กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1108
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1108
ฮันนาห์รู้สึกหวาดหวั่นกับผลการตรวจ แต่เธอก็อยากเอาใจคุณท่านวิลสันและสามีด้วยการบริการพวกเขา เธอมีเงินพิเศษเหลืออยู่จากการขายเครื่องทำกาแฟ เธอเลยใช้เงินนี้ซื้อซี่โครงและเนื้อหมูเพื่อเอามาทำอาหารมื้ออร่อยให้ครอบครัว
คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วเมื่อรู้ว่าฮันนาห์ซื้อผักมาด้วย เธอพูดอย่างไม่พอใจ “โธ่เอ๊ย จะเสียเงินซื้อผักไปทำไมกัน?”
ฮันนาห์ถามอย่างประหลาดใจ “คุณแม่คะ เราจะกินแค่เนื้อสัตว์ไม่ได้นะคะ! เราต้องให้แต่ละมื้อมีสารอาหารพวกวิตามินเกลือแร่ครบอย่างที่ร่างกายต้องการ”
คุณท่านวิลสันดึงมือเธอไปที่ครัวก่อนชี้ให้ดูตะกร้าเต็มไปด้วยผักที่เธอไปขโมยมา “เห็นนั่นไหม? ฉันไปขโมยผักสดพวกนี้มาจากสวนของชาร์ลี พวกนั้นมีสวนผักใหญ่โตอยู่หน้าบ้าน เราแค่เอื้อมมือข้ามรั้วไปเด็ดมาก็ได้แล้ว ต่อไปเราไม่ต้องเปลืองเงินซื้อผักอีกแล้ว”
ฮันนาห์นึกขึ้นได้ว่าเธอเห็นสวนของชาร์ลีอยู่ระหว่างก่อสร้างบางอย่างเมื่อเธอออกไปตอนเช้า เธอสงสัยและแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก
เธอมองตะกร้าผักใกล้ ๆ ก่อนร้องบอก “ว้าว คุณแม่คะ จริงด้วย ผักพวกนี้ดูสดน่ากิน ดูดีกว่าผักออแกนิกที่ฉันซื้อมาจากตลาดซะอีก”
คุณท่านวิลสันพยักหน้าพร้อมยิ้มอย่างผู้ชนะ เธอหยิบแตงกวาสีเขียวขึ้นมาจากตะกร้าพร้อมบอก “ดูแตงนี่สิ! ทั้งใหญ่ทั้งยาว แถมยังมีดอกสีเหลืองติดอยู่ตรงขั้วด้วย ไม่ใช่แค่สดนะแถมยังสะอาดเหมือนเพิ่งล้างมาเลยล่ะ”
จากนั้นคุณท่านวิลสันก็นำแตงกวาไปล้างใต้ก๊อกน้ำ ขัดถูก่อนหักครึ่ง แตงกวาหักเป็นสองท่อนด้วยเสียงกรอบสดน่ากิน
กลิ่นหอมสดชื่นโชยมาเข้าจมูกของทั้งสองทันที คุณท่านวิลสันยิ้มพร้อมถอนใจ “เฮ้อ แตงของพวกเขามันมีกลิ่นหอมหวานฉ่ำอะไรได้ขนาดนี้นะ!”
เธออดใจไม่ได้ หยิบแตงเข้าปากก่อนกัดคำใหญ่
รอยยิ้มพึงพอใจแผ่ไปทั่วใบหน้าของคุณท่านวิลสันหลังได้ลิ้มรส
เธอพูดงึมงำฟังแทบไม่ออกขณะเคี้ยวแตงเต็มปาก “ว้าว นี่มันเป็นแตงกวาที่อร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินมาในชีวิตนี้เลย”
คริสโตเฟอร์เดินผ่านประตูครัวและทันใดก็ได้กลิ่นหอมสดชื่นของแตงกวา เขาร้องออกมา “โอ้โห แตงกลิ่นหอมฉุยเลย ของผมกินครึ่งที่เหลือนะ”
คุณท่านวิลสันส่งแตงที่เหลือให้เขา เขากัดก่อนหันไปยกนิ้วโป้งให้ฮันนาห์ “โอ้โห ที่รัก เธอไปซื้อมาจากที่ไหนเนี่ย? อร่อยจริง ๆ”
ฮันนาห์โบกมือปฏิเสธก่อนบอก “ฉันไม่ได้ซื้อมาหรอกค่ะ แม่ไปขโมยมาจากข้างบ้านน่ะ เอ๊ย ฉันหมายถึงว่า คุณแม่เก็บได้”
“เก็บได้เหรอ?” คริสโตเฟอร์มองแม่ตนเองอย่างอึ้งงันก่อนถาม “แม่ไปเก็บแตงกวามาจากไหนเหรอ?”
คุณท่านวิลสันยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนตอบ “บ้านชาร์ลีไง พวกมันเตรียมดินตรงสวนหน้าบ้านแปลงใหญ่เพื่อทำเป็นสวนผัก แล้วยังปลูกผักอีกหลายชนิดเลย ผักพวกนั้นดูเขียวสดมาก ฉันเห็นตอนเดินออกไปเมื่อกี้ ฉันก็เลยกลับมาแล้วเอาตะกร้าออกไปเก็บมา”
คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้วอย่างสงสัย “ชาร์ลีเพี้ยนไปแล้วเหรอ? ทำไมมันถึงปลูกผักที่สวนหน้าบ้านล่ะ?”
“ใครจะไปสนล่ะ?” คุณท่านวิลสันหัวเราะอย่างแจ่มใส “มันสำคัญตรงที่จากนี้ไปพวกเราไม่ต้องเสียเงินซื้อผักแล้ว เราแค่เดินออกไปแล้วก็เลือกผักที่สวยและสดที่สุดมาจากสวนของไอ้ชาร์ลี!”
คริสโตเฟอร์หัวเราะคิกคัก “ความคิดเยี่ยมไปเลยครับคุณแม่! เราจะได้ทั้งประหยัดแถมรักษาสุขภาพด้วย!”
มื้อเที่ยง ฮันนาห์ทำอาหารจานเด็ดหลายเมนูโดยใช้ผักที่คุณท่านวิลสันไปขโมยมาจากบ้านชาร์ลี
ขอบคุณสำหรับผักสด ๆ ครอบครัววิลสันทุกคนก็ได้มีมื้ออาหารที่ดีต่อทั้งกายและใจ
ปกติแฮโรลด์เกลียดผักและมักพยายามเลี่ยงไม่กิน แต่วันนี้เขากินไปเยอะเพราะว่ามันอร่อยมากจริง ๆ
เมื่ออาหารในจานร่อยหรอลงเรื่อย ๆ คุณท่านวิลวันก็ถอนใจ “ฉันไม่คิดเลยว่าผักของชาร์ลีจะอร่อยขนาดนี้! ฉันว่าตอนบ่ายจะไปบ้านนั้นแล้วเก็บมาอีก”
แฮโรลด์ถามอย่างกังวลใจ “คุณย่า ถ้าชาร์ลีรู้ว่าเราไปขโมยผัก หมอนั่นจะไม่แจ้งตำรวจเหรอ?”
คุณท่านวิลสันแค่นเสียงอย่างเหยียดหยาม “ก็ให้มันมาเลย! ถ้ามันกล้าจะมีเรื่องกับฉัน ฉันก็ไม่ยอมอยู่เฉยแน่!”
คริสโตเฟอร์ยิ้มประจบประแจง “แม่สุดยอดไปเลยครับ!”