป็นอย่างมาก

“ประธานกู้อยากจะสืบอะไรก็สืบไป แต่ คุณจับฉันมาแบบนี้ ไม่ได้เห็นพี่สาวคุณอยู่ในสายตาเลยจริงๆ”

“ฉันให้เธอช่วยก็เพราะเห็นแก่เธอ อีกอย่างก็ไม่ได้ช่วยฉัน แถมยังทำคนหายไปอีก ถ้าเกิดไปตกอยู่ในมือของจงจิ่งห้าว ฉันกับเธอไม่จบเห่เลยเหรอ！” กู้เป่ยนั้นถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน ลูกติดของท่านปู่กู้นั้น รักมากจนขนาดที่ว่าริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม อยากได้อะไรก็ได้มาตั้งแต่เด็กๆ เลี้ยงจนติดนิสัยมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ไม่สนใจใครและไม่รู้ซึ้งถึงอะไรเลย

สำหรับเขาการที่เขาสามารถใช้ใครได้ก็หมายถึงการไว้หน้าแล้ว

ไป๋ยิ่นหนิงยิ้ม “พวกเรามาพนันกันไหม”

“พนันอะไร？” กู้เป่ยปรายตามองเขา

ไป๋ยิ่นหนิงค่อยๆ พูดอย่างไม่รีบร้อน “พนันว่าสุดท้ายคุณกับจงจิ่งห้าวใครจะชนะ”

“ก็ต้องเป็นฉันสิ” กู้เป่ยมั่นใจเป็นอย่างมาก “ครั้งก่อนเขาทำอะไรฉันไม่ได้ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน จนถึงตอนนี้เขายังช่วยพี่สี่ออกมาไม่ได้เลยไม่ใช่เหรอ？เขามีใครล่ะ？เสิ่นเผยซวนคนเดียวที่ยังเป็นแค่ผู้ช่วย จะมีอำนาจอะไรมากมาย？ส่วนอีกคนที่เป็นทนาย ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร เขาแต่มีเงินเยอะเท่านั้น แต่ฉันไม่ใช่ แค่พี่สาวหลายๆ คนของฉัน สามีต่างเป็นคนมีหน้ามีตา ท่านปู่ของฉันก็อยู่บนตำแหน่งใหญ่ ไนต์คลับที่ถนนจงซินน่ะเห็นหรือยัง？

ด้านนอกจะตรวจเข้มแค่ไหน แต่ธุรกิจแบบฉันน่ะ ใครจะกล้าปิด？ใครจะกล้าตรวจสอบ？”

ไป๋ยิ่นหนิงฟังเขาพูดอย่างใจเย็น เมื่อพูดจบ จากนั้นก็ยิ้มเบาๆ พลางพูด “ฉันพนันว่าจงจิ่งห้าวชนะ”

กู้เป่ย &*……%？？？

“คุณว่าอย่างไรนะ？” เขาคิดว่าเพ้อฝันไปเอง

“จงจิ่งห้าวมีอะไรดี？คุณพนันว่าเขาจะชนะ หรือคุณกลัวว่าจะไม่รู้ว่าใครมีอิทธิพลในเมืองBงั้นเหรอ？”

“แพ้ชนะขึ้นอยู่กับอิทธิพลเหรอ？” ไป๋ยิ่นหนิงถามกลับ

กู้เป่ยยิ้มเยาะพลางพิงโซฟาและ คิดว่าไป๋ยิ่นหนิงกำลังพูดเรื่องโง่ๆ “ถ้าไม่ได้ขึ้นอยู่กับอิทธิพลแล้วขึ้นอยู่กับอะไรล่ะ？หรือว่ามัดรวมกันมาต่อยตีงั้นเหรอ？”

ไป๋ยิ่นหนิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไร กู้เป่ยนั้นได้เปรียบ สติปัญญาของเขาทำให้คนร้อนใจ สิ่งที่เกินความคาดหมายนั้นคือเขาไม่รู้จักการซื้อใจคน

อันที่จริงกู้เป่ยไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักการมัดใจคน เพียงแต่เขาเมินคนที่สนิทมากที่สุดไป

เขาทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้พี่สี่ไป เพราะกลัวว่าจะปวดใจกับการเสียคนของเขาไป แถมยังไม่ได้สนิทสนมกับคุณนายโจวมากด้วย นั่นก็เพราะเขาคิดว่า พี่สาวเป็นญาติเขา ไม่ต้องไปปกป้อง เธอก็ช่วยตัวเองได้

แต่เขาคิดผิดแล้ว คนเราก็เหมือนกัน คุณทำไม่ดีกับคนอื่น แต่อยากให้คนอื่นมาทำดีด้วยงั้นเหรอ？

ทำดีด้วยแต่ไม่แสดงออกงั้นเหรอ？

คนเรานั้นมีหัวใจ เพียงแค่คุณจริงใจกับคนที่ถูกต้อง เขาถึงจะจริงใจกับคุณแต่กู้เป่ยนั้นดันเมินจุดนี้ไป

พูดให้ถูก เขาเมินญาติคนสนิทไปหมด เขารู้จักการดึงลูกน้องเข้าหา แต่กลับไม่สามารถทำแบบนั้นกับญาติคนสนิทได้ อาจจะเป็นเพราะเขาชินไปว่าญาตินั้นไม่ต้องการการปกป้อง เพียงแค่เขาสามารถใช้ญาติๆ ได้ก็จะมาช่วยเขาด้วยตัวเอง เรื่องของจิตใจแบบนี้อาจจะขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมในชีวิตของเขาก็ได้

ถึงอย่างไรก็โตมากับการผูกติดงั้นเหรอ

ทางอีกฝั่ง คุณนายโจวรู้ว่ากู้เป่ยมีบ้านพักอยู่บริเวณวงเวียนที่สอง ครั้งก่อนที่ฉลองวันเกิดของท่านปู่กู้ หลังจากที่ฉลองงานเลี้ยงที่คฤหาสน์เสร็จ ลูกสาวหลายคนก็กินข้าวเย็นกับท่านปู่กู้ที่บ้านพักตากอากาศนั้นต่อ

เธอบอกที่อยู่กับคนขับรถไป จากนั้นคนขับรถก็หัดพวงมาลัยก่อนจะตรงไปในเมือง

ระหว่างทางนั้นโจวฉุนฉุนไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรในใจ คุณนายโจวคิดว่าเธอเป็นห่วงไป๋ยิ่นหนิงเลยปลอบ “ไม่ต้องกังวล เพียงแค่พวกเราช่วยคนออกมาแล้ว ยิ่นหนิงก็จะกลับมาอย่างปลอดภัย”

โจวฉุนฉุนไม่ได้พูดอะไร ในใจก็คิดถึงคำพูดของหลินซินเหยียน ชายคนนี้ทำให้คนอื่นเจ็บปวด ก็ควรจะได้รับโทษ แต่กลับปล่อยออกไป ทำให้เธอคิดว่ามันไม่ยุติธรรม

“แม่พ่อบอกกับฉันประจำ เพียงแค่มีเมตตาก็จะดูดีขึ้นมาก และจะมีคนชอบ แต่ทำไมยังมีคนเลวอยู่ล่ะ？หรือพ่อของพวกเขาไม่สอนให้พวกเขามีเมตตางั้นเหรอ？”