กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1087
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1087
เมื่อเอเลนเริ่มล้อทุกคนเรื่องทัณฑสถานอีกครั้ง แฮโรลด์ก็รู้สึกรำคาญขึ้นมาจึงพูดว่า “เอเลน ทำไมตอนนี้แกถึงไม่มองหน้าตาทุเรศ ๆ ของตัวเองบ้างล่ะ นี่แกเสียฟันหน้าไปสองซี่แล้วนะ พูดก็ไม่ชัดเพราะฟันแกหลอนี่ไง ทำไมถึงยังลอยหน้าลอยตาอวดอยู่ได้?”
เมื่อเอเลนได้ยินว่าแฮโรลด์บังอาจล้อเลียนเรื่องฟันหน้าที่หายไปสองซี่ของเธอ เธอก็โกรธควันออกหูทันที
เธอไม่กล้าแม้แต่จะส่องกระจกในช่วงหลายวันที่ผ่านมาหลังจากที่กลับมาแล้ว เพราะเธอดูน่าเกลียดจริง ๆ หลังสูญเสียฟันหน้าสองซี่ไป
อย่างไรก็ตาม มันไม่สะดวกเท่าไหร่กับการไปหาหมอฟัน บางครั้ง คุณต้องไป ๆ มา ๆ หาหมอฟันหลายต่อหลายครั้งเพื่อที่จะอุดฟัน ยิ่งไปกว่านั้น เอเลนสูญเสียฟันไปแล้วหลายซี่ และหมอฟันก็ต้องเริ่มทุกอย่างจากศูนย์กันเลยทีเดียว
แคลร์ต้องการใช้เงินบางส่วนเพื่อทำรากฟันเทียมให้เอเลน แต่มันก็ยากลำบากมากที่จะเคลื่อนไหวตอนนี้เนื่องจากขาที่หักของเธอ ดังนั้น พวกเขาจึงไม่อยากให้เธอต้องทรมานทางกายมากนักและวางแผนที่จะรอจนกว่าขาที่หักจะหายดีเสียก่อน แล้วค่อยไปหาหมอฟันเพื่อทำรากฟันเทียม
เอเลนยังไม่สนใจที่จะออกไปข้างนอกเลยก็เพราะการสูญเสียฟันหน้าทั้งสองซี่ไป ถ้าหากเธอออกไป เธอก็จะสูญเสียภาพลักษณ์ทั้งหมดที่มีเพราะหน้าตาของเธอแน่ ๆ
แฮโรลด์ยังจะกล้าหยิบเรื่องฟันขึ้นมาล้อเธออีกหรือ?! แล้วเธอจะทนไหวได้อย่างไร!
เอเลนรีบว่าทันที “แฮโรลด์ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังเป็นป้ารองของแกนะ แกไม่กลัวกรรมตามสนองหรือไง? ถ้าแกพูดกับฉันด้วยมารยาทแบบนี้”
แฮโรลด์พูดอย่างดูถูก “แกเป็นป้ารองประเภทไหนกัน? ดูสภาพทุเรศ ๆ ของตัวเองสิ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนน่าเกลียดยิ่งไปกว่าแกเลย พอเสียฟันหน้าสองซี่ไปแล้ว ทำไมแกถึงไม่รีบไปทำรากฟันเทียมเสียล่ะ? นี่แกคิดจะไปแสดงหนังเป็นยายแก่หรือไง?”
สิ่งสุดท้ายที่เอเลนอยากจะนึกถึงก็คือรูปลักษณ์ของหญิงชราในละครตลกล้อเลียน ซึ่งนำแสดงโดยบิล เมอร์เรย์และเบ็ตตี้ ไวท์ นั่นเป็นเพราะตอนนี้ เธอดูเหมือนหญิงชราในเรื่องราวกับแกะจริง ๆ เอเลนยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ยินคำพูดของแฮโรลด์
เธอจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากกระเป๋า ก่อนจะกัดฟันกรอดและสบถออกมา “คอยดูนะ ฉันจะโทรหาตำรวจเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะแจ้งความว่าพวกแกบุกรุกเข้ามาในบ้านฉัน พวกแกไม่ยอมกลับเนื้อกลับตัวและยังทำผิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ ด้วย! คราวนี้พวกแกจะต้องถูกขังนานกว่าเดิมแน่!”
คุณท่านวิลสันยิ้มหยันและพูดอย่างเยาะเย้ย “เอเลน แกคิดจริง ๆ หรือว่าแกคือคนเดียวในโลกที่สามารถซื้อวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้น่ะ?”
เอเลนหัวเราะอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า “แน่นอนสิ! พวกน่าสมเพชอย่างพวกแกจะมีปัญญาอยู่ที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกหรือเหยียดคนอย่างพวกแกหรอกนะ แต่ถ้ายายแก่อย่างแกสามารถเข้ามาอาศัยอยู่ที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้แล้วล่ะก็ ฉันจะบิดหัวตัวเองออก แล้วส่งให้พวกแกเตะเล่นเป็นลูกบอลเลย!”
คุณท่านวิลสันหัวเราะร่วนก่อนจะตอบ “แหม เอเลน!แกนี่ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ อย่าคิดว่าฉันเป็นแค่เพียงยายแก่สิ วันนี้ฉันอยากจะลองเตะหัวแกเล่นจัง ว่ามันจะดีหรือเปล่า!”
หลังจากนั้น คุณท่านวิลสันก็หยิบกุญแจอันสวยงามปราณีตออกมา แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจ “ฉันจะบอกอะไรให้นะ เอเลน จากนี้ไป วิลล่า A04 แห่งธอมป์สัน เฟิร์สคือวิลล่าของฉัน นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ครอบครัวของเราสองคนจะเป็นเพื่อนบ้านกันนะจ้ะ!”
“ตอแหลน่ะสิ!” เอเลนตอบอย่างดูแคลน “แกนี่เก่งเรื่องขี้คุยจริง ๆ เลยนะ ยายแก่! หาเงินซื้อข้าวกินแกยังทำไม่ได้เลย แล้วนี่แกบอกฉันว่าซื้อวิลล่า A04 ที่ธอมป์สัน เฟิร์สหรือ? แกทำได้อย่างไรล่ะ? หรือแกขายเวนดี้ให้คนรวย ๆ อีกแล่ว แต่เอ๊ะ…คนรวยที่ไหนล่ะ จะยอมจ่ายเงินแพง ๆ ให้คนหน้าตาอย่างเวนดี้?”
เมื่อเวนดี้ได้ยิน เธอก็ชี้เอเลนและพูดอย่างเกรี้ยวกราด “นังเอเลน อีบ้า แกพูดถึงใครกัน?”
“แน่นอน ก็ต้องพูดถึงแกน่ะสิ!” เอเลนตอบอย่างไม่แยแส “ฉันไม่รู้จักคนอื่นที่ออกไปเที่ยวกับผู้ชายแก่ ๆ ที่แก่กว่าพ่อของตัวเองอีกแล้วนี่ แกกล้ามาหาและตะคอกใส่ฉันวันนี้ แกคิดว่าแกเป็นใครกันยะ?”
เป็นธรรมดาที่เวนดี้จะรู้สึกโมโหเมื่อเอเลนหยิบเรื่องน่าอับอายและไร้ยางอายที่เธอเคยทำขึ้นมาพูด เธอกำลังจะเข้าไปเผชิญหน้ากับเอเลนเพื่อสู้กันให้รู้ดำรู้แดง แต่คุณท่านวิลสันกลับคว้าข้อมือของเธอไว้ และพูดอย่างนุ่มนวล “เวนดี้ อย่าไปเถียงกับคนทุพลภาพอย่างนี้เลย หล่อนก็น่าสมเพชพอแล้ว จะเถียงกับหล่อนไปทำไมอีก?”
พอพูดเสร็จ คุณท่านวิลสันก็เรียกคนทั้งสี่ “ไปกันเถอะ พวกเราต้องเข้าข้างในและทำความสะอาดวิลล่าของเรา ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเถียงกับคนไร้ค่าแบบนี้หรอก?”
พวกที่เหลือต่างก็เหลือบมองเท้าของเอเลนทีละคน ๆ ก่อนจะเดินผ่านเธอไปพร้อมความเย่อหยิ่งบนใบหน้า
เอเลนยังคงไม่เชื่อว่าพวกเขาจะสามารถซื้อวิลล่าในธอมป์สัน เฟิร์สได้ ดังนั้น เธอจึงก่นด่าตามหลังไป “พวกแกนี่ช่างน่าประทับใจจริง ๆ ชอบทำตัวเป็นพวกสวมรอยอยู่ตลอด จะทำไปเพื่ออะไร เดี๋ยวอีกสักพัก รปภ. ก็ต้องมาไล่พวกแกออกไปอยู่ดี!”
ฮันนาห์หมุนตัวกลับมา ก่อนจะจ้องเอเลนเขม็งแล้วพูดอย่างเย็นชา “เอเลน อย่าลืมนะว่าเราสองคนยังมีเรื่องที่ยังไม่ได้สะสางกันอยู่!”