กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 87
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 87
ขณะที่เสียงดังก้องไปทั่วห้อง ดอน อัลเบิร์ตตามด้วยบิล และผู้ชายกลุ่มใหญ่ก็เข้ามาในห้อง
เมื่อเข้ามาเขาสั่งบิลว่า “ปิดประตูอย่าให้คนอื่นเข้ามาในห้องนี้!”
บิลพยักหน้า “รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!”
ซาซจ้องไปที่ดอน อัลเบิร์ตด้วยความตกใจ ราวกับว่าสมองของเขาถูกไฟฟ้าช็อต
เขาคือดอน อัลเบิร์ต โรดส์!
เจ้านรกแห่ง โอลรัส ฮิลล์!
ซาซเป็นเพียงหนึ่งในคนปกครองในพื้นที่นี้เท่านั้น แต่ ดอน อัลเบิร์ตเป็นคนปกครองของพื้นที่ทั้งหมดนี้! ทุกคนในเมืองต่างก็รู้ว่าดอน อัลเบิร์ต มีอิทธิพลที่แท้จริง!
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้พบกับดอน อัลเบิร์ต เพียงเพราะเขาถูกขอให้จัดการเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ให้เจอโรม!
เจอโรมไม่รู้ว่าดอน อัลเบิร์ต เป็นใคร เมื่อเห็นว่าซาซตกใจแค่ไหนเขาก็เลิกคิ้ว “ซาซ เกิดอะไรขึ้น? ตาแก่คนนี้เป็นใคร?”
ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดเหล่านั้น ซาซก็กลัวมากจนตัวสั่น
ในวินาทีต่อมา ซาซจับผมของเจอโรมแล้วทุบหน้ากับพื้น ทำให้จมูกข้างหลังร้าวจากแรงกระแทก ขณะที่เลือดไหลออกจากจมูกของเจอโรม ซาซก็กัดฟันแน่น และตะโกนว่า “ถ้าแกมีความปรารถนาที่จะตายนะ คุณฮันต์ อย่าพาฉันเข้าไปด้วย! นี่คือ ดอน อัลเบิร์ต!”
“อะไรนะ?!” เจอโรมตกใจเป็นอย่างมาก
ดอน อัลเบิร์ต?!
เจ้านรกแห่ง โอลรัส ฮิลล์?!
ทำไมเขาถึงมาที่นี่?!
ดอน อัลเบิร์ต เดินเข้ามาหาพวกเขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจากนั้นเตะเข้าที่เป้ากางเกงของซาซทันที ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่พุ่งขึ้นไปบนร่างกายทำให้เขาคุกเข่าลงบนพื้น สีหน้าค่อย ๆ ระบายออกมาจากใบหน้าของเขา
ดอน อัลเบิร์ต จ้องมองเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “นายแค่ขอมันไม่ใช่เหรอ? นายกล้าดียังไงทำให้คุณเวดโกรธ?”
จากนั้นเขาก็หันไปหาชาร์ลี และโค้งคำนับด้วยความเคารพในขณะที่เขาขอโทษ “ขอโทษที่ผมมาสายครับ คุณเวด ได้โปรดลงโทษผมเถอะครับ!”
เมื่อเห็นท่าทีที่เคารพของดอน อัลเบิร์ตที่มีต่อชาร์ลีทุกคนก็กรามค้าง ในที่สุดเจอโรมก็รู้ว่าเขาไปหาเรื่องคนที่มีอิทธิพลเช่นนี้ และร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทา
ชาร์ลีพยักหน้าไปทางซาซ “คุณรู้จักผู้ชายคนนี้ไหม?”
ดอน อัลเบิร์ตตอบว่า “ใช่ เขาเป็นเพียงหนึ่งในกลุ่มปกครองในพื้นที่ แต่เขากล้าดีเหลือเกินที่จะทำให้คุณเวดโกรธ แค่ออกคำสั่งว่าคุณต้องการให้เขาโดนลงโทษอย่างไรครับคุณเวด! เราจะทำทุกอย่างตามที่คุณพูด!”
ชาร์ลีพยักหน้า “ช่างโหดร้ายเหลือเกิน เขาอ้างว่าเขาจะทำให้ฉันพิการทันทีที่เข้ามาในห้อง บุคคลดังกล่าวเป็นภัยต่อสังคม ฉันบอกว่าเราควรหักกระดูกสะบ้าหัวเข่าของเขาเพื่อที่เขาจะต้องนั่งรถเข็นนับจากนี้ไป”
วิญญาณของซาซ ออกจากร่างของเขาทันที เขาเป็นคนที่คุ้นเคยกับการหาเลี้ยงชีพด้วยการต่อสู้ ถ้าเขาต้องกลายเป็นคนพิการเขาจะเป็นผู้นำพื้นที่นี้ต่อไปได้อย่างไร? นั่นหมายความว่าเรื่องนี้จบลงแล้วสำหรับเขาอย่างนั้นเหรอ?
ซาซคุกเข่าลงกับพื้น และคลานไปหาชาร์ลีโดยที่คุกเข่า เขาร้องว่า “คุณเวดครับ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผม! ขอโอกาสอีกครั้ง! ผมจะไม่กล้าทำให้คุณขุ่นเคืองอีกต่อไป!”
ชาร์ลีจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สอง คุณเป็นคนหนึ่งที่ไม่ยอมรับข้อเสนอนี้เอง”
จากนั้นซาซก็นึกถึงสิ่งที่ชาร์ลีบอกเขาก่อนหน้านี้
“คุกเข่าลง และฉันจะพิจารณาให้อภัยคุณ … ”
เขาคิดว่านั่นเป็นเพียงการพูดโกหก แต่ตอนนี้เขาตระหนักแล้วว่าคนที่มีความปรารถนาที่จะตายไม่ใช่ชาร์ลี… แต่มันคือซาซเอง!
ด้วยความหวาดกลัวต่อชีวิตของเขา เขาจึงเข้าไปหาชาร์ลี และร้องว่า “คุณเวดโปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง โปรดเมตตาผมด้วย!”
ชาร์ลีไม่สนใจคำอ้อนวอนของเขา และหันไปหาดอน อัลเบิร์ต “คุณจะรออะไรอยู่? เราไม่มีเวลาทั้งวันใช่ไหม?”
ดอน อัลเบิร์ต แข็งขืน และสั่งคนของเขาทันที “พวกนาย! หักเข่าของเขาเดี่ยวนี้!”
โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าคนของเขาสองสามคนรีบวิ่งเข้าหาซาซ และตรึงเขาไว้กับพื้น