กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 839
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 839
เดิมทีแคลร์ไม่รู้ว่าจาค็อบนั้นดื่มมาก่อน
แต่เมื่อได้เข้าใกล้จาค็อบแล้ว เธอก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรง ๆ ออกมาจากร่างกายของเขา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธพ่อของเธอในเวลานี้!
เธอรู้ว่าปกติแล้วพ่อของเธอชอบดื่มสุรา แต่เธอไม่เคยไม่ก้าวก่ายในประเด็นนี้เลย แต่ประเด็นในครั้งนี้ก็คือพ่อของเธอบอกกับเธอว่าเขาจะไปตระเวนตามร้านเล่นไพ่นกกระจอกหลายแห่งเพื่อตามหาแม่ของเธอ ทำไมเขาถึงกลับมาเมาแบบนี้ล่ะ?
นี่… นี่พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ได้ไปตามหาแม่ของเธอเลย! เขาแค่ออกไปเพื่อ… ดื่มเท่านั้น!
เมื่อจาค็อบได้ยินแคลร์ถามว่าเขากำลังดื่มมาหรือไม่ จาค็อบก็รีบปิดปากของเขาและถอยกลับไปสองสามก้าวขณะที่เขาเริ่มตื่นตระหนก หลังจากนั้นเขาก็รีบพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ! พ่อไม่ได้ดื่มมาสักหน่อย!”
“พ่อนั่นแหละที่พูดเรื่องไร้สาระในตอนนี้!” แคลร์กระทืบเท้าอย่างโกรธจัด “หนูได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายของพ่อ! พ่อไม่ได้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ติดตัวเมื่อตอนพ่อออกจากบ้านก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แรงมากบนร่างกายของพ่อ! พ่อก็คงเพิ่งไปกื่มมาแน่ ๆ !”
ขณะที่เธอกำลังพูด แคลร์จ้องไปที่คอเสื้อของจาค็อบและเธอสังเกตเห็นหยดน้ำมันบนปกเสื้อของเขาสองสามหยด ในเวลานี้ ดวงตาของเธอเป็นสีแดงขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “แม่หายตัวไปและเราหาเธอไม่พบเลย พ่อก็ยังไม่ได้แค่ไม่สนใจ แต่พ่อกลับไปยังกินดื่มอย่างมีความสุขอีกเหรอคะ! พ่อมีความสุขมากใช่ไหม?”
จาค็อบตอบด้วยท่าทางรู้สึกผิด “โอ้ ลูก…พ่อ…พ่อไม่ได้ทำแบบนั้นจริง ๆ …”
แคลร์ตอบอย่างโกรธเคืองว่า “พ่อคะ พ่อคิดว่าหนูจะเชื่อพ่อจริง ๆ เหรอคะ?”
จาค็อบรู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะสามารถออกจากสถานการณ์นี้ได้ ดังนั้น เขาทำได้แค่มองที่ชาร์ลีในขณะที่พูดว่า “ชาร์ลีเป็นคนชวนพ่อออกไปดื่ม!”
หลังจากที่เขาพูด จาค็อบก็รีบขยิบตาให้ชาร์ลีราวกับว่าเขาต้องแสร้งทำเป็นเป็นลูกเขยที่ดีและเขาต้องการให้ชาร์ลีรับผิดแทนเขาก่อน
ชาร์ลีตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลในขณะที่เขาพยักหน้ าและพูดว่า “ถูกต้อง ถูกต้องแล้ว พ่อพูดถูก ผมเป็นคนชวนเขาไปดื่มเองครับ”
อันที่จริง ชาร์ลีรู้ดีว่าเขาไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์เลยแม้แต่หยดเดียว ในทางกลับกัน จาค็อบก็เมามากแล้ว ยิ่งจาค็อบบอกว่านี่เป็นไอเดียของชาร์ลี แคลร์ก็ยิ่งเชื่อคำพูดของเขาน้อยลงเท่านั้น
แคลร์กระทืบเท้าด้วยความโกรธก่อนจะพูดว่า “พ่อคะ พ่อยังไปโทษชาร์ลีได้อีกเหรอคะในเวลาแบบนี้? พ่อควรทำตัวเป็นสุภาพบุรุษมากกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอคะ?”
จาค็อบมีสีหน้ามืดมนขณะพูดว่า “พ่อกำลังบอกความจริงกับลูกอยู่นะ พ่อก็ทำอะไรไม่ได้หรอกถ้าลูกไม่เชื่อพ่อ”
หลังจากที่เขาพูดจบ จาค็อบก็รีบพูดว่า “โอ้ พ่อคงจะแก่แล้วจริง ๆ เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่า ๆ เอง พ่อเริ่มรู้สึกเหนื่อยมาก งั้นพ่อขอกลับไปพักผ่อนที่ห้องนอนของพ่อก่อนก็แล้วกัน”
แคลร์อยากจะห้ามเขาไว้ แต่พ่อของเธอรีบวิ่งหนีไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
ในเวลานี้ แคลร์มองชาร์ลีอย่างหมดหวังขณะที่เธอพูดว่า “คุณเองก็ต้องถูกตำหนิด้วย! ฉันโทรหาคุณเพื่อถามคุณว่าคุณอยู่ไหน แต่คุณกลับมาบอกฉันว่าคุณกำลังตระเวนหาร้านเล่นไพ่นกกระจอกต่าง ๆ ในตอนที่คุณพาพ่อของฉันออกไปกินและดื่ม!
ชาร์ลีกระแอมเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่อของคุณบอกว่าเขารู้สึกหิวและไม่สบายใจ ผมจะพาชายชราอย่างเขาตระเวนไปรอบ ๆ กับผมได้อย่างไรในตอนที่เขาหิว คุณไม่กลัวว่าเขาจะเสี่ยงและเป็นอันตรายถ้าเขาเป็นลมเนื่องจากน้ำตาลในเลือดต่ำเหรอครับ?
“แต่คุณก็ไม่ควรโกหกฉันนะคะ! คุณก็บอกความจริงกับฉันได้นี่คะว่าคุณสองคนกำลังกินข้าวอยู่?”
ชาร์ลีหมดคำพูดและไม่รู้จะตอบคำถามกะทันหันของแคลร์ได้อย่างไร เขารู้สึกว่าเป็นความจริงที่เขาไม่ได้จัดการเรื่องนี้อย่างถูกต้อง ชาร์ลีคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าแคลร์จะรู้ทันว่าจาค็อบไปดื่มมา ถ้าเขารู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เขาคงไม่พาจาค็อบไปที่ร้านบาร์บีคิวเลยด้วยซ้ำ
ดังนั้น ชาร์ลีจึงทำได้เพียงขอโทษอย่างจริงใจในขณะที่เขาพูดค่อว่า “ผมต้องขอโทษจริง ๆ ภรรยาที่รัก ผมไม่ควรโกหกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ อีกอย่างพ่อก็ได้บอกผมว่าอย่าบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นผมจึงไม่สามารถบอกความจริงกับคุณทางโทรศัพท์ได้”
ชาร์ลีรู้สึกผิดน้อยลงทันทีเมื่อเขาได้พูดแบบนี้
เพราะสุดท้ายแล้วพวกเขาก็แค่โยนความผิดให้กันและกัน เนื่องจากชายชราไม่ได้อยู่ที่นี่ตอนนี้ นั่นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ชาร์ลีจะโทษเขากลับ
แคลร์เชื่อในคำพูดของชาร์ลีทันทีและเธอก็คิดว่านี่เป็นความคิดของพ่อเธอจริง ๆ เธอรู้ดีว่าชาร์ลีต้องถูกบังคับให้โกหกเธอเพราะเขาไม่สามารถบอกความจริงกับเธอได้เมื่อเขานั่งอยู่ข้างพ่อของเธอ
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่โกรธ แต่เธอก็ยังรู้สึกผิดอย่างมากในตอนนี้ เธอถอนหายใจก่อนจะอารมณ์เสียและพูดว่า “ชาร์ลี แม่ของฉันหายตัวไป พ่อของฉันไม่สนใจแม่เลย ดูเหมือนว่าคุณก็ไม่สนใจเธอเช่นกัน!
ฉันจะไปหาเธอด้วยตัวฉันเองได้ยังไงกันคะ ถ้าเกิดเรื่องเลวร้ายกับแม่ของฉัน ฉันจะทนอยู่กับสิ่งที่เกิดไปตลอดชีวิตได้ยังไง? ฉันจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองไปจนวันตาย!”
ชาร์ลีรีบปลอบแคลร์ขณะที่เขาพูด “อย่าคิดมากเลยนะครับเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นกับแม่ของคุณหรอกนะครับ”