กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 417
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 417
ลอเรนรู้สึกเสียใจ และโกรธมากเช่นกัน เธอเป็นลูกสาวของตระกูลโธมัส และไม่มีทางที่เธอจะรับผิดอย่างบริสุทธิ์ใจ เธอจึงผลักประตูลงจากรถทันที และตะโกนกลับไปว่า “เฮ้ หุบปากซะ! นี่มันเป็นความผิดของคุณตั้งแต่แรก! คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังถอยหลังเข้าจอด คุณตาบอดเหรอไง? คุณกล้ามาว่าฉันก่อนได้ยังไงกันฮะ?!”
ชายหนุ่มไม่คาดคิดว่าลอเรนจะตอบกลับใส่เขา เขาตะโกนว่า “โอ้พระเจ้า ให้ตายเถอะคนขับเป็นผู้หญิงโง่อีกคนสินะ! เก้าในสิบของคนขับรถที่โง่ที่สุดบนท้องถนนจะเป็นผู้หญิง! คุณขับรถเป็นหรือเปล่าเนี่ย? ถ้าทำไม่ได้ให้กลับไปอยู่ในท้องของแม่เธอซะ และเรียนรู้วิธีขับรถก่อนที่จะออกมา ไม่งั้นจะทำให้ตัวเองขายหน้าซะเปล่า ๆ !”
จากนั้นเขากล่าวเสริมว่า “ฉันเพิ่งซื้อรถคันนี้มาในราคาหนึ่งแสนดอลลาร์นะ และคุณได้ทำรถฉันเป็นรอยแล้ว คุณต้องการรับผิดชอบเท่าไหร่ล่ะ?”
ลอเรนขมวดคิ้ว และโต้กลับ “เฮ้ ก่อนอื่นนะ! ฉันเห็นที่ว่างก่อน และได้ถอยเข้าไปครึ่งหนึ่งแล้วส่วนคุณออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และพยายามแย่งที่จอดฉัน! มันเป็นความผิดของคุณ! คุณกล้ามาด่าฉันก่อนได้ยังไงกัน?!”
ชายหนุ่มคำรามด้วยความตกใจ “อะไรนะ? ฉันจะด่าคุณไม่ได้เหรอไง เพราะคุณเป็นฝ่ายผิดนะ! นอกจากนี้ฉันไม่เพียงแต่จะด่าคุณเท่านั้นหรอกนะ แต่ฉันจะตบสั่งสอนคุณด้วย!”
จากนั้นชายคนนั้นก็ยื่นมือออกมา และพยายามจับผมของลอเรน ลอเรนตกใจกับความหยาบคายของเขา ก่อนจะรีบถอยหลัง
แคลร์ตะโกนว่า “ชาร์ลี มาที่นี่หน่อยค่ะ! เราต้องการความช่วยเหลือ!”
ชายหนุ่มจ้องมองไปที่แคลร์ และตะโกนขึ้นว่า “ว้าว คุณช่างสวยเหลือเกิน ไปนอนกับฉันคืนนี้สิ และฉันจะปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป!”
จากนั้นเขาก็ยืดแขน และต้องการดึงแคลร์เข้ามาในอ้อมกอดของเขา แต่แขนของเขาถูกจับไว้แน่นด้วยมือที่แข็งแกร่ง
ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างขุ่นเคืองขณะที่ชาร์ลีจับแขนของเขา และตะโกนว่า “เฮ้ นายมาจากไหนวะไอ้เวร? ปล่อยฉันเดี่ยวนี้!”
ชาร์ลีเหวี่ยงแขนไปข้าง ๆ และพูดขณะที่ใบหน้าของเขามืดลง “เป็นเรื่องปกติที่จะเกิดอุบัติเหตุบนท้องถนนไม่ใช่เหรอ? เราก็มาตกลงเคลียร์กันได้ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเราต้องรุนแรง และหยาบคายกันด้วยล่ะ?”
ชายหนุ่มจ้องมองชาร์ลีอย่างดูถูกเหยียดหยาม และพูดว่า “หึ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายหรอกนะ ไอ้เศษสวะที่น่าสมเพช! พวกแกทั้งสามคนในรถเบนซ์ห่วย ๆ ที่พัง ไม่มีค่าแม้แต่เหรียญบาทมือสอง! พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงมาเจ้ากี้เจ้าการกับฉันน่ะ?”
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่มาเซราติของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “แกมาทำให้รถฉันเป็นรอย บอกฉันมาว่าแกวางแผนที่จะชดใช้มันอย่างไร?”
ชาร์ลีขมวดคิ้ว “เราเห็นที่จอดรถก่อน ดังนั้นเราจึงมาที่นี่ก่อน และจอดก่อน มีไอ้โง่ที่ไหนก็ไม่รู้ พยายามขโมยที่จอดรถของเรา แล้วทำไมเราต้องชดใข้ความเสียหายของคุณด้วย”
“ทำไมงั้นเหรอ? เพราะว่ารถห่วย ๆ ของนายนั่นแหละคือเหตุผล! นายไม่มีสิทธิ์มาจอดที่นี่! นายไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะทำให้คนอย่างฉันโมโห!”
ชาร์ลียิ้มเยาะ และพูดว่า “เราจะไม่ชดใช้หรอกนะ เพราะไม่ใช่ความผิดของเรา โทรแจ้งตำรวจแล้วให้พวกเขามาตัดสิน ผมคิดว่าพวกเขาจะบอกว่าคุณเป็นคนที่จะต้องรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวสำหรับเหตุการณ์นี้ และคุณควรชดใช้ให้กับพวกเรา คุณเข้าใจผมไหมล่ะ?”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอด และสาปแช่ง “ไอ้สารเลว แกหุบปากซะ! นายบอกว่าตำรวจงั้นเหรอ? นายไม่คิดว่าฉันจะสามารถฆ่านายได้ง่าย ๆ ด้วยคำสั่งง่าย ๆ งั้นเหรอ?”
ในขณะเดียวกันนี้ หญิงสาวหน้าพลาสติกที่แต่งหน้าหนา เดินลงมาจากรถของชายหนุ่ม เธอชี้ไปที่ชาร์ลี และพูดอย่างดูถูกว่า “เฮ้ ไอ้ขี้แพ้ หุบปากซะจะได้ไหม? นายรู้ไหมว่าฉันมีผู้ติดตามสามล้านคนบนเฟซบุ๊ค ถ้านายไม่ต้องการชดใช้ให้เรา ฉันจะโพสต์ภาพของนาย และเพื่อนที่น่าสงสารของนาย บนเพจของฉัน และขอให้แฟน ๆ ของฉันตามล่านายซะ!”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างยั่วยวน และพูดว่า “เฮ้ ที่รักทำไมคุณถึงลงมาเนี่ย? รีบไปรอในรถเถอะนะ ผมจัดการเรื่องนี้เองได้!”