กลับชาติมาเกิดด้วยระบบที่แข็งแกร่งที่สุด Reincarnated With The Strongest System - ตอนที่ 3
“ทั้งหมด มานี้ จงก้าวขึ้นมาอย่าได้อาย”
“ฉันไม่เคยเชื่อในรักแรกพบ จนกระทั่งได้มาเจอคุณ”
“ฉันหวังว่าคุณจะรู้วิธี CPR เพราะคุณกำลังทำให้หัวใจฉันหยุดเต้น”
“ถ้าความเซ็กซี่เป็นอาชญากรรม คุณจะถูกตั้งข้อหา”
“ฉันสงสัยว่าคุณเป็นศิลปินหรือเปล่าเพราะคุณดึงดูดฉันมาก”
วิลเลียมมองไปด้านหน้าที่กำลังชุลมุนวุ่นวายราวกับตลาดสด หลังจากที่เขาเดินเข้าประตูวิหารมา
พ่อค้าแม่ค้าที่หสวยงามและหล่อเหลาและสวมชุดที่มีเอกลักษณ์ต่างร้องเรียกผู้ที่เข้ามาในวัด สหายของวิลเลียมถูกดึงดูดด้วยคำเยินยอของชายหญิงเหล่านั้น
เด็กชายรู้สึกทึ่งเพราะพ่อค้าเหล่านี้สามารถพูดประโยคที่วิเศษที่สุดได้โดยไม่ต้องคิด นอกจากกลุ่มของวิลเลียมแล้วยังมีคนอื่นๆ ที่เดินเตร็ดเตร่ไปรอบๆ แผงลอยต่างๆ ราวกับว่าพวกเขากำลังเดินซื้อของ
วิลเลียมรู้สึกขบขันเพราะพ่อค้าเหล่านี้บางคนถึงกับต่อสู้กันเองเพื่อดึงดูดลูกค้าเหล่านนี้ให้เขาไปหาพวกเขา
ในขณะที่เขายังคงพยายามทำความเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นรอบตัว ชายร่างท้วมสวมชุมครุมหรูหราได้เดินมาหาเขาด้วยรอยยิ้ม
“อรุณสวัสดิ์ เพื่อน” ชายร่างท่วมกล่าวทักทาย
“สนใจที่จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกหรือไม่”
วิลเลียมมองไปข้างหลังของตัวเอง และหันกลับมาพร้อมชี้นิ้วมาที่ตัวเอง เพราะกำลังสับสนว่าชายคนนั้นกำลังพูดกับเขาหรือเปล่า
“คุณกำลังพูดกับผมหรอ” วิลเลียมถาม
“ใช่.” ชายอ้วนพยักหน้ายืนยัน
“ให้ฉันแนะนำตัวเอง ฉันชื่อเกวินและฉันเป็นเทพเจ้าแห่งการค้าขาย หากเจ้ากำลังมองหาพระเจ้าผู้อุปถัมภ์ที่น่าทึ่งที่สุดในวิหารแห่งนี้ ก็ฉันนี่แหละ”
ทันใดนั้น แอปเปิ้ลก็กระทบศีรษะของเกวินซึ่งทำให้เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“สารเลว กล้าดียังไงถึงกล้ามาหลอกลวงเด็กๆ ” หญิงสาวสวยงามสมหมวกที่มีต้นไม้และมันเต็มไปด้วยลูกแอปเปิ้ลลูกเล็กๆ เธอกรีดร้องด้วยความโกรธ
“กล้าดียังไงถึงเรียกตัวเองว่าเทพผู้อุปถัมภ์ที่วิเศษที่สุด เด็กน้อย ลืมเจ้าคนง่อยนั้นไปซะมาหาข้าสิ ข้านี้แหละพระเจ้าผู้อุปถัมภ์”
หญิงผู้นั้นทำท่าทางเรียกให้วิลเลียมไปที่นาง และวิลเลียมก็พบว่าร่างกายของเขาได้ลอยไปที่เธอ เขาพยายามอย่างเต็มที่ในการควบคุมร่างกายของเขา แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะพยายามขนาดไหน เขาก็ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว
ในที่สุดเขาก็ยอมปล่อยตัวเองและลอยไปหาเธอ
“ฉันชื่อูลู่ เป็นเทพธิดาแห่งแอปเปิ้ล” ลูลู่ตบไหล่ของวิลเลียมและยิ้มออกมา
“เจ้าเคยได้ยินคำพูดที่เกี่ยวกับแอปเปิ้ลไหม”
“กินแอปเปิ้ลวันลูก ช่วยให้ห่างไกลจากหมอ ?” วิลเลียมตอบอย่างลังเล
“เจ้าพูดถูก แต่ไม่ถูกทั้งหมด” ลูลู่ยิ้ม
“เฮ้ ลูลู่ฉันเห็นเขาก่อน อย่างแย่งเด็กของฉัน ” เกวินพุ่งที่ไปลูลู่ด้วยท่าทางแน่วแน่
เหล่าทวยเทพในวิหารต่างก็เป็นคู่แข่งกัน ทุกครั้งที่มีผู้ถูกเลือกจำนวนมากปรากฏกขึ้น พวกเขาทุกคนจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เหล่าผู้ถูกเลือกมาเป็นสาวกก่อนที่พวกเขาจะกลับไปเกิดใหม่ในชาติหน้า
“ไปให้พ้น” ลูลู่กรีดร้องออกมา
จากนั้นเธอก็หยิบแอปเปิ้ลลูกหนึ่งบนหมวกของเธอและปาใส่เกวิน จู่ๆ แอปเปิ้ลที่มีขนาดเล็กๆ ก็ขยายใหญ่ขึ้นเท่ากับลูกบาส มันกระแทกไปที่หน้าอกของกาวนิอย่างแรง ทำให้เขากระเด็นออกไปไกลพอสมควร
“เห็นไหมวิลเลียม” ลูลู่ยิ้มออกมา
“แอปเปิ้ลวันละลูก กันผู้คนได้ถ้าโยนมันแรงพอ”
“ชะ ใช่ ” วิลเลียมกล่าวขณะที่ค่อยๆ ถอยห่างจากเทพธิดาแอปเปิ้ล
“อื้ม อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” ลูลู่จับมือวิลเลียมไว้
“ทำไมเราไม่มาทำความรู้จักกันก่อนละ เจ้ารู้ไหม ถ้าเจ้าทำให้ฉันเป็นเทพผู้อุปถัมภ์ของเจ้า เจ้าจะได้รับผลประโยชน์มากมาย”
“ประโยชน์แบบไหนหรอ” วิลเลียมถาม
“ตัวอย่างเช่น ฉันสามารถให้พลังแก่เจ้า พลังในการปลูกต้นแอปเปิ้ลได้ทุกที่ ไม่ว่าจะะเป็นในทะเลทราย พื้นที่หนาวเย็นจนเป็นน้ำแข็ง ใต้น้ำ หรือที่ใดๆ ก็ตามที่เจ้าอยากจะปลูก เฮ้ แถมเจ้ายังปลูกมันไว้ในร่างกายเจ้าได้อีกด้วยนะ !”
“ฟะ ฟังดูเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมดีนะครับ ” วิลเลียมกล่าวอย่างตะกุตะกัก
“ใช่ไหมละ !” ลูลู่ยิ้มออกมา
“เอาละ เซ็นสัญญาตรงนี้และพวกเราก็จะไปกัน”
ลูลู่สร้างใบสัญญาและปากกาขึ้นมันลอยอยู่ในอากาศ และเธอก็ย่นปากกาให้แก่วิลเลียมและกระตุ้นให้วิลเลียมเซ็นสัญญา
วิลเสียมไม่อยากที่จะเซนสัญญา แต่ลูลู่ก็จับไหล่เขาไว้ เพื่อไม่ให้เขาวิ่งหนี โลคดีที่เกวิน วิ่งกลับมาและดึงแขนลูลู่ออกจากวิลเลียม
“ทำตามกฏด้วยสิ” เกวินยืนอยู่ระหว่างวิลเลียมและลูลู่
“เจ้าไม่สามารถบังคับให้ใครเซ็นสัญญาได้นะ”
“เชอะ ฉันอยู่อุสาห์จะได้แล้วเชียว ไอเจ้าบ้า” ลูลู่พึมพัมภายใต้ลมหายใจที่ถอนออกมา
เกวินยืนข้างวิลเลียมและตบไหล่ของเขา
“อย่ากังวลไปเลยเจ้าหนู ตราบใดที่ฉันอยู่ใกล้ๆ จะไม่มีใครบังคับเจ้าให้เซ็นสัญญาได้ และฉันจะเป็นไกด์นำของเจ้าเองงงง”
เกวินกล่าวกับลูลู่
“เจ้ามีปัญญากับเรื่องนี้ไหม ” ซึ่งมันทำให้เทพธิดาแอปเปิ้ลจ้องมองมาที่เขา
ลูลู่พ่นลมหายใจออกมาและกลับไปที่ของเธอ ก่อนที่จะทำอย่างนั้นเธอได้บอกกับวิลเลียมว่าเขาสามารถกลับมาหาเธอได้ตลอดเวลา ถ้าวิลเลียมไม่พบเทพผู้อุปถัมภ์ที่เหมาะสมกับเขา
เกวินได้เดินข้างๆกับวิลเลียมขณะที่เดินชมตลาดบาซาร์ เขาได้ตอบคำถามวิลเลียม และแก้ไขความเข้าใจผิดบางอย่างของเด็กชาย เกี่ยวกับเหล่าเทพเจ้า
“เทพมี 3 ประเภท ” เกวินกล่าวขณะที่เดิน “เทพบรรพกาล เทพบุคลาธิษฐาน และเทพยุคใหม่ เทพบรรพกาลเป็นเทพที่ถือกำเนิดขึ้นและมีสิ่งที่เป็นรากฐาน เจ้าอาจจะรู้จักพวกเขาในฐานะเทพแห่งไฟ เทพแห่งน้ำ เทพแห่งดิน เทพแห่งลม และเทพเจ้าสายฟ้า และยังมีอีกหลากหลาย”
“เทพบุคลาธิษฐาน หรือเทพเจ้าประจำตัวที่เกิดจากอารมร์และอาขีพ เทพแห่งความกลัว เทพแห่งราคา เทพแห่งความไร้สาระ และเทพแห่งความภภาคภูมิใจ เป็นตัวเองของเทพที่เกิดจากอารมณ์ เทพแห่งสงคราม เทพแห่งการตีเหล็ก เทพแห่งนักล่า เทพแห่งเสียงดนตรี เทพแห่งศิลปะ เป็นเทพเจ้าที่เกิดจากอาชีพ”
เกวินหยุดสักพัก ก่อนที่จะอธิบายต่อ
“สำหรับเทพยุคใหม่ เป็นเทพที่เพิงเกิดใหม่และมีลักษณะพิเศษเฉพาะตัว”
“ลักษณะเฉพาะ?” วิลเลียมถาม
“เราจะได้เห็นเทพเจ้ารุ่นใหม่เหล่านี้ในไม่ช้า ” เกวินตอบ
“เจ้าเห็นคนที่ต่อแถวยาวเหยียดตรงนั้นไหม พวกเขากำลังต่อแถวเพื่อเซ็นสัญญากับเทพรุ่นใหม่ ตรงนั้น”
เมื่อเห็นดังนั้น ความอยากรู้อยากเห็นของวิลเลียมก็เกิดขึ้น เกวินก็ยิ้มอย่างเจ้าเลห์และพาเด็กชายไปดูเทพตนนั้น
เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ดูเหมือนอายุไม่ต่ำกว่า 12 ปี จับมือกับเด็กวัยรุ่น เธอมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า มันดูสดใส ผมของเธอสีชมพู ดวงตาสีแดง และริมฝีปากที่ดูน่ารัก
“พี่ชาย ฉันรักพี่นะ ” เทพธิดาน้อยหอมแก้มเด็กชาย “ลงชื่อตรงนี้ได้เลยจ้า”
เด็กชายเซ็นสัญญาอย่างมีความสุขในขณะที่ผู้คนที่ยืนต่อแถวได้ตะโกนออกมา
“นั่นไม่ยุติธรรม” และ “โลลิต้า อย่าจับเขานะ !”
วิลเลียมตัวแข็งเมื่อมองไปที่เทพธิดาตัวน้อย และเกวิน วิลเลียมมีลางสังหรณ์ว่าเทพธิดาเป็นใคร แต่เขาก็ไม่แน่ใจร้อยเปอร์เซ็น
ราวกับอ่านความคิดได้ เกวินพยักหน้ากับวิลเลียม
“นี้คือเทพธิดา โลลิ ลิลลี่”
“เทพธิดาโลลิ?”
“ใช่ เธอเป็นเทพธิดายุคใหม่ที่เกิดจากความเชื่อของ …… คนที่มีรสนิยมเฉพาะตัว ……วิลเลียมอย่าบอกนะ…… ว่าเจ้าเองก็เป็นหนึ่งพวกขยะนั้น…เอ่อฉันหมายถึง คนที่มีรสนิยมเฉพาะตัวอะ”
“ไม่แน่นอน!” วิลเลียมปฏิเสธ
ราวกับว่าเธอสัมผัสได้ว่าพวกเขานั้นกำลังพูดถึงเธอ ลิลลี่มองดูวิลเลียมและเกวิน โลลิผู้น่ารักยิ้มและโบกมือให้กับวิลเลียม
‘ฉันเป็นคนธรรมดา’ วิลเลียมคิดขณะที่โบกมือกลับ ‘ฉันก็แค่เห็นคนน่ารักโบกมือให้ และฉันก็โบกมือกลับ’
เกวินยิ้มเยาะและหยิบแว่นอ่านหนังสือออกมาจากห้องเก็บของ
“อย่าให้สิ่งที่เห็นหลอกเจ้าได้นะ” เกวินกระซิบ
“สวมแว่นนี่สิ”
“นี่คืออะไร?” วิลเลียมถาม
“นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่าแว่นตาแห่งความจริง” เกวินอธิบาย
“มันสามารถมองเห็นการปลอมตัวและภาพลวงตา”
วิลเลียมมองเกวินอย่างน่าสงสัยก่อนที่จะสวมแว่นตา จากนั้นเขาก็มองไปที่หญิงสาวน่ารักที่โบกมือให้ และวิลเลียมก็ตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ
โลลิน่ารักไม่มีอีกต่อไป และเขาก็ได้เห็นคนแคระที่มีใบหน้าเหี่ยวย่นและจมูกโตที่กำลังจ้องกลับมา คนแคระยิ้มและวิเลียมก็เห็นฟัน 3 ซี่ที่ยื่นออกมาจากเหงือกของเธอ ฟันบนหนึ่งซี่และฟันล่าง 2 ซี่
คุณย่าโลลิขยิบตาและส่งจุ๊บให้กับวิลเลียม หัวใจสีชมพูที่มีปีกปรากฏขึ้นบนอากาศและบินไปหาวิลเลียม วิลเลียมก็ตกตะลึงและสะพรึงกลัวและตบมันหล่นลงพื้น
และด้วยความมุ่งมั่นหัวใจสีชมพูก็ลุกขึ้นมาจากพื้นและมันพยายามที่จะกระพือปีกเพื่อโบยบิน เมื่อเห็นดังนั้นวิลเลียมจึงรีบเหยียบมันและบดขยี้มันทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็รีบวิ่งหนีราวกับว่ากำลังถูกปีศาจไล่ตาม
เกวินหัวเราะคิกคักขณะที่เดินตามเด็กชายที่ตื่นตระหนกและกำลังวิ่งหนีสุดชีวิต ในสายตาของเกวินวิลเลียมเป็นคนที่น่าสนใจมาก ถ้าเป็นไปได้ เกวินก็อยากให้วิลเลียมมาเป็นสาวกของเขา