กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 85
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 85
เจอโรมกดหมายเลขในโทรศัพท์ทันที และตะโกนใส่ว่า “ซาซ ตอนนี้ฉันอยู่ในโรงพยาบาลซิลเวอร์ วิง นำลูกน้องของนายมาด้วย พวกเราเจอไอ้สารเลวที่ต้องฆ่าทิ้งซะ!”
ในทางกลับกันชาร์ลีไม่ได้โทรหาใครเลย แต่เขาส่งข้อความถึง อัลเบิร์ต โรดส์ [มาที่โรงพยาบาลซิลเวอร์ วิง มีคนพยายามจะฆ่าฉัน]
ดอน อัลเบิร์ตโทรหาเขาทันที
“คุณเวดครับ ไอ้สารเลวคนนั้นเป็นใคร?”
จากนั้นชาร์ลีก็ตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ต้องถามเยอะ มาที่นี่เดี่ยวนี้”
ดอนอัลเบิร์ตตอบว่า “ไม่ต้องกังวลครับคุณเวด ผมจะรีบไปที่นั่นในอีกไม่กี่นาที”
เมื่อเจอโรมรู้ว่าชาร์ลีกำลังคุยโทรศัพท์ด้วย เขาก็เย้ยหยัน “ฮะ อย่าบอกนะว่านายมีพรรคพวกด้วย น่าตลกจริง ๆ!”
ชาร์ลีไม่สนใจคำพูดของเขา และยิ้ม “อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ ฉันจะให้พวกแกทั้งสองคนตายอย่างเจ็บปวดที่สุด”
เจอโรมหัวเราะราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลก “นี่นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ไม่มีใครใน โอลรัส ฮิลล์ กล้ามีเรื่องกับฉัน!”
ดักลาสซึ่งกำลังดิ้นรนที่จะนั่งตัวตรงบนเตียงตื่นตระหนก และพูดว่า “ชาร์ลี ออกไปเถอะ นายไม่สามารถชนะไอ้สารเลวคนนี้ได้ อย่าไปยุ่งกับมันเลย”
ชาร์ลีเดินขึ้นมาหาเขา และดึงเขากลับไปที่เตียง “นายแค่นอนนิ่ง ๆ ก็พอ”
ดักลาสยังคงตื่นตระหนก เขายืนกรานว่า “นายไม่รู้หรอกว่าเขามีอิทธิพลแค่ไหน! ครอบครัวของเขาเป็นที่รู้จักอย่างมากใน โอลรัส ฮิลล์ …”
ชาร์ลีปอกเปลือกส้มแมนดารินแล้วยัดเข้าไปในปากของดักลาส “ยังไม่มีใครที่ฉันยังไม่กล้าท้าทาย”
ลิลลี่หัวเราะ “จริงเหรอ? คุณนี่น่าสนใจมาก! คุณรู้หรือไม่ว่าคุณกำลังคุยอยู่กับใคร?”
ชาร์ลีขัดจังหวะเธอก่อนที่เธอจะพูดต่อ “ฉันไม่สนใจว่าเขาเป็นใคร ฉันรู้แค่ว่าเขาจะต้องพิการไปตลอดชีวิต!”
เขาหยุดชั่วคราวก่อนจะพูดต่อ “เดี๋ยวก่อนนะ ชะตากรรมของเธอก็จะเหมือนกับของเขาเช่นกัน!”
สีหน้าของลิลลี่มืดลงทันที “ก็ดี! ถ้าคุณอยากตายอย่างโหดเหี้ยมก็แค่รอสักครู่นะ!”
ชาร์ลีจึงหันไปหาดักลาส “นายได้แจ้งพ่อของเธอ คุณลูอิสพ่อของเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่?
“ใช่” ดักลาสตอบ “ฉันบอกเขาแล้ว”
ชาร์ลีพยักหน้า “แล้วเขาพูดว่าไง?”
ดักลาสขมวดคิ้ว “เขาบอกว่านี่ไม่ใช่ธุระของเขา! เขาแค่ต้องการหาข้ออ้างเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ไปหาเขาอีกต่อไป!”
ชาร์ลีถามต่อไป “แล้วเงินหมื่นเหรียญที่นายลงทุนในร้านอาหารล่ะ? นายขอให้เขาจ่ายเงินคืนให้นายหรือไม่?”
“ฉันบอกไปแล้วเหมือนกัน!” ดักลาสยิ่งหงุดหงิด และกัดฟันแน่น “ ไอ้เฒ่านั่น… เขาบอกฉันว่าเงินไม่ใช่การลงทุน แต่เป็นของขวัญจากลูกเขยในอนาคตของเขา! เขาบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ได้รับคืนดังนั้นเขาจะไม่คืนให้ฉัน!”
“เขากล้าดียังไง!” ชาร์ลีตะโกน “ไม่น่าแปลกใจที่เขามีลูกสาวคนหนึ่งที่สำส่อนได้ขนาดนั้น ถือว่าเป็นตัวแทนของตระกูลเขาในโลกเน่า ๆ ของพวกเขา!”
“นี่คุณพูดว่าอะไรนะชาร์ลี?” ลิลลี่ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณกล้าพูดไม่ดีต่อพ่อฉันได้ยังไง! ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อมถ้าคุณไม่ระวังปากนั้น!”
จากนั้นเธอก็เข้าหาเจอโรมทันที และวิงวอนว่า “เจอโรมที่รัก ดูสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับพ่อของฉันสิ! จัดการเขาเพื่อฉันหน่อยนะคะ!”
เจอโรมไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้เล่นเท่านั้น เขาไม่ได้สูงและเขาไม่ได้หุ่นดีอะไร เขาเตี้ยกว่าชาร์ลีอย่างน้อยครึ่งฟุต และยิ่งไปกว่านั้น ชาร์ลีจัดการทุกอย่างรอบบ้าน แม้กระทั่งการใช้ชีวิตที่ดี ถ้าเจอโรมจะคิดสู้กับชาร์ลีล่ะก็ ก็เห็นชัดเจนว่าใครจะชนะ
ไม่เพียงแค่นั้นพ่อของชาร์ลียังสอน หวิง ชุน ตั้งแต่เขายังเด็ก แม้ว่าพ่อแม่ของเขาจะเสียชีวิตเขาก็ไม่พลาดการฝึกในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเลยแม้แต่วันเดียว เป็นเพราะเขาฝึกฝนมามากแค่ไหนที่ไม่มีใครในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากล้ารังแกเขา
ดังนั้นหากพวกเขาต้องต่อสู้กัน เจอโรมก็ไม่มีโอกาสอย่างแน่นอน แม้ว่าจะมีเขาห้าคนชาร์ลีก็ยังคงชนะการต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย
เจอโรมเข้าใจสถานการณ์ที่เขาอยู่ เขารู้ว่าถ้าเขาสู้กับชาร์ลีตอนนี้ มีเพียงความพ่ายแพ้เท่านั้นที่รอเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงจับมือของลิลลี่ และปลอบโยนเธอ “ไม่ต้องกังวลที่รัก ซาซกำลังเดินทางมากับคนของเขาแล้ว เมื่อเขามาถึง เราจะให้เขาตายในคูน้ำ!”