กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ - บทที่ 888
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 888
หลังจากที่ชาร์ลีเตรียมขั้นตอนทั้งหมดสำหรับวันพรุ่งนี้กับไอแซคเสร็จแล้ว ชาร์ลีก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านทันที
ในเวลาเดียวกันนี้ที่ศูนย์กักกันโอลรัส ฮิลล์ เอเลนยังคงอยู่ในฝันร้าย
เธอถูกทุบตีและถูกทรมานทุกรูปแบบตั้งแต่เธอถูกขังอยู่ในสถานกักกัน คุณท่านวิลสันไม่เพียงแต่เทน้ำเต็มถังราดหัวของเธอ แต่เอเลนก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวัน และคืน ในตอนนี้ เอเลนรู้สึกว่าเธอใกล้จะหมดสิ้นแล้ว เธอไม่สบายและมีไข้สูง
ไข้ขึ้นสูงทำให้เอเลนรู้สึกราวกับว่าร่างกายเธอกำลังไหม้ไปทั้งตัวและรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นลม แต่เธอก็ยังไม่ได้รับอนุญาตให้นอนบนเตียงของเธอ เธอทำได้เพียงขดตัว และตัวสั่นเทาขณะที่เธอซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องขังในศูนย์กักกัน
เอเลนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวมากเพราะเธอมีไข้สูง เธอตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ในเวลานี้
เอเลนรู้สึกว่าเธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเริ่มอ้อนวอนอย่างหมดหวัง “ได้โปรด ได้โปรดเมตตาฉันด้วย ขอผ้าห่มหน่อยได้ไหมคะ? ฉันหนาวมาก ฉันรู้สึกหนาวมากจริง ๆ…”
คุณท่านวิลสันหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “แกคิดว่าแกเป็นใคร? แกคิดว่าคนอย่างแกมีค่าพอที่จะห่มผ้าห่มงั้นเหรอ? ให้ฉันบอกอะไรแกบางอย่างนะ! คืนนี้แกจะนอนในห้องน้ำต่ออีกคืน!”
เวนดี้พูดขึ้นด้วยว่า “คุณย่าขา หนูคิดว่าเธอควรอาบน้ำเย็นด้วยนะคะ! ทำไมเราไม่พาเธอเข้าไปในห้องน้ำและช่วยให้เธอได้อาบน้ำเย็นในคืนนี้สักหน่อยล่ะคะ?”
เมื่อเอเลนได้ยินเรื่องนี้ เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาขณะที่เธออ้อนวอนอย่างสิ้นหวัง “แม่คะ ฉันทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ ถ้าคุณจะพาฉันไปอาบน้ำเย็นและให้ฉันนอนในห้องน้ำคืนนี้ ฉันคิดว่าคืนนี้ฉันจะตายที่นี่จริง ๆ แม่คะ ฉันขอร้องเถอะค่ะ ได้โปรดเมตตาฉันและปล่อยฉันไปเถอะ!”
คุณท่านวิลสันตอบอย่างชั่วร้ายว่า “นี่แกยังคงหวังว่าฉันจะสงสารแกจริง ๆ งั้นเหรอ? ฉันแค่หวังว่าแกจะตายในไม่ช้า! อย่ารอไปจนคืนนี้ถึงจะตายหรอก! มันคงจะดีถ้าแกตายไปซะตั้งแต่ตอนนี้เลย!”
เอเลนคร่ำครวญขณะที่เธอพูดว่า “แม่คะ ความเข้าใจผิดทั้งหมดระหว่างเราเป็นเพียงความขัดแย้งตามปกติระหว่างแม่สามีกับลูกสะใภ้ ฉันได้รับความเดือดร้อนภายใต้มือของแม่มานานกว่ายี่สิบปีแล้ว ทำไมแม่ถึงยังทำกับฉันแบบนี้? ถึงแม้ว่าแม่จะโกรธที่ฉันไม่อนุญาตให้แม่ย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่ากับเรา แต่แม่ก็ไม่ควรจะมาทรมานฉันและหวังให้ฉันต้องตายใช่ไหมคะ?”
หลังจากพูดจบ เอเลนก็มองดูเจนนิเฟอร์ก่อนจะร้องไห้และอ้อนวอนว่า “พี่เจนนิเฟอร์ ฉันรู้ว่าคุณเกลียดลูกสะใภ้ที่ไม่กตัญญู แต่ถึงอย่างไรก็ตาม สิ่งเดียวที่ฉันทำกับเธอคือไม่อนุญาตให้เธอย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่ากับเรา! แม่ยายของฉันแค่พยายามทำให้สิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับฉันดูแย่ไปหมด!”
“ฉันแต่งงานในตระกูลวิลสันมากว่ายี่สิบปีแล้ว และฉันไม่เคยทุบตีหรือด่าทอเธอเลยตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา แต่ฉันกลับถูกแม่สามีของฉันรังแกและทรมานอยู่เสมอ สิ่งเดียวที่ฉันทำไม่ดีคือการเยาะเย้ยเธอเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อตอนตระกูลวิลสันใกล้จะล้มละลาย สิ่งที่ฉันทำมากที่สุดคือการเยาะเย้ยและดูหมิ่นเธอเท่านั้น ฉันไม่เคยทำร้ายแม่ด้วยวิธีอื่นเลย”
“แต่คุณก็เห็นได้ชัดว่าเธอปฏิบัติต่อฉันอย่างไรในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอทุบตีฉัน ด่าฉัน และพยายามทุกวิถีทางที่จะทรมานและทำร้ายฉัน เพราะเธอต้องการเห็นฉันตาย!”
“หากพูดกันด้วยเหตุและผล คุณจะดูไม่ออกเหรอไงว่าใครร้ายกว่าระหว่างเราสองคน?”
“ถ้าฉันชั่วร้ายอย่างที่เธออยากให้ฉันเป็นจริง ๆ คุณคิดว่าแม่สามีของฉันจะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ไหม?”
“ถ้าฉันชั่วร้ายเหมือนที่เธอเป็นจริง ๆ คุณคิดเหรอว่าเธอจะแข็งแรงพอที่จะสามารถทรมานและทำร้ายฉันเหมือนในตอนนี้ได้ไหม? นี่เป็นการพิสูจน์ว่าฉันไม่ได้ชั่วร้ายอย่างที่เธออยากให้ฉันเป็น! เธอคือคนเดียวที่เป็นคนชั่วร้ายและเลือดเย็น!”
เมื่อเธอพูดแบบนี้ออกไป เอเลนก็ร้องไห้เพราะเธอรู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งได้รับความอยุติธรรมครั้งใหญ่เพราะเธอถูกโยนความผิดอย่างร้ายแรง
เมื่อคุณท่านวิลสันเห็นว่าเอเลนกล้ากล่าวหาเธอ เธอจึงเดินเข้ามาที่เอเลนด้วยความโกรธก่อนที่จะตบหน้าเธออย่างจัง
ทันทีหลังจากนั้น หญิงชราก็จับผมของเอเลนก่อนที่เธอจะกระแทกใบหน้าของเอเลนเข้ากับผนังขณะที่เธอสาปแช่งต่อว่า “นังหน้าด้าน! แกกล้าที่จะสร้างความบาดหมางระหว่างฉันกับเพื่อนของฉันงั้นเหรอ? มารอดูกันว่าคืนนี้เถอะว่าฉันจะฆ่าแกไหม!”