กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 37
USB:บทที่ 37 ไม่ให้เข้า
ถึงแม้ว่า ฮวงเฟิงจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องทำมากมาย ส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาจะนั่งคุยกันหรือ นอนกลางวันในช่วงยามว่าง ในขณะที่เวลาผ่านไป อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ
ไม่นานนัก หลังจากที่ฮวงเฟิงยืนเฝ้ายามตามปกติที่บริเวณทางเข้าของบริษัท ทันใดนั้นก็มีรถสปอร์ตคนหนึ่งขับเขามา หมายจะเข้าไปในบริษัท อย่างไรก็ตาม เวลานี้เลยเวลาเริ่มทำงานไปแล้ว ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่า บุคคลนี้ไม่ใช่พนักงานของบริษัท
นอกจากนี้ พนักงานปกติจะไม่สามารถขับรถราคาแพงขนาดนี้ได้
“ ปิ๊บๆ!” เมื่อรถเคลื่อนเข้ามาถึงประตูทางเข้าของบริษัท คนในรถบีบแตรสองสามครั้ง และ ฮวงเฟิงก็เดินเข้าไปหาทันที
“คุณมาทำธุระอะไรที่นี่ครับ?” ฮวงเฟิงเอ่ยถามขึ้น
หน้าต่างของรถสปอร์ต ถูกเลื่อนลงมา เผยให้เห็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างใน เขาสวมแว่นกันแดดบนใบหน้าของเขา และสายตาไม่ได้มองไปที่ฮวงเฟิง ในขณะที่เขาพูดว่า “เปิดประตูให้ฉัน!”
“ขอโทษนะครับ แต่รถของคุณต้องลงประวัติเข้ามาติดต่อภายในก่อน” ฮวงเฟิงกล่าวอย่างสุภาพ
“ วอนซะแล้ว!” ใครจะคิดว่าคำพูดที่เต็มไปด้วยมารยาทของฮวงเฟิง จะได้รับคำตอบรับที่ไม่น่าฟังจากอีกฝ่ายได้
“ ฉันบอกให้เปิดประตู ทำไมนายถึงต้องพูดเรื่องไร้สาระขนาดนี้!”
ฮวงเฟิงมองไปที่รถของอีกฝ่ายอีกครั้ง และยืนยันว่านี่ไม่ใช่รถของบริษัท จากนั้นก็พูดอีกครั้ง: “ท่านครับ รถยนต์ของคุณ ต้องกรอกประวัติก่อน โปรดลงจากรถ เพื่อกรอกประวัติด้วยครับ” แต่คราวนี้น้ำเสียงของฮวงเฟิง เพิ่มน้ำหนักขึ้นเล็กน้อย
ในเวลานี้ ชายหนุ่มคนนั้น หันหน้าไปมองฮวงเฟิง ในที่สุด เขาดันแว่นกันแดดไปที่บนศีษะของเขา และพูดด้วยสีหน้าดูถูก ขณะที่มองไปที่ ฮวงเฟิง: “ฉันพูดว่า ให้เปิดประตู นี่หูหนวกเหรอ?”
“ผมจะไม่เปิดประตู จนกว่าคุณจะลงมากรอกประวัติ” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แม้จะเห็นอีกฝ่ายขับรถหรูหรา แต่เขาก็รู้ว่า อีกฝ่ายน่าจะเป็นคนรวย แต่เนื่องจากเขาทำงานในตำแหน่งนี้ และได้รับเงินเดือนเท่านี้ เขาจึงต้องทำงานอย่างจริงจัง
“ดี เก่งมาก!” เด็กใหม่ ฉันเคยมาที่นี่หลายครั้ง และนี่เป็นครั้งแรก ที่มีคนขวางฉัน เพื่อกรอกประวัติ คุณต้องมีความกล้าหาญอย่างมาก ไม่อยากทำงานต่อไปแล้วใช่ไหม? “ชายหนุ่มจ้องไปที่ ฮวงเฟิง และพูดข่มขู่
“นี่คือคำขอจากแผนกรักษาความปลอดภัย โปรดให้ร่วมมือ” ฮวงเฟิงยืนยัน
ชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูกกับฮวงเฟิง เขาไม่เคยคิดว่า ฮวงเฟิงจะไม่กลัวเขา แต่เขากรอกประวัติตัวเองภายในรถ นั่นไม่ได้นั่นหมายความว่า เขากลัวฮวงเฟิงไม่ใช่หรือ?
“รอสักครู่!” ชายหนุ่มพูดกับฮวงเฟิง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาและกดหมายเลขโทรออก
ฮวงเฟิงไม่สนใจเขา แต่ในเวลานี้ พี่หวังเดินออกมาจากป้อม และเดินตรงไปหาฮวงเฟิง เห็นได้ชัดว่าเขาได้เห็น สิ่งที่เกิดขึ้นที่ประตู
“นายน้อยถง คุณมาที่นี่เหรอ ผมจะเปิดประตูให้คุณ!” เมื่อพี่หวังมาถึงข้างๆทั้งสองคน เขาก็พูดกับชายหนุ่มในรถหรูหรา ด้วยรอยยิ้มอ่อนน้อมถ่อมตน
ใบหน้าของพี่หวัง รู้สึกอายเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็หันไปหาฮวงเฟิง และพูดว่า: “คุณกำลังรออะไรอยู่ รีบเปิดประตูให้เร็ว ฮวงเฟิง!”
“ไม่จำเป็น ฉันจะรอที่นี่” ทันใดนั้นชายหนุ่มก็พูดขึ้น เขามองไปที่ฮวงเฟิง และกล่าวว่า ตนเองจะรออยู่ที่นี่ ไม่เข้าไปข้างใน
จริงๆแล้ว การแสดงออกของฮวงเฟิงนั้นสงบมาก แต่การแสดงออกของพี่หวังนั้น แสดงถึงความกังวลใจ และไม่สบายใจอย่างยิ่ง“ นายน้อยถง เนื่องจากอากาศร้อนมาก คุณจะนั่งอยู่ในรถให้เสียเวลทำไม เข้ามาข้างในก่อนเถอะครับ แล้วค่อยคุยกัน .”
“คุณเป็นใคร? มีธุระอะไรที่นี่ มีเสียงตะคอกมาจากนายน้อยถง เสียงดัง” ชายหนุ่ม ไม่เห็นค่าความปรารถนาดีของพี่หวังเลยแม้แต่น้อย
หลังจากนั้นไม่นาน ร่างที่คุ้นเคยก็ออกมาจากอาคาร และวิ่งเข้าหาพวกเขา ด้วยความรีบร้อน ผู้จัดการหลิวและคนอื่น ๆ
“เสี่ยวหลิว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ มีความสามารถจริง ๆ พวกเขากล้าที่จะหยุดรถของฉัน คุณหมายความว่าอย่างไร?” ในขณะที่ผู้จัดการหลิววิ่งไปถึงรถยนต์ ก่อนที่เขาจะทันได้หอบหายใจ ชายหนุ่มร้องออกมาดัง ๆ ตวาดผู้จัดการหลิว
แม้ว่าเขาจะอายุน้อยกว่าผู้จัดการหลิว แต่เขาก็ยังคงเรียกผู้จัดการหลิวว่า “เสี่ยวหลิว”
“ นายน้อยถง ขอโทษด้วย ดูสิ! ฮวงเฟิงเป็นคนใหม่ และไม่เข้าใจกฎ ไม่เคยเห็นนายน้อยถงมาก่อน แต่เนื่องจากนายน้อยถงเป็นคนใจกว้าง โปรดให้อภัยกับเราด้วย เดี๋ยวผมจะเปิดประตูให้คุณทันที ” ผู้จัดการหลิวมาพร้อมกับเพื่อนร่วมงาน ขณะที่เขาดุฮวงเฟิง : “เร็วๆ รีบขอโทษ นายน้อยถง”
“ ผู้จัดการหลิว ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย?” ทำไมจะต้องขอโทษ? ฮวงเฟิงกล่าว
“เฮ้! ถ้าคุณไม่ขอโทษ วันนี้เรื่องนี้จะไม่จบง่ายแน่!” เดิมทีเขาไม่พอใจ ตั้งแต่ถูกขวาง ตอนนี้ฮวงเฟิงยังคงมีท่าทีเช่นนั้น มันคงแปลก ถ้าหากว่า เขาอารมณ์ดี ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการปล่อยฮวงเฟิงไปง่ายๆ
“ฮวงเฟิง คุณพูดไม่ถูก นายน้อยถงเป็นคนแบบไหน? จำเป็นต้องกรอกประวัติ เพื่อมาที่บริษัท ของเราหรือ ? เขามาที่นี่บ่อยมาก แต่คุณมาใหม่ และคุณไม่รู้ความ . “ผู้จัดการหลิวกล่าวกับฮวงเฟิง
“ พอแล้ว ไม่ต้องพูดกับเขา วันนี้ฉันจะบอกให้คุณรู้ว่า ใครก็ตามห้ามเข้ามาขวาง ฉันจะรอดู” นายน้อยถงพูดกับผู้จัดการหลิว จากนั้นก็มองไปที่ฮวงเฟิง: “สารเลว เตรียมตัวไว้เถอะ แกโดนแน่”
“ ใครมาหาเรื่องพนักงานของฉัน?” ทันใดนั้นเสียงของซูหยูโม่ ก็ดังออกมา
ฮวงเฟิงและคนอื่น ๆ ต่างก็หันไปมอง โดยไม่รู้ตัวว่า ซูหยูโม่ขับรถไป เกือบจะออกนอกบริษัทไปแล้ว แต่เธอกลับไม่ยอมขับออกไป
“หยูโม่?!” นายน้อยถง ที่กำลังโกรธเกรี้ยวก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นก็หันไป 180 องศา เมื่อเขาเห็นซูหยูโม่ และจากนั้นก็เต็มไปด้วยความสุขทันที คราวนี้เขาไม่สนใจฮวงเฟิง แต่เขาเตรียมจะลงจากรถ และหยิบดอกไม้สดออกมา
จากที่นั่งผู้โดยสารด้านหน้า แล้วเดินไปที่รถของ ซูหยูโม่ ในเวลานี้ประตูบานใหญ่ ถูกเปิดออกแล้ว โดยผู้จัดการหลิว
“ นายน้อยถง กรุณาเรียกฉันด้วยชื่อเต็ม” ซูหยูโม่ยังคงอยู่ในรถ และไม่ได้ตั้งใจที่จะลงจากรถเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าของเธอ ไม่มีการแสดงออกใด ๆ แต่นายน้อยถงไม่สนใจ
“ ทำไมเธออยากให้ฉันเรียกชื่อเต็มๆ ของเธอเหรอ? เอาเถอะ นี่ดอกกุหลาบฉันเอามาให้เธอ” นายน้อยถงกล่าว ขณะที่เขามองไปที่ซูหยูโม่ อย่างไม่ใส่ใจ
“ นายน้อยถง เราไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้น ฉันเคยบอกคุณไปหลายครั้งแล้วว่า ฉันจะไม่รับดอกไม้ของคุณ” ซูหยูโม่กล่าว ขณะที่เธอมองไปที่ถงเฉียนจุน ตรงหน้าเธออย่างช่วยไม่ได้ นายน้อยถง ตามจีบเธอมาสองสามวันแล้ว และเธอก็ปฏิเสธเขาไปแล้วอย่างชัดเจน
“และนายน้อยถง พนักงานของฉัน อยู่ภายใต้การดูแลของฉัน ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวล” ซูหยูโม่กล่าวกับถงเฉียนจุน