กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 874
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 874
ชาร์ลีพยักหน้าขณะที่เขาพูดว่า “ได้ครับ พ่อ ผมเข้าใจแล้ว”
จาค็อบรีบพูดว่า “อย่าลืมเรื่องที่พ่อเตือนลูกด้วยล่ะ!”
ชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร จาค็อบต้องการให้เขาคอยดูสถานการณ์และเพื่อแน่ใจว่า ชาร์ลีจะไม่ยอมให้แม่ยายเข้าบ้าน หากเธอกลับมา จาค็อบไม่ต้องการให้เอเลนเห็นมาทิลด้าในวิลล่า
ดังนั้นเขาจึงยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวลครับพ่อ ผมจะไม่ทำผิดพลาดใด ๆ พ่อสั่งเรื่องนั้นกับผมแล้ว”
จาค็อบยกนิ้วโป้งให้เขาก่อนจะอุทานว่า “ลูกเป็นลูกเขยที่ดีของพ่อจริง ๆ พ่อจะไม่ทำกับลูกไม่ดี ในอนาคตเลย!”
หลังจากพูดจบ จาค็อบก็รีบพามาทิลด้าไปที่ครัว
แคลร์ถามชาร์ลีด้วยความสงสัย “พ่อบอกอะไรคุณคะ? พวกคุณทั้งคู่ทำตัวลึกลับราวกับว่า พวกคุณกำลังมีการสมรู้ร่วมคิดที่น่าอับอายกันอย่างนั้นแหละ”
ชาร์ลีคิดกับตัวเองว่า ‘เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะบอกเธอว่าพ่อของเธอขอให้ฉันเฝ้าดูแลเธอ ยิ่งกว่านั้น ถ้าแม่ของเธอกลับมา ฉันต้องแน่ใจว่าแม่ต้องเข้าไปในบ้านไม่ได้ แม้ว่าฉันจะต้องอุ้มเธอไป ถ้าฉันไม่สามารถพาแม่ไปได้ ฉันก็จะต้องทุบแม่ให้สลบก่อนที่จะพาออกไป”
ดังนั้นชาร์ลีจึงยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่มีอะไรครับ พ่อบอกให้ผมสร้างความบันเทิงและดูแลพอลให้ดี เขาไม่อยากให้พอลคิดว่าครอบครัวของเราไม่มีมารยาทในการดูแลแขกของเราให้ดี”
“จริงเหรอคะ?” แคลร์รู้สึกสงสัย
ชาร์ลีตอบอย่างจริงจังว่า “แน่นอนว่านั่นคือความจริงครับ คุณไม่ได้ยินที่เขาขอให้ผมชงชาให้พอลตอนนี้เหรอ?”
หลังจากนั้น ชาร์ลีก็ทักทายพอลอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดว่า “มานี่สิพอล ผมจะให้คุณลองชิมชาระดับไฮเอนด์ ที่พ่อตาของผมซื้อมาในราคาแพงจากคนขายชา”
ชาร์ลีคิดว่าพอลจะไม่ค่อยรู้เรื่องใบชามากนัก เนื่องจากเขาเป็นคนอเมริกันและอยู่ในสหรัฐอเมริกา
ดังนั้น ชาร์ลีจึงรู้สึกว่าเขาควรจะหลอกพอลได้ด้วยใบชาธรรมดาที่พ่อตาของเขาถูกหลอกให้ซื้อ
ทันใดนั้น พอลก็ยิ้มทัขึ้น “โอ้ ผมชอบดื่มชาจริง ๆ ตั้งแต่ลุงวิลสันบอกว่าเขามีชาดี ๆ ที่นี่ ผมก็ต้องลอง”
ชาร์ลีผงะเล็กน้อย เขายิ้มและพูดว่า “ถ้าหากคุณเชี่ยวชาญเรื่องชา ผมเกรงว่าคุณจะผิดหวังนิดหน่อย”
ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีพาพอลไปที่โซฟาก่อนที่เขาจะเริ่มเตรียมชาให้เขา
แคลร์ไม่ต้องการอยู่และพูดคุยกับลูกชายของคนรักครั้งแรกของพ่อเธอ ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “พวกคุณทั้งคู่คุยกันไปนะคะ ฉันจะขึ้นไปชั้นบนและพักผ่อนสักครู่เพราะฉันปวดหัว และฉันไม่ค่อยชอบดื่มชาเท่าไหร่ค่ะ ขอโทษนะคะ ฉันขอตัวก่อน”
พอลรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า “ครับ พี่วิลสัน พักผ่อนเยอะ ๆ นะครับ”
หลังจากที่แคลร์ขึ้นไปชั้นบน ชาร์ลีก็พูดว่า “นั่งลงเถอะ ไม่ต้องลุกขึ้นพูดก็ได้”
หลังจากนั่งลงแล้ว พอลมองไปที่ชุดโซฟาไห่หนานเล็กชิงตัน เขาก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจว่า “มันทำมาจากวัสดุที่ดีจริง ๆ ! ผมสามารถบอกได้ในแวบแรกว่านี่เป็นชุดโซฟาเก่าที่ทำจากไม้ไห่หนานเล็กชิงตัน! หลังเคลือบเสร็จเนื้อไม้สวยมากเลย นี่มันน่าทึ่งจริง ๆ !”
ชาร์ลีอึ้งเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดคิดว่าพอลเป็นผู้เชี่ยวชาญในประเพณีและวัฒนธรรมของออสเกียน แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งก็ตาม
เขาพูดภาษาออสเกียได้คล่อง รู้เรื่องชา เรื่องไม้และแม้กระทั่งการเคลือบ! เขาเป็นลูกครึ่งอเมริกันจริง ๆ หรือเนี่ย?
ทำไมดูเหมือนว่าพอลจะสนใจในเรื่องเดียวกับพ่อตาของเขา?
ถ้าไม่ใช่เพราะผมสีบลอนด์และผิวขาว ชาร์ลีคงสงสัยว่าพอลเป็นลูกชายที่พ่อตาของเขาทิ้งไว้