กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 649
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 649
เมื่อชาร์ลีเห็นว่าแคลร์ดื้อรั้นแค่ไหน เขาพยักหน้าขณะที่พูดว่า “งั้นก็ได้ครับภรรยาของผม ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือของคุณนะ ผมขอตัวก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ ไปได้แล้ว!” แคลร์จึงถามอย่างรวดเร็วว่า “คุณไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน คุณเตรียมของขวัญให้เขาหรือยังคะ?”
ชาร์ลีฮัมเสียงก่อนจะพูดว่า “ครับ ผมเตรียมของขวัญให้เขาแล้ว”
แคลร์รีบถาม “คุณเตรียมของขวัญอะไรให้เขาคะ? เช็คให้ดีนะคะว่าของขวัญไม่เล็กหรือถูกเกินไป ไม่อย่างนั้นคนรับอาจจะรู้สึกไม่พอใจก็ได้นะคะ!”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ผมได้เตรียมบางอย่างที่ผมทำเองให้เขาแล้ว ไม่ใช่ของขวัญทั่ว ๆ ไป แต่มีค่ามากกว่านั้นแน่นอน ท้ายที่สุดเพื่อนของผมเขาไม่สนใจเรื่องเงินมากนัก ดังนั้นผมจึงเชื่อว่าเขาจะรักของขวัญของผมอย่างแน่นอน”
“เยี่ยมมาก!” แคลร์พยักหน้าก่อนที่เธอยิ้มและพูดว่า “ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็ควรจะออกไปได้แล้วนะคะ!”
“โอเคครับ”
ในเวลานี้ ชาร์ลีลุกขึ้นก่อนจะสวมเสื้อโค้ตธรรมดา หลังจากนั้นเขาก็บอกลาแคลร์และพ่อตา แม่ยายก่อนออกจากบ้านทันที
ทันทีที่ชาร์ลีก้าวออกจากบ้าน เอเลนวางโทรศัพท์มือถือลงก่อนที่เธอมองแคลร์ด้วยสีหน้าจริงจัง “แคลร์ ทำไมทุกวันนี้ลูกถึงได้ตามใจชาร์ลีมากนักล่ะ? ขยะไร้ประโยชน์แบบนั้นจะทำอะไรได้นอกจากช่วยงานที่บ้านทั้งหมด? นี่แม่ยังคิดที่จะให้เขาทำงานบ้านมากขึ้นด้วยซ้ำ ในทางกลับกัน ลูกไปช่วยชาร์ลีทำงานบ้านทั้งหมดตอนนี้แทน!”
แคลร์รีบตอบ “แม่คะ เนื่องจากชาร์ลีมีธุระที่ต้องทำ หนูก็แค่ให้เขารีบไปก่อน หนูทำงานบ้านง่าย ๆ เหล่านี้ได้ เช่น ล้างจานหลังอาหารเช้า ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่”
เอเลนโพล่งออกมา “นั่นไม่ใช่สิ่งที่แม่คิดหรอกนะ! ลูกควรปฏิบัติต่อผู้ชายแบบเดียวกับที่ลูกเลี้ยงสุนัข! หากลูกเข้มงวดกับวินัยของลูกตั้งแต่ต้นจนจบ เขาจะไม่กล้าแม้แต่จะอึ และฉี่เรี่ยราดที่บ้าน นับประสาอะไรกับการกระโดดบนเตียงหรือกัดเฟอร์นิเจอร์ของลูก ยิ่งกว่านั้นเขาจะกระดิกหางเมื่อเห็นลูก”
หลังจากนั้น เอเลนพูดต่ออย่างเคร่งขรึม “อย่างไรก็ตาม หากลูกผ่อนผันและให้อิสระกับเขา เขาจะไม่เพียงแต่เย่อหยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แต่เขาก็อาจหันกลับมาแว้งกัดลูกได้สักวันหนึ่ง! ดูพ่อของลูกที่แม่สั่งสอนมาหลายปี ลูกไม่คิดว่าตอนนี้เขาเชื่อฟังและยอมจำนนต่อแม่มากเหรอ?”
เมื่อจาค็อบได้ยินคำพูดของเอเลน สีหน้าของเขาก็ดูน่าเกลียดขึ้นมาก เขาอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งในใจ “เวรเอ้ย ยัยผู้หญิงโสโครกคนนี้! นี่เธอปฏิบัติกับฉันเหมือนสุนัขมาตลอดเลยเหรอ?
อย่างไรก็ตาม จาค็อบไม่กล้าที่จะโกรธหรืออารมณ์เสียใส่เอเลน ดังนั้นเขาทำได้เพียงกลืนความโกรธของเขาลงไปและเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเองแม้ว่าเขาจะอารมณ์เสียจริง ๆ
แคลร์เหลือบมองพ่อของเธออย่างเห็นอกเห็นใจก่อนที่เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แม่คะ หนูจะล้างจานก่อน แล้วหลังจากนั้นหนูก็จะออกไปแล้ว”
หลังจากนั้น แคลร์ก็เพิกเฉยต่อเอเลนและรีบเก็บจานทั้งหมดขณะที่เธอตรงไปที่ห้องครัว
หน้าต่างห้องครัวบ้านของแคลร์ ดังนั้นเมื่อแคลร์มองออกสามารถมองเห็นออกไปยังข้างนอกได้แคร์ได้มองไปนอกหน้าต่างโดยไม่รู้ตัวขณะล้างจาน เธอก็เห็นชาร์ลีสามีของเธอกำลังเดินออกไปข้างนอก
ชาร์ลีไม่ทราบว่าแคลร์ภรรยาของเขากำลังแอบมองเขาจากหน้าต่างห้องครัวในเวลานี้
เมื่อเขาก้าวออกจากประตู เขาเห็นรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธ่อมสีแดงจอดอยู่นอกบ้าน
ทันใดนั้น ผู้หญิงที่สวยสง่าที่ดูก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่สูงส่ง เธอมีใบหน้าสวยและขาเรียวยาวก้าวลงจากรถ หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจัสมิน คุณหนูแห่งตระกูลมัวร์
จัสมินสวมชุดเดรสสีแดงและวันนี้เธอดูสวยยิ่งขึ้นเมื่อเทียบกับวันอื่น ๆ เธอมีความสง่างามและออร่าของหญิงสาวจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจอย่างแท้จริง
แม้ว่าจัสมินจะบอกว่าเหตุผลที่เธอแต่งตัวในวันนี้เป็นเพราะการฉลองวันเกิดของคุณปู่ของเธอ แต่เหตุผลที่แท้จริงที่เธอแต่งตัวให้สวยงามก็เป็นเพราะชาร์ลี
ท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงจะแต่งตัวเพียงเพื่อทำให้ตัวเองพอใจ วลีนี้ไม่เปลี่ยนแปลงเลยตั้งแต่สมัยโบราณ จัสมินเพียงหวังว่าชาร์ลีจะสังเกตเห็นความงามของเธอและให้ความสนใจกับเธอมากขึ้น รวมทั้งแสดงความห่วงใยต่อเธอมากขึ้นในอนาคตด้วย
ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะมองจัสมินขึ้น ๆ ลง ๆ ด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นเธอ
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ชาร์ลีได้เห็นความงามของจัสมิน แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธอในทันที “จัสมิน วันนี้คุณดูสวยจังเลยนะครับ”
จัสมินมองชาร์ลีด้วยแววตาแห่งความรัก เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหัวใจเต้นรัวอยู่ภายในใจ แถมเธอยังหน้าแดงอีกด้วย
ในเวลานี้ จัสมินจับชุดของเธอขณะที่เธอหันมาอย่างอ่อนโยนต่อหน้าชาร์ลีและถามว่า “คุณคิดว่า วันนี้ชุดนี้มันทำให้ฉันดูสวยมากจริง ๆ เหรอคะ?”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “แน่นอน! คุณดูน่าทึ่งมาก และผมคิดว่าชุดนี้เหมาะกับความสง่างามของคุณอย่างสมบูรณ์แบบ”
จัสมินยิ่งเขินอายมากขึ้นไปอีกและเธอก็สัมผัสได้ถึงปลายหูที่ร้อนจนไหม้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
จากนั้นจัสมินก็โค้งคำนับก่อนจะกล่าวอย่างเขินอายว่า “ขอบคุณปรมาจารย์เวดสำหรับคำชมค่ะ”