กล่องจักรวาล (Universe Storage Box) - ตอนที่ 79

บทที่ 79 รุมกลั่นแกล้ง
　　”ไม่จำเป็นต้องทบทวนอะไรอีก…ฉันคิดเรื่องนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว” ซูหยูโม่ส่ายหัวและตอบอีกฝ่าย
　　“ผู้อำนวยการซู…ฉันชื่นชมความสำเร็จในปัจจุบันของคุณมาก แต่ฉันอยากจะบอกว่า คุณนั้นยังเด็กเกินไป และใช้อารมณ์ในการตัดสินใจทำธุรกิจ” ชายวัยกลางคนส่ายหัว และกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสาร: “ฉันรู้ว่า…ทำไมผู้อำนวยการซูถึงโกรธ แต่ในโลกธุรกิจ เราทำทุกวิถีทางเพื่อดำเนินธุรกิจ และฉันไม่คิดว่า ผู้อำนวยการซู จะยังคงมีความคิดแบบเด็ก ๆ อยู่อีก”
　　”ฉันไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น….แต่ฉันเหยียดวิธีการของพวกคุณจริง ๆ” ซูหยูโม่กล่าวว่า: “ฉันรู้ว่าในโลกธุรกิจ ฉันอาจต้องใช้วิธีการพิเศษบางอย่าง อย่างไรก็ตาม วิธีแบบที่คุณใช้ ฉันไม่มีทางทำใจยอมรับได้”
　　“ผอ. ซู นี่คุณล้อเล่นใช่ไหม?” สิ่งสำคัญก็คือ ตราบใดที่ฉันบรรลุเป้าหมาย วิธีการที่ใช้มันไม่สำคัญหรอกนะ ในโลกธุรกิจการสร้างรายได้ด้วยสันติวิธี เป็นสิ่งสำคัญ และเมื่อเผชิญกับผลประโยชน์ ไม่มีคำว่ามิตรหรือศัตรู
　　ฉันรู้ว่าผู้อำนวยการซูและผู้อำนวยการเซี่ย จะต้องโกรธ เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แต่ฉันรู้สึกว่า…บางทีมันอาจะไม่ต้องโมโหถึงขนาดนั้น
　　”ดังนั้นฉันขอแนะนำให้ผู้อำนวยการซูพิจารณาข้อเสนอของฉัน อย่างรอบคอบ และหวังว่าเราจะได้ร่วมมือกัน มันจะเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย ทั้งผู้อำนวยการซูและผู้อำนวยการเซี่ย นั้นยังเด็ก และต้องเรียนรู้อีกมาก
　　ชายวัยกลางคนกล่าวสอน
　　”ผู้อำนวยการหยวน…นี่คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?”ฉันบอกว่า ไม่จำเป็นทบทวนอะไรอีก สิ่งที่คุณพูดมา มันเป็นไปไม่ได้” ซูหยูโม่พูดอีกครั้ง โดยไม่มีร่องรอยของความลังเลบนใบหน้า
　　“ฉันอยากบอกว่า…ผู้อำนวยการซู คุณตัดสินใจผิดพลาดแล้ว บางทีผู้อำนวยการซู อาจจะเป็นคนจิตใจดีเกินไป เลยไม่สนใจวิธีการเหล่านั้น แต่สำหรับฉัน ไม่ว่าอย่างไร ตราบเท่าที่ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายของฉันได้ มันไม่ใช่เรื่องแย่ไปซะทีเดียว
　　แต่เนื่องจากผู้อำนวยการซูนั้น ปฏิเสธข้อเสนอแนะของฉัน บางทีร้านเสริมสวยแห่งนี้ อาจเป็นเพียงจุดเริ่มต้น” ชายวัยกลางคนซึ่งเป็น ผู้อำนวยการหยวน กล่าวด้วยสีหน้าอดกลั้น
　　”คุณขู่ฉันเหรอ?”ซูหยูโม่ รู้ตัวว่าเธอยังเด็ก แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า เธอไม่มีความสามารถ ในทางตรงกันข้าม การที่จะสามารถบริหารบริษัทขนาดใหญ่ เช่นนี้กับสองสาวอย่างเซี่ยเมิ่งเจียวโดยลำพัง หากปราศจากความสามารถนั้นมันก็คงจะเป็นไปไม่ได้
　　”อย่าเรียกว่าขู่มันคือการเตือนความจำ” ผู้อำนวยการหยวนกล่าว
　　”ถ้าอย่างนั้นก็ขอขอบคุณสำหรับการเตือนความจำ และขอเตือนด้วยว่า หากคุณใช้วิธีที่น่ารังเกียจต่อไป คุณจะไม่สามารถเชิดหน้าขึ้นมาอยู่ระดับแนวหน้าได้ และจะต้องพ่ายแพ้ในไม่ช้าก็เร็ว” ซูหยูโม่โต้กลับ: “พอแล้ว
　　คุณพูดเสร็จแล้วดังนั้นโปรดออกไป ถ้าไม่ไป เราจะต้องให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเชิญพวกคุณออกไป”
　　คราวนี้ฮวงเฟิงรู้แล้วว่าทำไมเขาถึงถูกเรียกมาที่นี่ บุคคลเหล่านี้กำลังกลั่นแกล้งซูหยูโม่ เธอจึงต้องการให้พวกเขามาไล่คนพวกนี้ออกไป
　　”ผอ.ซูอย่าเพิ่งโกรธเลย เรากำลังคุยธุรกิจที่สำคัญ เรายังไม่ทันได้พูดถึงรายละเอียดเลย” ผู้อำนวยการหยวนกล่าวอย่างสบาย ๆ
　　“แต่ฉันไม่ต้องการทำธุรกิจกับคุณ และฉันไม่ต้องการที่จะร่วมมือกับคุณ ผู้จัดการหลิว คุณยังยืนเฉยอยู่ทำไม ? ซูหยูโม่กล่าว แม้ว่าเธอจะรู้หลักการสร้างความสามัคคีในการทำธุรกิจ แต่เธอกับเซี่ยเมิ่งเจียวนั้น มีหลักการของตัวเอง คนอย่างผู้อำนวยการหยวน พวกเธอไม่อยากข้องเกี่ยว
　　แม้ว่าซูหยูโม่จะเรียกผู้จัดการหลิว แต่ผู้จัดการหลิวก็ไม่ยอมทำตามคำสั่งของซูหยูโม่ทันที เขาลังเลเล็กน้อย เพราะคนเหล่านี้ เขาเคยรู้จักกันมาก่อน พวกเขาบอก เดี๋ยวจะมอบบัตรเครดิตให้ หลังจากพวกเขาคุยธุระเสร็จ ดังนั้นผู้จัดการหลิว ไม่สามารถปฏิเสธได้
　　อย่างไรก็ตามฮวงเฟิงนั้นไม่ได้เหมือนกับผู้จัดการหลิว เขาไม่ได้มีความกังวลใจใด ๆ เมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของซูหยูโม่ดูไม่พอใจมาก เพราะผู้จัดการหลิวไม่ยอมทำตามที่สั่ง ดังนั้นฮวงเฟิงจึงเดินไปที่ด้านข้างของผู้อำนวยการหยวน
　　และพูดว่า”ทุกท่าน ผู้อำนวยการซูของเรา ขอเชิญทุกคนออกไปจากบริษัท”
　　ผู้อำนวยการหยวนมองไปที่ฮวงเฟิงด้วยความตกใจและพูดว่า: “เด็กน้อย ไม่เห็นเหรอว่า ฉันกำลังคุยธุระกับผู้อำนวยการซู คุณมาเสนอหน้าที่นี่ เพื่ออะไร?”
　　ฮวงเฟิงยืนนิ่งแต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆ พวกเขาลังเล เพราะพวกเขาไม่แน่ใจ แต่สิ่งที่ ซูหยูโม่พูดตอนนี้ เป็นเรื่องจริงหรือเเป็นเพราะความโกรธ พวกเขาจึงมองไปที่ซูหยูโม่ เพื่อต้องการยืนยันบางอย่าง
　　โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้จัดการของพวกเขา นั้นไม่ยอมทำตามคำสั่ง
　　อย่างไรก็ตามแม้ว่าฮวงเฟิงจะไม่ได้อยู่ฟังซูหยูโม่ มาตั้งแต่ต้น แต่เขาก็เข้าใจเธออยู่บ้าง เขารู้ว่าคำพูดที่ซูหยูโม่พูด นั้นไม่ได้มาจากความโกรธ แต่เป็นเพราะต้องการไล่คนเหล่านี้ออกไปอย่างแท้จริง
　　”คุณไม่เห็นเหรอว่าผู้อำนวยการซูของเรา ไม่ต้องการคุยธุรกิจกับคุณ คุณคงไม่ได้จินตนาการว่า ฉันจะเชิญพวกคุณออกไปใช่ไหม” เมื่อเห็นว่า คนเหล่านี้มาเพื่อสร้างปัญหา ฮวงเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกดีกับพวกเขาแม้แต่น้อย
　　”คุณ!”ผู้อำนวยการหยวนคนนั้น ไม่คาดคิดว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างฮวงเฟิง จะพูดแบบนั้นกับเขา เขามองไปที่ซูหยูโม่ด้วยความโกรธ และพูดว่า: “ผู้อำนวยการซู นี่คือ มาตราฐานการรักษาความปลอดภัยของบริษัทคุณ?”
　　”คุณไม่ต้องถามผู้อำนวยการซูฉันเป็นคนแบบนี้ นอกจากนี้ฉันเป็นคนหัวรุนแรงเล็กน้อย และบางครั้งฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ดังนั้นโปรดออกไป ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้” ฮวงเฟิงกล่าว
　　”คุณ!ไร้เหตุผล! ผู้อำนวยการซู เนื่องจากคุณไม่ต้อนรับพวกเรา งั้นพวกเราจะลาไปก่อน อย่างไรก็ตาม ฉันแนะนำให้คุณคิดอย่างรอบคอบ เกี่ยวกับสิ่งที่ฉันได้พูดไปก่อนหน้านี้” ผู้อำนวยการหยวน กลัวจริงๆว่า ฮวงเฟิงจะคลั่งขึ้นมา เนื่องจากเขาคิดว่า
　　ฮวงเฟิงเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ไม่รู้อะไรเลย บุคคลเช่นนี้ไม่ได้ใช้สมอง ใช้เป็นแต่กำลัง ถ้าฮวงเฟิงเคลื่อนไหวจริง ๆ มันคงเป็นตัวเขาเอง ที่ต้องเสียหน้า ดังนั้นเขาจึงไม่อยากจะทนอยู่ที่นี่อีกต่อไป
　　๐นอกจากนี้ฉันคิดว่าเนื่องจากผู้อำนวยการหยวนอายุมาก และลืมง่าย ฉันได้บอกไปหลายรอบแล้วว่า ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของคุณ และไม่มีความเป็นไปได้ที่เราจะร่วมมือ “ซูหยูโม่ไม่ได้มีความตั้งใจแม้แต่น้อย ที่จะลุกขึ้น และตามไปส่งพวกเขาออกไป
　　”ฮึ!”เด็กผู้หญิงอารมณ์ร้าย! ไม่เป็นไร ยังพอมีเวลาให้คุณเสียใจพักใหญ่ “ผู้อำนวยการหยวน กล่าวอย่างไร้มารยาท คำพูดของเขา ไม่ให้ความสนใจต่อซูหยูโม่ โดยสิ้นเชิง
　　เมื่อได้ยินคำพูดของเขาฮวงเฟิงก็ขมวดคิ้ว ชายคนนี้เบื้องหน้า อบอุ่นจริงใจ แต่ลับหลังนั้น หยิ่งผยอง
　　ดังนั้นผู้อำนวยการหยวนที่กำลังเดินอยู่ดี ๆก็ร้องออกมา และจากนั้นก็ก้มหน้าล้มลงไป โดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า