กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 1239
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1239
คุณท่านวิลสันดูหมิ่นดูแคลนชาร์ลีและครอบครัวมาโดยตลอด
เมื่อเธออ้อนวอนให้พวกเขากลับไปหาครอบครัว พวกเขาปฏิเสธหัวชนฝา ตอนนี้เธอได้เงินลงทุนก้อนโตมาจากตระกูลเว็บบ์แล้ว เธอจึงไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับพวกเขาเลย
นอกจากนี้เธอยังรู้สึกว่า ชาร์ลีและครอบครัวดูแข็งแกร่งแต่เพียงภายนอก แต่แท้ที่จริงแล้วภายในกลับอ่อนแอ
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์สอันหรูหรา แต่นั่นคือทั้งหมดที่พวกเขามี
ชาร์ลีและจาค็อบไม่มีงานทำและไม่มีรายได้ จึงได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่บ้านไปวัน ๆ
แคลร์เป็นเจ้าของสำนักงาน แต่ธุรกิจที่เธอทำอยู่นั้นมีขนาดเล็กมาก และรายได้ที่เกิดจากธุรกิจนั้นก็ค่อนข้างขาดแคลนในช่วงนี้
ดังนั้นคุณท่านวิลสันจึงเชื่อมั่นว่า… แม้พวกเขาจะอาศัยอยู่ในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์ส แต่ก็ไม่มีกำลังพอจะอาศัยอยู่ที่นั่นได้ ซึ่งถ้าพูดกันตามความเป็นจริงแล้ว พวกเขาไม่ได้ร่ำรวยอย่างที่เธอเป็นอยู่ในตอนนี้
ตอนที่เธอต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขาก่อนหน้านี้ เธอได้วิงวอนขอร้องให้พวกเขากลับมาอยู่กับครอบครัว ซึ่งนั่นทำให้เธอได้รับความอับอายและโดนดูถูกเหยียดหยาม พวกเขาดูถูกเธอและไม่ยอมทำตามคำขอร้องของเธอ ตอนนี้ครอบครัววิลสันได้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากมาแล้ว เธอต้องไปล้างแค้นให้กับความอัปยศอดสูที่เธอได้รับในอดีต
เมื่อรถเบนท์ลีย์ คอนติเนนตัลจอดที่หน้าวิลล่าของชาร์ลี แฮโรลด์หันไปหาคุณท่านวิลสันแล้วถามขึ้นว่า “คุณย่าครับ จะให้ผมลงไปเคาะประตูเรียกไหมครับ?”
“ไม่ต้องหรอก” คุณท่านวิลสันส่งเสียงเย้ยหยัน “บีบแตรส่งเสียงให้เอเลนออกมาก็พอ”
คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นไปแล้วเห็นหมวกสีเขียวยี่สิบใบยังแขวนอยู่บนระเบียงห้องของเอเลน เขาพูดขึ้นอย่างขุ่นเคืองว่า “ให้ตายเถอะ! นางสารเลวนั่นแขวนหมวกสีเขียวพวกนั้นมาหลายวันแล้วนะ แล้วยังไม่ยอมเอาลงอีก!”
คุณท่านวิลสันพูดอย่างเฉยเมยว่า “อย่าไปสนใจเลย ปล่อยเธอทำไปเถอะ นั่นมันก็เป็นแค่หมวก ฉันจะแนะนำอะไรให้นะ ตอนนี้ฮันนาห์แท้งลูกแล้ว แกก็ควรถอนตัวออกมาจากเรื่องบ้า ๆ นี้เสียที”
“พูดง่ายจังครับแม่!” คริสโตเฟอร์ส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว “นางสารเลวนั่นไม่ได้แค่ท้องกับชายชู้นะครับ แต่ยังทำให้ผมติดโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์มาด้วย! นี่ผมยังต้องไปรักษาฉีดยาหกขวดที่โรงพยาบาลทุกวันอยู่เลยนะครับ แล้วคุณหมอยังบอกด้วยว่าผมต้องทำแบบเดียวกันนี้เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือน! ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะนังนั่น!”
คุณท่านวิลสันพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “ก็เป็นเพราะทัศนคติของแกนั่นแหละ ที่ทำให้ใคร ๆ ถึงมีเรื่องมาต่อกรกับแกได้ตลอด ดูอย่างหมวกสีเขียวของเอเลนเป็นตัวอย่าง ถ้าแกไม่ถือสาฮันนาห์ เอเลนก็ไม่สามารถทำอะไรที่กวนประสาทแกได้ ถึงแม้จะแขวนหมวกสีเขียวสองร้อยใบไว้ทั่วบ้านก็ตาม! ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นแกนั่นแหละที่ทำให้พวกเขาได้เยาะเย้ยแกสมใจ ฉะนั้นหยุดบ่นถ้าโดนพวกเขาแกล้งเสียที”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คริสโตเฟอร์ถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด
ตอนนี้เขาเลิกกับฮันนาห์แล้ว แต่เนื่องจากมีโดนัลด์เข้ามาแทรกแซง เขาจึงยังไม่สามารถหย่ากับเธอได้ แต่อย่างไรก็ตาม แม่ของเขาพูดถูก… ถ้าเขายังถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องน่าละอายอย่างยิ่ง นั่นก็จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามมีโอกาสเข้ามาปั่นป่วนเขาได้
เมื่อคิดได้ดังนี้ เขาก็กัดฟันกรอดแล้วพูดว่า “ครับแม่ ผมเข้าใจว่าแม่หมายถึงอะไร เอเลนอยากจะทำอะไรก็ทำไป ผมก็แค่ไม่ต้องไปสนใจเธอก็พอ”
คุณท่านวิลสันก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็หันไปหาแฮโรลด์แล้วพูดว่า “แฮโรลด์ บีบแตรให้เอเลนออกมาได้แล้ว!”
“ได้เลยครับคุณย่า!”
แฮโรลด์กดแตรเต็มแรงพร้อมกับยิ้มอย่างอิ่มเอมใจ
เสียงบีบแตรรถดังลั่นอยู่หน้าวิลล่าของชาร์ลี
แคลร์และชาร์ลีไม่ได้ยินเสียงบีบแตรอย่างชัดเจน เนื่องจากพวกเขานั่งอยู่ในรถสปอร์ตที่มีฉนวนกันเสียงที่ดีเยี่ยม
ในทางกลับกัน เอเลนซึ่งอยู่ในห้องนอนชั้นบนรู้สึกหงุดหงิดกับเสียงบีบแตรที่น่ารำคาญนั้น