กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 818

กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 818

เอเลนกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง “ไม่ บัตรนี้ไม่ใช่ของฉัน มันเป็นของลูกเขยของฉัน ชื่อของเขาคือชาร์ลี เวด! มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ !”

เจ้าหน้าที่พูดอย่างเย็นชาว่า “บัตรใบนี้ถูกปลอมแปลงโดยกลุ่มอาชญากรในต่างประเทศด้วยทีมงานไฮเทค! พวกเขาใช้มันเพื่อหลอกลวงธนาคารด้วยเงินจำนวนมหาศาล! เราได้ตรวจสอบและติดตามคดีข้ามชาติคดีนี้

แล้วเรายังร่วมกับองค์กรตำรวจอาชญากรรมระหว่างประเทศซึ่งมียี่สิบสามประเทศ เป็นเวลาสองปี ในที่สุดเราก็ตามทันคุณจนได้! หลักฐานอยู่ที่นี่ คุณจะพูดอะไรอีก!”

เอเลนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีด เธอรู้สึกพังทลาย!

บัตรถูกปลอมแปลงเหรอ?!

ไม่น่าแปลกใจ!

เป็นไปไม่ได้เลยที่คนขี้แพ้อย่างชาร์ลีจะมีเงินมากมายในบัญชีของเขา!

มันเป็นเรื่องหลอกลวง! คดโกง!

ที่สำคัญดูเหมือนว่าบัตรจะเกี่ยวข้องกับคดีข้ามชาติที่สำคัญบางอย่าง?!

การสอบสวนร่วมกับตำรวจระหว่างประเทศทั้ง 23 ประเทศเลยเหรอ? ฟังดูเป็นทีมที่ค่อนข้างใหญ่ ใช่ไหม? หากพวกเขาพิสูจน์ว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของการโกง เธอจะถูกประหารชีวิตหรือเปล่า?

เอเลนทรุดตัวลงกับพื้นและคร่ำครวญอย่างสิ้นหวัง

“คุณตำรวจ คุณมาจับผิดคนแล้ว! ฉันเป็นเพียงพลเมืองที่ปฏิบัติตามกฎหมายธรรมดา! สิ่งที่น่ารังเกียจนี้เป็นของลูกเขยฉัน เขามอบบัตรนี้ให้ฉัน! เขาไม่มีงานทำและเขาก็เที่ยวหลอกลวงผู้คนไปทั่วเมือง! คุณต้องจับเขาและพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉัน!”

“เขาชื่อชาร์ลี เวด! ตอนนี้เขาอยู่ในวิลล่า ธอมป์สัน เฟิร์ส เอ05! รีบไปจับเขาเลย! จำคุกตลอดชีวิตเลย! ฉันไม่อยากเห็นหน้าไอ้ขี้ขลาดนั่นอีก!”

เจ้าหน้าที่ระดับสูงถึงกับผงกศีรษะ “ฮ่า ๆ คุณโยนความผิดให้คนอื่นเร็วมาก! เราไม่รู้ว่าชาร์ลี เวดคนนี้เป็นใคร ทั้งหมดที่เรารู้คือคุณใช้บัตรนี้ แล้วพยายามหลอกลวง ซิตี้แบงก์ จำนวน 2.19 หมื่นล้าน!

โชคดีที่เราติดตามธุรกรรมได้อย่างรวดเร็วและสามารถสกัดกั้นการโอนเงินได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้น เงินคงหายไปแล้ว! เช็ดก้นของคุณรอเวลาติดคุกเถอะ!”

เอเลนทรุดตัวลงกับพื้น คร่ำครวญเสียงดัง “คุณเจ้าหน้าที่ ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์! ฉันเป็นผู้บริสุทธิ์จริง ๆ!”

ในขณะนั้น ถ้วยชาก็ถูกเหวี่ยงเข้าใบหน้าของเอเลน ดอเรียนที่โกรธจัด เข้ามาเตะเอเลนลงกับพื้นและกระทืบหน้าของเธออย่างบ้าคลั่ง “อ๊าก! แกโกหก! ฉันเป็นผู้จัดการธนาคารมาไม่น้อย แต่แกดุด่าฉันเหมือนเป็นสุนัข สาดกาแฟใส่หน้าฉันและตบฉันด้วย! ฉันจะฆ่าแก นังชั่วเลือดเย็น!”

เจ้าหน้าที่หนุ่มสองคนรีบดึงดอเรียนออกไป เอเลนมีเลือดนองอย่างน่าสังเวช

หัวหน้าเจ้าหน้าที่พูดว่า “พอแล้ว เอาตัวเธอไปที่สำนักงานเพื่อสอบปากคำ!”

เอเลนที่มีใบหน้าเปื้อนเลือด ถูกเจ้าหน้าที่สองคนลากไปที่รถ เธอตะโกนและร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง “ฉันบริสุทธิ์! บัตรนั่นไม่ใช่ของฉัน! มันเป็นของไอ้สารเลวชาร์ลี! คุณมาจับฉันทำไม ไปจับคนไอ้คนขี้ขลาดนั่น!”

ทุกคนในล็อบบี้ธนาคารต่างจ้องมองที่เกิดเหตุอย่างตกตะลึง เอเลนตะโกนใส่ฝูงชน “ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย! ฉันบริสุทธิ์! พวกคุณต้องเป็นพยานให้ฉัน!”

ทุกคนขมวดคิ้วด้วยความสับสน?

“เป็นพยานเหรอ? เพื่ออะไร? เรารู้จักคุณเหรอ?”

หัวหน้าตำรวจพูดเตือน “อย่าพูดให้เสียเวลาเลย! หุบปากแล้วไปซะ! เมื่อเรากลับถึงที่สถานี คงสอบปากคำกันยาว! อย่ามาทิ้งแรงให้เสียเปล่าที่นี่เลย!”

เอเลนที่กำลังคลั่ง เธอต่อสู้ดิ้นรนเหมือนปลาที่กำลังจะตายและตะโกนว่า “ให้ฉันโทรศัพท์! ฉันต้องการโทรหาลูกสาวของฉัน! ฉันอยากจะขอให้ลูกสาวของฉัน ส่งตัวไอ้คนโกหกไปที่สถานี แล้วคุณจะรู้ว่าฉันบริสุทธิ์!”

เจ้าหน้าที่หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าและพูดว่า “คุณคือผู้ต้องสงสัยหลักในคดีอาญากรรมข้ามชาติ ในระหว่างการสอบปากคำและสืบสวนของเรา คุณไม่มีสิทธิ์ติดต่อใครทั้งนั้น!”

เขาปิดโทรศัพท์ของเอเลนและตะโกนบอกเจ้าหน้าที่ที่กำลังลากตัวเธอว่า “รีบพาเธอไปที่รถ!”

เจ้าหน้าที่ทั้งสองลากเธอออกจากธนาคารอย่างรวดเร็วและยัดเธอเข้าไปในเบาะหลังของรถตำรวจ

เกือบจะในทันที รถตำรวจก็เปิดเสียงไซเรนเพื่อไปยังสถานี!