กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 88
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 88
จากนั้นบิลก็เอาแท่งโลหะออกมาแล้วเข้าหาซาซทันที แม้ว่าฝ่ายหลังจะพยายามร้องขอชีวิต แต่บิลก็ไม่ลังเลที่จะยกท่อนเหล็กขึ้นเหนือหัวของเขา และเหวี่ยงมันลงด้วยความเร็วสูง
ตุบ!
กระดูกสะบ้าหัวเข่าขวาของซาซ ถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที การแตกหักที่ถูกสับเช่นนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาเหมือนเดิม
ซาซตะโกนด้วยความเจ็บปวด แต่ชาร์ลีไม่หยุดเพียงแค่นั้น “เรายังทำไม่เสร็จ เราหักขาไปข้างหนึ่งเขายังสามารถเดินกะเผลกกับอีกฝ่ายได้ ฉันต้องการให้เขาพิการตลอดไป!”
บิลพยักหน้า และยกแท่งโลหะขึ้นอีกครั้ง และในเวลาไม่นานเสียงดังอีกครั้งก็มาจากหัวเข่าซ้ายของซาซ ซาซกลิ้งไปบนพื้นกรีดร้องขอความช่วยเหลือ ร่างกายของเขากำลังจะช็อค
ดอน อัลเบิร์ต ตะโกนสั่งต่อว่า “บิล เอาอะไรมาหุบปากเขาซะ เสียงสะอื้นของเขากำลังจะรบกวนคุณเวด!”
“รับทราบครับ ดอน อัลเบิร์ต!” บิลปฏิบัติตาม และยัดแผ่นผ้าก๊อซสองสามชิ้นเข้าไปในปากของ ซาซ ขณะที่หลังของเขาม้วนเป็นลูกบอลบนพื้นแล้ว
ใบหน้าของเจอโรมซีดขาวในขณะที่เขาคุกเข่ากับพื้น และชันเข่าเข้ามาหา “ชาร์ลี… ไม่ ผมหมายถึงคุณเวด ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่ควรปล่อยให้ปากโง่ ๆ ของผมได้พูด ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”
ลิลลี่ก็กลัวแทบตายเช่นกัน ทันทีที่เจอโรมเริ่มขอชีวิตของเขา เธอก็คุกเข่าลงทันที และขอโทษอย่างล้นหลามเช่นกัน
อย่างไรก็ตามชาร์ลีเพียงแค่เย้ยหยัน “นายคิดว่าการอ้อนวอนแบบนั้นจะช่วยนายได้จริงหรือ? พวกนายช่างน่ารักมาก!”
พวกเขาสองคนหวาดกลัวจนถึงขีดสุด ทันใดนั้นชายสองสามคนในชุดดำก็เข้ามาในห้องด้วยพร้อมกับพาชายวัยกลางคนสองคนที่ถูกมัดมาด้วย
ชายวัยกลางคนทั้งสองดูราวกับว่าพวกเขาอยู่ห่างจากนรกเพียงหนึ่งก้าว
ในขณะที่ชายชุดดำเหวี่ยงพวกเขาลงบนพื้นพวกเขาก็โค้งคำนับให้ชาร์ลีแล้วพูดว่า “คุณเวดเราได้พาคนที่คุณถามหามาแล้วครับ!”
เจอโรม และลิลี่แทบจะเป็นลมเมื่อเห็นสิ่งต่อหน้า ชายวัยกลางคนสองคนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพ่อของพวกเขา ดีแลนด์ ฮันท์ และ ลอว์สัน ลูอิส
ชาร์ลีหยิบถังน้ำเย็นแล้วเทลงบนหัวของพวกเขา เมื่อพวกเขาฟื้นคืนสติ ชาร์ลีก็ตั้งคำถามกับลอว์สันว่า “คุณลูอิส คุณรู้หรือไม่ว่าลูกสาวของคุณช่างสำส่อนมาก และเธอกำลังนอกใจคู่หมั้นของเธอ”
ลอว์สันตกใจกลัว หลังจากถูกทุบตีเมื่อไม่นานมานี้เขารู้ว่าลูกสาวของเขามีปัญหา เพื่อป้องกันตัวเขาจึงส่ายหัว “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้……”
ชาร์ลีพยักหน้า “คุณไม่รู้เหรอ? แล้วนั่นไม่ใช่ความผิดของคุณในฐานะพ่อเหรอ? บิลหักสะบ้าหัวเข่าซ้าย! ทำเหมือนกับที่นายทำกับไอ้เวรก่อนหน้านี้”
“รับทราบครับผม!” บิลหันไปหาคนของเขาทันที “จับเขาไว้!”
ลอว์สันร้องด้วยความกลัว “ไม่! ใครก็ได้โปรดช่วยฉันด้วย!”
ลิลลี่ก็กรีดร้องให้เขาเช่นกัน “พ่อคะ!”
อย่างไรก็ตามบิลก็ทุบกระดูกสะบ้าหัวเข่าของลอว์สันทันทีที่ถูกจับลงโดยไม่หยุด
“อ๊าก…” ลอว์สันน่าจะเสียชีวิตอย่างรวดเร็ว แต่กระดูกสะบ้าหัวเข่าของเขากลับแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรักษาจากสิ่งนี้
ชาร์ลีก็ถามคำถามของเขาซ้ำ “ให้ฉันถามคุณอีกครั้งว่าคุณรู้หรือไม่ว่าลูกสาวของคุณกำลังเป็นนังสำส่อน และเธอกำลังนอกใจคู่หมั้นของเธอ?”
ลอว์สันสะอื้นอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉันรู้ ฉันรู้ เป็นความผิดของฉันเอง ฉันจะลงโทษเธอตั้งแต่นี้เป็นต้นไป…”
ชาร์ลีฉุนเฉียว “คุณก็รู้ดี แล้วทำไมคุณถึงไม่หยุดเธอ? คุณรู้ว่าลูกสาวของคุณสร้างปัญหา แต่คุณไม่ได้ทำอะไรเลย นั่นแสดงให้เห็นว่าความล้มเหลวครั้งใหญ่ของคุณในฐานะพ่อไม่ใช่หรือ?”
จากนั้นเขาก็สั่งบิลว่า “บิล ทำให้ขาอีกข้างของเขาพิการ!”