กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 63

บทที่ 63 ความห่วงใย
　　”ดีล่ะตอนนี้ผมก็โล่งใจแล้ว” ฮวงเฟิงกล่าว
　　”ขอตัวก่อนผู้อำนวยการซู!” ฮวงเฟิงกล่าวลา และจากนั้นปิดประตูและเดินออกไป
　　ซูหยูโม่มองไปที่ประตูที่ปิดลงอีกครั้งและจากนั้นเธอก็รู้สึกงุนงง โดยนึกถึงครั้งแรกที่เธอพบกับฮวงเฟิง เมื่อตอนที่เขาวิ่งด้วยความเร็วเพื่อจับโจร หลังจากนั้น ภายใต้คำสั่งของจางหยุน ที่ให้ฮวงเฟิงกลายเป็นคนขับรถชั่วคราวโดยไม่คาดคิด และเธอก็เผลอหลับในรถ
　　หลังจากนั้นถงเฉียนจุนก็มาที่บริษัท เพื่อตามจีบเธอ และ ฮวงเฟิงก็ปรากฏตัวอีกครั้ง เพื่อช่วยขัดขวางเขา แม้ว่าเขาจะทำมันโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาก็ช่วยเขาสกัดกั้น ถงเฉียนจุนที่น่ารำคาญนี้ออกไปได้
　　หลังจากนั้นก็คือวันนี้ ฮวงเฟิงได้ช่วยเธอไว้ที่สนามบิน และในรถตอนที่เธอกำลังจะถูกลวนลาม จากผู้อำนวยการหลี่
　　หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วความจริงก็คือเธอไม่ได้รู้จักกับฮวงเฟิงมาก่อน แต่นับตั้งแต่พวกเขาได้พบกัน ทั้งสองคนก็มีปฏิสัมพันธ์กันไม่น้อย ฮวงเฟิงยังช่วยเธอเอาไว้มาก และดูเหมือนว่าจิตใจของเขา จะแตกต่างจากคนอื่นเล็กน้อยเช่นกัน
　　อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดถึงสิ่งที่ เขาไม่ควรเห็น เมื่อเธอเดินออกไป โดยเปลือยกายต่อหน้าผู้ชายคนนั้น ความลำบากใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูหยูโม่ ร่างกายของเธอ ได้รับการปกป้องอย่างดีมาโดยตลอดนั้น แต่ฮวงเฟิงกลับได้เห็นมันอย่างง่ายดาย
　　แน่นอนว่าซูหยูโม่รู้อย่างชัดเจนในใจว่า เธอไม่สามารถตำหนิฮวงเฟิงในเรื่องนี้ได้ เพราะเธอเป็นคนที่รีบพรวดพราดเข้ามา และไม่ได้สนใจฮวงเฟิงที่อยู่ต่อหน้าเธอ เธอเป็นคนถอดกางเกงออกมาเอง ทำให้เธอต้องโทษตัวเอง
　　“ฉันจะทำยังไงดีกับผู้ชายคนนี้” ซูหยูโม่เฝ้าถามตัวเองภายในใจ แต่ก็ไม่อาจหาคำตอบได้ แม้ว่าฮวงเฟิงจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่บริษัทของเธอ แต่เธอก็ไม่ใช่คนใจร้าย และไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอนั้นรู้สึกประทับใจในตัวของฮวงเฟิง ซึ่งทำให้เธอไม่อยากลงโทษฮวงเฟิงหนักเกินไป
　　อย่างไรก็ตามหากเป็นเซี่ยเมิ่งเจียว เพื่อนร่วมห้องของเธอ ต้องมาพบกับสิ่งนี้ ซูหยูโม่นั้น สามารถจินตนาการถึงจุดจบที่น่าอนาจใจของฮวงเฟิงได้ แม้ว่าการโทษแค่ไล่ออกมันจะเล็กน้อย แต่เขาก็อาจถูกทรมาน จนต้องร้องขอชีวิต
　　เมื่อนึกถึงสภาพที่น่าสังเวชของฮวงเฟิงซูหยูโม่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ภายในใจของเธอนั้น..จึงไม่คิดลงโทษฮวงเฟิง
　　อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นซูหยูโม่ก็ตื่นขึ้นจาก อาการมึนงง เธอตระหนักว่า เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องของฮวงเฟิงมานานแล้ว บางสิ่งที่เกิดขึ้น ระหว่างพวกเขา และบางครั้งเธอก็จะยิ้มโดยไม่รู้ตัว
　　“เป็นเพราะเขาเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นของฉันหรือเปล่า?” ซูหยูโม่คิดในใจอย่างเงียบ ๆ เธอเป็นคนหัวโบราณ ในตอนแรก และเนื่องจากฮวงเฟิงได้เห็นร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอ อย่างชัดเจน ดังนั้นภาพของฮวงเฟิงนั้น จะประทับอยู่ในใจของเธอ
　　ไม่จำเป็นต้องพูดว่าเธอไม่เคยรู้จักกับฮวงเฟิงมาก่อน และในช่วงสองสามวันที่ได้ติดต่อกับเขา เธอก็รู้สึกว่า ฮวงเฟิงเป็นคนดีมาก
　　ในขณะที่ซูหยูโม่กำลังคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งอยู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูขึ้น ทันใดนั้นเธอก็ตกใจ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็จดจ่ออยู่กับการคิดถึงเรื่องอื่น ๆ หรือพูดให้ชัดก็คือ ระหว่างฮวงเฟิงกับตัวเธอเองอยู่นาน
　　“มันดึกแล้ว…ใครยังจะมาอีก” ซูหยูโม่ยืนขึ้น และคิดอย่างลังเลว่า เมิ่งเจียวนั้น กลับมาก่อนเวลาหรือเปล่า? ไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น เธอไม่ได้โทรมาบอกว่า วันนี้เธอจะกลับมา และแม้ว่าเธอจะกลับมา เธอเองก็มีกุญแจ ไม่จำเป็นต้องเคาะประตู
　　แล้วมันเป็นใครกันแน่?ซูหยูโม่สงสัยเล็กน้อย โดยปกติ มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ที่สามารถมาที่ห้องของเธอได้ นับประสาอะไรกับความจริงที่ว่า มันดึกมากแล้ว นอกจากนี้ ตอนนี้เธออาศัยอยู่คนเดียว เธอรู้สึกกลัวเล็กน้อยในใจ
　　”ใครน่ะ?”ซูหยูโม่เดินไปที่ประตู แต่ไม่ได้เปิดทันที และตะโกนเสียงดังไปทางประตูแทน
　　”ผมเอง!”เสียงของ ฮวงเฟิงดังอยู่ข้างนอก
　　ด้วยเหตุผลบางอย่างเมื่อเธอได้ยินเสียงของ ฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็รู้สึกโล่งใจ ความกลัวที่เพิ่งเกิดขึ้นในใจของเธอ ก็หายไปเช่นกัน
　　ซูหยูโม่นั้นเปิดประตูโดยไม่ลังเลแต่จำได้ว่าฮวงเฟิงนั้นเป็นผู้ชาย? เป็นเรื่องปกติมั้ย ที่จะให้เขา เข้ามาในชั่วโมงนี้? อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ซูหยูโม่ก็รู้สึกว่า เขาจะไว้ใจได้มั้ย? สายตาของเธอจึงจับจ้องเล็กน้อย
　　”คุณยังไม่กลับไปเหรอ?”ซูหยูโม่ถามด้วยความระมัดระวัง
　　”ผมเพิ่งเดินผ่านร้านขายโจ๊กมาและจำได้ว่าคุณเพิ่งอาเจียนออกมาหมด คิดว่าคุณคงท้องว่าง ผมเลยซื้อมาให้” ฮวงเฟิงยกโจ๊กในมือขึ้น และพูดกับ ซูหยูโม่
　　อย่างไรก็ตามหัวใจของซูหยูโม่เต้นแรงความเป็นห่วงของฮวงเฟิง ทำให้หัวใจที่เต้นรัวก่อนหน้านี้ของเธอ เต้นแรงขึ้นเล็กน้อย
　　“ผมไม่เข้าไปข้างในหรอก” ฮวงเฟิงเห็นว่า ซูหยูโม่ไมได้เปิดประตูให้เขา เขาคิดว่าเธอยังคงโกรธอยู่ และไม่อยากให้เขาเข้าไป เขาจึงยื่นโจ๊กให้เธอ
　　”เข้ามาสิ.”คำพูดของฮวงเฟิงนั้น ปลุกซูหยูโม่ให้ตื่นจาก อาการมึนงง และทำให้เธอรู้สึกอายเล็กน้อย เธอหันกลับมา และพูดสองสามคำ จากนั้นเดินเข้าไปข้างใน ราวกับว่าเธอกลัวที่จะเผชิญหน้ากับฮวงเฟิง
　　“คุณเพิ่งอาเจียนออกมา ท้องคุณอาจจะว่าง ดื่มโจ๊กในช่วงนี้ จะดีต่อร่างกายของคุณ ไม่เช่นนั้นการนอนตอนท้องว่าง จะไม่ดีต่อร่างกายของคุณ” ฮวงเฟิงกล่าว ขณะที่เขาวางโจ๊กลงบนโต๊ะ
　　เมื่อได้ยินคำพูดของฮวงเฟิง ซูหยูโม่ก็รู้สึกหิวจริงๆ เธอไม่ได้กินอะไรมาก ในช่วงงานเลี้ยง และเพิ่งอาเจียนออกมาทั้งหมด เมื่อเธอได้กลิ่นหอมของโจ๊กนี้ ก็รู้สึกหิวอย่างเป็นธรรมชาติ
　　”ผอ.ซู แม้ว่าคนอย่างคุณ จะไม่งดเว้นงานพบปะสังสรรค์ไม่ได้ แต่ก็ควรดื่มให้น้อยที่สุด ในอนาคตมันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ ถ้าคุณเมาบ่อย” ฮวงเฟิงกล่าว เขาเองก็ชอบดื่มแอลกอฮอล์เช่นกัน แต่เขารู้จักควบคุมตัวเอง และมีไม่กี่ครั้งที่เขาดื่มจนเมา
　　”อืม.”ซูหยูโม่ไม่ได้ตำหนิฮวงเฟิงที่เขาเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องของเธอ
　　”เอาล่ะผมจะออกไปก่อน คราวนี้ผมจะออกไปแล้วจริง ๆคุณวางใจได้” ฮวงเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
　　“จะไปแล้วเหรอ?” ซูหยูโม่อดไม่ได้ที่จะโพล่ง หลังจากพูดจบ เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมและอธิบายว่า “นั่งเป็นเพื่อนก่อนสิ”
　　“มันดึกแล้ว ทานอาหารเสร็จแล้วก็พักผ่อนด้วยนะ” ฮวงเฟิงกล่าว
　　”เอาล่ะฉันจะไปส่งคุณ” ซูหยูโม่บอก
　　”ไม่ต้องหรอก”เมื่อไม่นานมานี้ ซูหยูโม่ตอนที่เผชิญหน้ากับเขา เธอยังมีสีหน้าเย็นชา แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปเป็น
　　ซูหยูโม่คนเดิมที่น่าหลงใหล