กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม - บทที่997 อย่ามาบิ้วหน่อยเลย

จวงเจียเหวินก็มองไปที่ชามผลไม้ จากนั้นก็ค่อยๆ มองเธอ เมื่อเห็นว่าเธอกำลังตั้งใจมองไปที่จอคอม ก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา เขาฉีกแอปเปีลออกมาชิ้นหนึ่งแล้วหนีบ
เข้าไปในปากครึ่งชิ้น จากนั้นก็ยื่นไปทางเสิ่นซินเหยา
แล้วส่งเสียงออกมาจากลำคอว่า” ให้ ”
เสิ่นซินหยาที่ปิดสี่หน้าต่างแชทบนหน้าจอเรียบร้อยแล้ว จังหวะที่หันไปเป็นเพราะว่าจวงเจียเหวินอยู่ใล้กินไป แก้มเลยแฉลบผ่านแอปเปีล จากนั้นก็เห็นจวงเจียเหวินกำลังใช้
ปากคาบแปเปิ้ลไว้อยู่ วินาทีนั้นหน้าของทั้งสองใกล้กันมาก แค่เธออ้าปากไม่จำเป็นต้องขยับตัวไปข้างหน้าก็สามารถกัดแอปเปิลได้
เธอขมวดคิ้วอยู่ แต่แบบนั้นไม่ได้แสดงท่าทีอะไร
จวงเจียเหวินเอื้อมมือไปเกี่ยวศีรษะของเธอไว้ แล้วส่งแปเปิ้ลให้กับเสิ่นซินเหยาแบบปากต่อปาก
ครึ่งที่เขากัดอยู่ในปากนั้นอยู่นานจนอุ่น เสิ่นซินเหยาทำยึกยักไม่ยอม ” น้ำลายคุณคงเคลือบเต็มแอปเปีลหมดแล้ว ”
” ผมไม่ได้สกปรกสักหน่อย ” จวงเจียเหวินหัวเราะแล้วถาม ” อร่อยไหม?”
เสิ่นซินเหยาไม่ได้สนใจเขา แต่เคี้ยวแปเปีลไปแล้วให้เขามองจอไปด้วย ” ฉันต้องเอาเรื่องนี้รายงานให้บริษัทซะแล้ว คุณดูสิบัญชีนี้ที่ชื่อว่าฉันคือราชินี เธอคุยกับผู้ชายสี่คนใน
เวลาเดียวกัน แถมสถานะอาชีพก็ไม่เหมือนกันอีกต่างหาก ทั้งเป็นภรรยาของพ่อค้าร่ำรวย พยาบาล แอร์โฮสเตส ไหนจะยังเป็นหัวหน้าอีก”
เธอชี้นิ้วไปที่หน้าจอตรงหน้าต่งสนทนา ” พวกเขาแลกรูปกัน ไม่รู้ว่าเธอไปเอารูปผู้หญิงสวยๆ จากไหนมาใช้ ส่งออกไปแล้วบอกว่าเป็นตัวเอง คงจะเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามหล่อ ก็
เลยบอกเขาไปว่าตัวเองเป็นหัวหน้า ฉันล่ะกลุ้มใจจริงๆ รู้จักบทสนทนาของพวกเขาแล้ว เหมือนอีกฝั่งจะเชื่อใจด้วย”
” ไม่แน่ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นหัวหน้าจริงๆ ก็ได้ ”
เสิ่นชินเหยาเหอะเสียงเย็น ” ถ้าเป็นหัวหน้าจริง จะเอาเวลาจากไหนมาคุยกับผู้ชายพร้อมกันสี่คน? แล้วสถานะยังไม่เหมือนกันอีก ถ้าตามที่ฉันว่า ผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นพวกผู้หญิง
กระจอกแน่ ”
จวงเจียเหวินมองหน้าเสิ่นซินเหยา ” แล้คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเธอเป็นผู้หญิง? ไม่แน่อาจจะเป็นผู้ชายได้ แต่แค่ล็อกอินเป็นผู้หญิง และอาจจะไม่ใช่แม้แต่ผู้หญิงกระจอกที่คุณว่า
ก็ได้นะ”
เสิ่นซินเหยา”
เธอไม่มีกำลังแม้แต่จะต่อต้าน เพราะสิ่งที่จวงเจียเหวินพูดก็มีเหตุผล
” คุณว่าเขาเป็นมิจฉาชีพหรือเปล่า เขาอยากจะได้อะไรจากคนอื่นล่ะ? ? ” เสิ่นซินเหยาเดา
” คุณเขียนป็นแผนไว้สิ ว่าจะทำป็นระบบป้องกันการถูกลอก จดีที่สุดถ้าในระบบไม่ต้องมีเลขโอนเงิน ไม่อนุญาตให้คุยกันเรื่องเงินทอง ถึงจะทำเป็นแพลตฟอร์มสนทนา พวก
คุณก็ต้องให้เป็นส่วนตัวที่สุด จนไม่แสดงสถานะที่แท้จริง ตอนที่ลงทะเบียนสร้างบัญชี ก็ให้ใช้สามวิธีนี้ อาจจะเป็นเบอร์โทรศัพท์ วีแซท หรือQ0 ถ้าผ่านการเข้าระบบพวกนี้ก็สามารถลง
ทะเบียนผู้ใช้ได้ ที่นี้ก็จะได้ตัวตนจริงๆ แล้ว ”
เสิ่นซินเหยาฉีดแอปเปีลออกมาอีกชิ้นแล้วยื่นไปที่ปากของจวงเจียเหวิน แล้วพูดว่า ” คุณช่วยฉันเขียนหน่อยสิ ”
” ใช้แอปเปิ้ลชิ้นเดียวมาติดสินบนผมเนี่ยนะ? ” จวงเจียเหวินไม่ยอมอ้าปาก
เสิ่นซินเหยาก็เลยกินเอง ” ตัวฉันแทบจะเป็นของคุณอยู่แล้ว จะมีอะไรที่ทำสามารถให้คุณได้อีกล่ะ? ”
จวงเจียเหวินอดไม่ได้ที่จะเอ็นดู จึงคว้าคอมพิวเตอร์ของเธอหันไปทางเขา แล้วนั่งลงช่วยเธอเขียนแผนแนะนำโปรแกรม
เช่นระหว่างการที่เธอใช้APPนี้ พบปัญหาอะไรบ้าง
สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเรื่องปอกกล้วยเข้าปากทั้งนั้น
ไม่กี่นาทีก็จัดการเขียนจนเสร็จสรรพ
จากนั้นเขาก็หันหน้ามามองเสิ่นซินเหยา และทำหน้าจริงจังเล็กน้อย ” เหยาเหยาคุณชอบงานนี้ไหม? ”
เสิ่นซินเหยามองหน้าเขา ในใจก็รู้ว่าคำถามของเขาหมายถึงอะไร ” ชอบสิ แต่หลังจากที่ฉันแต่งงานกับคุณแล้ว ฉันจะลาออกล่ะ ”
เธอพูดอย่างจริงจัง ” ตอนนี้โปรแกรมได้เปิดใช้แล้ว ก็จะค่อนข้างว่าง ก่อนหน้านี้ช่วงที่เปิดตัว ก็จะโอทีบ่อย คุณก็รู้ ว่าตอนนั้นเลิกงานดึกมากแค่ไหน แต่ฉันว่าตั้งแต่โปรแกรม
เปิดตัวแล้ว ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ก็ต้องมีโครงการใหม่เกิดขึ้นอยู่ดี ฉันก็จะวนทำงานแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันก็จะมีช่วงเวลาหนึ่งที่ยุ่งมากๆ พอได้พักไม่กี่วันก็กลับมายุ่ง
อีก
แต่ฉันรู้ คุณยุ่งยิ่งกว่า ฉันรู้เลยว่าหลังจากเราแต่งงานไปก็คงจะยุ่งมากขนาดไหน แล้วก็คงไม่มีใครดูแลเรื่องในบ้น ตอนนี้สุขภาพของคุณปู่เล็กก็ไม่ค่อยดี โรงงานทอผ้าคุณ
อาจจะได้รับช่วงต่อ เมื่อถึงเวลานั้นคุณก็จะต้องยิ่งยุ่งไปมากกว่าเดิม ฉันอยากดูแลชีวิตของคุณ ก็คงทำได้แค่ต้องยอมปล่อยงานที่ตัวเองทำอยู่ทิ้งไป คุณจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง
จวงเจียเหวินคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะคิดเยอะแบบนี้ ถึงแม่เขาจะเพิ่งถามเธอ แต่ก็คิดไปจนถึงหลังแต่งงานแล้ว เขาไม่อยากให้ทั้งสองยุ่งแต่กับงาน
ไม่นึกเลยว่าเธอใจคิดเอาไว้แล้ว และเลือกที่จะทิ้งงานของตัวเอง
เขารู้สึกซึ้งใจเป็นอย่างมาก
และดึงเธอเข้ามากอด
” คุณอายุยังน้อย ถ้าไม่ทำงานก็จะหลุดออกจากวงสั่งคมน่ะสิ ”
เสิ่นซินเหยาซบเข้าไปที่อกของเขา ” คุณก็ไม่ได้แบกรับทุกอย่างไว้ตั้แต่ยังหนุ่มหรอกหรือไง? การที่ฉันแต่งงานกับคุณ แล้วสามารถดูแลครอบครัวของคุณได้ และทำให้คุณ
จดจ่ออยู่กับการทำงาน นี่คือหน้าที่ของฉัน อีกอย่างสิ่งที่คนแบกรับไว้มันหนักกว่าฉันเยอะ คุณปู่ช่าวตั้งซื่อนี้ให้คุณ ก็พอจะรู้แล้วว่า คุณไม่เหมือนกับพี่ชายและพี่สาวของคุณ”
เธอเงยหน้าขึ้น ” ฉันอยากให้คุณกลับบ้านมาทุกวัน แล้วเห็นว่าฉันทำกับข้าวรอคุณอยู่ที่บ้าน”
จวงเจียเหวินไม่พูดอะไรสักคำ แต่แค่กอดเธอไว้อย่างนั้น
ขอบคุณที่เธอพยายามเข้าใจเขา ขอบคุณที่เธอยอมสละตัวเองเพื่อเขาเช่นกัน
” ขอบคุณนะ ”
“ในอนาคตเราต้องอยู่ร่วมกันไปทั้งชีวิต ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก ” เสิ่นซินเหยายิ้มให้เขา ” อย่ามาบี้วหน่อยเลย นี่ไม่ใช่นิสัยของคุณนะ”
จวงเจียเหวินยิ้มตาหยี และก้มลงไปจูบหน้าผากของเธอ ” ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวั่ง ”
” ฉันเชื่อคุณค่ะ ” เสิ่นซินเหยายิ้มตาหยีช่นกัน แล้วก็นึกได้ถึงเรื่องที่ห้าง ” วันนี้ฉันกับพี่ไปเดินห้างกัน เหมือนกับว่าฉันจะเห็นเจียงโม่หานด้วยล่ะ ”